Grzyby w lasach Rosji zadziwiają swoją różnorodnością. Rosną we wszystkich regionach. Zwolennicy „cichego polowania” z wielką przyjemnością spędzają czas w chłodnych zaroślach, gdzie na pniakach i zwalonych drzewach w jednym miejscu rosną całe rodziny jesiennych grzybów. Są dobre, ponieważ odpowiednie są dla nich różne metody przetwarzania: suszenie, smażenie, zamrażanie itp.
Jesienne grzyby
Opis grzybów jesiennych
Zdrowe jesienne grzyby pojawiają się pod koniec sierpnia i zachwycają smakiem aż do pierwszych przymrozków. Cała rodzina znajduje się na jednym omszałym pniu, z którego łatwo jest przygotować kilka potraw.
Armillaria mellea, grzyby jesienne Armillaria, należą do rodziny Physalacriaceae. W przeciwnym razie nazywane są „prawdziwym miodem”.
W tłumaczeniu z łaciny słowo Armillaria oznacza „bransoletkę”. Nazwa związana jest z tym, jak rośnie - otacza pień lub zwalony pień w formie pierścienia bransoletki.
Irina Selyutina (biolog):
Często mówi się, że za wspólną nazwą „grzyby jesienne” kryją się dwa gatunki - miód jesienno-miodowy (Armillaria mellea) i grzyby jesienne północne (Armillaria borealis). Badania wykazały, że gatunki te można wyróżnić jedynie na podstawie mikroskopowych badań ich hymenu (warstwy przetrwalnikowej). Różnice polegają na tym, że u podstawy północnych podstawek grzybowych znajduje się klamra, a około. kochanie, której brakuje. Ponadto gatunki te wyróżniają się zasięgiem: o. miód występuje w południowych regionach, ok. jesień północna - w północnych regionach Rosji. Ale w umiarkowanych szerokościach geograficznych - są przedstawiciele tych dwóch gatunków.
Deszczowy październik to ich ulubiony miesiąc. Na zgniłych pniach pojawiają się małe kropelki-czapki, które szybko zamieniają się w dorosłe grzyby konopne.
Wygląd grzyba miodowego:
- czapka blaszkowa cienka;
- kolor kapelusza waha się od żółtego do brązowego;
- kształt nasadki jest lekko wypukły;
- płytki hymenoforowe białawe lub szare;
- noga jest długa i cienka;
- kolor nogi może być od jasnobeżowego do ciemnoszarego.
Zgodnie z opisem im starsze jesienne grzyby, tym mniej zauważalne jest wybrzuszenie ich kapeluszy. Stopniowo staje się płaski, przerzedzony w kierunku krawędzi i z lekko widocznymi prążkami. Jego rozmiar jest mały (3-15 cm).
Płytki pod nakrętką są przylegające, cienkie i białawe. Z wiekiem ciemnieją, a na ich powierzchni tworzy się proszek zarodników.
Noga cienka, do 5-18 cm wysokości (u zarośniętych osobników do 23 cm), o średnicy 0,5-2,5 cm, gęsta, cylindryczna, z pogrubieniem ku dołowi. U młodych organizmów jest włóknista, u starszych staje się gładka i naga. Stopniowo staje się twardy, dlatego podczas zbioru usuwane są tylko czapki.
Na nogawce znajduje się charakterystyczny „spódniczkowy” pierścień, pod którym widoczne są małe łuski. Miąższ jest jednorodny, gęsty i biały. Kolor nie zmienia się na kroju. Smak przyjemny, aromat charakterystyczny, bogaty.
Gatunki zimowe mają te same cechy, co jesienne.
Odmiany
Rodzina agaric jadalnych miodowych liczy ponad 40 gatunków. Należą do nich brzoza, łąka, żółta, uspieńska, chińska, grubonoga, zima, lato, jesień, czerwona, ciemna itp. Różnią się położeniem, w zacienionych lasach lub na otwartych łąkach, na trawie lub u podnóża różnych drzew.
Są późne, zimowe, konopne, brzozowe, jadalne i niejadalne, zarośnięte i młode itp. Każdy z nich ma swoje właściwości i cechy.
Przed pójściem na żniwa ważne jest, aby dowiedzieć się, które z nich są dobrze przebrane za jadalne, jak wyglądają, aby się nie zatruć. Po radę lepiej zwrócić się do zbieraczy grzybów z doświadczeniem - nie odmówią oni pokazania, jak wyglądają prawdziwe grzyby jadalne i niejadalne.
Opis grzybów warunkowo jadalnych:
- płytki zarodników są niebieskawe;
- ciało jest jasnożółte;
- kapelusz w kolorze żółtym lub szarym;
- na nodze nie ma łusek.
Taki owocnik jest trudniejszy do przygotowania niż jadalny. Moczy się przez kilka godzin, myje pod bieżącą wodą, gotuje, a następnie gotuje według głównej receptury. Aby nie ryzykować, lepiej nie zbierać takich podejrzanych organizmów leśnych: zdrowie jest droższe.
Grzyb łąkowy, łąkowy lub goździkowy
Zbieraj tylko jadalne grzyby
Zgodnie z opisem grzyb łąkowy lub goździkowy (Marasmius oreades) należy do rodzaju Negnichnik z rodziny Negnichnikovye. To saprofit glebowy, który zwykle rośnie na łąkach, na polach, na skrajach lasów, na obrzeżach dróg i w letniskach.
Podczas owocowania tworzy rodzaj łuków, rośnie w „kręgach czarownic”.
Wygląd:
- noga jest cienka, do 10 cm długości i 0,2-0,5 cm średnicy;
- czapka jest początkowo wypukła, następnie prawie się spłaszcza;
- kolor kapelusza jest żółtawo-brązowy;
- kolor nogi jest beżowo-żółty;
- talerze są rzadkie;
- miazga jest lekka.
Charakterystyczną cechą łąki jest brak „spódnicy” na nogawce. Zapach przypomina goździk, co jest podstawą jego synonimicznej nazwy gatunkowej - goździkowca. Czas jej zbioru przypada od maja do początku listopada. Z wyglądu przypomina Collybia dryophila i warunkowo jadalny biotop łąkowy. Różnica polega na nieprzyjemnym zapachu i obecności częstych talerzy.
Do trujących odpowiedników łąk należy biaława Govorusha (Clitocybe dealbata). Różnią się tylko czapkami. Podwójna czapka nie jest żółta ani beżowa, ale z białawym nalotem i bez guzka.
Agaric miodowy
Miodonogi (Armillaria gallica) z rodzaju Openok, należy do rodziny Physalacrium. Rosną na zwalonych drzewach (częściej na buku i świerku), a jako saprofit występuje na opadłych liściach.
Wygląd:
- noga prosta, niezbyt wysoka, z bulwiastym zgrubieniem u podstawy;
- kolor nogi jest jaśniejszy niż kolor czapki;
- wyraźny biały pierścień w górnej części nogi;
- kapelusz o średnicy od 3 do 10 cm;
- na środku czapki często występują łuski;
- miąższ kapelusza jest lekki, grzybowy aromat;
- miazga nogi jest twarda, włóknista.
Kształt kapelusza u młodych organizmów jest stożkowy, rozszerzony ku dołowi, natomiast u organizmów starych staje się płaski i spłaszczony. „Spódnica” - pajęczyna.
Błona śluzowa Udemanciella
Oudemansiella śluzowaty, inaczej biały śluzowaty grzyb miodowy (Oudemansiella mucida), jest gatunkiem rzadkim. Jej przedstawiciele zasiedlają drewno powalonych drzew, częściej buków lub pasożytują na drzewach wciąż żywych, ale zniszczonych. Jego opis jest typowy:
- noga do 8 cm długości i do 0,4 cm średnicy;
- kolor nogi jest brązowy;
- pierścień jest gruby i śluzowaty;
- kształt młodej czapki jest stożkowy;
- miazga oliwna;
- talerze są rzadkie;
- kolor płytek jest żółty;
- nie ma mocnego smaku i aromatu.
Czapki są duże, z suchą skórą. Wraz z wiekiem pojawiają się zmiany w wyglądzie. Miąższ staje się śluzowaty i białawy. Podstawa staje się brązowawa, a czapka staje się płaska. Lepiej jest ich szukać w lasach liściastych.
Grzyb Uspieński
Grzyby miodowe są bardzo przydatne dla organizmu
Nazwa „Wniebowzięcie” pojawiła się w chrześcijańskie święto o tej samej nazwie: Wniebowzięcie Najświętszych Bogurodzicy. W te dni rozpoczyna się jego zbiórka i trwa intensywnie przez kolejne 2 tygodnie, po czym zaczyna spadać. Ale przy dobrej jesiennej pogodzie sezon zbiorów trwa prawie do listopada.
Irina Selyutina (biolog):
Grzyby przypuszczalne pojawiają się najpierw na brzozach lub pniach brzozy. Początkowo ich rozmiar nie przekracza wielkości główki szpilki, ale po 2-3 dniach można już zebrać dobre zbiory. Te grzyby można doskonale transportować w dowolnym pojemniku. Ale ważne jest, aby wytrzymać jeden warunek - jak najszybciej dostarczyć je do domu, aby się nie „wypaliły” i nie rozsypały cienką warstwą na płaskiej powierzchni. Podczas zbierania agarics miodowych nie należy zapominać, że jeśli grzyby zbierane są w deszczową pogodę, szybko tracą atrakcyjny wygląd, co jednak wcale nie wpłynie na smak i aromat.
Grzyby Uspieński mają cienką żółto-brązową czapkę, lekko wypukłą w środku i blaszkowatą na grzbiecie. Jest trzymany na cienkiej beżowo-brązowej nodze o długości do 9-10 cm, pod którą widoczny jest charakterystyczny pierścień i łuski.
Korzystne cechy
Te organizmy leśne zasłużenie zyskały popularność. Z jednego pnia łatwo jest zebrać pełny kosz zdrowych smakołyków, który jest uważany za niskokaloryczny i zawiera wiele niezbędnych witamin i pierwiastków śladowych:
- fosfor;
- potas;
- błonnik;
- aminokwasy;
- białka;
- witaminy B, C, PP, A i E.
Pod względem zestawu składników odżywczych przewyższają ryby. Działają tonizująco na całe ciało. W przypadku niedokrwistości przyczyniają się do procesu hematopoezy. 100 g jesiennych grzybów uzupełni dzienne spożycie pierwiastków śladowych w organizmie człowieka.
Ilość obecnych w nich mikro- i makroelementów „przewraca się” w porównaniu z normą niezbędną do normalnego życia organizmu człowieka:
- Fe (dzienne zapotrzebowanie - 4,3 mg) - 0,82 mg;
- K. (dzienne zapotrzebowanie - 16,5 mg) - 410 mg;
- Ca (dzienne zapotrzebowanie - 0,51 mg) - 5,0 mg;
- Mg (dzienne zapotrzebowanie - 5,1 mg) - 21 mg;
- Na (dzienne zapotrzebowanie - 0,41 mg) - 5,0 mg;
- P. (dzienne zapotrzebowanie - 5,65 mg) - 46 mg.
W 100 g produktu ilość materii organicznej przedstawia się następująco:
- białka - ponad 2 g;
- tłuszcze (nasycone i wielonienasycone) - 0,3 g;
- błonnik lub błonnik pokarmowy - około 3 g;
- proste węglowodany - ponad 0,25 g.
Dla wegetarian i wegan są niezbędne do uzupełnienia organizmu w potas i wapń. Grzyby miodowe skutecznie zapobiegają chorobom tkanki kostnej wraz z produktami mlecznymi.
Szkody i przeciwwskazania
Grzyby miodowe zawierają chitynę, której większość znajduje się w nogach. Ma negatywny wpływ na proces trawienia. Dlatego grzyby te nie są polecane osobom z problemami żołądkowo-jelitowymi, wrzodami trawiennymi czy zapaleniem żołądka. Nadużycie prowadzi do wyjścia z remisji i zaostrzenia procesów.
Ciężkie jedzenie nie jest zalecane dla dzieci poniżej 12 roku życia. Pediatrzy odradzają podejmowanie ryzyka i dodawanie potraw z grzybów do diety dzieci.
Kobietom w ciąży i osobom z indywidualną nietolerancją lepiej jest unikać takich produktów i zastępować je bardziej znanymi.
Podanie
Grzyby leśne, w szczególności miododajne, są dokładnie badane przez biologów i lekarzy. Z powodzeniem znajdują zastosowanie w różnych dziedzinach współczesnego życia: w kuchni, medycynie, farmacji i kosmetologii.
Zastosowanie w medycynie i farmacji
Zabijają bakterie i wirusy, dlatego są wykorzystywane do tworzenia leków przeciwwirusowych i antybiotyków na bazie substancji czynnych obecnych w ich owocnikach.
Lekarze przepisują leki zawierające ich składniki osobom z wysokim ciśnieniem krwi (nadciśnieniem), aby je obniżyć i ustabilizować.
Regularne stosowanie tych grzybów w pożywieniu przywraca metabolizm i stymuluje pracę układu krążenia. Lekarze przepisują je jako dietę leczniczą dla osób z chorobami tarczycy.
Różnica między grzybami fałszywymi a grzybami jesiennymi. Jak powiedzieć?
JESIENNE DOŚWIADCZENIA BYŁY MASYWNE, LIPIEC 2019 WCIĄGAJĄCY !!
Grzyby jesienne - jak odróżnić od fałszywych.
Dla osób cierpiących na chroniczne zaparcia jesienne grzyby służą jako naturalny środek przeczyszczający.
Zauważono, że te późne grzyby są w stanie obniżyć poziom cukru we krwi i usunąć z krwi „zły” cholesterol.
Zastosowanie w kosmetologii
Kapsułki tych grzybów zawierają dużą ilość retinolu, który kosmetolodzy z powodzeniem wykorzystują w swojej pracy. Z ciał owoców sporządzane są ekstrakty i nalewki, które wzmacniają włosy. W walce ze starzeniem się skóry stosuje się kremy na bazie retinolu oraz witamin A i E.
Aplikacje do gotowania
Kulinarni eksperci uwielbiają te dzikie grzyby za łatwość i różnorodność przygotowania. Z tych grzybów uzyskuje się przekąski i pasztety o wyjątkowym aromacie. Dają pierwszym daniom wyjątkową pikantność i oryginalność. Pieczarki marynowane są szczególnie poszukiwane. Jednak nie zapominaj, że:
- Źle ugotowane (na przykład niedogotowane) grzyby mogą powodować problemy z nerkami i wątrobą.
- konieczne jest ścisłe przestrzeganie wszelkich norm sanitarnych podczas ich konserwacji, aby nawet najmniejsze cząsteczki brudu nie dostały się do brzegów - mogą sprowokować rozwój patogenów botulizmu w sprzyjających warunkach iw rezultacie spowodować śmierć człowieka.
Wniosek
Spacer po lesie w celu zbierania grzybów będzie praktyczny. Należy zachować ostrożność - aby nie ryzykować, lepiej nie odcinać nieznanych odmian.