Amanita muscaria jest przedstawicielem grzybów blaszkowatych. Ma czerwoną czapkę pokrytą białymi plamami. To trujący grzyb, ale ma też właściwości lecznicze: usuwa guzy i stany zapalne.
Opis czerwonego muchomora
Opis wyglądu
Opis czapki
Amanita muscaria jest bardzo jasny, na zewnątrz trudno go pomylić z innymi grzybami.
Młody muchomor ma czerwoną kulistą czapkę, która wraz ze wzrostem przybiera płaski lub wklęsły kształt. Jego średnica może wynosić 8-20 cm, czasami są przedstawiciele z żółtą pomarańczową lub białą czapką. Jego skrajne części są pręgowane (widoczne są blizny - widoczne są płytki hymenoforu). Białe kropki na czapce mają lepki sekret.
Irina Selyutina (biolog):
Zarodniki muchomora czerwonego dojrzewają natychmiast po oddzieleniu pierścienia lub, dokładniej, prywatnej okrywy od krawędzi kapelusza. Oddzielenie zarodników od podstawek następuje najobficiej 2-3 dni po dojrzewaniu i trwa 4-5, a niekiedy nawet 6 dni. Głowa grzyba o średnicy 7 cm jest w stanie wytworzyć 575 milionów zarodników.
Płytki często umieszczone w dolnej części nasadki mają od 6 do 12 mm szerokości, są wolne, w kolorze białym lub kremowym, są połączone pośrednimi, mniejszymi płytkami.
Opis nóg
Noga jest biała lub żółta, jej wysokość zwykle 8-20 cm, grubość 1-3,5 cm, kształt cylindryczny, u nasady pogrubiającej się „bulwy”. Pozostałości pospolitej narzuty przylegają do podstawy nogi i wyglądem przypominają białe lub żółtawe brodawki, które znajdują się w kilku koncentrycznych rzędach.
Młode osobniki mają wewnątrz solidną nogę, gdy rośnie, stopniowo staje się pusta.
Opis miazgi
Miąższ jest biały. Jego kolor nie zmienia się wraz z wiekiem grzyba. Kolor pozostaje niezmieniony podczas cięcia. Smak jest słodkawy, prawie nie słychać aromatu.
Rodzaje
Istnieje kilka gatunków podobnych do czerwonego muchomora, różnią się kolorem i siedliskiem:
- Grzyb Cezara (cesarski): jest to gatunek jadalny. Wiele osób myli czerwoną trującą muchomor z tym gatunkiem. Gatunek ten rośnie na Zakarpaciu, Krymie, a nawet na Kaukazie. Grzyby Cezara rosną w krajach śródziemnomorskich. Muchomor cesarski (popularna nazwa tego gatunku) nie ma płatków na kapeluszu, a jego talerze i łodyga mają żółto-złoty odcień.
- Amanita żółto-pomarańczowy: gatunek ma gęsty biały miąższ, prostą cylindryczną nogę. Siedliskiem tego gatunku są lasy iglaste i liściaste Ameryki Północnej.
- Amanita muscaria, czerwony, biały (Amanita muscaria var. Alba): rzadko spotykane w przyrodzie. Ma białą czapkę usianą białymi płatkami. U młodych osobników ma postać kopuły, po czym, gdy rośnie, staje się całkowicie płaska. Noga posiada gładki biały pierścień. Powierzchnia nogi pod nim składa się z włókien, w górnej części, powyżej pierścienia jest gładka. Płytki po wewnętrznej stronie kapelusza są częste, miąższ ma gęstą strukturę i jest biały w odcieniu. Grzyby te rosną w lasach, jak zwykłe muchomory.
- Amanita muscaria, czerwona, żółta (Amanita muscaria var. Formosa): odmiana amerykańska często określana jako żółto-pomarańczowy muchomor. W młodym wieku czapka jest kulista, u dojrzałych osobników prawie płaska, na której znajdują się kłaczkowate resztki pospolitej narzuty.
Irina Selyutina (biolog):
Amanita muscaria jest również znany w przyrodzie. Chociaż wyraźnie odróżnia się od muchomora czerwonego muchomora, nadal zachowały się dla niego odpowiednie łacińskie nazwy, gdzie nazywa się go „odmianą”, na przykład Amanita muscaria var. umbrina, czyli brązowy muchomor odmiana czerwieni. Ma brązowy kapelusz z wieloma białymi brodawkami, żółtawą nogę. Gatunek ten jest szeroko rozpowszechniony na północnych i średnich szerokościach geograficznych.
Uwaga! Postać czerwono-biała Amanita muscaria i muchomor biały lub muchomor śmierdzący to dwa zupełnie różne organizmy.
Korzystne cechy
Amanita muscaria zgodnie z opisem zawiera truciznę, ale grab ma użyteczne właściwości. Właściwości lecznicze muchomora czerwonego to: działanie przeciwbólowe, stymulujące i przeciwnowotworowe. Jest również stosowany jako środek przeciwskurczowy, w celu zmniejszenia bólu w przypadku guza, reumatyzmu.
Leki z niego są przepisywane w leczeniu gruźlicy, skurczów jelit. Te fundusze napełniają się siłą i energią.
Przeciwwskazania
Nalewki Amanita nie można spożywać wewnętrznie
Najważniejszym przeciwwskazaniem do stosowania nalewki z czerwonego grzyba, stosowania innych opartych na niej leków, jest ciąża i karmienie piersią, wiek do 18 lat. Leczenie nalewką z muchomora nie powinno być przeprowadzane doustnie, ponieważ może to prowadzić do zatrucia. W praktyce często stosuje się produkty do użytku zewnętrznego.
Toksyczny efekt wywołuje alkaloid muskaryna, który jest częścią miazgi. Śmiertelna dawka muskaryny wynosi 3-5 mg. Negatywnie wpływa na przywspółczulny układ nerwowy człowieka.
Skład surowych osobników alkaloidu muskarynowego wynosi 0,0002%, więc nie będzie poważnego zatrucia. Podczas gotowania (po ugotowaniu) muskaryna nie ulega rozkładowi. Jeśli gotujesz muchomor 2-3 razy i spuszczasz bulion, straci on swoje toksyczne właściwości. W postaci wysuszonej w kompozycji pozostaje bardzo mało muskaryny.
Stosując narkotyki (nalewki, maści) należy:
- wziąć pod uwagę dawkowanie;
- nie zapomnij o higienie (po kontakcie konieczne jest dokładne umycie rąk mydłem), a także pracuj w rękawiczkach;
- unikać kontaktu nalewki na skórze w miejscach uszkodzeń (rany, zadrapania).
Rozważać. Stosowanie tych leków jest przeciwwskazane w leczeniu dzieci.
Jeśli dana osoba została już zatruta, najpierw musi wypić do 1 litra wody, a następnie musi sprowokować wymioty, aby oczyścić żołądek. Następnie biorą środek przeczyszczający lub wykonują lewatywę. W takim przypadku wymagana jest wizyta u lekarza i dalsze zabiegi lecznicze. Jeśli weźmiesz do 15 kropli nalewki z belladonny (belladonna), pomoże to ustabilizować ogólny stan osoby, która otrzymała zatrucie organizmu, ale nie anuluje wizyty w placówce medycznej.
Podanie
Pomimo całego niebezpieczeństwa związanego z obecnością toksyn, muchomor czerwony znalazł swoje „miejsce” w życiu człowieka.
W walce ze szkodnikami owadzimi
Pomaga pozbyć się szkodliwych owadów: cały owocnik lub czapkę należy pokroić na małe kawałki, zalać mlekiem lub po prostu wodą. Pozostaw w pojemniku i połóż na parapecie. Włóż papier filtracyjny do środka, musi koniecznie zakrywać krawędzie pojemnika. Jeśli roztwór jest suchy, należy go wymienić na świeży.
Służy do niszczenia pluskiew: w tym celu ugotować grzyba „na owsiankę” i posmarować powstałą masą wszystkie pęknięcia, w których znajdują się gniazda pluskiew. Możesz również użyć do tego soku z grzybów.
W gotowaniu
Prawie wszystkie rodzaje amanita są używane do jedzenia. Wyklucz tylko trujące i te, które mają nieprzyjemny zapach. Dziś wiele kawiarni i restauracji w kilku krajach świata zamawia suszone grzyby i te, które zostały poddane obróbce cieplnej.
Trucizny i halucynogeny rozkładają się w wysokich temperaturach lub wydostają się po ugotowaniu. Dlatego jeśli zjesz trochę grzyba, nie będzie żadnych konsekwencji.
W medycynie
Leki przygotowuje się z tego grzyba od wielu lat, tj. muchomor czerwony jest stosowany w medycynie ludowej. Najpopularniejszym zastosowaniem jest uśmierzanie bólu. Grzyb zawiera nie tylko alkaloid muskarynę, ale także muscynę, kwas ibotenowy, cholinę, trimetyloaminę, muskafurynę. W odpowiednim stosunku substancja naprawdę działa przeciwzapalnie i przeciwbólowo na organizm człowieka.
Ponadto coraz częściej sięgają po nią nie tylko w medycynie tradycyjnej, ale także naukowej. Badania dowiodły, że bulion, maści i sok z muchomora dobrze goją rany powstałe w wyniku naświetlania promieniami rentgenowskimi. Są również środkiem zapobiegania zapaleniom skóry.
Amanita muscaria i jego mistyczne właściwości
zjadłem muchomora i dostałem wysoki, dziwny film
Amanita to dobry i smaczny grzyb, jeśli wiesz, jak go ugotować, www.grib.tv
Metody uprawy
Amanita muscaria rośnie na skraju lasów i na bagnach. Należy pamiętać, że rośnie na glebach kwaśnych, a mikoryzę tworzy głównie ze świerkami i brzozami.
Aby wyhodować ten rodzaj grzyba, przygotowuje się specjalną glebę, wysiewa się zarodniki, a następnie podlewa wodą. Konieczne jest kontrolowanie wilgotności i temperatury powietrza wokół łóżek „muchomora”. Samodzielne wyhodowanie amanity nie jest łatwe i dopiero po kilku latach ćwiczeń okaże się słuszne.
Wniosek
Amanita ma niezapomniany kolor. To trujący grzyb, ale niewielka ilość w pożywieniu nie jest szkodliwa. Jednak uderzenie około 15 kapsli może być śmiertelne dla osoby dorosłej.