Wszyscy znają tego rodzaju ryby, takie jak szczupaki. Jest to drapieżny osobnik, który jest uważany za jedną z największych ryb słodkowodnych. Łowienie szczupaków jest fascynującym procesem, ale aby złapać trofeum, ważne jest, aby wiedzieć, gdzie żyje ryba, jaki jest styl życia i co je. Artykuł ujawnia wszystkie informacje o rybach.
Jak wygląda szczupak?
Szczupak jest uważany za najbardziej żarłocznego drapieżnika jednolitych części wód w kraju. Prowadzi skryty, siedzący tryb życia. Stok do polowania na zdobycz z bliskiej odległości od zasadzki, strzegący przyszłego jedzenia podczas ukrywania się. Ale podczas aktywnego zhor ryba zmienia taktykę, porusza się po swoich ziemiach, a kiedy widzi cel, atakuje i agresywnie go ściga.
Struktura ryb i jej cechy
Rozpoznanie szczupaka jest proste: ma wydłużony korpus o niemal cylindrycznym kształcie. Ze względu na tę strukturę i obecność pojedynczych płetw przypisanych do ogona, ryba może rozwinąć prędkość błyskawicy.
Upierzenie jest dobrze rozwinięte, charakteryzuje się łopatką lub okrągłym kształtem, co również pozytywnie wpływa na hydrodynamikę szczupaka. Łuski ściśle przylegają do siebie, tworząc gęstą monolityczną osłonę w całym ciele - pomaga to chronić ryby przed ostrymi zębami drapieżników lub krewnych.
Usta, wizja i zmysł
Ryba ma spłaszczony pysk w kształcie klina, który pozwala szczupakowi patrzeć z przodu - pomaga to ocenić prędkość przemieszczania się ryb i odległość do nich. Taka cecha struktury czaszki i wysoko osadzonych oczu daje szczupakowi możliwość zobaczenia obszaru wody nie tylko nad sobą, ale także z boku, a także obiektów pod spodem.
Ale ze względu na szeroko otwarte usta, kąt widzenia poniżej siebie jest znacznie zmniejszony, co nie pozwala rybom zobaczyć celu blisko, jeśli jest poniżej niego. Rybacy, którzy znają tę funkcję, starają się nie pogłębiać przynęty na dno.
Drapieżnik ma doskonały słuch, dzięki czemu jest w stanie polować nawet w niespokojnych wodach, chwytając źródło najmniejszych wahań w wodzie z dużej odległości. Szczupak ma szeroki i wydłużony pysk, który ma znaczny obszar chwytania, a cecha strukturalna oddzielonych od siebie membran skrzelowych nie utrudnia rybom szerokiego otwarcia pyska w celu złapania dużych ryb.
Zęby i ich zmiana
W pysku drapieżnika znajduje się ogromna liczba ostrych zębów, z których niektóre znajdują się na szczękach i składają się z kłów o różnych rozmiarach. Włosie języka jest widoczne na języku i podniebieniu, które reprezentują runo przypominające igłę struktury przypominające włosie szczoteczki do zębów.
Co ciekawe, szczupak nie żuje zębów zębami, potrzebuje ich do trzymania. Główną bronią ryby są właśnie zęby, ponieważ mogą powodować poważne obrażenia niedoświadczonych wędkarzy, którzy nie wiedzą, jak sobie z tym poradzić.
Inną cechą ryb jest wymiana starych i uszkodzonych zębów. Niektórzy uważają, że dzieje się to po spawnowaniu w pełni księżyca. Zmiana zębów u szczupaków nie jest okresowa, ale trwała. Podczas zmiany zębów ryba nadal je, co oznacza, że można ją skutecznie złapać. Brak ugryzienia bezpośrednio po tarle wskazuje na spadek siły wyczerpanych ryb po rozmnażaniu, ale nie na zmianę zębów.
Kolor
Szczupak różni się kolorem kamuflażu, co pozwala mu pozostać niezauważonym w dowolnym punkcie zbiornika. U ryb, prawie na całym ciele, z wyjątkiem brzucha, występują lekkie poprzeczne paski i plamki w postaci kamuflażu. Jest to szczególnie dobre dla ryb w miejscach, gdzie jest dużo gęstej roślinności i zaczepów.
Bardzo trudno jest dokładnie odpowiedzieć, który kolor uważa się za tło, a który należy do obrazu. Ton zależy od wieku ryby, siedliska, żywienia i innych czynników. Młode osobniki mają jaśniejszy kolor, który jest ciemniejszy w miarę starzenia się ryb. Najczęstszym kolorem charakterystycznym dla wielu ryb jest szaro-zielony kolor z oliwkowymi paskami i plamami. Zwykle ryba ma ciemny grzbiet, jasnożółty lub szaro-biały z szarym cętkowanym brzuchem, szare płetwy z jasnymi plamami i paskami.
Gatunek szczupaka
Szczupak to duża ryba licząca siedem gatunków. Należą do nich: szczupak zwyczajny, amerykański, amurski, czarny, południowy, akwitański i maskinong.
Wspólny
Typowy przedstawiciel rodzaju. Zamieszkuje wiele wód słodkich w krajach Eurazji i Ameryki Północnej. Długość ciała dochodzi do 1,5 metra przy średniej wadze 8 kilogramów. Kolor szczupaka zwyczajnego różni się w zależności od siedliska. Istnieją okazy szaro-zielone, osobniki o brązowym kolorze i szaro-żółtawe ryby.
Szczupak zwyczajny woli osiedlać się w zaroślach, wodach stojących i przybrzeżnej części zbiornika.
Amerykański
Jest to szczupak czerwony, który żyje tylko na wschodnim terytorium Ameryki Północnej. Jest podzielony na dwa podgatunki: północnego szczupaka czerwonego i szczupaka południowego żyjącego w Missisipi oraz tętnic wodnych, które wpływają do Oceanu Atlantyckiego.
Żaden podgatunek amerykańskiego szczupaka nie jest duży. Dorastają do 35-40 centymetrów długości, osiągają wagę 1 kilograma. Charakterystyczną cechą jest skrócony pysk. Południowy szczupak nie ma czerwonych płetw. Żywotność szczupaka amerykańskiego wynosi nie więcej niż 10 lat.
Maskinong
Największy gatunek szczupaka, uważany za rzadki gatunek. Nazwę ryby nadali Hindusi, nazywając ją maashkinoozhe, co oznacza „brzydki szczupak”. Druga nazwa „gigantyczny szczupak”, którą ryba otrzymała ze względu na imponujący rozmiar. Niektóre osoby mogą osiągnąć masę do 32 kilogramów przy długości ciała do 1,8 metra. Charakterystyczną cechą szczupaka jest srebrny, zielony lub brązowo-brązowy kolor ciała. Z tyłu są plamy lub pionowe paski.
Amur
Ryba z drobnymi srebrnymi lub złotozielonymi łuskami Kolor szczupaka amurskiego jest interesujący - liczne czarno-brązowe plamy są rozrzucone po całym ciele, od głowy do ogona.
Przedstawiciele tego gatunku dorastają do 1,15 metra, osiągając wagę do 20 kilogramów. Szczupak amurski zamieszkuje stawy wyspy Sachalin i rzeki Amur. Oczekiwana długość życia wynosi do 14 lat.
Południe
Wcześniej szczupak południowy był uważany za podgatunek szczupaka pospolitego. Gatunek został po raz pierwszy zidentyfikowany w 2011 roku. Ryba żyje w zbiornikach wodnych środkowych i północnych Włoch.
Czarny
Północnoamerykański drapieżnik, który zamieszkuje jeziora i zarasta rzeki od południowych brzegów Kanady do stanu Floryda w Stanach Zjednoczonych i dalej do Wielkich Jezior i Doliny Missisipi. Długość ciała dorosłych sięga do 60 centymetrów i waży 2 kilogramy. Na zewnątrz czarny szczupak jest podobny do zwykłego wyglądu. Charakterystyczną różnicą jest mozaikowy wzór po bokach i ciemny pasek nad oczami.
Akwitania
Młoda odmiana, która została po raz pierwszy opisana w 2014 roku. Siedliskiem szczupaka wodnego jest Francja, gdzie ryby zamieszkują prawie wszystkie zbiorniki wodne.
Gdzie mieszka drapieżnik?
Szczupak zamieszkuje zbiorniki słodkowodne Ameryki Północnej i Eurazji. Zazwyczaj ryba chowa się w wodach o niskim lub wolnym przepływie, na wybrzeżu, w zaroślach. Ryba żyje stabilnie w jeziorach, rzekach, stawach. Jednak szczupak często znajduje się w częściowo odsalonych obszarach mórz, na przykład w zatokach Morza Kurońskiego, Finlandii i Rygi nad Morzem Bałtyckim.
W jeziorach i stawach drapieżnik pływa w pobliżu wybrzeża, pozostając w zaśmieconej płytkiej wodzie z zaroślami alg. W rzekach ryby występują nie tylko u wybrzeży, ale także w głębinach. Szczupak preferuje życie w ujściach rzek, które wpływają do dużych zbiorników.
Szczupak czuje się dobrze w zbiornikach, w których jest wystarczająca zawartość tlenu, ponieważ nawet przy zimowym spadku poziomu wody drapieżnik może umrzeć. Ryba doskonale toleruje zakwaszoną wodę, dlatego często występuje nawet na bagnach. Ryba stara się unikać szybkich i kamienistych rzek.
Głównym warunkiem pobytu ryb jest obecność obfitej roślinności. W regionach północnych ryby często chowają się za kamieniami, pod krzakami lub zaczepami - tam czeka na swoją ofiarę.
W zasadzce ryba jest nieruchoma, po czym gwałtownie i szybko pędzi w kierunku celu. Rzadko można poradzić sobie ze śmiertelnym uściskiem szczupaka, jeśli ścigany przez ofiarę nie będzie mógł uciec. Osobliwością tej ryby jest zdolność do wykonywania wysokich skoków w powietrzu, a także jest w stanie połknąć ofiarę tylko z głowy.
Co je ryba?
Malek szczupak woli mikroorganizmy znajdujące się w wodzie. Ale gdy dorastają, ryba zaczyna jeść na narybku mniejszych ryb. Dieta dorosłych składa się wyłącznie z ryb. Najbardziej atrakcyjnym dla drapieżnika są małe żywe ryby, w tym karaś, płoć, ponury, czerwionka, okoń i ryby z rodziny cyprinidae. Obawia się nieznanej ryby.
3-4 razy w roku szczupaki mają zhor, zwykle przed rozmnażaniem, po tarle, w maju-lipcu, we wrześniu-październiku.
Warunki te są uważane za warunkowe, ponieważ wiele zależy od warunków pogodowych.
Tarło i potomstwo
Szczupaki spawnują się w temperaturze 3-6 stopni, zaraz po tym, jak lód zacznie się topić, na głębokości od 15 do 1000 metrów (w zależności od terenu). Podczas tarła szczupak wyłania się w płytkiej wodzie i hałaśliwie rozpryskuje. W naturalnych zbiornikach dojrzewanie płciowe mężczyzn występuje w wieku 4 lat, a kobiet w wieku 5 lat.
Zazwyczaj hodowla rozpoczyna się u najmniejszych osobników, po których przychodzi czas na tarło dużych osobników. W tej chwili szczupaki trzymają się w grupach, 2-4 samce na jedną samicę, u dużych samic - do 8 samców. Samica szczupaka spawnuje się przed spawnem, a po nim samce z boku. W okresie lęgowym ryby zaczynają ocierać się o krzaki, pniaki, łodygi trzciny, ożypałkę i inne przedmioty. Ryby nie pozostają długo w jednym miejscu, stale poruszają się po tarliskach, rzucając jaja.
Jeśli po rozmnażaniu woda szybko spadnie, nastąpi masowa śmierć jaj. Zjawisko to często występuje podczas wiosennego rozładunku (rozładunku) poziomu w zbiornikach.
Osiągając długość 12-15 milimetrów, narybek jest już w stanie samodzielnie polować na larwy cyprinidów. Zazwyczaj ryby z rodziny cyprinidów odradzają się po szczupaku, dzięki czemu młode osobniki szczupaka mogą być znacznie nasycone. Kiedy osobniki osiągną rozmiar 5 centymetrów, całkowicie przełączają się na karmienie młodych osobników innych ryb.
Wiosną szczupak wraz z wodami powodziowymi osiada w jeziorach zalewowych. Po pewnym czasie połączenie jezior z rzekami zostaje przerwane, przez co styl życia takiego szczupaka znacznie różni się od życia krewnych żyjących w rzekach lub dużych zbiornikach wodnych. Brak żywienia prowadzi do tego, że osoby w tym samym wieku mogą być 2–2,5 razy mniejsze. Małe ryby stają się ofiarą większych drapieżników.
Łowienie szczupaków
Łowienie szczupaków jest różnorodną czynnością, w której z powodzeniem stosuje się różne przynęty i metody. Kiedy łapie się szczupaka wirującego z brzegu lub z kosy, częściej stosuje się przynęty, głównie gramofony.
Sezonowość
Każdy rybak wie, że szczupaki są samotnymi rybami, preferującymi zbiorniki wodne o słabym kursie, żyją w pobliżu roślinności, osiadają w otworach, zaczepach. Od pierwszych dni narybek zaczyna aktywnie polować. Pod koniec pierwszego roku życia młody wzrost osiąga 40 centymetrów długości i wagi do 1 kilograma.
W dużych jeziorach łowi się około tuzina osobników na 1 sezon, którego długość wynosi do 1 metra, a waga do 15 kilogramów. Najlepiej łowić wiosną i jesienią.
Na wiosnę szczupak zaczyna się rozmnażać, a po krótkiej przerwie zaczyna jeść, co pomaga przywrócić siłę. Głodny zimowej ryby pędzi na wszystko, co znajdzie się w ich polu widzenia i weź dowolną przędzarkę. Wiosną szczupak z reguły w ciągu dnia, w nocy - sen ryb. Obszary chwytliwe to płycizny i przybrzeżna roślinność. Szczególnie dobry wynik rybakom udaje się osiągnąć w ciepłe pochmurne dni.
W okresie jesiennymkiedy zbliżają się „głodne” miesiące, ryba zaczyna gromadzić tłuszcz. Jesienią gryzak nie jest tak intensywny, a szczupak utrzymuje się na głębokości, na której małe ryby idą na zimę, ale połów jest o wiele bardziej interesujący, szczególnie w okresie letnim szczupaki przybierają na wadze, wyróżniają się energią i aktywną odpornością. Mięso takich ryb uważa się za bardzo smaczne.
Lato szczupak gryzie niekonsekwentnie, a jeśli bierze przynętę, jest wyjątkowo niewiarygodny i często przylega tylko do dolnej wargi wzdłuż samej krawędzi i często wypada z haka. Dobry czas na wędkowanie uważany jest za początek południa i do 16.00.
Latem drapieżniki przenoszą się do zarośli lilii wodnych, lotosu i orzechów wodnych ze względu na fakt, że istnieje wiele małych ryb i czerwi. W tym okresie, prawie na płyciznach, widoczne są ogromne szczupaki o wadze 10-15 kilogramów. Przy prawidłowym rzuceniu błystki lub przynęty będziesz w stanie złapać dużą kopię.
Wędkarstwo spinningowe
Do łowienia szczupaków dobrze jest używać zarówno oscylujących, jak i spinningowych przynęt. Ale rybak musi wiedzieć, że błystki topią się wolniej i lepiej jest używać ich w szybkim tempie i na trawie.
Woblery to syntetyczne ryby, które naśladują zachowanie narybku. Dzielą się na pływające i tonące. Pływający ludzie używają nie więcej niż 2 metry do łapania szczupaków w górnych warstwach wody, tonący szybko opuszczają się na głębokość. Optymalny rozmiar woblera uważa się za 7-12 centymetrów. Dopuszczalne jest przyjęcie 4-6 centymetrów, ale wtedy prawdopodobieństwo złapania instancji trofeum jest znacznie zmniejszone.
Uchwyt
Szczupaki chwyta się przy pomocy przyssawki lub haka. Jeśli uda ci się złapać pierwszego szczupaka, a nie masz pod ręką takich urządzeń, nie powinieneś chwytać ofiary dłońmi - szczupak nie tylko się wyrwie, ale także zrani ręce.
Najbardziej niezawodnym sposobem na złapanie szczupaka z wody gołymi rękami jest doprowadzenie ryby na brzeg, naciśnięcie szczupaka kciukiem i palcem wskazującym na oczy i spokojne wyciągnięcie ryby z wody. Unikaj obrażeń tylko podczas usuwania przynęty ze szczęk ryby za pomocą ekstraktora. Szczęka otwiera usta na szczupaka.
Jak złapać szczupaka trofeum?
Na duże połowy musisz się starannie przygotować, dostroić. Przede wszystkim duże szczupaki jak duża przynęta. Silikonowe potwory o długości do 25 centymetrów są uważane za bardziej udaną przynętę do łowienia ryb. Małe ryby nie będą pływać do takiego „potwora”, ale osobniki o wadze 7-8 kilogramów z pewnością zaatakują. Łapią szczupaka trofeum na łodzi motorowej, ciągnąc za sobą kilka przynęt z małą prędkością.
Osobliwością drapieżnych ryb jest to, że po nieudanym zahaczeniu ryba nie ukryje się głęboko i nie odpłynie, wręcz przeciwnie, wróci na miejsce parkingowe. Z tego powodu konieczne jest wielokrotne łapanie potencjalnych miejsc, w których szczupak może siedzieć w zasadzce. Ważne jest, aby wiedzieć, że szczupak nigdy nie wybiegnie w długi pościg, ale z odległości 10 metrów może zaryzykować. Rybacy zauważyli, że czasami szczupak wyskakuje z wody, próbując złapać wychodzącą przynętę.
Przydatne właściwości szczupaka
Główną zaletą szczupaka jest to, że ma właściwości dietetyczne ze względu na niską zawartość kalorii i minimalny procent zawartości tłuszczu. Mięso szczupaka jest również bogate w silne naturalne środki antyseptyczne, które nie tylko wzmacniają układ odpornościowy, ale także pomagają w zwalczaniu infekcji bakteryjnych. Dzięki temu zaleca się spożywanie mięsa szczupakowego w celu zapobiegania grypie.
Szczupak zawiera fosfor i potas, witaminy z grupy B i inne substancje - jego regularne spożywanie pomaga zmniejszyć ryzyko arytmii serca. Szczupak jest bardzo przydatny dla osób cierpiących na choroby sercowo-naczyniowe, problemy z przewodem pokarmowym, otyłość, hipowitaminozę.
Czy hodowla i hodowla szczupaków?
Szczupak jest rybą drapieżną iz tego powodu nie można go hodować w stawach, w których hodowane są karpie lub pstrągi.Ale ryby dobrze sobie radzą w naturalnych jeziorach, stawach i rzekach, gdzie jest dużo chwastów, które będą podstawą diety.
Wielu przedsiębiorców z powodzeniem hoduje szczupaki w jeziorach z brzegami obficie porośniętymi roślinnością. W takich miejscach zawsze jest dużo małych ryb, tutaj szczupakowi łatwo będzie złapać zdobycz. Ale w zbiornikach ubogich w roślinność, gdzie jest mało ryb pastewnych, nie można marzyć o udanej hodowli szczupaka, ponieważ z głodu ma skłonność do jedzenia małych krewnych.
Dzięki sztucznej hodowli szczupak może przybierać na wadze znacznie szybciej niż w warunkach naturalnych. W obecności obfitej ilości ryb pastewnych roczniaki szczupaka ważą średnio około 400 gramów, a pojedyncze osobniki czasami nawet do 1 kilograma.
Funkcje uprawy ryb:
- Roczniaki plemienne są hodowane w stawach żywieniowych wraz z karpiem. W następnym roku większość hodowców ryb zostawia tylko młode zapasy do naprawy, a reszta stad jest wysyłana na sprzedaż. Ryby w wieku 2 lat hodowane są w zbiornikach macicy karpia, gdzie odżywiają się cyprinidami i chwastami. Zimą szczupaki są wysyłane do glinianych klatek, na których sadza się 15-20-letnich karłów lub płocie na jednego szczupaka.
- Jeśli na łowisku nie ma osobników, szczupaki z naturalnych zbiorników są wykorzystywane do produkcji młodych zwierząt. Ze względu na cechy fizjologiczne pobiera się co najmniej pięciu mężczyzn na kobietę. Do hodowli odpowiednich glinianych klatek lub małych stawów, w których występuje obfita roślinność bentosowa - tarło jest możliwe tylko na niej.
- Już trzeciego dnia larwy szczupaków są łapane z klatek. Nie później niż 15 dni po wykluciu larwy są wysyłane do rezerwuarów, gdzie będą mogły znaleźć własne pożywienie. Aby larwy w trakcie chwytania z tarlisk nie pozostały na podwodnej roślinności, jest ono zbierane wcześniej.
Uprawa szczupaka w stawach jest kłopotliwą sprawą, lepiej jest używać specjalnych urządzeń, w których odbywa się inseminacja jaj i dalszy proces sztucznego inkubacji.
W zbiornikach żywieniowych odsetek przeżywalności młodych zwierząt wynosi średnio około 50%. Na jednym hektarie stawu, gdzie jest dużo chwastów, nie ma więcej niż 400 osobników szczupaka, gdzie jest ich niewiele - nie więcej niż 250. Ale do miejsca, gdzie nie ma wcale chwastów, wypuszczanych jest do 120 narybku. W dużych zbiornikach na hektar lustra wody przypada 300 narybku szczupaka. Jednocześnie zbiorniki wodne są koniecznie obniżane raz na 2 lata.
Interesujące fakty
Największym szczupakiem, który udało nam się złapać, była ryba, którą cesarz Fryderyk, drugi Barbaross, osobiście złowił w 1230 r. W mieście Helboron. Wtedy długość ryby była nieco mniejsza niż 3 metry, a jej waga osiągnęła ponad 70 kilogramów. Ryba została obrączkowana i wypuszczona z powrotem do jeziora. Po 267 latach ryba ta została złowiona w tym samym jeziorze, ale jej długość osiągnęła już 5,7 metra, a jej waga wyniosła 140 kilogramów. Ze względu na długą żywotność szczupak uzyskał całkowicie biały kolor. Ryby zostały ponownie wypuszczone, ale nikt inny ich nie widział.
Innym interesującym faktem jest moment, w którym ryba przez długie życie zdobywa doświadczenie, rośnie, szukając większej ofiary. Są w stanie cieszyć się małymi kaczkami, piżmakami i innymi ptactwem wodnym. Osoby osiągające długość większą niż 2 metry mogą również karmić większe ssaki, na przykład psy, lub gdy osiągną długość 5 metrów, zaatakować osobę (takie przypadki są nieznane, ale całkiem realne).
Szczupak to duża ryba drapieżna, którą można hodować we własnym stawie. Dostają całkiem dobre zyski ze sprzedaży detalicznej, ponieważ mięso ryb jest bardzo cenione ze względu na bogaty skład, niskokaloryczną zawartość i korzystny wpływ na ludzkie ciało.
Wysłane przez
3
Ukraina. Miasto: Krzywy Róg
Publikacje: 110 Komentarze: 0