Koń był od dawna używany przez ludzi do wielu potrzeb. Zwierzęta te służyły jako siła robocza w rolnictwie lub jako środek transportu na polu. Istnieje kilka odmian koni, a różnice między nimi zależą od obszaru ich użytkowania. Niektóre typy koni nadają się do wyścigów sportowych, inne nadają się do rolnictwa lub ujeżdżenia. Te ostatnie obejmują rasę koni kabardyjskich. Ogiery te wyróżniają się specjalną budową ciała, dzięki czemu są niezastąpione na wyżynach i wciąż konkurują z technologią.
Charakterystyka koni rasy kabardyjskiej
Pochodzenie historii
Rasa koni kabardyjskich była znana kilkaset lat temu. Jednak wykorzystanie koni do celów wojskowych prawie doprowadziło do wyginięcia rasy.
Ten typ konia przez długi czas nie miał jasno określonych standardów. Rasa koni kabardyjskich rozpoczęła swoją oficjalną historię w 1870 roku. W tym czasie otwarto stadninę koni Malkinsky do hodowli rasy. W 1930 roku zakład Malokaraczewski stworzył kilka linii hodowlanych. Wyhodowano w tym rasę koni Karaczew, która jest błędnie uważana za Kabardyjczyków.
We współczesnym świecie Kabardianie są aktywnie wykorzystywani w Azji Mniejszej do wypasu bydła lub patrolowania granic. Ponadto niektóre linie są zaangażowane w wydarzenia sportowe. Na krótkich dystansach koń kabardyjski nie radzi sobie dobrze, ale w wyścigach długodystansowych jest niekwestionowanym liderem. Kabardianie używają tych koni do turystyki górskiej, gdyż wysłużony ogier tego gatunku jest bardzo spokojny wobec obcych. Koń kabardyński jest często spotykany na zdjęciach w broszurach podróżniczych po Kaukazie.
Ogiery zewnętrzne
Wygląd rasy koni kabardyjskich ma charakterystyczne cechy. Są takie oznaki rasy:
- Wzrost osiąga 155 cm, a waga - 400 kg.
- Ciało zwierzęcia jest masywne, grzbiet prosty i zakończony mocnym zadem.
- Szyja jest zakrzywiona i krótka.
- Głowa średniej wielkości, kufa wydatna, o charakterystycznym wypukłym profilu i rozwiniętych nozdrzach.
- Nogi mają wyraźne stawy, tylne kończyny wyróżniają się szablastym kształtem.
- Kopyta są wysokie i mocne.
- Średnia długość życia konia to 35 lat.
Niezwykła budowa kończyn pozwala tej rasie z łatwością wykonywać ujeżdżenia górskie. Ponadto rasa koni kabardyjskich jest często wykorzystywana do wyścigów długodystansowych. Ze względu na budowę ciała ogiery te potrafią wyprzedzać zadbane konie na długich dystansach. Zdjęcie tego zwierzęcia jest często spotykane w atlasach koni jako przykład zrównoważonej rasy.
Wygląd rasy kabardyjskiej
Charakterystycznym umaszczeniem dla rasy jest czarny, rudy i karak. Są też pstrokate osoby, ale starają się nie pozwolić im na rozwód i są uważane za małżeństwo.
Rasa kabardyjska jest również podzielona na 3 linie:
- Typ wschodni. Te konie zostały wyhodowane do jazdy na długich dystansach.
- Typ gruby lub masywny. Ogiery z tej linii charakteryzują się mocną budową i dobrą przyczepnością. Są używane w pracy na wsi.
- Typ podstawowy. Konie tego gatunku łączą w sobie wszystkie cechy typu masywnego i orientalnego.
Charakter rasy
Pod wieloma względami zachowanie konia kabardyjskiego zależy od linii rasy. Tak więc dla typu wschodniego charakterystyczne są takie cechy, jak buntowniczość i samowola, a masywny wygląd ogierów wyróżnia się spokojem i wytrzymałością.
Na Kaukazie nadal stosuje się objazd konny. We wczesnych latach ogiery są trzymane w stadzie i prowadzą półdzikie życie. To wzmacnia ich charakter i zwiększa ich wytrzymałość. W trzecim roku ogier zaczyna chodzić. Konie początkowo niechętnie ufają ludziom i mogą być agresywne. Jednak po kilku ujeżdżeniach Kabardyjczyk poddaje się jeźdźcowi i staje się posłuszny. Narody kaukaskie używają koni w działaniach wojennych, dlatego zaufanie między jeźdźcem a koniem musi być absolutne.
Charakter koni
Kabardian jest ceniony za następujące cechy:
- Wierność. Konie stają się tak przywiązane do swoich właścicieli, że mogą zachorować, jeśli jeździec się zmieni.
- Odwaga. Rasa ta charakteryzuje się odpornością na głośne dźwięki i niebezpieczne sytuacje. Kabardianie nie boją się strzałów i spokojnie potrafią pokonać płonącą barierę.
- Uwaga. Ogiery starannie wybierają górskie szlaki, zapewniając w ten sposób bezpieczeństwo zarówno sobie, jak i jeźdźcowi.
W innych krajach rasa ta nie jest trzymana w tak surowych warunkach, jednak wiele cech charakteru zachowuje się nawet po kilku pokoleniach. Zdjęcia koni kabardyjskich można znaleźć w publikacjach zagranicznych, gdyż ze względu na swój charakter koń jest popularny na pograniczu.
Warunki zatrzymania
Wiele stadnin i prywatnych hodowców nadal stosuje stadną metodę chowu koni kabardyjskich.
W takich warunkach ogiery dorastają bardziej zaprawione i umieją samodzielnie szukać pożywienia. Ponadto młode są przez długi czas karmione mlekiem, co czyni je zdrowszymi i silniejszymi. W niektórych wioskach na Kaukazie Kabardyjczycy są na stałe przetrzymywani w stajni dopiero po podróży. Zwykle dzieje się to w 2-3 roku życia konia.
Obecnie konie hodowlane trzymane są głównie na pastwiskach, a robotnicy i sportowcy osadzani są w pomieszczeniach zamkniętych. Rasa koni kabardyjskich nie wymaga specjalnych warunków bytowych. Pudełko jednej osoby powinno mieć 4 metry kwadratowe. m, podłoga straganu pokryta jest warstwą trocin lub słomy. Jeśli koń jest używany przez straż graniczną, w stajni nie ma oświetlenia: takie konie są lepiej zorientowane w terenie w nocy.
Wśród standardów sanitarnych treści można wyróżnić:
- W stajni nie powinno być przeciągów, silnych zapachów ani głośnych dźwięków.
- Miot jest zmieniany raz dziennie.
- Poziomy temperatury i wilgotności w pomieszczeniu muszą być stabilne niezależnie od pory roku.
- Raz w tygodniu stajnię należy całkowicie wyczyścić.
- Gdy zmieniają się pory roku, pomieszczenie należy dezynfekować specjalnymi środkami.
Pastwiska do wypasu są obowiązkowym warunkiem utrzymania Kabardyjczyków w domu. Rasa ta nie może przebywać na stałe w boksie. Ogiery nie tolerują braku aktywności fizycznej. Dla prawidłowego rozwoju tkanki mięśniowej koniom należy zapewnić górskie spacery.
Co sześć miesięcy całe stado musi zostać zbadane przez lekarza weterynarii. Konie kabardyjskie przechodzą obowiązkowe szczepienia.
Dieta zwierząt
Codzienne pożywienie Kabardyjczyków zależy od warunków przetrzymywania. Jeśli hodowcy koni stosują stadną metodę hodowli koni, większość zwierząt jadalnych trafia na pastwiska.
Te ogiery są czasami karmione warzywami i roślinami strączkowymi, aby uzupełnić ich witaminy. Konie żywiące się wypasem mogą również otrzymać słomę jaglaną i owies.
Jeśli zwierzę spędza większość czasu w stajni, dieta konia kabardyjskiego powinna być zbilansowana. Trzymanie w oborze pozwala na wychowanie większych ogierów, jednak tracimy główne cechy rasy.
Codzienne żywienie konia kabardyjskiego, który jest trzymany w stajni, powinno obejmować następujące produkty:
- Siano z łąk i koniczyny - 60% wszystkich rodzajów pasz.
- Warzywa świeże - 30% wszystkich rodzajów pasz.
- Koncentraty - 10% wszystkich rodzajów pasz.
- Suplementy witaminowo-mineralne - w zależności od masy ciała konia.
Żywienie konia rasy kabardyjskiej
Dla lepszego przyswajania zbóż pasza jest kruszona i mieszana z cięciem słomy przed użyciem. Drobno posiekana słoma pszenna lub żytnia zwiększy wydzielanie śliny, ułatwiając koniowi przeżuwanie. Przed podaniem warzyw Kabardyjczykom należy je dokładnie umyć i pokroić na duże kawałki. Aby zwiększyć produkcję mleka, klacze w okresie laktacji mogą włączyć do diety gotowane ziemniaki i buraki.
Ilość pokarmu spożywanego przez ogiera rasy kabardyjskiej zależy od aktywności fizycznej. Jeśli koń jest wykorzystywany jako siła robocza lub w wyścigach długodystansowych, dieta powinna być następująca:
- Zbiera siano - 50% wszystkich rodzajów pasz.
- Soczyste jedzenie - 10% dziennej porcji.
- Koncentraty - 40% wszystkich rodzajów pasz.
- Suplementy witaminowo-mineralne w zależności od proporcji konia.
Między innymi musisz monitorować jakość produktów. Pleśń, niedosuszone siano lub skażone pasożytami warzywa mogą powodować poważne problemy żołądkowo-jelitowe. Szczególną uwagę należy zwrócić na suplementy witaminowe. Konie kabardyjskie są często używane na długich wyścigach, więc kości i tkanka mięśniowa koni powinny być dobrze rozwinięte. W tym celu ogiery otrzymują następujące naturalne składniki w pokarmach uzupełniających:
- mączka z kości i trawy;
- tłuszcz rybny;
- ciasto.
Aslanbek Sultanovich Mirzoev. Historia rasy koni kabardyjskich.
Podobieństwa i różnice między rasami koni karaczajskich i kabardyjskich. Klych-Gery Magometovich Urusov.
Rasa koni kabardyjskich w Rosji i na świecie. Agroekspedycja do Kabardyno-Bałkarii
Rasa koni kabardyjskich
Ogier tej rasy zjada dużo wody - poidło zwierzęcia musi pomieścić 50 litrów płynu. Odwodnienie jest śmiertelne dla koni: przy braku wody przez długi czas ogier może umrzeć lub pozostać kaleką.