Erysipelas u świń jest częstą chorobą, której wybuch zwykle odnotowuje się w ciepłym sezonie. Patologia jest niebezpieczna nie tylko dla zwierząt, ale także dla ludzi. Rozprzestrzenia się wystarczająco szybko i może spowodować śmierć całego inwentarza żywego. Czynnik sprawczy patologii jest odporny na warunki środowiskowe.
Czynnik sprawczy różycy
Erysipelas należy do grupy zakaźnych naturalnych chorób ogniskowych. Może wystąpić ostro lub przewlekle. Ta choroba zwykle dotyka osoby w wieku od 3 do 12 miesięcy.
Rozwój różycy spowodowany jest przez podstępną bakterię Erisipelotrix. Ten patogenny mikroorganizm występuje wszędzie i dostosowuje się do każdych warunków życia, charakteryzujących się zwiększoną odpornością.
Patogen pozostaje aktywny w produktach wieprzowych do 40 dni, w zawiesinie - do 290 dni. W zwłokach zwierząt zakopanych w ziemi bakteria pozostaje aktywna przez 10-12 miesięcy.
Metody przetwarzania zakażonej wieprzowiny, takie jak wędzenie i solenie, nie zabijają patogenu. Umiera tylko w wysokich temperaturach (70 stopni lub więcej). Niskie temperatury w zakresie -7 ÷ 15 stopni nie przyczyniają się do dezynfekcji patogenu.
Insidioza Erisipelotrix jest wrażliwa na środki dezynfekujące. Do dezynfekcji użyj roztworu wybielacza (10%), roztworu wodorotlenku sodu (2-3%), świeżo gaszonego wapna (20%).
Źródła infekcji
Patogenna bakteria, która powoduje rozwój różycy u świń, jest przenoszona z chorych zwierząt, które wydzielają ją do środowiska wraz z kałem i moczem. Jest przechowywany przez długi czas w ziemi, oborniku i zwłokach świń.
Zakażenie występuje również poprzez jedzenie, wodę, przedmioty używane do opieki nad świniami i sprzątanie pomieszczeń, w których się znajdują.
Główną drogą przenoszenia różycy jest pokarmowy (kałowo-ustny).
W małej wiosce lub w chlewni nosicielami bakterii mogą być muchy, które żywią się krwią chorych zwierząt z różą. Myszy działają również jako nosiciele.
Prosięta karmione przez maciorę są odporne na tę chorobę, ponieważ odporność na siarę jest im przekazywana wraz z siarą.
Obraz kliniczny patologii
Erysipelas u świń występuje głównie w okresie wiosenno-letnim, przy podwyższonym poziomie wilgotności.
Okres inkubacji choroby zakaźnej trwa od 1 do 8 dni. Objawy zależą od postaci, w której występuje różyczka.
Różyczki świń u świń rzadko obserwowane i kończy się nieuchronną śmiercią zarażonych osób. W takim przypadku obserwuje się takie objawy:
- wzrost temperatury ciała do 41 stopni;
- ogólna depresja;
- zaburzenia rytmu serca;
- odmowa pasz.
Leczenie w tym przypadku jest bezużyteczne: około 12 godzin po pojawieniu się pierwszych objawów różycy zwierzę umiera.
Ostra postać choroby wyrażone takimi znakami:
- wzrost temperatury ciała do 42-43 stopni;
- odmowa jedzenia;
- utrudniony oddech;
- ciągłe pragnienie;
- ogólna słabość;
- utrudniony oddech;
- zapalenie spojówek;
- naruszenie aktywności mięśnia sercowego;
- zaparcia, a następnie biegunka.
U świń, które cierpią na różyczki w ostrej postaci, skóra w okolicy szyi i klatki piersiowej zmienia kolor na niebieski, po bokach tworzą się rumieńce o jasnoróżowym kolorze. Zwierzęta poruszają się z trudem, często leżą w jednym miejscu.
Ostra postać różycy u świń trwa 2-4 dni, a w większości przypadków kończy się śmiercią zwierząt.
Podostre różyczki charakteryzujący się następującymi cechami:
- wzrost temperatury do 41 stopni;
- ogólna słabość;
- silne pragnienie;
- zaparcie;
- zapalenie spojówek;
- odmowa pasz;
- powstawanie obrzęku zapalnego, który pojawia się na szyi, głowie, bokach, plecach. Zwykle dzieje się to drugiego dnia choroby, obszary obrzęku mają charakterystyczny kształt - prostokątny, kwadratowy, w kształcie rombu. Kiedy te formacje pojawiają się na skórze, stan chorego zwierzęcia poprawia się nieco.
Podostra postać różycy u świń trwa tydzień, w niektórych przypadkach nawet do 12 dni. Dzięki terminowemu leczeniu choroba kończy się wraz z wyzdrowieniem chorego.
Przewlekłe różyczki u świń obserwowane w przypadku nieudzielenia pomocy choremu na początkowym etapie procesu patologicznego. W przewlekłej infekcji u zwierząt obserwuje się następujące objawy:
- kołatanie serca
- wyczerpanie;
- opóźnienie rozwoju;
- deformacja stawów, ich obrzęk i ból;
- martwica skóry;
- zanik mięśni kończyn;
- kulawizna, trudności w poruszaniu się.
Przewlekłe zakażenie różycy u świń jest rzadkie. Charakteryzuje się brakiem objawów przez długi czas. Choroba ma dwie możliwości rozwiązania: śmierć lub powrót do zdrowia.
Diagnostyka
Rodzę świnie na podstawie takich manipulacji, jak:
- badanie bakteriologiczne, które obejmuje mikroskopię rozmazów, odciski palców, test biologiczny, izolację z pobranego materiału czystej kultury patogenu, który powoduje rozwój róży;
- reakcja aglutynacji;
- identyfikacja zmian patologicznych.
Rozpoznanie uznaje się za ustalone, jeśli patogen róży zostanie wykryty pod mikroskopem, wyizolowany z patologicznych kultur materiału o właściwościach charakterystycznych dla czynnika wywołującego róży, a także jeśli kultury patogenów zostaną wyizolowane z narządów martwych zwierząt.
Po potwierdzeniu diagnozy leczenie rozpoczyna się jak najszybciej.
Leczenie różycy u świń
W przypadku wystąpienia ogniska należy wprowadzić środki ograniczające. W tym przypadku:
- wywóz zwierząt i mięsa z pasz z miejsca, w którym zarejestrowano wybuch choroby zakaźnej, jest zabroniony;
- chore zwierzęta są izolowane i rozpoczyna się leczenie;
- warunkowo zdrowe świnie bez klinicznych objawów choroby są szczepione i monitorowane przez dekadę.
Ograniczenia zostały usunięte zaledwie 2 tygodnie po całkowitym wyzdrowieniu wszystkich zwierząt.
Leczenie świń z chorobą rumieniowatą przeprowadza się na następujące sposoby:
- Wprowadzenie szczepionki. Substancja przeciwko różycy jest podawana wszystkim zwierzętom z podejrzeniem tej choroby. Serum podaje się domięśniowo. Dawkowanie zależy od wagi świni. Ponowne szczepienie przeprowadza się 12 godzin po pierwszym wstrzyknięciu, a następnie raz dziennie przez tydzień.
- Wprowadzenie antybiotyków. Działanie surowicy jest wspierane przez leki przeciwbakteryjne z grupy penicylin. Chorym świniom wstrzykuje się domięśniowo leki takie jak Bicillin-3 i Bicillin-5. Ponadto w różycy świni wskazane jest podawanie soli potasowej penicyliny. Leki rozcieńcza się solą fizjologiczną i podaje raz na 12 godzin.
- Leki eliminujące objawy choroby. Chore zwierzęta otrzymują leki nasercowe i przeczyszczające. Jeśli świnie doświadczają nieustannych wymiotów, otrzymują metoklopramid. W wysokiej temperaturze podaje się papawerynę lub analgin.
- Gdy pojawiają się obrzęki skóry lub plamy, zaleca się okłady. Najprostszym, ale jednocześnie skutecznym sposobem tłumienia objawów jest zastosowanie okładu z octu. 1 litr 9% octu należy rozcieńczyć w 10 litrach wody, namoczyć w tkance w roztworze i owinąć chorego zwierzęcia.
- W przypadku silnych guzów zaleca się posypać dotknięty obszar kredą pokruszoną na proszek i położyć warstwę gęstej tkanki na wierzchu, aby się ubrać.
Czas trwania leczenia różycy u świń wynosi 5-7 dni.
Prognoza
Rokowanie choroby erysipelatous u świń zależy od postaci, w której występuje.
Najkorzystniejszego wyniku można oczekiwać w przypadku podostrej postaci choroby, jeśli leczenie rozpoczęto w odpowiednim czasie.
Przedwcześnie rozpoczęte lub złej jakości leczenie tej infekcji prowadzi do jej przejścia do przewlekłej postaci przebiegu. Jeśli tak się stanie, obserwuje się ogólnoustrojowe uszkodzenie stawów, co wpływa na mobilność zwierząt.
Chronicznej postaci nie da się wyleczyć: zwierzę cierpiące na chorobę o takich cechach staje się nieodpowiednie do dalszej hodowli i karmienia.
Zapobieganie
Aby zapobiec możliwości rozwoju procesu zakaźnego u świń, należy przestrzegać następujących środków zapobiegawczych:
- obowiązkowe szczepienia prosiąt;
- przestrzegać schematu szczepień;
- kupuj tylko zdrowe zwierzęta ze sprawdzonych gospodarstw hodowlanych;
- trzymaj nowo przybyłe zwierzęta w kwarantannie przez co najmniej miesiąc;
- opiekując się zwierzętami i podczas karmienia, przestrzegaj wszystkich wymagań sanitarno-higienicznych i technologicznych;
- regularnie czyścić pokoje zawierające świnie;
- organizować dietę zwierząt w taki sposób, aby żywienie było zrównoważone, zawierało wszystkie niezbędne pierwiastki śladowe i składniki odżywcze;
- ściśle przestrzegać zasad dotyczących uboju świń i późniejszego usuwania odpadów;
- dezynfekować żywność i odpady rzeźne, które są stosowane jako dodatki do żywności dla świń;
- terminowo przeprowadzają działania mające na celu zniszczenie drobnoustrojów, owadów i gryzoni, które są nosicielami niebezpiecznych chorób.
Zwierzęta muszą zapewnić pełne warunki życia: optymalną temperaturę, wilgotność, czystość w pomieszczeniu, sterylność poideł i pojemników na żywność.
Funkcje szczepień
Szczepienie świń z różycy jest warunkiem wstępnym zapobiegania rozwojowi procesu zakaźnego u zwierząt gospodarskich.
Szczepionkę przeciw różycy, zgodnie z planem szczepień, podaje się prosiętom w wieku 60-70 dni. Ponowne wprowadzenie szczepionki odbywa się w wieku 72-84 dni, a następnie - 100-115 dni. Dorośli potrzebują ponownego szczepienia co 5 miesięcy.
Przeciwko tej chorobie zakaźnej stosuje się leki, takie jak zdeponowana szczepionka przeciw różycy świń lub szczepionka przeciw różycy świń ze szczepu BP-2.
Technika iniekcji zależy od wieku zwierząt:
- w przypadku małych prosiąt, które są karmione, zastrzyk wstrzykuje się podskórnie w trójkąt za uchem, a lek można również wstrzykiwać podskórnie w wewnętrzną część uda;
- po odsadzeniu świnie można wstrzyknąć domięśniowo w szyję za uchem;
- U starszych zwierząt szczepionkę podaje się domięśniowo w udo.
Erysipelas u świń jest chorobą zakaźną, która stanowi zagrożenie nie tylko dla zwierząt, ale także dla ludzi. Czynnik sprawczy choroby jest odporny na warunki środowiskowe i jest w stanie przetrwać w ciałach martwych świń. Najlepszym sposobem zapobiegania tej chorobie jest terminowe szczepienie.