Parch ziemniaczany jest często błędnie uważany za najbardziej nieszkodliwą chorobę wśród ogrodników. Nie ma żadnych początkowych zewnętrznych oznak rozwoju choroby. Niektóre odmiany parcha ziemniaka na początkowym etapie nie przejawiają się w żaden sposób. Całe niebezpieczeństwo choroby polega na tym, że infekcja kumuluje się w glebie i rok po roku obniża ilościowe wskaźniki plonu ziemniaka.
Parch ziemniaczany i metody radzenia sobie z nim
Rodzaje strupów
Czynnikami sprawczymi parcha ziemniaka są grzyby i, w zależności od ich rodzaju, istnieje kilka rodzajów chorób grzybowych upraw warzyw:
- zwyczajny,
- czarny lub rizoktonia,
- sypki,
- srebrzysty.
Przyczyny infekcji
Wśród głównych powodów przyczyniających się do pojawienia się grzyba:
- parch na zdrowych bulwach ziemniaka z zanieczyszczonej gleby,
- zakup porażonych sadzonek roślin okopowych,
- naruszenie płodozmianu i sadzenie warzyw w tym samym miejscu sadzenia,
- przekroczenie normy zawartości składnika azotowego w gruncie,
- wzrost temperatury gleby powyżej 20 ° С,
- słaba kwasowość warstwy gleby,
- nieprzestrzeganie zasad nawożenia ziemi materią organiczną - obornikiem i kompostem.
Uszkodzenie strupa
Parch na ziemniakach nie zagraża zdrowiu człowieka, jednak jadalne warzywa tracą wartość odżywczą: w porównaniu ze zdrowymi bulwami zawartość skrobi jest o połowę mniejsza.
Zaatakowane bulwy ziemniaka są słabo zachowane ze względu na intensywny rozwój w nich zgnilizny. Zainfekowane rośliny okopowe zachowane w okresie zimowym nie mogą być używane jako materiał nasadzeniowy. Zabrania się sadzenia ich w ziemi, ponieważ stanowią one źródło zanieczyszczenia gleby. Rezultatem będzie niezdrowa uprawa ziemniaków, a grzyb osadzi się w glebie.
Parch ziemniaczany
Parch zwykły jest uważany za powszechną infekcję grzybiczą w zagonach ziemniaków. Jego grzybowy patogen Streptomyces scabies preferuje osiedlanie się na suchym piaszczystym podłożu o niskiej do średniej kwasowości i jest aktywny w temperaturach od 25 ° C do 28 ° C.
Oznaki
Wśród głównych cech charakterystycznych dla zwykłego parcha ziemniaka:
- małe brązowe zmiany, czasem z odcieniami czerwieni lub fioletu,
- szorstka powierzchnia bulw ziemniaka,
- pojawienie się lekko zauważalnych rowków siatkowych na roślinach okopowych.
W przypadku silnego porażenia bulw ziemniaka zmiany powiększają się, a następnie zaczynają twardnieć i pękać. Efektem tego procesu jest gnicie warzyw.
Rozpowszechnianie się
Powszechny rodzaj grzyba praktycznie nie niszczy innych części krzewu ziemniaczanego, rozprzestrzeniając się głównie wzdłuż bulw. Podczas przechowywania w piwnicach w niskich temperaturach parch zwyczajny wpada w stan anabiotyczny, ale nie umiera, co oszczędza zebrane i przechowywane plony do wiosny.
Najbardziej podatne na tę odmianę są odmiany ziemniaków z cienką czerwoną skórką.
Czynniki przyczyniające się do rozwoju grzyba to:
- niewystarczające podlewanie
- nawożenie ziemi surowym, jeszcze nie zgniłym obornikiem,
- wprowadzenie nadmiernej ilości wapienia.
Profilaktyka i leczenie
Możesz walczyć z parchem
Przeciwko zwykłemu parchowi ziemniaków traktują ziemię przeznaczoną do sadzenia warzyw. Ponadto ogrodnicy próbują sadzić odmiany odporne na grzyby, w tym Kameraz, Domodedovsky, Yantarny, Priekulsky, Zarechny.
Jako środek zapobiegawczy, jak radzić sobie z parchem na ziemniakach, zaleca się spryskiwanie sadzenia bulw lekami takimi jak polikarbacyna lub nitrafen. Skuteczną metodą zapobiegania rozwojowi odporności przeciwko grzybowi będzie kiełkowanie sadzonek na słońcu. Sadzonki ziemniaka należy podlać bezpośrednio po posadzeniu w ziemi, a podlewanie zakończyć, gdy łodyga osiągnie szerokość 1,5-2,0 cm.
Parch ziemniaczany w proszku
W przeciwieństwie do pospolitego gatunku grzyba, który preferuje suchą glebę, parch pudrowy jest konsekwencją działania podziemnego patogenu Spongospora. Grzyb osiada w podmokłej glebie i jest w stanie utrzymać swoją aktywność do pięciu lat. Za optymalne warunki jego wyglądu uważa się zakres temperatur od 10 ° С - 12 ° С.
Oznaki
Wśród głównych zewnętrznych objawów opisu choroby charakterystycznych dla odmiany proszkowej:
- przykrywanie łodyg białymi naroślami,
- pojawienie się na korzeniach ziemniaka wielu czerwono-brązowych nowotworów brodawek różnej wielkości.
Rozpowszechnianie się
Parch prószysty atakuje zarówno bulwy, jak i łodygi roślin, głównie ich dolną część. patogeny grzybicze choroby są przenoszone przez pozostałości organiczne zachowane w glebie, ale mogą być również przenoszone drogą powietrzną. Uszkodzone bulwy zwykle wysychają podczas przechowywania, ale przy wysokiej wilgotności w pomieszczeniu zaczynają gnić.
Czynnikami przyczyniającymi się do rozprzestrzeniania się sproszkowanej postaci choroby są deszcze.
Profilaktyka i leczenie
Wśród odmian ziemniaka odpornych na tego typu choroby grzybowe są Cardinal, Majestic, Yubel. Aby zapobiec powstawaniu pylistych grzybów, ogrodnicy często trzymają wyhodowane sadzonki przed sadzeniem w glebie w roztworze formaliny przez 5-7 minut, a następnie przykrywają je brezentem na kilka godzin.
Parch czarnego ziemniaka
Czynnikiem sprawczym parcha czarnego ziemniaka jest grzyb Rhizoctonia solani, który jest aktywowany w temperaturach od 16 ° C do 18 ° C. Preferuje wysoką wilgotność, która wynosi około 80-100%. Grzyb rozwija się w glebie gliniastej.
Oznaki
Głównymi oznakami uszkodzenia uprawy warzyw przez odmianę czarną są czarne lub ciemnobrązowe plamy, które pojawiają się na powierzchni roślin okopowych. Z biegiem czasu łączą się w rozległe ogniska. Często niedoświadczeni ogrodnicy mylą czarną postać choroby grzybiczej z brudem gleby. Zainfekowane sadzonki rozwijają się z zawiniętymi liśćmi.
Rozpowszechnianie się
Choroba może zabić całą uprawę
Parch czarny ziemniaków, czyli rizoktonia, jest najniebezpieczniejszą formą dotykającą cały krzak ziemniaka. Bulwy, łodygi i liście ziemniaków są dotknięte czarną odmianą grzybicy. Grzyb rozwija się bardzo intensywnie, jest w stanie przeniknąć do bulwy ziemniaka już na etapie kiełkowania, skazując przyszłe plony na śmierć.
Wśród czynników przyczyniających się do rozprzestrzeniania się choroby jest zimny okres deszczowy późną wiosną.
Leczenie i zapobieganie
Nie wyhodowano odmian odpornych na czarną odmianę. Ze względu na poważne szkody spowodowane tą grzybiczą chorobą, w jej walce często stosuje się preparaty chemiczne. Jako środek zapobiegawczy ogrodnicy stosują przetwarzanie bulw za pomocą Integral, Vitavax lub Baktofit. Jako środek agrotechniczny zaleca się sadzenie warzyw na głębokość nie większą niż 7 cm w glebie piaszczysto-gliniastej, nie głębszej niż 12 cm w torfie i nie więcej niż 11 cm w glebie gliniastej. Lądowanie w gruncie ogrzanym do co najmniej 8 ° C będzie środkiem zapobiegawczym. Nawozy organiczne i nadmiar zwykłej ilości pomagają zapobiegać czarnej odmianie choroby. Recenzje ogrodników zalecają stosowanie siarczanu miedzi w walce z czarną odmianą choroby grzybowej, która jest wymagana do spryskiwania krzewów.
Parch ziemniaczany srebrzysty
Czynnikiem sprawczym tej srebrzystej odmiany jest grzyb Helminthosporium solani, który jest w stanie utrzymać swoją żywotną aktywność w temperaturach spadających do 3 ° C. Grzyb osiada na każdej glebie - gliniastej lub piaszczystej, gdy wilgotność sięga 80-100%.
Oznaki
Do głównych zewnętrznych oznak srebrzystego parcha ziemniaka należą plamy na bulwach ziemniaka o srebrzystym zabarwieniu, które zajmują do 40% powierzchni rośliny okopowej. Początkowo zmiany w kolorze czarnej sadzy złuszczają się i szarzeją, a porażone warzywa zaczynają wysychać i marszczyć się, zmniejszając swój rozmiar.
Rozpowszechnianie się
Choroba grzybicza rozprzestrzenia się w fazie kwitnienia roślin warzywnych i podczas formowania roślin okopowych. Parch srebrzysty ziemniaków, który zachowuje swoją aktywność nawet w niskich temperaturach, oddziałuje na zdrowe bulwy podczas przechowywania, prowadząc do strat zebranych plonów do 40%.
Leczenie i zapobieganie
Zapobiegawcza obróbka zebranych bulw ziemniaka odbywa się poprzez chemiczną obróbkę warzyw przed ich przechowywaniem w Nitrafen lub Botran.
Ogólne środki kontroli
Każda z rozważanych odmian grzybicy ma swój własny patogen, jednak w walce z nimi stosuje się ogólne środki profilaktyki i leczenia.
Agrotechnika
Wśród metod radzenia sobie z parchem na ziemniakach i jego pozbycia się centralne miejsce wśród wszystkich metod zajmuje prawidłowy płodozmian, który zakłada, że roślina warzywna corocznie zmienia miejsce sadzenia, a warzywa nie sadzą na glebie skażonej grzybem przez co najmniej 4-5 lat ... Ten okres wystarczy, aby grzyb umarł. Zabrania się uprawy na terenach skażonych i innych uprawach podatnych na choroby grzybowe - marchew, papryka, pomidory, bakłażany, buraki. Ogrody warzywne osiągają pozytywne wyniki, naprzemiennie sadząc różne odmiany ziemniaków z nasadzeniami cebuli lub roślin strączkowych.
Ogniska chorób są powodowane przez świeży nawóz użyty do gleby.
Sadzenie nawozów zielonych służy do leczenia zakażonej gleby, wśród których rośliny strączkowe, zboża i gorczyca pomagają najczęściej w pielęgnacji gleby. Nawozy zielone, które osiągnęły wysokość 10-15 cm, są wykopywane razem z ziemią. Znajdujące się w nim resztki zielonego obornika będą źródłem pojawienia się grzybów saprofitycznych i bakterii, które są naturalnymi wrogami parchów, pomagając w leczeniu zakażonej gleby.
Parch ziemniaczany i jak sobie z nim radzić
choroby ziemniaka i środki kontroli
AT22 Parch ziemniaka i jak sobie z nim radzić
UWAGA! Parch jabłoni i gruszy, przyczyny i metody walki
Co to jest parch i jak sobie z nim radzić?
Parch - choroba ziemniaków
Nawozy
Parch, zwłaszcza odmiana pospolita, rozwija się w glebie alkalicznej, dlatego nawożenie ziemi manganem i borem przed sadzeniem ziemniaków stanie się barierą dla rozwoju choroby grzybowej. Stawka nawozu na 100 metrów kwadratowych będzie wynosić:
- siarczan amonu - 1,5kg,
- superfosfat - 2,0 kg,
- potasowo-magnezowy - od 2,5 do 3,0 kg,
- siarczan miedzi - 40g,
- mangan - 20g,
- kwas borowy - 20g.
Leki
Leczenie i środki zapobiegawcze są bezpośrednio związane z traktowaniem upraw warzywnych fungicydami. Przed sadzeniem bulw zaleca się marynowanie warzyw. Najczęściej ogrodnicy używają również Maxim, Fito plus i Fitosporin, które również pomagają w walce z zarazą. Ostatni fungicyd można stosować do zaprawiania sadzeniaków i krzewów sadzonych w gruncie co najmniej 3 razy w okresie wegetacji.
Mniej silnych środków chemicznych można użyć przeciwko pospolitej odmianie. Wystarczy potraktować bulwy przed sadzeniem regulatorem wzrostu, na przykład cyrkonem.
Aby pozbyć się grzyba na ziemniakach, pomagają silniejsze Fenoras i Mancozeb. Ich aplikacja odbywa się przed lądowaniem.