Australijski merynos to rasa owiec z cienkiej wełny wyhodowana w Australii przez skrzyżowanie amerykańskiego Vermont i francuskiego Rambouillet.
Opis australijskiego merynosa
Owce te są mniejsze w porównaniu z rasami wołowymi i wyróżniają się bardzo wysokiej jakości, pyszną wełną, składającą się z bardzo cienkiego i miękkiego włosia. Grubość jednego włosa nie przekracza grubości człowieka.
Runo tych owiec jest bardzo cenione. Istotne jest, że jeden merynos australijski jest w stanie wyprodukować 3 razy więcej wełny niż jakakolwiek inna owca.
Pochodzenie rasy
Merynos australijski to bardzo stara rasa, przodkowie tych owiec żyli w Azji Mniejszej. Merynosy zostały wyhodowane w Hiszpanii (los merinos) w XIII wieku. w wyniku skrzyżowania miejscowych owiec z rasami północnoafrykańskimi i owiec z Bliskiego Wschodu. Zwierzęta te uznano za wartość narodową, a ich eksport był przez długi czas zakazany pod groźbą śmierci.
Dopiero w XVIII wieku. po osłabieniu królestwa hiszpańskiego, które wyszło pokonane w wojnie z Wielką Brytanią, kilka merynosów zostało wywiezionych do innych krajów europejskich i Australii, gdzie kontynuowano dalszą poprawę. Podstawą procesu hodowlanego były owce hiszpańskie. Następnie dodano Rambouillet i Vermont. W ten sposób wyhodowano kilka rodzajów merynosów, różniących się niektórymi cechami zewnętrznymi i jakością runy.
Opis merynosa australijskiego
Te zwierzęta są średniej wielkości i wagi. Ich ciało jest suche, mocne, szkielet lekki. Głowa jest lekka, nos prosty lub z lekkim garbem (u samców). Samce są bez rogów, charakteryzują się obecnością silnie zakrzywionych spiralnych rogów; samice są w większości bezrogie.
Samce mają mocno zakrzywione spiralne rogi
Ciało jest proporcjonalne, o regularnym kształcie, z głęboką i szeroką klatką piersiową, prostymi plecami i dolną częścią pleców. Wysokość kłębu przekracza wysokość grzbietu. Zwierzę ma mocne, mocne nogi, ułożenie kończyn prawidłowe. Skóra zwierząt jest cienka, elastyczna i gęsta.
Charakterystyczną cechą merynosów australijskich jest obecność fałdów skórnych. Szyja, w zależności od rasy, może nie mieć żadnych fałd lub mieć tylko 2-3 lub mieć dość rozwiniętą burdę. Runo pokrywa głowę zwierzęcia do poziomu oczu oraz kończyny do stawu skokowego i nadgarstka.
Struktura wełny jest strzępkowa, runo jednolite i dość długie, umiarkowanie pofałdowane (najdelikatniejsze i najcieńsze - w kłębie), na zewnętrznej powierzchni ma szaro-ziemisty kolor. Lanolina (smar), która chroni przed wilgocią, jest biała. Włosie wspaniałego runa merynosa australijskiego ma grubość do 25 mikronów, gęstość wełny wynosi do 9000 włókien na 1 m2. cm.
Rodzaje merynosów australijskich
W zależności od rodzaju wełny wyróżnia się 3 rodzaje merynosów australijskich:
W porządku
Niewielkich rozmiarów drobno wełniana owca rasy merynos australijski, charakteryzująca się najdelikatniejszą i niezwykle delikatną wełną, skórą bez fałd. Waga barana wynosi około 70 kg, owcy około 40 kg.
Wydajność 70 wysokiej jakości wełny wynosi do 5 kg. Owce tego typu są bardziej niż inne przystosowane do obszarów o chłodnym klimacie i częstych deszczach, ponieważ ich runo jest mniej podatne na próchnicę.
Średni
Specjalna owca ze średniego polaru z bardzo grubą białą wełną z zakładkami na szyi. Waga samców sięga 85 kg, samic - do 44 kg. Wydajność wełny 64-66 - do 8 kg.
Rozpowszechniony w płaskich regionach o suchym klimacie. Typ Medium dzieli się na 2 podtypy:
- Pippin;
- Nonpepin.
Silny
Grube, duże zwierzęta o mocnej budowie i gęstej, beżowej sierści. Baran waży do 95 kg, owca - do 50 kg. Wydajność wełny o jakości 60-62 osiąga 10 kg. Gatunek ten nie toleruje wilgotnych klimatów, a jego szata nie jest odporna na próchnicę. Pomimo tych różnic każdy z opisanych typów ma wełnę wysokiej jakości.
Szczególną uwagę należy zwrócić na merynosa australijskiego typu nowozelandzkiego, którego wełna ma właściwości lecznicze i jest skutecznym lekarstwem w leczeniu reumatyzmu, zapalenia mięśni, gdyż ma wysokie właściwości higroskopijne, utrzymuje temperaturę ciała na stałym poziomie i jest bardzo oddychająca. Należy podkreślić, że ze względu na ujemny wskaźnik jonizacji włókna nie przyciągają cząstek kurzu.
Biorąc pod uwagę taką różnorodność typów i podtypów tych owiec, wśród hodowców panuje rozsądna opinia, którą popiera również MI Selionova, a mianowicie: „Wskazane byłoby połączenie wszystkich ras wełnianych owiec w jedną”.
Wydajność
Merynos australijski ceniony jest przede wszystkim za doskonałą, najdelikatniejszą i delikatną wełnę, ale ma też dobre właściwości mięsne. Długość włókna wynosi 60-90 mm. Te owce dają do 12 kg wełny rocznie, a wydajność czystego włókna wynosi 53%. Podczas strzyżenia wełna jest usuwana ze zwierzęcia w postaci solidnego runa, a następnie jest przetwarzana i czyszczona.
Wełna merynosów jest idealna dla przemysłu tekstylnego, jej jakość doskonale sprawdza się przy produkcji tkanin o różnej gęstości, posiada wysoką wytrzymałość i właściwości ocieplające. Zaletą runa tych owiec jest to, że praktycznie nie wchłania zapachu potu, a wykonane z niego rzeczy zachowują świeżość znacznie dłużej niż te wykonane z innych rodzajów wełny.
Wełna z merynosów australijskich
Oprócz wełny i mięsa szeroko stosowana jest lanolina tych owiec, która charakteryzuje się wyraźnymi właściwościami przeciwbakteryjnymi. Znajduje zastosowanie w produkcji kosmetyków i wyrobów medycznych.
Cechy pielęgnacji i pielęgnacji merynosa australijskiego
Merynos australijski charakteryzuje się wytrzymałością. To zwierzę jest w stanie odbywać długie podróże w poszukiwaniu odpowiedniego pastwiska. Jednak utrzymanie go nie jest najłatwiejsze w porównaniu z utrzymaniem innych ras.
Podstawowe zasady przechowywania merynosów:
- Owczarnia powinna być ciepła, sucha i odporna na przeciągi.
- Obowiązkowa jest regularna wentylacja pomieszczenia i dostępność świeżej wody.
- Wiosną owce należy wypasać nie wcześniej niż pod koniec kwietnia, kiedy nocna rosa zdąży wyschnąć do rana, ponieważ wilgoć szkodzi delikatnej wełnie merynosów.
- Chodzenie zwierząt zimą powinno wystarczyć.
- Wełna wymaga regularnych kąpieli w środkach dezynfekujących, aby zapobiec filcowaniu i niszczeniu. Do kąpieli należy wypełnić przygotowany dół o odpowiedniej głębokości wodą i środkiem dezynfekującym i poprowadzić po nim stado.
- Szczególnej uwagi wymagają kopyta owcze: należy je czyścić 4-5 razy w roku.
- Wysokiej jakości karma jest kluczem do zdrowia i produktywności tej rasy. Owies, jęczmień, siano, rośliny okopowe, otręby są odpowiednie jako pasza dla merynosów.
- Pamiętaj, aby podać kompleks witamin, minerały i sól.
- Terminowa obsługa weterynaryjna.
40 kilogramów wełny wyciętej z zagubionych owiec w Australii
Rasa owiec rasy Dzhalginsky Merino. Wystawa Złota Jesień-2015
Owce ras cienkowłóknistych na Ogólnorosyjskiej Wystawie Owiec Rodowodowych w Eliście
Specjalna konstrukcja aparatu szczękowego pozwala merynosom podcinać rośliny po same korzenie, a także wypasać na pastwisku po innych zwierzętach hodowlanych. Wspaniały polar posiada właściwości termoizolacyjne i doskonale chroni zwierzęta zarówno podczas zimowych mrozów, jak i letnich upałów. Jednak w bardzo gorących regionach rasa ta nie zapuściła korzeni. Owce osiągają dojrzałość i są gotowe do krycia w wieku 1 roku. Ciąża trwa 143-150 dni.
Preferowany jest wygląd jagniąt w okresie marzec-kwiecień, co należy wziąć pod uwagę przed kryciem. Dość wymagająca w pielęgnacji merynosów australijskich, wielokrotnie koszt pielęgnacji po strzyżeniu.