Pieczarki miodowe należą do grupy grzybów trudnych do rozpoznania. Obejmuje wiele odmian należących do różnych rodzin. Wśród nich są gatunki jadalne i niejadalne. Trudno jest odróżnić fałszywe grzyby, ponieważ każdy fałszywy miód pod względem wyglądu, wielkości i środowiska przypomina prawdziwy grzyb.
Różnice między fałszywymi agarami a prawdziwymi
Rodzaje
Pieczarki miodowe dzielą się na kilka rodzajów: zimę, wiosnę, lato i jesień. Każdy ma swoje własne fałszywe poglądy.
Grzyby zimowe
Rodzaj grzybów ozimych lub flammuliny aksamitnej różni się od innych odmian w okresie zbioru. Występuje w połowie jesieni i może trwać przez całą zimę.
Grzyby ozime (flammulina) rosną na pniach brzóz i dębów. Posiadają półkulisty, miodowo-żółty pływak. W warunkach wysokiej wilgotności jego powierzchnia staje się śluzowa.
Miąższ jest kremowy. Na nodze nie ma łusek ani pierścieni.
Ten gatunek jest smaczny i cenny wśród miłośników miododajni, choć nie każdemu podoba się to, że podczas gotowania stają się oślizgłe. Ponadto gatunek ten nadaje się do uprawy w domu.
Grzyby zimowe uprawiane w domu nie ustępują w smaku swoim leśnym odpowiednikom i są całkowicie bezpieczne.
Grzyby wiosenne
Jednym z najpopularniejszych gatunków, z którym często mylone są grzyby łąkowe, jest kochająca lasy kopalnia. Jej kapelusz jest higrofanowy, kremowo-brązowy, z jasnymi brzegami. Grzyb rośnie w lasach sosnowych i świerkowych. Miąższ ma ostry smak, więc kochająca drewno kopalnia nie jest zbyt popularna wśród grzybiarzy.
Inną popularną odmianą jest biały śluzowaty grzyb. Rośnie na korze drzew i martwym drewnie. Jego kapelusz jest śnieżnobiały, oślizły przy każdej pogodzie. Odmiana ma pierścień na nodze, całkowicie pokryty łuskami.
Odmiany wiosenne mają niewielką wartość odżywczą, dlatego rzadko są używane do gotowania.
Grzyby letnie
Grzyby letnie owocują od maja do początku września. Grzyby są jadalne, ich kapelusze są półkuliste, w kolorze jasnobrązowym i wodnistym. Noga jest gęsta i mocna, jej długość wynosi zwykle 3-7 cm, kolor żółto-brązowy z wyraźnym białym pasem pośrodku.
Takie grzyby rosną na drzewach, ziemi, pniach. Mają doskonały smak i aromat i są szeroko stosowane w kuchni. Wadą jest to, że mają wielu fałszywych przedstawicieli.
Jesienne grzyby
Fałszywe jesienne grzyby różnią się od wcześniej opisanych gatunków dużymi wymiarami. W wieku dorosłym czapki osiągają około 11 cm średnicy. Kolor powierzchni jest szaro-żółty, jasnobrązowy. Na nogawce znajduje się wyraźny pierścień. Młode grzyby mają łuszczącą się powierzchnię. W miarę wzrostu staje się gładki.
Białe zarodniki jesiennych miodogrzybów często spadają z płytek hymenoforowych znajdujących się w górnym poziomie grzybów na powierzchnię kapeluszy grzybów z dolnego poziomu, dlatego w przejrzałych okazach powierzchnia kapelusza często wygląda na spleśniałą. W miarę wzrostu talerzy zmieniają kolor z jasnożółtego na jasnobrązowy. Prawdziwe jesienne grzyby smakują dobrze.
Jesienne grzyby można rozpoznać od innych po ich blasku w nocy.
Irina Selyutina (biolog):
Spadź jesienna nazywana jest również „prawdziwą spadzią”, która obejmuje dwa gatunki, które na zewnątrz są prawie bliźniakami. Można je rozróżnić jedynie poprzez badanie mikroskopowe błony dziewiczej - pozwala to na zbadanie obecności sprzączki u podstawy podstawek z gatunku miododajnego północnego. Nie występuje w grzybie miodowym. A jeśli weźmiemy pod uwagę obszar dystrybucji, to możemy powiedzieć, że grzyb północny uzasadnia swoją nazwę - w przeciwieństwie do około ogranicza się do północnych regionów Rosji. miód, który występuje w regionach południowych. Ale dla umiarkowanych szerokości geograficznych charakterystyczna jest obecność przedstawicieli obu gatunków w odpowiednich warunkach.
Jesienne grzyby konopne rosną w pobliżu drewnianych chat sosen, jodeł, brzóz, osiki i pniaków dębowych. Można je również znaleźć na pniach krzewów, drzew, a nawet obok roślin zielnych. Jesienne mają 2 fałszywe odpowiedniki, które są bardzo podobne pod względem wyglądu i zapachu.
Fałszywe poglądy
Podczas zbierania grzybów musisz być bardzo ostrożny.
Ta grupa obejmuje zarówno gatunki jadalne, jak i trujące. Podczas ich zbierania należy zachować szczególną ostrożność i uważność.
Fałszywy seroplat piankowy
Ta pseudo-piana z rodzaju Gifoloma przypomina letni grzyb jadalny. Kapelusz jest taki sam higrofilny i ma tendencję do zmiany koloru z jasnożółtego na ciemno rdzawy (brązowy) w deszczową pogodę. Brzeg czapki jest jasnobrązowy. W wilgotnym środowisku powierzchnia czapki jest śliska i lekko lepka.
W przeciwieństwie do grzybów jadalnych, szaropłytkowa spadzi nie ma łusek i „spódnicy” na nodze.
Charakterystyczne dla tego gatunku jest zmiana koloru blaszek hymenoforowych z bladożółtego na jasnoszary wraz z wiekiem. Masowy wygląd zaczyna się w połowie lata, więc trudno go pomylić z jadalnym miodem.
Szaro-blaszkowate sztuczne pianki lubią rosnąć na zgniłych kłączy, ściółce, konopiach, martwym drewnie sosnowym. Rzadko występuje w gajach brzozowych lub dębowych.
Sztuczna piana siarkowa żółta
Na zwalonych pniach sosnowych i butwiejących częściach drzew liściastych można spotkać siarkowożółtego grzyba. Spotkanie masowe rozpoczyna się wiosną, w tym samym czasie co letnie.
Siarkowożółte grzyby są fałszywe, podobnie jak grzyby letnie, rosną w stosach, mają okrągłe czapki. Ich kolor jest bardziej intensywny: jasnożółty lub oliwkowy. Z biegiem czasu pozostałości pospolitej narzuty przekształcają się w szmaty (pajęcze frędzle), które zwisają z krawędzi czapek.
Możliwe będzie określenie prawdziwych siarkowo żółtych fałszywych świń według następujących kryteriów:
- brak pierścienia i łusek na nożu;
- talerze są bladożółte u młodych grzybów, u dorosłych - fioletowo-fioletowe;
- miąższ jest żółty, wydziela nieprzyjemny zapach, gorzki.
Siarkowożółta fałszywa piana jest słabo trująca i bez smaku, więc podczas zbierania jest pomijana.
Fałszywa pianka Candoll
Wcześniej fałszywa piana Candoll była uważana za gatunek niejadalny, a nawet trujący, ale teraz jest określana jako grupa grzybów jadalnych, ale niezbyt smacznych. Ten fałszywy grzyb miodowy rośnie na pniach i drewnie roślin liściastych. Preferuje zacienione obszary. Okres owocowania jest długi - od maja do października.
Istnieje kilka różnic, które pomogą Ci rozpoznać ten gatunek:
- na brzegu czapki znajdują się resztki narzuty, przypominające przezroczystą folię lub płatki;
- z wiekiem śnieżnobiały kapelusz zmienia kolor na żółto-brązowy;
- stary okaz staje się kruchy, a jego kapelusz jest otwarty;
- Noga Candolla nie nosi spódnicy w kształcie pierścienia (pozostałości prywatnej narzuty);
- kolor płytek u młodych okazów jest jasnoszary, u dorosłych staje się ciemnobrązowy.
Grzyb, choć należy do grupy grzybów fałszywych, nie jest niebezpieczny dla ludzi. To jest rzadkie.
Galerina graniczyła
Niektóre fałszywe gatunki są trudne do odróżnienia od jadalnych.
Bordered Gallerina - trujący fałszywy grzyb miodowy. Te pseudo-frajery wyglądają tak samo jak gatunki letnie. Kapelusz jest higrofilny, czerwonawy. Młode okazy mają prywatny welon, który zakrywa płytki hymenoforu, podczas gdy dorośli mają spódnicę z nogawką. Przy takich podobieństwach trudno odróżnić gatunki jadalne od fałszywych.
Jedyną różnicą jest rozmiar, który jest mniejszy niż w przypadku gatunków jadalnych. Czapki o średnicy 3-4 cm umieszczone są na małej nodze o wysokości około 4-5 cm.
Fałszywe grzyby rosną w niewielkich grupach przez całe lato i do połowy jesieni. Występują w sosnowym lesie lub w brzozowym gaju na zgniłym drewnie. Noga tuż pod pierścieniem ma włóknistą strukturę.
Istnieje duże ryzyko zatrucia, jeśli zjesz nawet mały kawałek. Miazga zawiera te same toksyczne substancje (amatoksyny), co blady muchomor. Aby wyeliminować ryzyko zbierania grzybów trujących, grzybiarze radzą zbierać grzyby letnie tylko na pniach i pniach drzew liściastych (brzoza, dąb itp.).
Agaric miodowy
Grzyb o grubych nogach to bliźniak najbardziej podobny do jesiennego lasu. Okres owocowania przypada na sierpień-październik. Tłuszcz ma ten sam pierścień i łuski na nodze. Kolor czapek jest pastelowy.
W porównaniu z cechami zewnętrznymi tego gatunku są nieodłączne 2 różnice: środowisko wzrostu i częstotliwość owocowania. Fałszywe grzyby rosną głównie na miotach iglastych i stale owocują. W tym samym czasie jesienne grzyby rosną na pniach brzozy, gaju dębowego, a owocowanie odbywa się falami.
Tołstopody rosną w małych grupach i nie tworzą masowych narostów pojedynczych osobników, jak jesienne. Nogi w dolnej części mają przedłużenie przypominające bulwę.
To normalne grzyby jadalne. Ale ze względu na twarde i niezbyt smaczne nogi do gotowania używa się tylko czapek.
Często łuszcząca się
Grzyb zawdzięcza swoją nazwę licznym dużym łuskom na powierzchni kapelusza i nogi. To jest główna różnica między jesiennym miodem a łuskowatym.
Główne znaki:
- Duży kapelusz. U dorosłych jego średnica sięga 11-13 cm.
- Noga jest cienka, jest na niej pierścień, co jest również typowe dla jesiennych agarics.
- Środowisko wzrostu to pnie, a także zgniłe posusze i drzewa liściaste.
Kolejną różnicą jest nadmierna gęstość i sztywność, co nie jest typowe dla jesiennego grzyba. Ten gatunek jest jadalny. Jest gotowany, a następnie marynowany.
W Japonii uprawia się specjalny rodzaj łuski - królewską (złotą łuskę). Różni się od zwykłej pryszczatą powierzchnią i czerwonawym kolorem kapelusza. Rośnie na pniakach i kłodach i jest chętnie używany do gotowania.
Rząd żółto-czerwony
Drugie imię tego typu ryadovki to żółto-czerwony miód agaric. Występuje głównie wśród sosen i jodeł: na martwym drewnie lub pniakach. Owocuje od późnego lata do połowy jesieni. Rośnie w jednym miejscu w małych grupach po 4-5 sztuk.
Ryadovka imponuje efektownym kolorem: żółto-czerwonym lub żółto-pomarańczowym, co jest główną różnicą w stosunku do jesiennego wyglądu.
Średnica czapki nie przekracza 7 cm, na nogawce nie ma pierścienia.
Ze względu na gorzki smak i twardą miazgę grzybiarze starają się nie zbierać tego gatunku.
Sztuczna pianka Brick Red
Zatrucie grzybami może prowadzić do śmierci
W gajach liściastych (na pniakach i martwym drewnie) można spotkać ceglastoczerwone miodowce, rzadziej sosnowe. Z wyglądu i koloru przypomina gatunki letnie. Kapelusz ma gładką, pozbawioną łusek powierzchnię w ceglasto-czerwonym kolorze. Ceglastoczerwone grzyby miodowe odróżniają się od przedstawicieli prawdziwych gatunków tych grzybów brakiem pierścienia (spódnicy) na nodze oraz obecnością resztek pospolitego koca na czapce.
Owocowanie następuje pod koniec lata i trwa do połowy jesieni. Średnica kapelusza sięga 12 cm.
Ceglastoczerwona fałszywa piana jest trująca. Jeśli to zjesz, konsekwencje będą poważne. Najpierw pojawiają się objawy zatrucia: zawroty głowy, nudności, wymioty, blada skóra. Potem następuje paraliż OUN i głód tlenu w mózgu. Rezultatem jest śmierć. Jeśli zostaną znalezione, takie fałszywe świnie powinny zostać zniszczone.
Dąb czosnkowy
Drugie imię czosnku to dąb bez orzechów. Fałszywy czosnek rośnie wszędzie: w lasach liściastych i iglastych. Występują na ściółce, w pobliżu pniaków. Owocowanie następuje pod koniec lata i trwa do połowy jesieni.
Średnica kapelusza nie przekracza 5 cm, kolor waha się od bladobiałego do jasnobrązowego. U osobników dorosłych kapelusze są otwarte, nogi cienkie, czasem skręcone, twarde, w kolorze jasnobrązowym lub ciemnobrązowym.
Czosnek nie ma pierścienia i łusek, jak prawdziwy grzyb, a jest pysznym grzybem jadalnym. Jest spożywany na surowo, marynowany i gotowany.
Leśne rośliny czosnku są określane według następujących kryteriów:
- obecność aromatu czosnku;
- brak spódnicy na nodze;
- talerze w kolorze brzoskwiniowym lub śnieżnobiałym.
Grzyb łąkowy lub goździkowy
W przeciwieństwie do innych pseudonimów, grzyb łąkowy lub goździkowiec lub łąkowy nie-karłowaty rośnie na skrajach lasów, łąk, pastwisk, pól. Można go znaleźć nawet w ogrodzie i ogrodzie.
Obficie owocujące łąki mają długi okres owocowania: od późnego lata do połowy jesieni. Tęczówki łąkowe wyróżniają się niewielkimi rozmiarami: do 5 cm szerokości i tej samej wysokości.
Kapelusz jest higrofilny, koloru czerwonego, brzegi jaśniejsze o jeden ton.
Irina Selyutina (biolog):
Higrofilność odnosi się do zdolności kapelusza wielu gatunków grzybów do zmiany wyglądu w zależności od wilgotności otoczenia. Dzieje się tak, ponieważ trama kapelusza grzyba powstaje z powodu luźnego splotu strzępek. Pomiędzy poszczególnymi nitkami (strzępkami) znajdują się szczeliny, które są wypełnione zatrzymaną tam wodą. W zależności od pogody, takie kapelusze po wyschnięciu tworzą na swojej powierzchni specjalne zauważalne z zewnątrz koncentryczne strefy, które rozciągają się od środka kapelusza do krawędzi lub odwrotnie - do środka kapelusza.
Grzyb jest jadalny i ma dobry aromat i smak. Charakterystyczną cechą jest brak spódnicy na nogawce oraz obecność falistych płytek pod czapką.
Fałszywe grzyby! Jak odróżnić prawdziwe grzyby od fałszywych i niejadalnych.
Różnica między grzybami fałszywymi a grzybami jesiennymi. Jak powiedzieć?
Fałszywe grzyby, które wszyscy uważają za trujące - doskonałe grzyby jadalne, www.grib.tv
Białawy mówca
Łąka charakteryzuje się podwójnym - białawym gadułą. Te bliźniaki grzyba łąkowego są trujące i śmiertelne. W ich miazdze jest więcej muskaryny niż w jakimkolwiek muchomorze. Warunki owocowania, środowisko i warunki wzrostu tego gatunku są takie same jak w przypadku goździka.
Biała czapka w kolorze ochry lub szarawym odcieniu. W deszczową pogodę staje się śluzowy, ale nie ma guzka pośrodku. W środku czapki muchomor ma wgłębienie. Talerze są żółte, znajdują się znacznie częściej niż na łące.
Wniosek
Grzyby miodowe mają wiele fałszywych gatunków. Niektóre z nich są jadalne, inne są trujące. Wybierając się do lasu po grzyby, musisz uważnie i powoli przestudiować informacje, które pomogą odróżnić jadalne gatunki od muchomorów i uniknąć zatrucia.