Opisanie wszystkich ras koni zajmuje dużo czasu. Dziś jest ich kilkaset, z których każdy ma swoje zalety. Rozważymy te rasy koni, które z różnych powodów przyciągają uwagę hodowców amatorów. Porozmawiamy również o ciekawych faktach związanych z tymi niesamowitymi zwierzętami.
Różne rasy koni
Konie jeździeckie i pociągowe
Każdy koń ma swój własny cel. Klasyfikacja ras koni opiera się na ich przeznaczeniu. Konie dzielą się na:
- jazda konna;
- uprząż.
Celem jazdy konnej jest jazda konna i uprawianie sportu. Jest też grupa koni zaprzężonych w konie. Mogą służyć do transportu towarów lekkich. Można je również zapinać, ale zbyt często eksperci tego nie radzą: takie konie mają inny cel, o którym nie można zapomnieć. Rasy ciągnione przez konie obejmują Kustanai, Budenovskaya.
Konie do jazdy mają dobre cechy szybkości, ale wytrzymałość pozostawia wiele do życzenia. Wręcz przeciwnie, u koni pociągowych wytrzymałość jest bardzo dobrze rozwinięta, czego nie można powiedzieć o danych dotyczących prędkości. Rasy koni to Achal-Teke (rasa turkmeńska), arab
Jezdzic konno
Konie zaprzęgowe są tradycyjnie podzielone na lekkie i ciężkie uprzęże. Pierwsza grupa to konie, które potrafią kłusować w zaprzęgu, ale zwierzętom tym trudno jest wykonywać ciężką pracę. Rasy ciężkie są używane do ciężkiej pracy - wyróżniają się wytrzymałością. Do ciężkich ładunków należą rasa rosyjska i ciężarówka Vladimir. Rasa Oryol jest uderzającym przedstawicielem koni w lekkiej uprzęży.
Uprząż konie
Opcje klasyfikacji koni
Możesz klasyfikować konie i na innych podstawach. Na przykład możesz wyróżnić popularne konie w każdym kraju. Jeśli mówimy o polskich rasach, to jedną z najcenniejszych jest Wielkopolska.
Znane rasy rosyjskie to koń rosyjski, Donskaya, Vyatskaya, Orzeł kłusak (nazywany jest również kłusem Oryol), rosyjski kłusak i Baszkir. Wiele z tych ras nie pojawiło się samodzielnie (na przykład kłusak Oryol lub kłusak rosyjski). To rasy hodowane przez ludzi.
Hiszpańskie konie rasy andaluzyjskiej są popularne w swojej historycznej ojczyźnie. W Australii ceniony jest koń australijski, w Finlandii - koń fiński, na Ukrainie - koń ukraiński, w Danii odpowiednio duński lub, jak to się nazywa, Frederiksborg, na Bałtyku - Zemaite, aw USA najczęstszą rasą jest Mustang (są to dzikie, a nie hodowane konie). W świecie naukowym istnieje opinia, że po raz pierwszy odkrył go Kolumb podczas swojej wyprawy, a konie te żyły na preriach Ameryki Północnej.
Konie można również klasyfikować według rodzaju terenu, na którym żyją: las, góra (góra), step. Można również utworzyć tabelę ras na podstawie orientacji koni. Powiedzmy, że niektóre rasy można rozróżnić jako chodzące, inne jako sportowe, a niektóre jako pracujące.
Zanim przejdę do opisu niektórych ras, chciałbym zauważyć, że w naszym kraju jest wiele stajni. Jest nawet schronisko dla koni. Wyhodowane rasy są pod opieką specjalistów. Kilka stajni znajduje się niedaleko regionu moskiewskiego. Dla początkujących to dobra okazja do zdobycia umiejętności jeździeckich i pięknych zdjęć. Można tam nawet jeździć na koniu pełnej krwi. Możesz sam wybrać konia.
Oldenburgskaya
Ojczyzną konia oldenburskiego są Niemcy. Hodowla rasy prowadzona jest głównie w pobliżu miasta Oldenburg, w wyniku czego otrzymała swoją nazwę.
Koń oldenburski jest jednym z największych i najcięższych. Ponadto te konie są niezwykle wysokie.
Istnieją wzmianki o tej rasie w dokumentach z XVII wieku. Hodowcy starali się zdobyć konia pociągowego, który mógłby ciągnąć powóz z ludźmi. Specjaliści poradzili sobie z zadaniem. W hodowli wykorzystano ogiery sprowadzone z Włoch i Hiszpanii.
Rasa koni Oldenburg
Koń oldenburski ma średnio 175 cm wzrostu w kłębie i ma dość dużą budowę ciała.
Przedstawiciele tej rasy dojrzewają nieco wcześniej niż przedstawiciele innych dużych ras.
Długość ciała waha się od 165 do 175 cm, obwód klatki piersiowej średnio 200 cm.Koń ma dobrze rozwinięte mięśnie, mocne łopatki i nogi.
Jeśli mówimy o eksterierze, to głowa konia oldenburskiego wygląda schludnie. Wysoko na nim osadzone są uszy. Pasuje harmonijnie do zewnętrznej części kłębu o prawidłowym kształcie. Szeroki zad dobrze rozwinięty. Ogólnie rzecz biorąc, tylne kończyny masywnego konia są wystarczająco mocne.
Koń oldenburski ma szerokie stawy, kopyta, jak całe ciało, są dość duże.
Wytrzymałość i wysoki wzrost to cechy konia oldenburskiego. Niemieckie konie mogą być używane jako robotnicze lub dorożkowe. W dawnych czasach brali udział w działaniach wojennych. Ze względu na swoje znaczne rozmiary, osobniki wzbudzały strach już swoim wyglądem, a ich wysoki wzrost dawał przewagę nad jeźdźcami na mniejszych koniach.
Dziś konie oldenburskie z powodzeniem startują w zawodach sportowych. To prawda, że wyścigi konne nie są odpowiednie dla dużego konia, ale skoki przez przeszkody i ujeżdżenie to dyscypliny, w których mogą się pokazać. Również przedstawiciele rasy uczestniczą w różnego rodzaju uroczystościach.
Lusitano
Ojczyzną Lusitano jest Portugalia. Drugie imię Lusitano to portugalski koń. To koń wierzchowy o własnych cechach. Nie należy do dużych. Wysokość w kłębie wynosi średnio 160 cm dla koni i 155 cm dla klaczy. W tej rasie jest coś arystokratycznego. Może to tak zwany „rzymski garb” na nosie, a może wdzięczne ruchy.
Dość duża głowa jest proporcjonalnie złożona. Uszy osadzone wysoko i wystarczająco daleko od siebie. Duże oczy znajdują się na głowie. Szyja jest szeroka u nasady, ma wysokie wyjście, ramiona duże, klatka piersiowa głęboka. Ciało koni tej rasy nie jest długie, lędźwie są mocne. Nisko osadzony ogon jest puszysty i jedwabisty w dotyku. Nogi są średniej długości, równe. Kolor wśród przedstawicieli rasy jest najczęściej gniady i szary, ale standard rasy nie odrzuca żadnego koloru jednokolorowego.
Koń rasy Lusitano
Lusitano szybko znajduje wspólny język z ludźmi, dzięki czemu można ich używać jako koni sportowych. Jednocześnie z powodzeniem występują w niemal wszystkich typach zawodów. Możesz przyciągnąć Lusitano do pracy w terenie lub uprzęży. Ale Lusitano nie jest dużym koniem, więc przez długi czas nie wytrzymuje obciążenia. Należy to wziąć pod uwagę w przypadku zaangażowania zwierzęcia w prace polowe.
Koń Vyatka
Przez pewien czas wierzono, że koń Vyatka wyginął. Ale na szczęście to tylko spekulacje: istnieje do dziś. To prawda, że populacja koni Vyatka jest niewielka, a dziś prace hodowlane mają na celu zwiększenie liczby tych zwierząt.
Konie Vyatka charakteryzują się dużym szkieletem i jednocześnie proporcjonalnie złożonym ciałem. Wysokość w kłębie wynosi średnio 150 cm, ale przodkowie współczesnych koni Vyatka mieli 10-15 cm mniej. Dopiero dzięki pracy hodowców udało się zwiększyć średni wzrost koni Vyatka.
Rasa koni Vyatka
Koń Vyatka ma specyficzny wygląd zewnętrzny. Przy mocnej budowie kości głowa jest mała. Czoło jest szerokie i lekko wklęsłe w przedniej części. Szyja przedstawicieli tej rasy jest krótka, ma niskie wyjście. Klatka piersiowa wystarczająco głęboka, linia grzbietu prosta, kłąb niski. Tył tułowia zaokrąglony, zad lekko opadający. Krótkie nóżki w żaden sposób nie psują wyglądu zewnętrznego. Kopyta, aby dopasować się do nóg, nie są duże. Włosy rosnące w okolicach grzywy, ogona i grzywki są bardzo bujne i przyjemne w dotyku. Ogólnie można zauważyć, że koń rasy Vyatka ma grubą sierść.
Konie te charakteryzują się takimi cechami jak wytrzymałość, energia i mobilność. Konie są posłuszne i łatwe w utrzymaniu oraz cieszą się dobrym zdrowiem.
Koń Karabachski
Koń karabachski pochodzi z Azerbejdżanu. Jest szeroko rozpowszechniony w Rosji.
Karabach to karłowata osoba, wyróżniająca się wytrzymałością. Wysokość Karabachu w kłębie wynosi średnio 143 cm, koń ma łagodne usposobienie.
Jeśli chodzi o wygląd zewnętrzny, najpowszechniejsze są Karabachy w kolorze czerwonym. Rzadziej można spotkać konia karabaskiego w kolorze bulanu, szarego lub gniada. Czasami na ciele jest pasek i oznaczenia. Głowa jest niewielka, ale dobrze zbudowana. Koń z dużymi oczami przygląda się uważnie wszystkiemu, co dzieje się wokół. Szerokie czoło płynnie przechodzi w wąski grzbiet nosa. Kufa kończy się szeroko rozwartymi nozdrzami.
Rasa koni karabaskich
Szyja długa, szeroka u nasady, klatka piersiowa płytka i szeroka, kłąb uniesiony. Linia grzbietu jest zakrzywiona, co nadaje koniowi wdzięk. Ogon osadzony raczej nisko na opadającym zadzie. Mięśnie nóg średniej długości są dobrze rozwinięte. Stawy skokowe są zwykle ukośne, a kopyta napięte. Czasami kopyta mają kolor niebieski.
Używają Karabachu do transportu towarów. Koń urodzony w górach bez problemu pokonuje wszystkie górskie drogi, pokonuje zimne strumienie i robi to niezwykle spokojnie. Uległy charakter Karabachu pozwala na wykorzystanie go w różnych zabawach (np. Rodzaj „polo” na koniach). Koń jest bardzo wygodny w prowadzeniu.
Camargue
Rasa ta została oficjalnie uznana dopiero w 1968 roku. I to pomimo faktu, że Camargue jest jedną z najstarszych ras koni. Zwierzęta są półdzikie i żyją we Francji. Konie francuskie rasy Camargue są niskie, ale mocne. Ich wysokość w kłębie waha się od 135 do 150 cm, a waga dorosłego konia to średnio 350 kg.
Wzorem dla rasy francuskich koni rasy Camargue jest tylko jasnoszary kolor. Ale nie można określić koloru przy urodzeniu. Źrebięta mogą być rude lub ciemnoszare. Można też spotkać źrebaki prawie czarnego umaszczenia. Po 6 miesiącach sierść zmienia kolor na jasnoszary.
Źrebięta są niezwykle przywiązane do matki. W pierwszych miesiącach jej życia towarzyszą jej wszędzie. Zaczynają obchodzić konie Camargue dopiero w wieku 3 lat. Czasami ujeżdżenie rozpoczyna się, gdy koń osiąga wiek 4 lat.
Koń Camargue
Głowa Camargue jest masywna, oczy duże, czoło nie szerokie. Klatka piersiowa jest szeroka i wydatna, lędźwie i zad konia masywne. Uszy są wystarczająco szerokie u nasady głowy. Kłąb, podobnie jak zad krótki, dobrze rozwinięty. Krótkie kończyny, duże, mocne kopyta.
Rumaki Camargue ostatecznie uformowane są późno. To jedna z największych wad. Średnia długość życia Camargue wynosi około 25 lat. Niewiele ras może pochwalić się taką długowiecznością. A to właśnie z powodu późnej dojrzałości.
Koń amerykański
Wśród wszystkich ras koni domowych szczególnie popularny jest koń amerykański. Z nazwy łatwo się domyślić, że kolebką konia jest Ameryka. Dziś koń jest używany głównie do jazdy konnej, ale poradzi sobie z każdą pracą. Natura obdarzyła ją zarówno szybkością, jak i wytrzymałością. Należy zauważyć, że najszybszy koń jest dziś przedstawicielem tej konkretnej rasy. Na wyścigach pokazywał średnią prędkość blisko 70 km / h.
To jest wysoki koń. Jej średni wzrost wynosi 162,5 cm, najpopularniejsze kolory to czerwony, gniady, czarny i brązowy. Czasami są przedstawiciele rasy chubar lub deresz, palamino.
Amerykański koń jeździecki
Głowa jest złożona proporcjonalnie, wygląda schludnie. Wyraziste oczy są szeroko rozstawione w stosunku do siebie. Małe uszy osadzone blisko i wysoko. Kufa zakończona szerokimi nozdrzami. Długa szyja jest gładko wysklepiona, kłąb ostry, a łopatki ustawione ukośnie. Koń amerykański ma krótki grzbiet, kończyny dobrze umięśnione, zad równy, ogon osadzony dość nisko, nogi proste.
Amerykański koń wierzchowy dobrze nadaje się do treningu, co wskazuje na obecność inteligencji. Ma spokojne usposobienie, z łatwością odnajduje wspólny język nawet z dziećmi.
Koń Ałtaju
Miejsce narodzin konia Ałtaju to terytorium Ałtaju. Od dawna hoduje się tu konie. Dostępność zielonki przez cały rok znacznie uprościła tę działalność. To rasa hodowana sztucznie.
Koń Ałtaju jest średniej wielkości, lekko wydłużonym tułowiem i mocnymi nogami. Koń nie jest w pełni proporcjonalny. Mała głowa i krótka szyja nie pasują do długiego ciała, ale wytrzymałość zwierzęcia i możliwość przenoszenia dużych obciążeń zapewniły rasie popularność.
Koń Ałtaju
Wysokość w kłębie przeciętnego konia wynosi 148 cm, obwód klatki piersiowej przekracza 165 cm Porównując te dane można zrozumieć, że istnieje pewna dysproporcja, o której była mowa powyżej.
Przedstawiciele rasy Ałtaj mają szerokie ramiona, krótkie proste nogi i małe nadgarstki. Koń jest ozdobiony grzywą i ogonem.
Konie ałtajskie mogą mieć szeroką gamę kolorów. Są konie w kolorach myszy i lamparta. Możesz nawet spotkać tygrysów Ałtajów. Jednocześnie nie można powiedzieć, który kolor przeważa. Wszystkie główne występują z prawie równą częstotliwością: czarny, gniady, czerwony, mysz.
Koń ałtajski jest wydajny i wytrzymały, ma łagodne usposobienie i uległą naturę. Jest łatwy do nauczenia i nadaje się do pracy zespołowej.
Koń kirgiski
Koń kirgiski należy do skał. Jest bardzo odporna, co czyni ją popularną. W tym samym czasie zwierzę jest bezpretensjonalne w opiece, ma dobre zdrowie.
Z zewnątrz koń kirgiski ma krótką szyję, lekko wydłużony tułów, prosty grzbiet, spadzisty zad i krótkie nogi. Skoczek jest nieproporcjonalnie spasowany. Średnia wysokość w kłębie wynosi 137 cm, nie jest to najmniejsza rasa koni na świecie, ale nie można jej przypisać średniej wielkości.
Koń kirgiski
Koń kirgiski jest używany wyłącznie jako koń roboczy. Nie ma wystarczających cech szybkościowych, aby startować w zawodach, a koń nie nadaje się szczególnie do jazdy, ale w przyszłości sytuacja może się zmienić: hodowcy pracują nad poprawą jej cech.
Koń kaspijski
Koń kaspijski to jedna z najstarszych ras na świecie oswojonych przez człowieka. Koń kaspijski jest czasem słusznie nazywany kucem kaspijskim. Ta nazwa wynika z jego niskiego wzrostu. Wysokość w kłębie nie przekracza 120 cm, ale jeśli spojrzeć na wygląd, konie kaspijskie nie wyglądają jak kucyki.
Koń kaspijski
Głowa kaspijczyków, na której osadzone są małe uszy, jest dobrze zbudowana, czoło szerokie, oczy duże, a nozdrza osadzone nisko. Koń kaspijski jest złożony proporcjonalnie, wygląda wdzięcznie. Linia grzbietu prosta, ogon wysoko osadzony, kłąb szeroki. Nogi są dość długie i mocne w stosunku do tułowia.
Bardziej powszechne są konie kaspijskie o kolorze gniadym, czarnym i kasztanowym. Ponadto standard rasy nie zabrania savrasaya i czarnych garniturów. Oznaczenia są dozwolone.Koń kaspijski jest bardzo inteligentny i nadaje się do nauki jazdy u młodych jeźdźców.
Haflinger
Mówiąc o najpiękniejszych rasach koni, nie sposób nie wspomnieć o haflingerach. Tych złotych koni nie można pomylić z nikim. Ozdobą Haflingera jest biała grzywa i ten sam ogon. Oprócz tego, że jest piękny, ten koń jest również niezwykle inteligentny.
Haflinger to niski koń: jego wysokość nie przekracza 150 cm, jest proporcjonalnie złożony. Głowa jest niewielka i ma gładkie kontury. Część potyliczna jest dobrze zaznaczona. Szyja średniej długości, dobrze osadzona, szeroka klatka piersiowa głęboka, kłąb wysoki, grzbiet długi i mocny, lędźwie krótkie. Długie nogi proste i zgrabne, stawy szerokie.
Koń rasy Haflinger
Haflinger to wszechstronny koń. Może być używany zarówno do jazdy konnej (wysoki kłąb pozwala na wygodne ustawienie siodła), jak i do prac w terenie. Koń tej rasy jest w stanie samodzielnie utrzymać małą farmę. To dobra okazja dla rolników, aby zaoszczędzić pieniądze na zakupie sprzętu rolniczego.
Morgan
Konie rasy Morgan były w swoim czasie niezwykle popularne. To rasa amerykańska, wyróżniająca się wytrzymałością i zdolnością do noszenia ogromnych ładunków. Wysokość przedstawicieli tej rasy w kłębie wynosi średnio 150 cm Występują konie maści gniada, czarne, rude lub brązowe.
Rasa Morgan ma dobrze zbudowaną głowę. Może mieć profil prosty lub pół-garbaty. Na głowie małe ruchome uszy osadzone są dość blisko siebie. Nozdrza są otwarte, oczy duże. Szyja lekko wysklepiona, kłąb wyraźnie zaznaczony, brzuch podciągnięty, lędźwie szerokie. Ogon jest wysoko osadzony, nogi średniej długości i proste. Morgan mają krótkie śródręcza. Koń jest ozdobiony bujnym ogonem i nie mniej bujną grzywą.
Koń Morgan
Dziś Morgan bierze udział w zawodach (ujeżdżenie, rodeo, wyścigi załogi). To spokojne i zrównoważone konie.
Najpiękniejsze rasy koni
Konie rasy Trans-Baikal są cenione za swoją kędzierzawą wełnę, która na zdjęciu wygląda niesamowicie, a rasa Kleydesdalskaya jest popularna ze względu na grube śnieżnobiałe tarcze na nogach. Jest ciężka i może ze sobą ciągnąć powóz. Rasa tuwańska znana jest z niezwykłego umaszczenia i bujnej białej grzywy.
Bois de Boulogne ma niezwykły wygląd zewnętrzny. Pomimo tego, że jest ciężką ciężarówką, wygląda elegancko. Pechorskaya na zdjęciu przypomina pluszową zabawkę. Chcesz tylko dotknąć jej futra.
Irlandzkie konie fascynują oko. Natura obdarzyła je kudłatymi tarczami, krzaczastym ogonem i grzywą. Do tego konie mają cętkowany kolor. Przedstawiciele rasy Cleydesdal są również wyposażeni w tarcze, grzywę i ogon o niezwykłej urodzie.
Będąc skrzyżowaniem kucyka z koniem domowym, Klepper ma specyficzny eksterier, który można również przypisać liście najpiękniejszych koni. Uwagę zwracają również wszystkie rasy w garniturze pinto i konia północno-szwedzkiego. Miniaturowy koń Falabella, koń Paint, Absheron i koń cygański są bardzo atrakcyjne. Kłusak orłowski to kolejna piękna i rzadka rasa. Nieco częściej można spotkać konie białe, które również zachwycają urodą.
Są też konie, które wyglądają jak postaci z bajek. Na liście najpiękniejszych koni zasłużenie znalazły się konie achał-tekińskie, które wydają się pochodzić z bajki. Konie rasy Tekin mają kolor izabelowy. Poza tym to doskonałe konie.
Cechy niektórych ras koni
Nie będziemy rozwodzić się nad pozostałymi rasami koni, ale zauważymy tylko te cechy, za które są cenione.
Czasami można usłyszeć wyrażenie „chłopski koń”. Jest to konwencjonalna nazwa dla wszystkich ras, które były szeroko używane przez chłopów. Należą do nich Vyatka i Belorusskaya slednaya. Kolejną grupą są konie kazachskie. Używane są przede wszystkim do jazdy konnej oraz do wyrobu nabiału. Uderzającym przedstawicielem ras kaukaskich jest koń kabardyjski. Jest ceniony za swoją wszechstronność. Konie tej rasy są równie dobrze przystosowane do życia w górach i na równinach.
Konie orientalne są cenione za doskonałe właściwości jeździeckie. Osiodłani byli pierwszymi. Również rasa kanadyjska, Tennessee, Kakhetian, Gunther i Kishber, są cenione za właściwości jezdne. Nie mniej zdolne do jazdy są rumaki luzytańskie.
Wśród ciężarówek popularne są konie włoskie i konie litewskie. Te konie pociągowe mogą być używane do najtrudniejszych prac. Konie nowołajskie są cenione za pyszne mięso, które można gotować nawet na grillu. W trudnych warunkach Syberii konie Mezen czują się dobrze. Mesenca łatwo toleruje niskie temperatury. Konie Abaza nie boją się zimna. A rasa Zemait była kiedyś ceniona za walory bojowe.
Koń Mugalzhar to stosunkowo nowa rasa koni. Konie Nowoaleksandrowsk są również uważane za własność współczesnych hodowców. Pojawili się po 1995 roku.
Prace hodowlane nad rozwojem nowych ras prowadzone są na całym świecie. Są też rasy, które nie przetrwały do naszych czasów. Należą do nich Tarpan i Bityug, które zostały wyhodowane przez chłopów w Rosji. Konie tatarskie praktycznie zniknęły.
Konie sportowe
Konie Quarter Konie rasy Totilas, Nokota, Campolina są cenione za osiągnięcia sportowe. Zarówno owczarek australijski, jak i Aztekowie, wdzięczni Shagia, Lipizian są zdolni do uprawiania sportu.
Osobną grupę stanowią konie do skoków przez przeszkody startujące w tego typu zawodach. Należą do nich rasa holsztyńska, holenderska stałocieplna, sel francuski, belgijska stałocieplna i westfalska. Również konie austriackie odnoszą sukcesy w sporcie.
Jeśli mówimy o współczesnych sportowcach, to rasowy koń angielski o imieniu Speed Star osiągnął spore wyniki. Ten koń wygląda wdzięcznie nie tylko na żywo, ale także na zdjęciu.
Konie sportowe
Rasa westfalska zasłynęła dzięki wydobywanemu na igrzyskach olimpijskim złocie ujeżdżeniowym. Rasa Tori służy w szwedzkiej policji i jest niezwykle popularna na Ukrainie iw Rosji.
Na uwagę zasługują również rasa kałmucka, łotewska, indyjska, kushum, Gelderland, Nogai, kazachska, huculska, nowokirgiz, abchaska, czerkieska, indiańska, lippicka, adajewskaja, jomud, adai, brazylijska, gudbrandskaya, hudbrandseri, Rasa szwedzka, bretońska, Frederiksborg, Jutland, Standardbred, Brandenburgia, Marwari, Kreolska, Karabair, Peruwiańska, Fjord, Buriacja, Perska, Orenburg i Knabstrupper. Ta lista może być kontynuowana bardzo długo.
Wniosek
Uważaliśmy za dalekie od wszystkich ras koni wierzchowych i pociągowych. Niektóre konie są cenione za szybkość, inne za wytrzymałość, a jeszcze inne za wygląd. Na przykład rasy koni o kręconych włosach wyglądają niecodziennie. A konie rasy Tinker mają niezwykły kolor. Koń karabairski jest w stanie przez długi czas przenosić duże obciążenia, przez co znajduje się we wszystkich podręcznikach dotyczących hodowli koni. Jest w stanie przejechać 100 km każdy z ładunkiem osiągającym wagę 150 kg.
Na koniec porozmawiajmy o rasach, które już przeszły do historii. Najdroższy koń pełnej krwi był wart 40 milionów dolarów. Zapłacił taką cenę za rasowego angielskiego konia wyścigowego. Wszyscy przedstawiciele tej rasy należą do najdroższych na świecie. Patrząc na zdjęcia koni, możesz zrozumieć, dlaczego. Ile kosztuje każde źrebię, zależy od wielu czynników.
Wszystkie rasy koni. Ponad 210 ras koni
Top 10 Najdroższe i najlepsze konie świata. Rasy koni
10 RAS KONI, W KTÓRYCH NIE WIERZYMY!
6 NAJRZADZONYCH RAS KONI
Nie należy również ignorować zwierząt rasy zewnętrznej. Czasami wyglądają jak przedstawiciele elitarnych ras. Niektóre postacie z zabawek wyglądają nie mniej atrakcyjnie. Popularne konie zabawkowe to Camarillo i kucyk gotz. Na podstawie zdjęć można zrozumieć, dlaczego te zabawki są popularne.