Zgodnie z opisem papryka Ratunda jest wysoce odporna na choroby, ma długi okres trwałości i dobre plony. Warzywo ma podobny kolor do papryki, ale ma inny kształt.
Charakterystyka odmiany papryki Ratunda
Charakterystyka odmiany
Odmiana papryki Ratunda daje dobre plony. W pierwszych 2 latach życia ogrodnicy zalecają zbieranie półdojrzałych owoców (z charakterystycznym brązowym odcieniem), pozwalających im osiągnąć dojrzałość w przechowalni o umiarkowanej temperaturze.
Aby nasiona mogły rosnąć, trzymają się reżimu temperaturowego w granicach 20 ° C. Ratunda to papryka w połowie sezonu. Od momentu posadzenia do zbioru owoców mija około 4 miesiące.
Opis papryki Ratund:
- dobra produktywność;
- wymagające nasiona do wysokiej temperatury;
- długotrwałe przechowywanie;
- niewielki stopień uszkodzenia podczas transportu;
- niskokaloryczna;
- wysoka zawartość składników odżywczych.
Charakterystyczną cechą Ratundy jest bezpretensjonalność w wyborze sąsiadów. Może rosnąć bez przeszkód obok gorzkich odmian, ale nadmierne zapylanie może skutkować hybrydą z pikantnymi owocami.
Opis buszu
Zgodnie z opisem odmiana to krótka, zwarta roślina, wyrastająca w formie krzewu, której wysokość może dochodzić do 60 cm.
Roślina ma podłużną, grubą łodygę i wydłużone zaokrąglone liście. Krzew nie potrzebuje podpór, ale wymaga dużej żyzności gleby.
Opis owocu
Owoce ratundy są lekko spłaszczone i mają niezwykły zaokrąglony kształt, który nieco przypomina dynię. Niedojrzałe warzywa mają kolor zielony, a owoce, które osiągnęły dojrzałość, mają ciemnoczerwony odcień.
Ściany są raczej mięsiste, ich grubość może dochodzić do 8 mm lub więcej. Owoce mają żebrowaną powierzchnię.
Warzywo ma dość dużą masę - 150-180 g. Oprócz czerwieni, żółci i zieleni występują owoce w kolorze różowym i fioletowym. Delikatny i słodki miąższ sprawia, że są doskonałym składnikiem różnorodnych potraw.
Opieka
Paprykę sadzi się tylko przez sadzonki
Kultura jest uprawiana metodą sadzonkową. Wysiew nasion rozpoczyna się pod koniec lutego, gleba dla tej odmiany powinna być żyzna, dobrze wchłaniać i przepuszczać wilgoć.
Przygotowanie gleby i nasion
Aby zapewnić dobry wzrost sadzonek, przed sadzeniem przygotowuje się dodatek do gleby: wymieszaj obornik, ziemię i piasek rzeczny. Sadzenie zwykle rozpoczyna się wczesnym latem, po wiosennych przymrozkach. W celu zdezynfekowania nasion przed sadzeniem przetrzymuje się je w słabym roztworze manganu przez około 15 minut.
Sadzonki są podlewane wyłącznie podgrzaną wodą, a gleba wysycha. Kiedy pierwsze liście pojawiają się na pędach, zanurza się je w dużych doniczkach, ale ostrożnie, ponieważ korzenie młodych roślin są łatwe do uszkodzenia.
Aby wyhodować paprykę Ratunda, zaczynają przygotowywać glebę na rok przed sadzeniem. Na 1 m² przypada do 10 kg nawozu. Wiosną dodaj 40 g azotanu do powierzchni gleby. Jeśli roślina nie ma wystarczającej ilości fosforu, owoce spowolnią wzrost i dojrzewają nierównomiernie.
Ratunda należy do niewymiarowych odmian papryki, dlatego należy posadzić 6 pędów na 1 m 2 w odstępie 30 cm i odstępie między rzędami 75 cm Kołnierza rośliny nie należy zakopywać w ziemi, gdyż jest obarczony próchnicą.
Rosnące zasady
Uprawa rośliny zależy od przestrzegania podstawowych zasad pielęgnacji:
- Podlewanie. Nawadnianie warzyw odbywa się tylko pod korzeniem i wstępnie podgrzaną wodą. W przypadku braku wody roślina odrzuca uformowane jajniki, przy nadmiernym podlewaniu zaczyna boleć.
- Ściółkowanie gleby. Poluzowanie może łatwo uszkodzić korzenie na powierzchni gleby, dlatego wykonuje się mulczowanie. Podczas ściółkowania korzenie papryki pozostają nienaruszone, w glebie zachowana jest wymiana powietrza.
- Podwiązka. Aby uniknąć łamania gałęzi, są one związane.
Konieczne jest przyciągnięcie na miejsce owadów zapylających. Należy to zrobić podczas kwitnienia krzewu, spryskując go roztworem cukru. Doskonały wynik daje również karmienie nawozami organicznymi.
Przestrzeganie i wdrażanie wszystkich zasad opieki pozwoli uzyskać z rośliny wysokiej jakości plon.
Choroby
Choroby, na które podatny jest pieprz Ratund:
- Fusarium. Nagłe zmiany temperatury i nadmiar wilgoci mogą powodować chorobę fusarium. W przypadku tej choroby liście szybko blakną i nabierają jasnożółtego koloru. Krzewów podatnych na chorobę nie można uratować - są one usuwane, a gleba jest traktowana mieszaniną manganu. Dla ocalałych krzewów ustala się korzystną temperaturę i zmniejsza się ilość podlewania. Ponadto w celu zapobiegania roślina jest traktowana specjalnymi preparatami.
- Mokra zgnilizna. Początkowo jest to mała plamka, która następnie rozprzestrzenia się i zajmuje prawie całą powierzchnię owocu. Infekcja następuje przez sadzonki, glebę lub wodę. Skórka warzywa wysycha, staje się miękka i wodnista. W celach profilaktycznych roślinę spryskuje się roztworem siarczanu miedzi.
- Stolbur. Pod wpływem tej choroby liście zaczynają więdnąć i zwijać się. Wzrost zatrzymuje się, dojrzałe owoce stają się wklęsłe. Choroba przenoszona jest przez kleszcze i mszyce. Aby pozbyć się choroby, zainfekowane owoce są całkowicie niszczone, a następnie sadzonki i nasiona są dezynfekowane przed sadzeniem.
JAKĄ PIEPRZ WYBRAĆ? RÓŻNORODNOŚĆ BOLS. Recenzja autorstwa Olgi Chernova.
JAKĄ PIEPRZ WYBRAĆ? ODMIANA JELENIA GOGOSHAR. Recenzja autorstwa Olgi Chernova.
JAKĄ PIEPRZ WYBRAĆ? ODMIANA ZŁOTA ROCZNICA. Recenzja autorstwa Olgi Chernova.
Szkodniki
Najbardziej niebezpiecznymi owadami są ślimaki, mszyce i drutowce. Pierwszym szkodnikiem jest ślimak. Owad zjada liście i owoce, a także prowokuje gnicie. Poluzowanie gleby pomaga oprzeć się owadowi.
Mszyce osiadają na liściach, w wyniku czego zwijają się i więdną. Psuje zbiory i pije sok z rośliny. Aby zwalczyć mszyce, krzewy traktuje się roztworem popiołu i mydła w płynie.
Wireworm to żółto-brązowa larwa o twardym ciele. Larwa zjada korzenie i powoduje znaczne szkody w owocach, może żyć w glebie przez kilka lat. Aby pozbyć się szkodnika, należy przeprowadzić głębokie kopanie ziemi, w wyniku czego wireworm umrze z zimna.