W hodowli gołębi, wśród chorób, które szybko rozprzestrzeniają się w środowisku ptaków, ospa często występuje u gołębi. Choć nie prowadzi do śmierci, powoduje wiele problemów w kurnikach.
Ospa
Charakter ospy gołębi
Inaczej nazywana żółtym korkiem i błonicą, ospa u gołębi jest szeroko znaną w weterynarii chorobą ptaków, która często występuje w postaci przewlekłej i trwa od jednego do kilku miesięcy.
Gołębie ospy mogą płynąć w dwóch formach, które nazywa się:
- skóra lub ospa,
- błonica.
Przebieg ospy w postaci mieszanej jest dość powszechny.
Najwięcej przypadków chorób ospy odnotowano w okresie od kwietnia do czerwca, kiedy wykluły się młode zwierzęta, a hodowcy gołębi zaczęli szkolić ptaki.
Gołębie zakażone wirusem ospy odczuwają początkowe objawy kliniczne dopiero po upływie co najmniej 2-3 tygodni od zakażenia organizmu. Jednocześnie obraz kliniczny zaczyna się dopiero od ogólnego pogorszenia, gdy aktywność spada u ptaków, objawia się letarg, odnotowuje się potargane upierzenie i opuszczone skrzydła. Następnie obserwuje się różne zmiany w błonach śluzowych i skórze.
Rozwój skóry
Ospa u gołębi w tej postaci przepływu wyróżnia się charakterystycznymi objawami:
- na skórze w miejscach infekcji wirusowej widoczne są ślady pierwotnych dziobaków, które na zewnątrz przypominają okrągłe, lekko unoszące się plamki koloru czerwonego,
- następnie pierwotne dzioby zmieniają się w twardniejący żółty z szarym odcieniem lub czerwony z brązowym odcieniem.
Wśród miejsc narażonych na najczęstsze uszkodzenia wyróżniają się:
- podstawa dzioba
- kąciki ust
- okolice nosa i oczu,
- otwory na uszy,
- łapy i palce.
Gdy wirus ospy się namnaża, zaczyna się rozprzestrzeniać, przenikając do wszystkich tkanek, gdzie pod jego wpływem powstają świeże formacje ospy.
W grupie ryzyka chorób skóry znajdują się gołębie pocztowe.
Forma kursu ospy, z odpowiednim leczeniem, kończy się korzystnie, bez konsekwencji niebezpiecznych dla ptaka, tworząc dożywotnią odporność na ospę.
Rozwój ospy w postaci błonicy
Błoniczy postać przebiegu ospy prawdziwej u gołębi budzi największe obawy w weterynarii i hodowli gołębi, gdyż jest najcięższa, jej leczenie trwa dłużej. Objawy tego typu obejmują:
- uszkodzenie błon śluzowych jamy ustnej i nosa, dołu podoczodołowego, okolicy krtani, wole z małymi, dobrze widocznymi okrągłymi plamami żółtego i białego koloru,
- proliferacja pierwotnej ospy prawdziwej i ich tworzenie się w miękkie, podobne do owsianki lub twarde, suche błony.
W ciągu ostatnich 2-3 lat hodowcy gołębi odnotowują coraz większą liczbę przypadków rozprzestrzeniania się choroby błonicy w kierunku z zachodu na wschód, z punktów epidemiologicznych Mołdawii i Ukrainy w kierunku centralnej Rosji.
Filmy ospy z tą postacią choroby głęboko wrastają w błony śluzowe pod językiem, na policzkach, w kącikach ust, w rejonie nieba i wole, w krtani i tchawicy. Jednocześnie na obszar krtani najczęściej wpływa wirus ospy, co prowadzi do trudności w oddychaniu i wywołuje dźwięki wydawane przez gołębie z sapaniem i jęczeniem oraz problemy z karmieniem.
Mieszana postać przebiegu ospy u gołębi wykazuje objawy zarówno postaci skórnej, jak i błonicy.
Po pokonaniu jamy nosowej przez wirusa ospy, procesy zapalne odnotowano w kanałach łzowych, dołu podoczodołowym, surowiczym i ropnym wydzielinie, które po wyschnięciu zamykają kanały nosowe, utrudniając oddychanie.
W przypadku upośledzenia funkcji wzroku podczas procesów zapalnych w oczach ptaków obserwuje się światłowstręt i obrzęk, łzawienie i ropny wysięk.
Ornifarm - gołębie ospy. Teoria
Ornifarm - ospa gołębi. Szczepionka
Rozprzestrzenianie się ospy wśród gołębi
Czynnik wywołujący ospę u gołębi rozprzestrzenia się wśród zwierząt gospodarskich od chorych ptaków na zdrowe, lokalizując się w ospie i przenoszony z formacjami podobnymi do skórki od chorych osobników. Wirus ospy jest wrażliwy na podwyższone temperatury i zachowuje się w warunkach suszenia i zamrażania.
W nowotworach ospy wirus nadal działa przez ponad 2 lata w utrzymywanej temperaturze nie wyższej niż 15 ° C.
Wśród nosicieli wirusa ospy są nie tylko chore gołębie, porusza się on za pomocą owadów, poprzez paszę i sprzęt techniczny stosowany przy sprzątaniu pomieszczeń, w których trzymane są gołębie.
Do czynników towarzyszących, które zwiększają ryzyko wystąpienia i rozprzestrzeniania się ospy prawdziwej, należą:
- nieprzestrzeganie warunków żerowania ptaków, w szczególności brak witaminy A, która odpowiada za funkcję immunologiczną oraz stan skóry i błon śluzowych,
- naruszenie wymagań dotyczących zawartości i parametrów technicznych pomieszczenia, nadmierne zawilgocenie i obecność przeciągów w gołębniku,
- częste przeziębienia gołębi i związany z nimi spadek odporności ptaków.
Diagnoza, profilaktyka i leczenie
Rozpoznanie choroby oddziela ospę wietrzną u gołębi od chorób takich jak pastereloza, rzęsistkowica i mykoplazmoza, których leczenie obejmuje stosowanie antybiotyków o szerokim spektrum działania. Wśród sposobów leczenia gołębi stosuje się leki przeciwgrzybicze.
Leczenie ospy u gołębi odbywa się przy użyciu zewnętrznej opieki lekarskiej i ludowej oraz przy użyciu metody leczenia.
Zabiegi na świeżym powietrzu
Obejmują one oczyszczające widoczne zmiany ospy zwilżone 2% roztworem borowym lub wacikami. Ponadto ogniska skórne są kauteryzowane za pomocą roztworów lapis lub jodu, a następnie smarowane kremami odżywczymi. Dotknięte obszary w obszarze dzioba i gardła są leczone małymi skręconymi wacikami bawełnianymi z lugolem i lozewale.
Środki lecznicze
Decydując o tym, jak i jak leczyć ospę u gołębi, weterynarze zajmujący się leczeniem wtórnej mikroflory przepisują antybiotyk z grupy tetracyklin, tilanu lub enrofloksacyny, które podaje się ptakowi przez tydzień. Dodatkowo w celu wyleczenia i zwiększenia osłabionej odporności gołębi wprowadzany jest preparat witaminowo-aminokwasowy. Probiotyki są przepisywane po zakończeniu przyjmowania antybiotyków w celu normalizacji mikroflory jelitowej ptaka.
Aby uniknąć rozprzestrzeniania się choroby, wodę pitną dezynfekuje się chloraminą o stężeniu 0,5-1% lub nadmanganianem potasu o stężeniu od 1 do 1000 lub furatsilinom lub jodinolem w ilości 100 ml na trzylitrową objętość wody.
Zapobieganie
Zapobieganie ospie u gołębi ma kluczowe znaczenie dla kontroli wirusa przez hodowców gołębi. Środki zapobiegawcze obejmują przede wszystkim:
- przestrzeganie odpowiednich warunków do trzymania ptaków,
- terminowe i pełne karmienie gołębi,
- reorganizacja i dezynfekcja gołębnika,
- ograniczenie liczby nowo nabytych ptaków poddanych kwarantannie,
- eliminacja wektorów chorobowych.
Oprócz działań organizacyjnych, jako profilaktyka ospy gołębi, szczepienia gołębi przeciwko ospie prawdziwej przeprowadza się przy użyciu szczepionki domowej, na którą reakcję obserwuje się 5-8 dni po wstrzyknięciu, natomiast odporność na ospę prawdziwą występuje u zaszczepionego ptaka po tygodniu i trwa co najmniej lata od momentu zaszczepienia szczepionki. W przypadku młodych zwierząt zaszczepionych szczepionką lek jest ponownie zaszczepiany.