Kozy Toggenburg to rasa mleczna, której charakterystyczną cechą są jasne paski na pysku, brzuchu i nogach. Bogate i zdrowe mleko, zawiera dużą ilość składników odżywczych. Zwierzę jest bezpretensjonalne w opiece, produktywne w hodowli. Kozy Toggenburg są bardziej powszechne w Szwajcarii, USA, Kanadzie, Austrii i Holandii. W Rosji rasa ta jest mało znana.
Pochodzenie rasy
Miejsce narodzin kóz Toggenburg to malownicza dolina w północno-wschodniej Szwajcarii, od której pochodzi nazwa rasy. Historia zwierząt rozpoczyna się w połowie XVIII wieku i trwa do chwili obecnej. Początkowo hodowcy wyznaczyli 2 zadania - wysoką wydajność mleka i szybką aklimatyzację w każdych warunkach pogodowych. Kozy były hodowane przez przedłużoną selekcję „outbred Aborigines”, które z każdym nowym pokoleniem tylko wzmacniały ich odporność.
Dzięki produkcji mleka kozy Toggenburg natychmiast stały się popularne w wieku 18-19 lat. Były aktywnie sprzedawane na Białorusi, w Polsce, Holandii, Szwajcarii i innych krajach, w których hodowla zwierząt była dobrze ugruntowana. W Rosji kozy nie zakorzeniły się we wszystkich regionach. W niewielkiej ilości można je spotkać na terytorium Ałtaju, w regionie Wołogdy, Leningradu i Kostromy.
Wygląd, wymiary i charakter
Koza Toggenburg różni się od sąsiadów niewielkim rozmiarem ładnym wyglądem. Na zewnątrz jest wdzięcznym zwierzęciem o skróconym ciele i dobrze rozwiniętych mięśniach, małej głowie i smukłych nogach. Sierść ma bogato brązowy kolor, 2 podłużne paski biegną wzdłuż boków kufy, schodzą do brzucha i kopyt. W obszarze małego ogona znajduje się również jasny punkt. Uszy małego rozmiaru, wyprostowane. Kozy Cromolled (bez rogów). Odmiany występują z małymi rogami owiniętymi sierpem.
Wysokość dorosłych samców w kłębie wynosi 75-85 cm, samice są mniejsze - nie więcej niż 78 cm Średnia waga jednorocznej kozy wynosi 60-65 kg, ale można również znaleźć większych przedstawicieli tej rasy. Samice ważą 48-60 kg, noworodki - do 3,5 kg (w ściółce może być do 4 osobników). Dorośli kozy przez 8 miesięcy ważą 40 kg.
Kozy Toggenburg mają ciemnobrązowe włosy średniej długości. U czworonożnych mieszkańców północnych regionów jest grubszy ze względu na rosnący podkład, w dotyku miękki i jedwabisty. Mężczyźni i kobiety mają małą brodę. Młode kozy mają na twarzach kolczyki, duży, okrągły wymion z masywnymi, długimi sutkami. Zwierzęta są przystosowane nie tylko do ręcznego, ale również do doju maszynowego.
To bardzo spokojna rasa, bezpretensjonalna pod względem żywności i warunków życia. Do tej pory gorsza popularność od kóz Zaanen. Zwierzęta nie są zbyt mądre: biegają na pastwiskach, nie mogą same wrócić do domu, nie rozpoznają swoich pseudonimów. Hodowcy kóz muszą je szukać, spędzać czas.
Cechy produkcyjne
Kozy Toggenburg, ze względu na swoje miniaturowe rozmiary, nie nadają się do hodowli mięsa na dużą skalę, chociaż ich mięso ma niezapomniany smak. Na skórze i sierści zwierzęcia też niewiele można zarobić.
Główną wartością dla hodowców kóz jest mleko, które jest dalej wykorzystywane do produkcji elitarnych serów i jest wydawane na sprzedaż na potrzeby własnej rodziny. Liczba zbiorów mleka jest taka sama przez cały rok (zimą objętości mleka nie maleją). W przypadku laktacji kozy Toggenburg dają do 1000 kg (znany jest rekord - 1200 kg) o zawartości tłuszczu 4,5-8%. Zdrowe mleko, aktywnie wykorzystywane w przemyśle spożywczym. Dzienna wydajność mleczna wynosi od 4 do 6 litrów.
Zasady opieki i hodowli kóz Toggenburg
Ta rasa jest przystosowana do trudnego górskiego klimatu. Zwierzęta dobrze znoszą niskie temperatury, są mrozoodporne i odporne na silne wiatry. Ale w upale czują się niekomfortowo, źle jedzą i często chorują.
Kozy Toggenburg nie tolerują wilgoci, powinny żyć tylko w suchym pomieszczeniu. Dopuszczalna wilgotność wynosi 60-75%. Jeśli stworzysz dogodne warunki i odpowiednio karmisz swoje zwierzęta, dają one zdrowe potomstwo, wysokie wskaźniki produkcji mleka.
Sposób przechowywania kóz mlecznych jest krótko opisany w naszym innym artykule.
Jak wyposażyć stodołę?
Podczas instalowania stodoły pamiętaj o podstawowej zasadzie: zwierzęta dobrze tolerują zimno i nie tolerują ciepła. Maksymalna temperatura powietrza w kozim domu nie powinna przekraczać 20 stopni. Zimą kozy Toggenburg czują się komfortowo w temperaturze 5 stopni, więc nie ma potrzeby dodatkowego ogrzewania stodoły wełną mineralną.
Aby dowiedzieć się więcej o warunkach, w których kozy powinny zimować, przeczytaj nasz artykuł na temat trzymania kóz zimą.
Instalując kozicę, weź pod uwagę następujące zalecenia doświadczonych hodowców:
- Wybierz jasny i suchy pokój, wyklucz przenikanie nadmiaru wilgoci i pleśni.
- Zainstaluj szopę w miejscach oddalonych od szamb i dużych nagromadzeń obornika.
- Zapewnij wysokiej jakości system wentylacji, ponieważ zwierzęta mogą umrzeć z powodu wilgoci, a ich produkcja mleka jest zmniejszona.
- Wykonaj betonową podłogę w koziołku - najlepiej pod nachyleniem, aby spuścić ciecz. Aby podłoga nie była zimna, zaizoluj ją drewnianymi deskami i słomą.
- Wyciągnij okna, aby pomieszczenie było dobrze oświetlone. Upewnij się, że promienie ultrafioletowe nie dostają się do kozy, nie spadają na kozy.
- Podziel stodołę na osobne kramy z drewnianymi ściankami działowymi, aby każda koza miała swoje własne miejsce.
- Zorganizuj przestrzeń tak, aby kobiety i mężczyźni byli osobni. Minimalizuje to ryzyko nieplanowanego krycia i słabego potomstwa.
- Ustaw stocznię obok stodoły. Kozy uwielbiają dużą przestrzeń. Jeśli nie ma miejsca, chodź po zwierzętach po przestronnych, płodnych pastwiskach.
Nie tylko komfortowe warunki życia dla kóz Toggenburg, ale także wskaźniki dotyczące mięsa i nabiału zależą od prawidłowej budowy i zgodności z zaleceniami. Dzięki regularnym badaniom kóz pod kątem pasożytów można zapobiec chorobie całego stada. Aby zapobiec ścianie szopy, konieczne jest leczenie roztworu siarczanu miedzi 1-2 razy w miesiącu.
Jak właściwie zaaranżować siedlisko dla kóz, przeczytaj w naszym artykule „Instrukcje: stodoła zrób to sam”.
Co i jak karmić?
Latem dorosła koza zjada do 7-9 kg zieleni, zimą wystarcza 3 kg siana i dodatków dziennie. Porcje i różnorodność żywienia zależy od wieku zwierzęcia, obecności / braku ciąży i fazy aktywności.
Zimą świeże siano, warzywa korzeniowe, pokrojone warzywa i koniecznie dodatki mineralne powinny być obecne w codziennej diecie. To dobra okazja do wzmocnienia odporności kóz, zapobiegania wielu chorobom.
Latem zwierzęta pasą się na świeżym powietrzu, a zielona trawa otrzymuje niezbędne witaminy i składniki odżywcze. Nie podawaj kozom pełnych ziaren, posiekaj je w wygodny sposób.
Soczysta i inna pasza
Kozy Toggenburg potrzebują witamin podczas niedoboru witamin. Dodaj 500 g skoncentrowanej paszy do swojej codziennej diety. Ważna jest również obecność buraków lub marchewki, liści kapusty, gotowanych ziemniaków i skórki warzyw. Zmiel rośliny okopowe, podaj kozę do 4 kg dziennie, ziemniaki - nie więcej niż 2 kg.
Miotły
Zimą zaleca się, aby kozy suszyły miotły z cienkich gałęzi o grubości 1 cm i długości 50 cm. Gdy żywe krzewy i świeże zioła nie są dostępne, zwierzęta uwielbiają je żuć. Aby zrobić miotły, użyj gałęzi klonu, lipy, brzozy, olchy, dębu, leszczyny, wierzby i wierzby. Jak zrobić taką miotłę:
- zbierać cienkie gałęzie;
- związać je razem, aby wiązki miały grubość 12 cm;
- natychmiast powieś je pod baldachimem i pozostaw do wyschnięcia;
- zawiesić się na przeciągu, unikając wilgoci i bezpośredniego światła słonecznego;
- Po 2-3 tygodniach złóż w suchym, ciepłym miejscu, jak puste miejsce na zimę.
Przygotuj więcej tych mioteł, ponieważ zwierzę potrzebuje 2-3 sztuk dziennie i 1 w nocy. Licz na liczbę bramek w kozim domu. Jeśli miotły nie są przygotowane, zastąp je czystymi, suchymi liśćmi.
Na zimę koza potrzebuje 500 kg paszy objętościowej, która obejmuje nie tylko siano i słomę, ale także miotły, suche liście.
Suplementy mineralne
Włącz do codziennego menu dorosłej kozy 15 mg soli i 10 g wstępnie zmielonej kredy, które są dodawane do paszy lub wody. Bez takich składników apetyt kozy jest zmniejszony, utrata wagi i produkcji mleka. Obowiązkowa obecność dodatków mineralnych - 10 g mączki kostnej.
Procedura karmienia
Opracuj stabilną dietę, karm kozy o tej samej porze dnia - rano i wieczorem. Jest to warunek konieczny, ponieważ zwierzę bardzo szybko przyzwyczaja się do codziennej rutyny, a jego naruszenie może spowodować silny stres, zmniejszyć wydajność mleka.
Przybliżona dieta:
- Śniadanie. Podlać mieszanką paszową i warzywami, po dojeniu - pasza.
- Lunch. Warzywa, mielone, po otrzymaniu mleka - suche liście i miotły.
- Obiad. Zmiękczony koncentratem, po doju - miotły, liście, siano.
Przeczytaj więcej na temat żywienia kóz domowych w tym artykule.
Drink
Pamiętaj, aby w codziennej diecie przeżuwaczy uwzględnić sprysk automatycznych poideł. Takie urządzenia w kurniku znacznie ułatwiają życie hodowcom kóz, w przeciwnym razie zwierzęta będą musiały być podlewane kilka razy dziennie. Mocno zamocuj kubki, w przeciwnym razie będą się poruszać, a koza nie będzie mogła pić wystarczająco dużo.
Śledź ilość wody w pijących. Płyn regularnie dodaje i aktualizuje. Codziennie czyść poidła. Jeśli na ścianach pojawią się pleśń lub glony, zwierzę może zachorować. Latem koza powinna pić 3-4 litry wody 2 razy dziennie, w zimie liczby te są zmniejszone. Optymalna temperatura płynu wynosi +15 stopni.
Jak karmić producentów kóz?
Samiec musi być aktywny i zdrowy. Dzienna porcja kóz rodowodowych obejmuje do 2,5 kg siana, 300 g koncentratu paszowego i 1 kg świeżych warzyw. Za około 2 miesiące zabierz samca na pastwisko bogate w zieloną trawę, podwoj ilość koncentratu. Podczas krycia podaj mu więcej marchwi i innych warzyw o wysokiej zawartości karotenu.
Sraka - cechy rasy
Hodowla kóz Toggenburg jest bardzo opłacalna i obiecująca. Podobnie jak w przypadku innych ras mile widziana jest 1 ciąża rocznie. Oczywiście kozy mogą się zdarzać co 7-8 miesięcy, ale rezultatem jest słabe potomstwo, które jest chore i słabo przybiera na wadze.
Charakterystyczną cechą tych zwierząt jest duże potomstwo - do 4 dzieci. Niemowlęta szybko rosną, intensywnie przybierają na wadze, a w wieku 8 miesięcy osiągają 40 kg. Dla porównania dorosła koza waży 60-65 kg.
Opcje krycia
Od września do marca kozy Toggenburg przychodzą na polowanie. To najlepszy czas na krycie. Kozy chodzą 5-7 dni co 20 dni. Okres ten można ustalić na podstawie zachowania kobiety. Staje się nerwowa, drażliwa, wroga i agresywna. Inne przypadki są znane, gdy kobieta jest wręcz leniwa, pasywna, co również wskazuje na polowanie.
Istnieje kilka opcji inseminacji rasy. Pomiędzy nimi:
- podręcznik. Właściciel przetwarza kozy, po czym zdarzają się poszczególne osoby. Jest to wygodna opcja dla małych gospodarstw, w których na kozę przypada kilka samic.
- Sztuczny. Bardziej odpowiedni do selekcji hodowlanej, przeprowadzanej z udziałem doświadczonego weterynarza.
- Freestyle. Zwierzęta znajdują się w tym samym zagrodzie i niezależnie szukają partnera dla siebie. Lepiej nie przeprowadzać takich eksperymentów z rasą Toggenburg, w przeciwnym razie możesz całkowicie pozostać bez potomstwa.
Jeśli krycie nastąpiło jesienią, jagniątko (pojawienie się dzieci) wypada wiosną. Jest to korzystny okres dla ich uprawy. Potomstwo jest silne i aktywne, nie choruje, szybko przybiera na wadze. Niemal od pierwszych miesięcy życia dzieci pasą się z matką i otrzymują substancje niezbędne dla zdrowia i szybkiego wzrostu z pastwisk.
Funkcje koziej ciąży i jagniąt
W ciągu 4-5 miesięcy kobiety stają się dojrzałe seksualnie, ale jest jeszcze za wcześnie, aby to się stało. Poczekaj, aż zwierzę dorośnie do 8-12 miesięcy. Optymalny wiek kóz Toggenburg do krycia nie jest młodszy niż 1 rok, nie starszy niż 6-7 lat. U młodej kozy potomstwo jest słabe, niezdolne do życia.
Optymalny okres ciąży wynosi 150 dni. Po urodzeniu umyj wymię kozła, albo zrobi to sama. W przeciwnym razie noworodek może zostać zarażony. Natychmiast przenieś dzieci do chlewni, gdzie są karmione siarą matczyną. Jest to konieczne do aktywacji układu odpornościowego młodych zwierząt. W przeciwnym razie kozy rodzą się słabe, giną w pierwszych miesiącach życia.
Aby nie zakłócać produkcji mleka koziego, trzymaj dzieci oddzielnie od matki przez 3 tygodnie po urodzeniu. Karmić dzieci odciągniętym mlekiem, stopniowo wprowadzać uzupełniające pokarmy.
Zdrowie i długość życia
Zwierzę żyje do 13 lat, z zastrzeżeniem zasad żywienia i opieki - dłużej. Wydajność kóz Toggenburg wynosi 7-8 lat. Choroby u kóz pogarszają się bliżej starości, kiedy odporność znacznie się osłabia. Zdrowe zwierzę jest wesołe i zabawne, puls - 70-80 uderzeń / min, temperatura ciała - 39-40 stopni. W przypadku naruszenia tych wskaźników istnieje podejrzenie choroby, konieczna jest konsultacja z weterynarzem.
Zalety i wady rasy
Do tej pory popularność kóz Toggenburg została utracona, zostały zastąpione przez rasę Zaan. Niemniej te szlachetne zwierzęta mają wiele zalet, atrakcyjnych dla rolników.
Lista pozytywnych cech:
- Atrakcyjny wygląd. Białe paski na twarzy sprawiają, że kozy są oryginalne, niepowtarzalne. Wełna średniej długości pozwala porównać zwierzęta domowe z psami.
- Szybka aklimatyzacja. Kozy dobrze znoszą zimno, więc nie trzeba ogrzewać kozy. Jest to dobra opcja dla górzystych i północnych regionów Rosji.
- Funkcje postaci. Kozy są spokojne i bez konfliktów, szybko przyzwyczajają się do ludzi, zastępują zwierzęta domowe.
- Wysokie wskaźniki produkcji mleka. Podczas laktacji kozy dają do 1000 kg mleka. Ilość mleka nie zmniejsza się zimą.
- Korzystne cechy Mleko zawiera witaminy i składniki odżywcze, służy do przygotowania masła, wysokiej jakości serów.
- Brak rogów. Takie rasy powodują mniej paniki wśród hodowców.
- Wysoka płodność. W jednym miocie może być do 4 zdolnych dzieci.
Na tle pozytywnych chwil nie zapomnij o wadach rasy Toggenburg:
- Kozy nie tolerują ciepła. Przy podwyższonej temperaturze powietrza zwierzęta nie doją dobrze, niczego nie jedzą i często chorują.
- Odżywianie kóz wiąże się ze smakiem mleka. Ważne jest przestrzeganie nie tylko codziennej diety, ale także różnorodności diety.
- Deficyt. Ponieważ kozy Toggenburg nie są szczególnie popularne w Rosji, ich zakup jest trudny.
Sables
Charakterystyczną cechą kóz Toggenburg jest oryginalny kolor. Trudno jest spotkać zwierzę z symetrycznymi białymi paskami na twarzy. Jeśli inne rasy mają taki kolor, hodowcy pozbawieni skrupułów wydają go jako Toggenburg i starają się sprzedawać go drożej. W rezultacie potrzeba metysów.
Bliscy krewni rasy Toggenburg to kozy Saanen. Są nosicielami recesywnego genu, dlatego mają różne kolory, z wyjątkiem białego. Takie pstrokaci potomkowie nazywani są sobolami. Mogą być tego samego koloru co Toggenburgery.Jest to odrębna rasa, która jest również popularna wśród hodowców kóz ze względu na wysoką wydajność mleczną i płodność.
Częste choroby
Długi okres selekcji sprawił, że kozy Toggenburg były odporne i odporne na infekcje. Ryzyko rzekomej gruźlicy lub brucelozy jest minimalne. Zwierzę dobrze toleruje przeziębienie, a silna odporność chroni przed niechcianymi chorobami. Ale są różne przypadki i kozy Toggenberg również chorują.
Najczęstsze to następujące choroby:
- Zapalenie wymion. Taka patologia często rozwija się z naruszeniem zasad higieny kóz lub niewłaściwego doju. Wymię boli, potrzebny jest antybiotyk.
- Choroby układu oddechowego. Zwierzę podnosi temperaturę, guma do żucia znika, a apetyt maleje. Wynika to z wilgoci i częstego narażenia na przeciągi. Schemat leczenia zależy od stanu chorej kozy, konieczna jest konsultacja z weterynarzem.
- Kolka, wzdęcia. Problem ten obserwuje się z naruszeniem schematu picia i karmienia kóz, niezrównoważonej diety i braku składników odżywczych.
- Zapalenie sutek. Jest to zakaźny i zapalny proces w gruczołach mlecznych. Zanieczyszczenia ropy pojawiają się w mleku, zmiany smaku. Przy takich objawach zatrzymaj laktację, przeprowadź terapię przeciwbakteryjną.
- Choroby pasożytnicze. Jeśli naruszysz zasady higieny kozy, zwierzę może zostać zarażone pchłami. Traktować specjalnymi środkami przeciwpasożytniczymi, dodatkowo potraktować ściany i przegrody szopy roztworem siarczanu miedzi.
- Reumatyzm. Jest to konsekwencja życia w wilgotnych szopach o wysokiej wilgotności i przeciągu.
- Zapalenie kopyt. Taka choroba rozwija się z urazami mechanicznymi. Jednym z czynników wyzwalających jest nieprzestrzeganie zasad higieny kopyt.
Aby zmniejszyć ryzyko zachorowalności, rutynowo szczepić i zaszczepić ponownie kozę. Utrzymuj także kozioł w czystości i porządku, regularnie sprawdzaj sierść i kopyta zwierzęcia. Wyczyść ostatnie po każdym wypasie, w przeciwnym razie patogenna infekcja dotknie wrażliwej skóry.
Dla kogo jest odpowiednia rasa?
Kozy Toggenburg są bardziej odpowiednie dla dużych i średnich gospodarstw, dla drobnego rolnictwa mniej istotne. Wyjaśnia to charakterystyka żywienia. Aby uzyskać mleko wysokiej jakości, potrzebna jest zróżnicowana dieta, której małe kozy nie są w stanie zapewnić. Ponadto ilość mięsa (ze względu na wielkość zwierzęcia) nie jest odpowiednia dla dużych partii na sprzedaż. Skóra, choć cenna, ale z każdą głową okazuje się trochę.
Sugerujemy obejrzenie filmu, w którym dowiesz się o cechach rasy i jak właściwie dbać o kozy Taggenburg:
Recenzje rasy Toggenburg
Inga, 39 lat, rolnik, region Wołogdy. Mam 6 głów takich kóz. Długo wątpiła, czy warto się z nią skontaktować. Jednak w Rosji rasa ta nie jest często spotykana. Ale naprawdę podobał mi się zabawny kolor dzieci. Kupiłem i nie żałowałem. Dostaję do 5 litrów mleka dziennie. Mamy wystarczająco dużo dla 6-osobowej rodziny. Coś udaje się nawet sprzedać sąsiadom. Mleko jest smaczne, zdrowe i zdrowe. Kozy nie wymagają szczególnej opieki. Jedyny minus - jeśli zwierzę je coś źle, mleko zaczyna być gorzkie.
Andrey, 52 lata, operator kombajnów, Region Kaluga. Kozy Toggenburg wyróżniają się spośród całego stada. Piękne, zabawne, wszystkie dzieci zwracają na nie uwagę. Ale potrzebują tylko oka i oka, nieustannie walczą ze stadem. Według wydajności: każdego dnia dają 5 litrów mleka, jeszcze nie próbowali mięsa. Opieka nad kozami jest łatwa. Moja żona sprzedaje mleko, więc cała wieś jest od nas kupowana.
Ukryć
Dodaj swoją recenzję
Kozy Toggenburg doskonale nadają się do uprawy i hodowli w Rosji. Zwierzęta są bezpretensjonalne i odporne na mróz, rzadko chorują i mogą dać potomstwo 3-4 dzieciom na 1 jagnię.