Włoska rasa pszczół przetrwała epokę lodowcową i jest genetycznie bardzo różna od innych gatunków. Doskonale dostosowuje się do różnych warunków klimatycznych, w tym klimatu umiarkowanego i podzwrotnikowego (z wyjątkiem regionów wilgotnych).
Wygląd
W zależności od siedliska włoskie pszczoły występują w kolorach złotym i szarym. Na brzuchu widać kilka żółtych lub brązowych pasków.
Osobniki tej rasy są mniejsze i mają długą trąbę do zbierania nektaru i pyłku. Ta funkcja pozwala włoskim pszczołom przenikać w niedostępne miejsca i zbierać miód, na przykład z kwiatów koniczyny.
Masa macicy osiąga średnio około 210 mg. Samo ciało jest spłaszczone, a włosy są znacznie krótsze, jeśli porównamy je ze zwykłą pszczołą środkowo-rosyjską.
Podczas selekcji amerykańsko-włoskie pszczoły zmieniły swój wygląd. Hodowcy zwiększyli zażółcenie na tergitach, co stało się charakterystyczną cechą. Dlatego we włoskiej części pszczoła ma żółty kolor na pierwszych trzech tergitach (włoski trzypasmowy), a czwarty i piąty tergity (złoty włoski) będą wyraźnie widoczne u amerykańskich osobników.
W tym filmie możesz wyraźnie zobaczyć, czym jest włoska rasa pszczół i upewnić się o jej produktywności po miesiącu pracy:
Funkcje produkcyjne
Owady słyną z wysokiego poziomu wydajności, a także z możliwości natychmiastowego przejścia do nowej rośliny miodu. Pszczoły nie są przystosowane do wczesnego pobierania, więc działalność rozpoczyna się dopiero w lipcu.
Macica może składać od 2300 do 2500 jaj dziennie. Sezon lęgowy rozpoczyna się wczesną wiosną i trwa do późnej jesieni.
Funkcje zbioru miodu
Pszczoły wykazują wysoką wydajność, szczególnie w środku i pod koniec sezonu. W warunkach niezbyt silnego zbierania miodu mogą przynieść do 30 kg miodu na rodzinę. Owady są wysoce przedsiębiorcze w poszukiwaniu nowych źródeł żywności. Być może dlatego mają skłonność do kradzieży i napaści na inne rodziny.
Po zebraniu miodu pszczoły układają je w wielkiej skrzynce. Gdy jest pełny, drukują go mieszanym szarym lub białym mokrym nadrukiem. Podczas procesu owady wydzielają dużo wosku, co ułatwia odbudowę plastrów miodu, które wyglądają schludnie i pięknie.
Pszczoły mogą łatwo osiedlić się w sąsiednim ulu, ponieważ nie mają dobrej orientacji. Znajdują swój dom za pomocą palety kolorów. Pszczelarze powinni również pamiętać, że przegrupowanie lub transport uli jest niemożliwe, ponieważ owady nie tolerują tego rodzaju stresu i mogą umrzeć.
Pszczoły wyróżniają się pokorą i ciężką pracą. Zaczynają pracować rano i kończą później niż wszyscy inni. Czasami można zaobserwować uczucie do poszczególnych ulubionych rodzajów kwiatów.
Pamiętaj jednak, że gdy na zewnątrz jest zimno, leje deszcz lub występują inne niekorzystne warunki, pszczoły odmawiają pracy i czekają, aż pogoda się poprawi.
Cechy zachowań i stref hodowlanych
Główną cechą włoskich pszczół jest pragnienie kradzieży. Po uformowaniu silnej rodziny zaczyna rabować słabe gniazda znajdujące się w pobliżu. Ale pomimo tego nawyku owady są dość spokojne i pozwalają pszczelarzom łatwo badać ule.
Ojczyzną pszczół są Włochy (Półwysep Apeniński). Z tego miejsca rozprzestrzeniły się szeroko na wiele kontynentów, w tym Kanadę, USA, Japonię, Australię i inne kraje. Rasa ta jest szczególnie popularna w USA, gdzie najlepiej ją hodować w szkółkach.
Jednym z pierwszych, którzy przyjęli Włochów i zaczęli ich studiować, była E. Grechina. Akcje miały miejsce w 1897 r. W Wyborgu i Pskowie.
Włoska rasa pszczół jest bardzo popularna w USA. Według danych historycznych dotarli tam w 1859 r. I wkrótce zastąpili prawie wszystkie rodzaje ciemnych europejskich pszczół z kontynentu. Nazwę gatunku wymyślił znany wówczas brytyjski pszczelarz Thomas Wade Woodbury.
Ponieważ klimat siedliskowy był ciepły, a lata suche, ich rozmnażanie na północnych szerokościach geograficznych z ostrymi zimami i mroźną wiosną stanowi znaczne trudności, a proces zbierania miodu nie będzie tak aktywny.
Zagrożenie wyginięciem
Federacja włoskich pszczelarzy ma powody sądzić, że włoskie pszczoły są w niebezpieczeństwie i mogą zniknąć. Pomimo tego stwierdzenia rasa z powodzeniem kontynuuje hodowlę i rozprzestrzenia się na całym świecie. Jedyny niuans polega na tym, że liczba urodzonych osób nie przekracza liczby zgonów.
Wśród głównych przyczyn, które mogą być związane z zagrożeniem wyginięcia, jest chemiczna obróbka kwiatów i skrupulatna pielęgnacja w pasiekach.
Jak powstrzymać Włosi?
Pszczelarz musi wiedzieć, co zrobić, aby zmaksymalizować komfort włoskiej rasy.
Odżywianie
Główną dietą osób starszych niż 10-12 dni są węglowodany w miodzie. Białka i tłuszcze są wylęgane i karmione pszczołą z pyłku kwiatowego.
Średnio podaż paszy dla włoskiej rasy pszczół w okresie jesienno-zimowym powinna wynosić co najmniej 2 kg miodu na 200 g pszczół. Ogólnie rzecz biorąc, normalna rodzina zużywa około 80-100 kg miodu i 20 kg pyłku.
Podane obliczenia pochodzą z danych średnich.
Zimowanie
Jedną z wad włoskiej rasy jest niska odporność na mróz. Wynika to z miejsca pochodzenia, dlatego w tak trudnym okresie pszczelarz powinien jak najbardziej izolować mieszkanie owadów i zaopatrzyć się w wystarczającą ilość pożywienia do ich odżywiania.
Pamiętaj, że ciężka zima może zrujnować całą rodzinę pszczół.
Podczas przeziębienia owady najlepiej karmić miodem i pyłkiem. Należy pamiętać, że nie zaleca się podawania im spadzi, ponieważ może to powodować problemy z jelitami i prowadzić do biegunki. Osłabi to pszczoły, skróci ich żywotność, a może nawet doprowadzić do wymarcia całej rodziny.
Choroby
Jak każdy żywy organizm, Włosi mogą ulegać różnym chorobom. Niektóre z nich nie są bardzo przerażające, podczas gdy inne wręcz przeciwnie - są śmiertelne.
Najczęstsze choroby włoskich pszczół to:
- czerwi w workach;
- warroza;
- akarapidoza;
- cenotainioza;
- zgnilec;
- aspergiloza;
- matematyczka nosa;
- paragnitian.
Włoskie owady nie tolerują gąsienic ćmy woskowej, ale są odporne na próchnicę europejską. Wynika to z faktu, że mają wysoce rozwinięty instynkt do czyszczenia gniazd.
Lojalność
Lojalność włoskiej rasy pszczół jest przeciętna. W niesprzyjających warunkach liczba ta może sięgać 30% pasieki. Ale wraz z nadejściem okresu zbierania miodu owady wychodzą z tego stanu.
Pod warunkiem, że gniazdo ma dużo miejsca na rozwój rodziny, owady robią to bez roju.
Tajemnice trzymania pszczół: doświadczenie pszczelarzy
Oto kilka tajemnic, które pomogą początkującym pszczelarzom:
- Zdobądź ul z dowolną ramą kadłuba, ponieważ owady przenoszą miód. Średnio jedna rodzina zajmuje około 40 klatek Dadana (300 mm), niektóre mogą nawet osiągnąć 50.
- Macica nie wspina się i nie przechodzi przez wosk. Na przykład, jeśli weźmiesz warstwowanie w ilości 4-5 ramek i dasz 2 ramki woskiem, macica zostanie zaciśnięta na 1-2 ramkach, chociaż po bokach będą wolne komórki (przez wosk).
- Pszczoły doskonale naprawiają plastry miodu w dużych skrzyniach. Dolny korpus zawsze pozostanie wylęgiem, nawet pod warunkiem silnej łapówki. Pomiędzy skrzynkami miodu i gniazd zaleca się umieszczanie krat.
- Podstawowymi zasadami zimowania są karmienie syropem cukrowym i kategoryczny zakaz wycofywania późnych królowych. W przeciwnym razie istnieje 50% szansy, że będą robakami przed początkiem wiosny.
- Wystarczająco silne gniazdo pszczół polis. Zjawisko to jest szczególnie aktywne jesienią.
- Osoby są bardzo wytrwałe na ramie, więc podczas pompowania konieczne będzie dobre działanie pędzlem lub zdmuchnięcie go powietrzem. Alternatywnie użyj usuwania pszczół, na przykład Quebec.
- Gorący okres roku nie jest przerażający dla włoskich pszczół. Bardzo skuteczny w późnych łapówkach i słonecznikach.
Plusy i minusy rasy
Główne zalety włoskich pszczół to:
- wysoka płodność macicy;
- umiarkowana lojalność;
- umiejętność szybkiego zbudowania silnej rodziny.
Wady tego gatunku to niska tolerancja na mróz i wysokie zużycie paszy w okresie zimowym.
Opinie
Maxim, 48 lat. Od jakiegoś czasu robię Włosi. Chcę zauważyć, że wiosną mają doskonały rozwój, ale jest jedno „ale”. Nie licz na dobrą kolekcję miodu z wczesnych łapówek. Ci, którzy zamierzają kupić tę rasę pszczół, powinni wiedzieć, że po łapówce z akacji prawdopodobnie natkniesz się na zdjęcie, że w ulu będzie dużo pszczół. Sygnety i potomstwo będą ciemnością, a miód - zero. Pamiętaj, że tak gorączkowa liczba osobników będzie potrzebowała ogromnej ilości pokarmu.
Igor, 28 lat. Jestem początkującym pszczelarzem i za radą przyjaciół nabyłem włoskie pszczoły. Teraz żyją w ulach. Chociaż wszystko jest w porządku, odejście nie wymaga dużej siły. Gniazda są wystarczająco czyste, same pszczoły nie wykazują agresji, co bardzo mnie ucieszyło jako nowicjusza. Czytam, że widok nie toleruje transportu, teraz próbuję poznać szczegóły tego problemu.
Barbara, 42 lata. Z Włochami mam do czynienia od ponad 10 lat. Mogę śmiało powiedzieć, że natura tych pszczół jest bardzo spokojna i przyjazna. Przez cały rok mam doskonałe zapasy miodu, chociaż zimą owady te pochłaniają wiele moich zapasów. Zasadniczo nie było problemów, więc możesz bezpiecznie dostać tę rasę do pasiek. Jedyne - upewnij się, że ule nie są wilgotne ani brudne, w przeciwnym razie pszczoły mogą wychwytywać choroby, których lepiej nie spotkać.
Ukryć
Dodaj swoją recenzję
Włoska rasa pszczół, podobnie jak wszystkie inne gatunki, ma swoje zalety i wady. Włoski można rozpoznać po kolorowym wyglądzie, który różni się w zależności od lokalizacji. Produktywność tych pszczół jest bardzo wysoka, chociaż będzie zależeć od wielu szczegółów, w tym odpowiedniej opieki i warunków sanitarnych w ulach.