Kozy anglo-nubijskie to ciekawa rasa kóz. Są dobrze cenione w obcych krajach, tego samego nie można powiedzieć o Rosji. Ale nie są trudne do odróżnienia od naszych zwykłych kóz poprzez ich specyficzny wygląd i maniery. Co z ich utrzymaniem, hodowlą? Zapoznaj się z recenzjami ludzi do ostatecznej opinii.
Historia pochodzenia kóz anglo-nubijskich
Kozy tej rasy należą do najstarszych ras na świecie, a przynajmniej w pierwszych trzech. Udowodniono, że po raz pierwszy pojawili się w północno-wschodniej Afryce - byli gorliwi koneserzy ras zwierząt, którzy stworzyli Anglo-Nubijskie. Dokładniej, ich wcześniejsza wersja. Stało się to ponad 10 tysięcy lat temu.
Kozy sprzedawano i eksportowano do różnych krajów. Spośród najbardziej gorączkowej sprzedaży Francuzów można wyróżnić - zostali porwani przez kozy anglo-nubijskie.
Ale w tamtym czasie nie istniała już rasa. Angielscy hodowcy ujawnili obecną rasę, opierając się na starożytności. W tej pracy jesteśmy im wdzięczni, ponieważ wszystkie te same cechy afrykańskie pozostały w rasie. Te umiejętności pozostały, za które zostały docenione i są teraz cenione w nowej rasie. W eksperymentach hodowców, które, nawiasem mówiąc, miały miejsce w XIX wieku, wzięła udział szeroka gama ras. Należą do nich takie jak:
- Niektóre rasy indyjskie.
- Część ze Szwajcarii.
- Rasy Bliskiego Wschodu.
- Rosyjskie kozy.
Ale nie jest do końca wiadomo, kiedy jednak pojawili się na świecie. Opinie są podzielone na dwie części, niektórzy uważają, że stało się to pod koniec XIX wieku - pod koniec eksperymentów. Inni bronią poglądu, że trwało to do lat 30. XX wieku.
W każdym razie to już nie ma znaczenia. Pod koniec eksperymentów okazało się, że w tym czasie większość genetyki zajmowały kozy miejscowe, angielskie i kozy nubijskie, które sprowadzono do nich tylko z Bliskiego Wschodu. Stamtąd staje się jasne, skąd wzięli swoją nazwę. Ale nawet teraz kozy są często mylone z kozami nubijskimi, nazywając je tak. I nie zapominaj, że obecne kozy anglo-nubijskie i kozy wschodnie to dwie różne rzeczy.
Po stworzeniu kozy zaczęły pokazywać swoje znaczenie i wartość w tamtych czasach. Zainteresowało ich wielu zagranicznych rolników i właścicieli ziemskich, a kozy zaczęły być żywo eksportowane do krajów sąsiednich. Następnie rozprzestrzenił się na inne stany, które również nie były niechętne do uzupełnienia ilości. W Rosji kozy anglo-nubijskie pojawiły się prawie na końcu - po rozpadzie ZSRR, a następnie w niewielkiej liczbie. Duża liczba kóz pojawiła się dopiero w XXI wieku, w ciągu ostatnich 10-15 lat.
Opis rasy
Kozy anglo-nubijskie mają bardzo niezapomniany wygląd, który zdecydowanie pozostaje w pamięci po podróży do Anglii. Są to duże kozy, znane z ilości i smaku wydawanego mleka. Jest wolny od nieprzyjemnych zapachów, a smak wpływa na wszystkich. Przyjrzyjmy się bliżej wszystkim cechom wyglądu i wydajności rasy.
Wygląd
Pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy, jest kolor, który może być kilku rodzajów. Pomiędzy nimi:
- Zwykła czerń.
- Standardowy biały.
- Niezwykły kolor - kremowy.
- Odcienie kawy o delikatnym mlecznym kolorze.
Często nie używają tego samego koloru dla jednej osoby, a odcienie są łączone, grupując nawet 3 i 4 sztuki na jednej kozie. Wybrane w tym samym czasie kolory nadają zwierzęciu szczególny wygląd, w którym koza staje się piękniejsza. Jeśli połączone kolory to czarny, biały i kremowy, będzie wyglądać bardzo pięknie, a czasami układ kolorów na ciele może mieć postać lamparta. Taka możliwość jest bardzo ceniona.
Najczęstsze są kategorie wagowe, z tym że kobiety ważą 80 kg - jest to dla nich bardzo duży wskaźnik. Samce ważą mniej więcej tyle samo, chociaż w większości ich waga wciąż osiąga 100 kg. Kozy anglo-nubijskie buduje się z naciskiem na produkcję mleczarską, ale wskaźniki te sugerują również, że produkcja mięsa z ich pomocą również nie zawodzi. Bardzo udana rasa.
Zgodnie z innymi zewnętrznymi kryteriami kozy mają wygląd gatunku rzymskiego. Spójrzmy na najdrobniejsze szczegóły ciała:
- Gęste, mięsiste ciało. Wyróżnia się długością. Wymiona są dość masywne w stosunku do ciała.
- Długie nogi są zauważalną różnicą.
- Kozy są wyjątkowo rogate. Duże, wirujące rogi są obracane w przeciwnych kierunkach. Kozy są zwykle pozbawione rogów, choć zdarza się też odwrotnie.
- Głowa jest płaska i długa, a na nosie widoczny jest mały garb, charakterystyczny dla rzymskiego profilu. Kości policzkowe na twarzy są wyraźne. Oczy są wystarczająco duże, a usta mają różne kształty. Górny jest znacznie krótszy niż dolny, dlatego zęby są często wyraźnie widoczne i otwarte.
- Cienka warstwa wełny pokrywa ciało.
- Uszy są długie, zrujnowane, zwisają wystarczająco nisko nad głową.
- Nie ma kotek - czystej krwi anglo-nubijskiej. Inne kraje mają wyjątki.
- Broda występuje u kóz w niewielkich rozmiarach. Kozy są tego pozbawione.
- Na wysokości mężczyźni mogą osiągnąć 90 cm, kobiety - 80.
Zasadniczo kozy anglo-nubijskie są spokojne i zawsze łatwo wykonują polecenia właściciela. W tym są porównywane z psami. Chociaż nie ma spokoju. Wydadzą dość głośne dźwięki, będą w stanie sprowadzić ciebie i twoich sąsiadów.
Wydajność
W tym przypadku przejawia się wyjątkowość. Wydajność kóz jest dobra, zarówno w produkcji mięsa, jak i nabiału. Teraz będziemy analizować wyłącznie mięso.
W wielu regionach Rosji nie ma zwyczaju hodowania kóz anglo-nubijskich na mięso, uboju ich, zdobycia wartości. Ale ich mięso ma smaczny, soczysty i delikatny wygląd. Mięso jest całkowicie pozbawione nieprzyjemnego zapachu charakterystycznego dla wielu ras. Za to doceniane jest mięso, chociaż jest dostarczane w małych ilościach, ponieważ nie wszyscy są zaangażowani w te kozy, produkcję mięsa.
Dorośli nie są tak dobrzy jak młode zwierzęta. Ich mięso staje się gumowate i zaczyna się rozciągać. To nie dodaje smaku, ale jest wstręt. Przejawia się także z wiekiem, bardzo nieprzyjemnym zapachem, którego nie można już dłużej wyeliminować.
Mięso wychodzi dość często, jeśli wziąć pod uwagę wagę. U dorosłych do 100 kg, ale jeśli nie weźmiesz ich pod uwagę, średnia waga młodych zwierząt wynosi 50-60 kg, co ogólnie nie jest złe.
Ile dają mleka?
Ilość mleka również nie denerwuje. Po jednej wydajności mlecznej można uzyskać do 3 litrów mleka. Według obliczeń można uzyskać do 1000 litrów rocznie, chociaż średnia ilość jest nieco mniejsza - 850 litrów. Ale ilość mleka i jego jakość będą rosły z każdym kolejnym rokiem, wiekiem i wydajnością mleka.
Teraz przeanalizujmy jakość tego bardzo mleka według standardowych standardów:
- Zawartość tłuszczu jest standardem, około 4,5%.
- Zawartość białka jest również średnia, 3,5%.
- Ilość laktozy wynosi 4,5%.
- Witaminy z grup A i C, a także aminokwasy, są nieodłącznie związane z mlekiem.
Jak widzimy, mleko jest po prostu niezastąpione, ma wszystko, co jest potrzebne do utrzymania pracy i życia organizmu - mleko jest bardzo zdrowe, czego nie należy się spodziewać po zwykłej kozie. Pod względem jakości, a zwłaszcza smaku, mleko przewyższa większość znanych ras. A niektórzy twierdzą, że jego smak przypomina orzechy i śmietanę.
Dzieci anglo-nubijskie
Dzieci są bardzo podatne na różne choroby, a przeżycie rasy nie jest tak wspaniałe. W złych warunkach giną prawie natychmiast. Warunki te obejmują:
- Choroby są najczęstszymi czynnikami drażniącymi i przyczynami śmierci.
- Zimno i przeciągi.
- Ogromne wymagania dotyczące wody.
Funkcje opieki i konserwacji
Kozy anglo-nubijskie są bardzo wymagające, jeśli chcesz umieścić je na swoim podwórku, ściśle przestrzegaj zasad i na pewno przygotuj wszystkie szczegóły pokoju, zanim kozy pojawią się u ciebie.
Wymagania dotyczące pokoju
Nie można ich trzymać w przeciągu i wilgoci, kozy anglo-nubijskie są na to bardzo podatne, a młode kozy giną niemal natychmiast. Dlatego należy zadbać o nich i lokale, dokładnie je wzmacniając i chroniąc przed wszelkimi zimnymi warunkami pogodowymi. W przeciwnych warunkach nie jest im trudno złapać zapalenie płuc.
Zadbaj również o czystość pokoju, którą sprawdzasz i poprawiasz każdego dnia. Ważną rolę odgrywa wentylacja, a także ciepłe i miękkie światło, co jest bardzo ważne dla kóz anglo-nubijskich. Nie ignoruj tych samych cech zawierających obiekty.
Będziesz potrzebował ściółki ze słomy, gdzie spoczną kozy. Leżąc wybiorą najsmaczniejsze i najzdrowsze słomki, wzmacniając w ten sposób swoje ciało. Te same śmieci, musisz zmieniać codziennie, albo koza da mniej mleka, co nie jest zbyt szczęśliwe.
Nie trzymaj ich w pobliżu kóz innych ras, im się to nie spodoba, a nawet zaczną wykazywać żywe oznaki agresji. Może dojść do walki. A jeśli są to kobiety, ponownie spowoduje to mniejszą produkcję mleka. Wygląda na bardzo wymagającą.
Szczegóły karmienia
Dieta i karmienie to kolejny trudny obszar, w którym należy przestrzegać zasad. Codzienny harmonogram jedzenia jest zawsze przestrzegany i mają trzy posiłki dziennie. Menu powinno zawierać wyłącznie produkty specjalne i zweryfikowane. Zasadniczo dieta to:
- Siano jest używane zimą, a trawa latem. 5 kg dziennie.
- Skoncentrowane pasze zbożowe (tylko przetestowane i zalecane, kozy anglo-nubijskie są bardzo wrażliwe). 2 kg dziennie.
- Warzywa lub kiszonka, niewiele. Nie więcej niż 1 kg.
Istnieje nawet pewna formuła dotycząca tego. Codziennie podaje się 300 g zboża. Ale po tym są suplementy - 250 g na każdy litr mleka dziennie. Zaleca się także stosowanie mielonego owsa i jęczmienia w celu zwiększenia wydajności - ważnej części diety.
Co karmić kozy zimą, przeczytaj tutaj.
Oprócz ziół, jako górny sos, możesz używać gałęzi krzewów i drzew. Wierzby, sosny i lipy są świetne. Hazel nie jest wykluczona. Nie zapomnij o opatrunku witaminowym. Odpowiednie, takie jak kreda i słone lizawki, które należy zainstalować obok pijących. Nie przejmuj się zakupem drogich leków, które nie przekraczają jakości dostępnych materiałów.
Jak i jak karmić dzieci opisano w następnym artykule.
Hodowla kóz anglo-nubijskich
Rasa jest bardzo płodna; w jednej kozie kozy może urodzić się maksymalnie 3 dzieci.
Rodzaje i cechy inseminacji
Przed pierwszym zapłodnieniem należy zadbać o to, aby koza była już dość duża, zarówno pod względem wieku, jak i wagi. Częstym błędem jest inseminacja w wieku 6 miesięcy. Wtedy potomstwo staje się obezwładnione, ospałe i, ogólnie rzecz biorąc, mało wartościowe w produkcji. Sama koza również zostanie ukarana w postaci uszczerbku na zdrowiu.
Lepiej pamiętaj, że powinieneś wykonać procedurę, aby koza osiągnęła co najmniej 50 kg - jest to bardzo ważne. Często karm i czekaj, aż osiągną wiek 1 lub 1,5 roku. Jeśli chodzi o metody inseminacji, możesz zapoznać się z nimi poniżej, oto lista:
- Najbardziej zaawansowana metoda, a także wysokiej jakości i owocna, jest sztuczna. Jednocześnie weterynarz przeprowadzi cały proces, a on będzie również odpowiedzialny za to, monitoruje proces i ogólnie metoda wydaje się najbezpieczniejsza.
- Druga opcja jest ręczna. W tej metodzie sam właściciel stada wybiera osobniki, które będą uczestniczyć w kryciu. Wybrane osoby są przypisywane do oddzielnego pokoju. Gdzie nastąpi krycie.
- Freestyle. Rzadki sposób i jest przeprowadzany tylko w gospodarstwach jednej rasy.
Korzystając z metody swobodnego robienia na drutach, wszystkie jednostki gospodarki i nie zależą od płci, wieku, trzymają się razem. Ta metoda nie jest wygodna, ponieważ właściciel nie będzie w stanie opiekować się kryciem i narodzinami potomstwa. Pierwsze dwa są najbardziej skuteczne.
Funkcje ciążowe i jagnięce
Jeśli wierzysz w katalogi, okres ciąży wynosi 151 dni po kryciu - po przejściu - porodu. Ale ufanie książkom nie zawsze jest dobre i na wszelki wypadek przygotuj się na narodziny 140 dnia. Może masz rację. Chociaż kozy i bez pomocy poradzą sobie same z porodem, ale ostrzegły, a następnie uzbroiły. Zaopatrz się w nóż, ręczniki i ciepłą wodę, na wypadek komplikacji. Chociaż rzadko się to zdarza. Pamiętaj, że pierwsze dziecko idzie głową na przód i kopyta do tyłu. Reszta jest na odwrót.
Po urodzeniu warto zabrać dzieci z kóz, po umożliwieniu im wyschnięcia i umieszczenia ich w miejscu specjalnie przygotowanym według wszystkich parametrów. Tam wypij je w siarę i przechowuj przez miesiąc. Siara otworzy wszystkie mechanizmy, które będą miały miejsce w ciele kozy.
Kupowanie kozy czystej krwi
Przed zakupem kozy koniecznie poproś o dokumenty, jeśli nie chcesz dostać krzyża, zamiast czystej krwi osoby. Szczególnie warto potwierdzić uczciwość rasy, jeśli kupisz je od dużego hodowcy. Kupuj w znanych gospodarstwach hodowlanych lub po prostu za granicą. Poniżej opisano, jak odróżnić kozę czystej krwi od zwykłej kozy:
- Wiszące uszy w formie dzwonków to cecha, która wyróżnia rasę.
- Kufa ma garb, który nadaje rzymskiemu stylowi.
- Skóra pod futrem jest brązowa lub czarna. Nawet jeśli ich futro jest białe, skóra czystej krwi osoby zawsze będzie ciemna.
- Kozy anglo-nubijskie są mięsiste, duże. Są również wysokie i stoją na długich i smukłych nogach.
- Jeśli rogi nie zostały przycięte, u samców są one w kształcie sierpa, z nachyleniem do tyłu lub do przodu.
- Wymiona są wystarczająco duże, duże sutki i doskonale nadają się do doju maszynowego.
Według koloru nie można ustalić pełnej krwi kozy. Kimkolwiek on jest.
Plusy i minusy rasy
Główne zalety rasy można wziąć pod uwagę:
- Wygląd. Trudno znaleźć kozę, która zadziwi wszystkich swoim wyglądem. Ich pstrokaty kolor, mocne i pełne wdzięku ciało jest stonowane.
- W gorącym klimacie pod palącym słońcem kozy anglo-nubijskie nie odczuwają komplikacji - wszystko jest z nimi w porządku.
- Wydajność mleka 800 kg mleka rocznie to niewiele, a pod względem sprzedaży i ilości tego samego mleka kozy utrzymują poprzeczkę na świecie.
- Młody wzrost szybko przybiera na wadze, mimo że rasa wcale nie jest do tego przeznaczona. Zachowano również walory smakowe mięsa.
Wydawałoby się to cudowną kozą. Ale nie wszystko jest tak proste, jak na pierwszy rzut oka. Nie jest to trudne do zrozumienia, patrząc poniżej - na listę wad:
- W Rosji nie jest tak ciepło, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę regiony północne. Kozy anglo-nubijskie nie tolerują zimna i wilgoci, a aby mieć przynajmniej najmniejszą szansę na udane przetrzymywanie i rozmnażanie ich na ich terytorium, konieczne jest stworzenie najbardziej odpowiednich warunków szklarniowych.
- Ogromne wymagania dotyczące żywności i ogólnej konserwacji. Nawet niewielki błąd w doborze żywności do odżywiania może powodować problemy z dojeniem, a czasem ze zdrowiem. Trzeba będzie dołożyć wielkich starań, aby zachować rację i nie popełniać błędów.
- Nie mogą być zawarte w pobliżu innych ras. Zwłaszcza kobiety. Stwarza to pewne problemy w dużych gospodarstwach, w których nie będzie można umieścić ich osobno. I z tego wynikają inne problemy, tworząc gałąź.
Choroba i szczepienia
Z pomocą hodowców rasa anglo-nubijska stała się bardziej odporna na choroby. Chociaż niektóre mogą wyciekać, a to wymaga szczepienia z pomocą specjalisty. Podkreślmy najczęstsze choroby:
- Pseudotuberculosis wydaje się całkowicie niezauważony i może trwać wystarczająco długo bez żadnych objawów. Nawet w tym czasie ciało będzie miało pewne negatywne skutki. Ale kiedy pojawią się objawy, takie jak poronienie u kobiety, zapalenie płuc - skonsultuj się ze specjalistą.
- Choroby układu oddechowego spowodowane przeciągami.
- Choroby z powodu złego żywienia.
- Tężec i zatrucie jadem kiełbasianym. Powstają z powodu nieleczonych ran i żywności, zatrucia chemicznego. Na przykład z powodu złej jakości żywności, jak wspomniano powyżej.
- Rzadką chorobą jest gnicie kopyt. Może nie pojawiać się przez długi czas, ale jeśli ruch kozła anglo-nubijskiego zaczął się zapinać, a faktycznie zaczęły pojawiać się problemy z ruchem - jest to wyraźny znak choroby. W takich przypadkach wymagana jest pilna pomoc dla zwierzęcia.
Aby tego uniknąć, należy przeprowadzać terminowe szczepienia i badania u weterynarzy. Nawiasem mówiąc, szczepienia przeprowadza się u młodych zwierząt, a niektóre po urodzeniu.
Rentowność i perspektywy hodowli
Hodowla kóz jest bardzo słabo rozwinięta. A jeśli mówimy o rasie anglo-nubijskiej, której kaprysy i wymagania są świetne, wszystko tutaj jest skomplikowane. Tylko niektórym osobom udaje się zatrzymać je w domu, tworząc odpowiednie warunki do życia. Tylko kilka takich gospodarstw jest znanych w całej Rosji. Zapewnienie właściwej konserwacji jest kosztowne finansowo. Niewiele osób jest gotowych zapewnić kozom odpowiednią opiekę i odżywianie.
Z powyższej analizy można wywnioskować, że populacja nie wzrośnie w Rosji. Dlaczego ktoś potrzebuje wymagającej rasy, skoro można zdobyć zwykłe kozy i trzymać je w zimnej stodole i karmić je tanią żywnością. Teraz anglo-nubijska rasa kóz hodowana jest głównie na sprzedaż oraz na mleko z jego dalszym przetwarzaniem.
Opinie
Natalia, 65 lat, rolnik, obwód moskiewski. Mój wnuk był bardzo chorym chłopcem, problemy z jelitami. Postanowili zdobyć kozę i po prostu się zdziwili, jej mleko go wyleczyło! Koza bardzo nam pomogła, nie przejmuj się pieniędzmi, które za to dali! Jeśli chodzi o inne problemy z treścią itp., Wszystko jest w porządku, nie było problemów. To prawda, że zadbaliśmy o nią jako członka rodziny.
Anna, 37 lat, Farmer, Kubinka. Zachwycony kozami nubijskimi. Kupiłem sobie kozę (kupiłem ją od hodowców na stronie nubilena.ru), więc nie przestaje mi się podobać pyszne mleko. Chociaż bardzo wymagające dziecko. Ale ogólnie jestem zadowolony, szukam dla niej pary.
Ukryć
Dodaj swoją recenzję
Jak staje się teraz jasne, w końcu kozy anglo-nubijskie, nie jest to dobry wybór. Ich dokładność przełamuje wszelkie bariery, a Rosja jest trudnym miejscem do życia. Ale jeśli masz doświadczenie, pewność siebie, nikt nie zabrania ci próbować, nie jest to szkodliwe. Najważniejszą rzeczą do zapamiętania jest to, jakie typowe problemy mogą wynikać z ich zawartości i jak je rozwiązać. Wtedy wszystko się ułoży.