W rodzinie kaczek występuje różnorodna różnorodna kaczka z pochwy, zwana inaczej kaczką atayka, która pod względem wyglądu i cech behawioralnych przypomina gęsi i klasyczne kaczki, zajmując pozycję pośrednią między tymi grupami ptaków.
Kaczka Pegank
Wyjątkowość wyglądu
Nie będzie trudno odróżnić kaczkę w płaszczu od zdjęcia: jej wielobarwne upierzenie łączy w sobie białe, czerwone, szare i brązowe odcienie, rozprowadzone w postaci plam na całym ciele ptaka.
Pochwa jest znacznie większa niż kaczka krzyżówka, ale nie osiąga rozmiaru ognia. Samce waży 800-1500 g, samice 500-1300 g. Długość atayka dorasta do 0,58-0,67 m, osiągając rozpiętość skrzydeł do 1,33 m.
Nawet z daleka łuskaną kaczkę można zobaczyć gołym okiem, dzięki jej srokatemu kolorowi, w przeciwieństwie do upierzenia innych ptaków.
Na ogólnym białym tle ciała ataika kontrastująco przyciąga wzrok:
- głowa, której pióro ma metaliczny połysk,
- jaskrawoczerwony lub pomarańczowy dziób,
- kasztanowy bandaż biegnący od klatki piersiowej w kierunku łopatek,
- czarne podłużne pasy w okolicy łopatek przechodzące w czarne skrzydła muchy,
- zielone lustro na wtórnych skrzydłach, które są ogólną oznaką ataku,
- biały ogon z czarną końcówką.
W przeciwieństwie do samicy, pochwa samca jest zauważalnie jaśniejsza w okresie godowym, ma czerwony wyrostek na górnym dziobie. Młodsze pokolenie jest podobne do koloru samic, ale ma zadarty dziób, a lustra na skrzydłach pojawiają się później.
Siedlisko
Kaczkę pegank można spotkać na terytorium euroazjatyckim. Ponadto populacja tych ptaków podzielona jest na 2 grupy ze względu na warunki siedliskowe:
- jeden z nich mieszka głównie na europejskich brzegach morskich,
- drugi preferuje otwarte słone jeziora w suchych regionach Azji Środkowej.
Peganie zwykle znajdują gniazda w północno-zachodniej części kontynentu europejskiego na wybrzeżu, zaczynając od estońskiego wschodu, dalej wzdłuż południowych terytoriów Norwegii i Szwecji, zdobywając wyspy Wielkiej Brytanii, a kończąc na północnym Morzu Białym.
W Rosji kaczkę atayka można znaleźć w rejonie wysp Morza Białego oraz w południowych regionach kraju na stepach i stepach leśnych. Czerwona Księga Federacji Rosyjskiej zawiera informację, że polowanie na nią jest ograniczone.
Południowy obszar zamieszkania jest ograniczony do Morza Egejskiego i Morza Andryjskiego, gdzie odnotowano osobne lokalizacje gniazd Ataisk. Kaczka szelfowa jest szerzej rozpowszechniona na wschodzie, osiadając na wybrzeżu Morza Czarnego i Azowskiego, w stepowych regionach środkowoeuropejskiej Rosji i Azji. Pojedyncze populacje odnotowano w Turcji i Iranie.
Charakter behawioralny
W zależności od regionu zamieszkania, który wybrała ta lub inna populacja kaczek pegazów, mogą być one zarówno osiedlone i migrujące, jak i częściowo migrujące.
Kaczka pegank jest dość towarzyska, nie boi się osoby i często pozwala jej podejść z dość bliskiej odległości.
Atayka zasłynął jako głośny ptak. Zakres głosu mężczyzn i peganów jest inny i zauważalnie inny. Wraz z nadejściem wiosny kaczor w pochwie zaczyna wydawać dźwięki o wysokiej częstotliwości w postaci gwizdka, podobnego do „du”. Często robi to podczas lotu w pogoni za kobietą. Oprócz tego w arsenale śpiewu męskiego atajki są też głuchonieme złożenie „ha-ha…”, które powtarza kilkakrotnie.
W przeciwieństwie do kaczora, samica nosorożca wydaje szarlatanę o niskiej częstotliwości, którą wielokrotnie emituje w postaci „edredona…” i często robi to w powietrzu. Ptak jest w stanie wypowiedzieć do 12 takich sylab na sekundę, w wyniku czego te wołania sumują się do jednego trylu. Jeśli samicy ktoś przeszkadza, gdy pojawia się niebezpieczeństwo, zaczyna głośniej krzyczeć.
Cechy gniazdowania i rozmnażania
W przypadku gniazdowania dziki atak następuje, gdy pierwsze rozmrożone plamy pojawiają się od końca marca do początku kwietnia i preferują miejsca w pobliżu zbiorników wodnych lub na ich brzegach. Dojrzałość łuskanych kaczek występuje w wieku dwóch lat u samic i czterech do pięciu lat u samców.
Okres od kwietnia do lipca rozpoczyna się budową gniazd przy kaczce osłonkowej. W przeciwieństwie do wielu innych ptactwa wodnego ataika jest w stanie założyć gniazdo nie tylko w dziurze wykonanej w ziemi w pobliżu wody, ale także w dziuplach pni drzew, a nawet w konstrukcjach sztucznie stworzonych przez człowieka. Czasami wybiera stare norki innych zwierząt jako miejsce do budowy gniazda.
Często pojawiają się konflikty między smokami w obronie ich terytorium, w których stają naprzeciw siebie z opuszczonym dziobem i zaczynają pchać, próbując odepchnąć wroga, aby móc pozostać z kobietą.
Składanie jaj ataiki zwykle zawiera do 10 jaj, których skorupa ma kremowy kolor, jajko wyróżnia się brakiem ozdób, plamek i plam. Niemal od pierwszych godzin życia pisklęta zaczynają samodzielnie karmić, podążając za swoimi rodzicami, a po 2-3 tygodniach są już łączone w małe stada w towarzystwie dorosłych ptaków. Po 45 dniach od urodzenia młode pokolenie pewnie stoi na skrzydle.
Podstawa dawki pokarmowej
W menu kaczki pegany przeważają w paszy dla zwierząt: małych skorupiaków, mięczaków i owadów żyjących w wodzie oraz ich larw. Tylko czasami pegany zawierają w swojej diecie jajka i narybki małych gatunków ryb, mogą ucztować na dżdżownicach.
Krym, jezioro Panskoe. Kaczka owcza
Owca. Atayka. Birds of Brateevograd
Dieta peganów zależy od geografii ich siedliska i może być różna. Tak więc dla przedstawicieli zamieszkujących Północny Atlantyk 90% pożywienia stanowią małe ślimaki przybrzeżne. Ptaki żyjące na wybrzeżu Morza Czarnego i Azowskiego i osiedlające się w azjatyckich zbiornikach żywią się głównie skorupiakami z gatunku Artemia.
Zimą karmienie peganów składa się głównie z wegetatywnych składników roślinności i glonów.
Czas karmienia peganów przypada na odpływ, gdy po wodzie, która opuściła, wiele organizmów zwierzęcych pozostaje na brzegu błotnistego dna. Peganie zaczynają od wydłużonej szyi, aby przejść przez dziób całą glinianą masę. Będąc na powierzchni wody kaczka zajmuje się zdobyczą na powierzchni, ale w porównaniu z innymi przedstawicielami kaczek woli nie nurkować.