Grzyby nie muszą chodzić do lasu - można je z powodzeniem uprawiać w domu. W tym przypadku grzyby miodowe są atrakcyjne - są smaczne i dość bezpretensjonalne. Możesz je hodować na różne sposoby, z których każdy różni się własnymi cechami.
Rodzaje grzybów miodowych do samodzielnej uprawy
W naturalnych warunkach rośnie kilka gatunków grzybów miodowych, ale do uprawy w domu ważne są tylko dwa z nich - lato i zima (flammulina).
Zimowa odmiana tych grzybów jest atrakcyjna ze względu na ich dobry smak. Są spożywane głównie w postaci świeżo przygotowanej lub suszonej, a zarówno czapki, jak i nogi nadają się do jedzenia. Czapki z grzybami zimowymi mają rdzawo-żółty kolor, a ich średnica może dochodzić do 9 cm. Miąższ ma żółtawy kolor i przyjemny smak.
Wgłębienia i pniaki są naturalnym miejscem do uprawy grzybów zimowych. Zazwyczaj można je znaleźć od października do grudnia, ale przy odwilży grzyby można znaleźć nawet w lutym.
Grzyby zimowe zawierają substancje toksyczne (słabe działanie). Są obecne w surowym produkcie, ale są całkowicie niszczone po 20 minutach gotowania.
Grzyby letnie mają mniejszy rozmiar - do 6 cm średnicy i mają wodnisty miąższ o łagodnym smaku. Tego rodzaju grzyby można spożywać nawet świeże.
W naturze letnie miodowe rośliny wolą zgniłe drewno i rosną w koloniach. W łagodnym klimacie grzyby te występują przez cały rok.
Jednym z rzadkich gatunków są grzyby topoli. Są atrakcyjne z chrupiącą strukturą i orzechowym smakiem, ale ma też znaczną wadę - taki grzyb jest przechowywany przez mniej niż jeden dzień i zamrożony nie dłużej niż tydzień. Pomimo nazwy miodowej bedłki, można ją uprawiać nie tylko na topoli, ale także na polanach klonowych.
Innym rzadkim rodzajem grzyba jest marmur. Takie grzyby są uważane za pyszne. Trochę chrupią, mają orzechowy smak i słodki aromat. Surowe grzyby można przechowywać na zimno przez 1,5 tygodnia.
Grzyby marmurowe nie są moczone w wodzie, ponieważ pochłaniają je i stają się kruche. Gatunek ten jest ceniony za całkowity brak tłuszczu i wysoką zawartość składników odżywczych.
Niezbędne warunki do uprawy
Aby samodzielnie uprawiać grzyby, musisz zapewnić im określone warunki. Zależą od wybranej metody uprawy.
Ogólne zalecenia są następujące:
- utrzymywać optymalną temperaturę w granicach 10-15 stopni;
- zapewnić wysoką wilgotność, która powinna wynosić co najmniej 70%;
- utrzymywać oświetlenie niezbędne dla grzybów;
- zapewnić dobrą wentylację;
- aby zapobiegać chorobom i szkodnikom.
Metody i technologie
W sztucznie stworzonych warunkach grzyby miodne są uprawiane na różne sposoby. Aby to zrobić, użyj pniaków, szklarni, a nawet banków. Każda opcja implikuje pewne cechy, które należy wziąć pod uwagę, aby uzyskać dobre zbiory i produkt wysokiej jakości.
Grzyby na pniakach
Ta metoda przyciąga wiele osób przy minimalnych kosztach i maksymalnej bliskości warunków naturalnych. Lepiej jest wybrać pniaki z brzozy lub jodły, ale odpowiednia jest również jabłoń, gruszka, osika lub topola. Grzyby letnie wolą drewno liściaste.
Kikuty muszą spełniać następujące wymagania:
- wystarczająca gęstość drewna;
- brak zepsutych i zepsutych działek korników;
- wystarczająca wilgotność;
- średnica nie mniejsza niż 15 cm.
Kikut powinien być zwilżony nie tylko na zewnątrz, ale także wewnątrz rdzenia. Można go samodzielnie zwilżyć, obficie podlewać przez 1-2 dni. Wodę można wlewać do wiadra lub partiami z węża.
Wystarczający poziom wilgotności potwierdza nasycony ciemny kolor na nacięciu. Jeśli odetniesz mały kawałek, z niego wypłynie płyn.
Rosnące z grzybowego gaduła (zarodnika)
Grzyby można sadzić od maja do końca lata. Konieczne jest działanie zgodnie z następującym algorytmem:
- Wybierz przejrzane czapki z ciemnobrązowym spodem.
- Zalej wybrane kapelusze naturalną wodą. Nie powinno w nim być chloru, ponieważ nie wykorzystują do tego celu zaopatrzenia w wodę.
- Surowce należy namoczyć w wodzie na jeden dzień.
- Po upływie ustalonego czasu czapki należy zagnieść rękami bezpośrednio w wodzie.
- Przepuścić powstałą masę kilka razy przez cerę, złożoną z kilku warstw.
- Odebrany mówca zarodników podlał przygotowany kikut. Jest to wygodne w przypadku strzykawki.
- Na pionowych częściach pnia wykonane są rowki, które są również wypełnione głosem. Następnie należy je przykryć mchem leśnym lub wilgotnymi trocinami.
W przypadku jednego konopi średniej wielkości musisz użyć około litra mówcy.
Grzyby sadzone w ten sposób wykluwają się przez długi czas. Możesz cieszyć się owocami swojej pracy tylko przez półtora roku.
Na jednym pniu grzyby miodowe przynoszą owoce przez około 5 lat. W tym czasie zapada się, a grzyby mogą przenieść się na ziemię. Jeśli w pobliżu znajdują się drzewa, przylgną one do dużych korzeni.
Grzybnia rośnie
Aby wyhodować grzyby na pniu, możesz użyć nie tylko mówcy, ale także cząsteczek grzybni. Ta metoda przyciąga szybszym wyglądem pierwszego zbioru.
Zbieracz grzybów lepiej jest wziąć z prawie zgniłego pnia. Powinieneś wybrać witrynę, w której jest dużo lekkich kremowych nici, a aromat grzybowy jest silny.
Konieczne jest działanie zgodnie z następującym algorytmem:
- Oddziel część grzybni i podziel ją na kawałki o wielkości 1-2 cm.
- Zrób wycięcia w przygotowanym pniu. Po bokach pionowych można wykonać 5-7 wgłębień na końcach 2.
- Umieść kawałki grzybni w wykonanych rowkach, przykrytych mchem lub trocinami.
- Zamknij tyłek pnia polietylenem, miażdżąc go dużym obciążeniem. Jest to konieczne do utrzymania wilgotności.
- Na zimę przykryj pień świerkowymi gałązkami jodły. Wiosną śnieg musi być z niego usunięty, aby woda topiąca nie dostała się do środka. W przeciwnym razie przycięcie pojawi się później.
- Musisz usunąć świerkowe gałęzie na początku lata.
Podczas uprawy grzybów miodowych istnieje ryzyko zakażenia upraw rosnących w pobliżu: umieszczenie grzybni na żywym drzewie powoduje jego śmierć. Aby uniknąć takiej uciążliwości, rowy powinny być rozmieszczone wokół pni o głębokości 0,3 mi szerokości 0,1 m.
Dopóki grzybnia nie wykiełkuje, zainfekowane pniaki lub kłody mogą być przechowywane w piwnicy. W tym czasie powinny być pokryte słomą. Ściany piwnicy i podłogę zaleca się codziennie czyścić. Ten środek jest konieczny do utrzymania optymalnego poziomu wilgotności.
Grzyby miodowe w szklarni
Ta metoda uprawy jest atrakcyjna dla uzyskania dużych plonów poprzez stworzenie optymalnego poziomu wilgotności. Do uprawy stosuje się kontrowersyjny gaduła, który przygotowuje się w taki sam sposób, jak w przypadku infekcji pniaków.
Dalsze działania są wykonywane zgodnie z następującym algorytmem:
- Określ kąt uprawy grzybów w szklarni i umieść tam na wpół zgniłe kłody. Jeśli nie są, możesz użyć wykończenia z kłód, umieszczając je w torbach.
- Rozlej przygotowane drewno za pomocą gaduły.
- Do nawadniania używaj wody deszczowej. Lepiej jest przeprowadzić taką procedurę od 12 do 17 godzin. W tym okresie lepiej jest nawadniać dzienniki co godzinę, ale tylko 5 minut.
Uprawy w szklarniach można zbierać w połowie czerwca. Zazwyczaj zbiory trwają do jesieni.
Rosnące grzyby miodowe w słoikach
W przypadku braku własnej ziemi muchomory można uprawiać nawet w zwykłym mieszkaniu. Aby to zrobić, użyj banków umieszczonych w oknach. Ta metoda jest odpowiednia tylko dla grzybów zimowych.
Banki powinny wybrać pojemność co najmniej 1 litr. Zamiast tego możesz użyć plastikowych toreb.
Do uprawy grzybów miodowych lepiej jest wybrać okna od strony północnej, ponieważ potrzebują one cienia, a bezpośrednie światło słoneczne jest niszczące.
Aby uprawiać grzyby w bankach, musisz użyć podłoża. Aby to zrobić, zmieszaj jedną część otrębów z 3 częściami trocin drzewnych (najlepiej z twardego drewna). Dodatkowo możesz użyć kłosów kukurydzy (posiekanych), łusek gryki, łusek słonecznika.
Do uprawy grzybów w bankach stosuje się grzybnię, którą można kupić w wyspecjalizowanym sklepie lub od prywatnego sprzedawcy. Konieczne jest działanie zgodnie z następującym algorytmem:
- Wlej przygotowane podłoże wodą i pozostaw na jeden dzień. Następnie wyciśnij go i umieść w słoikach, pozostawiając je w połowie puste.
- Weź kij o średnicy 15-20 mm i wykonaj otwory w podłożu na dnie naczyń.
- Pasteryzuj puszki. Ta procedura jest konieczna do wyeliminowania patogennej mikroflory i zapobiegania pleśni. Do pasteryzacji puszki umieszcza się w dużym pojemniku z gorącą wodą i gotuje przez godzinę na małym ogniu. Następnego dnia musisz powtórzyć manipulację.
- Po schłodzeniu puszek do 25 stopni zamknij je perforowanymi pokrywkami (plastik). Średnica otworów nie powinna przekraczać 2 mm.
- Włóż przez otwory w pokrywie grzybni. Lepiej to zrobić za pomocą strzykawki. Objętość grzybni powinna wynosić około 5% objętości substratu.
- Umieść słoiki w ciepłym miejscu na miesiąc. Temperatura otoczenia powinna wynosić 23-24 stopnie.
- Kiedy grzyby zaczną się wykluć, puszki można przenieść na parapety. Zimą można je umieścić na balkonie, jeśli temperatura na nim nie jest niższa niż 13 stopni.
- Z czasem uprawiane grzyby dotrą do szyjki puszek. W takim przypadku pokrywki należy usunąć, a lejek wykonany z tektury, aby rosnące dalej grzyby nie wykraczały poza to.
- Grzyby należy okresowo zwilżyć, aby utrzymać poziom wilgotności około 90%.
Na etapie przygotowawczym podłoże można podawać. Aby to zrobić, wymieszaj 25 g mąki kukurydzianej i owsianej i 8 g skrobi. Objętość ta jest przeznaczona na 1 kg podłoża.
Pierwsze zbiory są zbierane już pół miesiąca po wykiełkowaniu grzybni. Od momentu zakażenia grzybnią mija średnio 45 dni. Zależnie od technologii, jeden trzylitrowy słoik może dostarczyć do 1,5 kg grzybów.
Zamiast pasteryzować puszki z podłożem, można gotować przygotowaną mieszaninę. Aby to zrobić, napełnij go wodą przez 10 minut, aby puchnąć. Następnie kompozycję gotuje się przez 45 minut na małym ogniu, okresowo dodając wodę, aby masa się nie paliła. Na koniec nadmiar wody należy spuścić, a nadmiar cieczy odparować. Podłoże powinno być wilgotne, ale nie mokre. Następnie działają zgodnie ze standardowym schematem.
Grzybnię można umieścić nie tylko w przygotowanych otworach, ale także zmieszać z podłożem. Można to zrobić tylko po schłodzeniu mieszaniny do 25 stopni. Aby zmieszać grzybnię z podłożem za pomocą drewnianej szpatułki, którą należy najpierw wysterylizować. Powstałą mieszaninę umieszcza się w słoikach.
Otwory w pokrywie muszą być wykonane niezawodnie. Jest to konieczne do wydalania gazów emitowanych przez zarodniki grzybów. Zamiast perforowanej pokrywy można użyć puszystej bawełny.
Aby regularnie otrzymywać grzyby, należy przygotować słoiki w odstępie 1-1,5 tygodnia.
Zobacz eksperyment dotyczący uprawy grzybów w słoiku i jego wynik:
Możliwe trudności
Jedną z najczęstszych trudności podczas uprawy grzybów w domu jest szybkie rozprzestrzenianie się zarodników i ich zakażenie zdrowym drewnem. W warunkach ulicznych problem ten rozwiązuje organizacja rowu. Jeśli uprawa odbywa się w pomieszczeniu, należy wyznaczyć specjalne miejsce dla grzybów.
Jeśli planuje się hodować grzyby miodowe na dużą skalę, należy im przydzielić oddzielne pomieszczenie (działkę, szklarnię). Przy odpowiedniej organizacji niezbędnych warunków uprawa grzybów może być dobrym biznesem.
Trudność w uprawie agarowej miodu polega również na potrzebie utrzymania określonej temperatury i wilgotności. Najłatwiejszy sposób na zaaranżowanie takich warunków w szklarniach. W mieszkaniu potrzeba technologii może powodować pewne trudności.
Grzyby miodowe są doceniane za ich smak. Bezpretensjonalność tych grzybów pozwala hodować je w domu. Aby uzyskać dobre zbiory, musisz przestrzegać zasad uprawy.