Cysticercosis jest niebezpieczną inwazyjną chorobą świń, która może być bezobjawowa przez długi czas i powodować duże straty ekonomiczne dla rolników. Jak rozprzestrzenia się robak, jak go wykryć i jak zapobiegać infekcji - informacje w artykule.
Patogen
Świnie są zarażone dwoma rodzajami cysticerci:
Cysticerkoza celulozowa
Cysticercus cellulosa (cysticerkoza celulozowa) rozwija się po wniknięciu do organizmu świni jaja tasiemca wieprzowego.
Pojedynczy cysticercus to bąbelek o średnicy do 15 mm wypełniony cieczą. Na wewnętrznej powierzchni bańki znajduje się część głowy testody - scolex z organami mocującymi (haczyki i przyssawki).
Na występowanie robaków ma wpływ sezonowość - w okresie wiosenno-jesiennym świnie szczególnie często zarażają się Finnosis. Powodem tego jest fakt, że jaja cestode można przechowywać przez długi czas w wilgotnym środowisku i w temperaturze około 18 ° C.
Zazwyczaj robaki dotykają tkanki mięśniowej, rzadziej różnych narządów, mózgu, rdzenia kręgowego i kończyn dolnych świń.
Najczęstszą lokalizacją pasożytów jest górna część ciała:
- obszar głowy - mięśnie do żucia, język;
- region potyliczny i barkowy;
- serce.
Cysticercosis tenuicole
Inną odmianą jest Cysticercus tenuicollis (tenuikolol, cienkościenny). To bańka na nodze. Rozmiar pęcherza waha się od 0,5 cm (groch) do 5 cm (kurze jajo). Bańka składa się z cieczy ze scolexem w środku, która jest uzbrojona w dwa haczyki i trąbkę.
Świnie Cysticercus tenuicollis są zakażone o każdej porze roku. Choroba jest najbardziej podatna na młode osoby.
Tenuikolol finnoza znajduje się w wątrobie, ponieważ jaja pasożyta po przeniknięciu do krwioobiegu wchodzą do tego narządu i dojrzewają w nim przez kilka miesięcy. Larwy można również znaleźć w sieciach, opłucnej i otrzewnej.
Cykl rozwoju choroby
Świnie są pośrednim żywicielem robaków.
W przypadku zakażeń robakowatych cysticerkozą celulozową, wspólnych dla ludzi i świń, łańcuch rozwoju jest następujący: człowiek-świnia-człowiek.
Etapy choroby:
- Jaja dojrzewają w jelicie cienkim osoby.
- Wchodzą do środowiska z końcowymi produktami przemiany materii (kałem).
- Świnie zarażają się wodą, zanieczyszczonymi artykułami gospodarstwa domowego i produktami na pastwiskach i w pobliżu gruntów rolnych.
Rozprzestrzenianie się choroby przyczynia się do braku toalet w okolicy i braku standardów sanitarnych.
- Aby rozwinąć chorobę, jaja tasiemca muszą dostać się do żołądka. Jest to ważne, ponieważ sok żołądkowy, działając na skorupkę jaja, uwalnia larwy, które następnie przenikają do krwioobiegu i są przenoszone w całym ciele w celu dalszego rozwoju.
- Na ostatnim etapie rozwoju osoba zostaje zarażona przez źle przygotowane mięso wieprzowe.
- Będąc w ludzkim ciele, cysticerci osiągają dojrzałą fazę w ciągu 90 dni i cykl wznawia się.
W przypadku wąskotorowej cysticerkozy stadia choroby są podobne, różnica występuje tylko u głównego żywiciela, jako nosiciela dojrzałej płciowo postaci robaka. W takim przypadku infekcja pochodzi od różnych mięsożerców:
- psy
- dzikie drapieżniki, takie jak lisy, wilki.
Tutaj łańcuch wygląda jak drapieżne zwierzę-świnia-drapieżne zwierzę.
Najczęstszym źródłem infekcji dla świń są psy, które strzegą farmy.
Ogólne objawy, objawy zewnętrzne
Oznaki zakażenia pasożytami ciała świń są naruszeniem pracy wielu narządów.
U zwierząt obserwuje się następujące objawy:
- naruszenie funkcji przewodu żołądkowo-jelitowego, biegunka - larwy uszkadzają i naruszają integralność błony śluzowej jelit, a także hamują wytwarzanie pożytecznych bakterii przez ich aktywność;
- zapalenie mięśni - zapalenie mięśni w miejscach lokalizacji dużej liczby jaj;
- reakcje alergiczne w postaci obrzęku kończyn i swędzenia skóry (produkty metaboliczne cysticerci, dostające się do krwioobiegu, zatruwają całe ciało);
- praca serca jest zaburzona, obserwuje się sinicę (sinienie) błon śluzowych;
- małe naczynia włosowate są ranne, wzdłuż których porusza się pasożyt;
- osłabienie, drżenie, zaburzenia nerwowe - mów o toksyczności przy silnej inwazji;
- niedowład kończyn (upośledzona aktywność ruchowa);
- podwyższona temperatura - ponad 40 ° C.
- ostre zapalenie wątroby - podczas migracji Cysticercus tenuicollis z wątroby.
Słaba inwazja może przebiegać bezobjawowo.
Diagnostyka
Nawet przy współczesnym rozwoju w dziedzinie różnych badań, pęcherzycę można wykryć dopiero pośmiertnie. Weterynarz ocenia wzrokowo zwłoki świń po uboju: bada je szczegółowo i wykonuje wycinki tkanek w celu wykrycia Finna.
W oparciu o zasady weterynaryjne i sanitarne przy identyfikowaniu inwazji następujące działania sugerują:
- Jeśli więcej niż 3 żywe lub martwe pasożyty zostaną wykryte w kontekście około 40 metrów kwadratowych. patrz głowa i narządy wewnętrzne z wyjątkiem jelit są usuwane. Dozwolone jest stosowanie tłuszczu wewnętrznego i tłuszczu, który poddaje się soleniu, parowaniu lub zamrażaniu w celu dezynfekcji.
- Jeśli cysticerci ma mniej niż 2 - tusze, serce, głowa, wątroba są dezynfekowane i wysyłane do przetworzenia.
Po dezynfekcji sprawdza się żywotność Finów. Aby to zrobić, wykonaj następującą procedurę:
- przygotować roztwór soli fizjologicznej i żółci (stosunek 1: 1) w temperaturze 40 ° C;
- cysticerci oddziela się od narządów, skorupkę jaja nacina się i umieszcza w przygotowanym roztworze;
- roztwór umieszcza się w termostacie;
- po 15 minutach sprawdź zawartość i ujawnij procent ujawnionych skoleksów.
W przypadku wykrycia wągrzycy w konkretnej fermie trzody chlewnej lekarz weterynarii jest zobowiązany do powiadomienia o lepszych strukturach weterynaryjnych i zakazania sprzedaży zanieczyszczonego mięsa.
Leczenie i zapobieganie
Leczenie wągrzycy nie jest ekonomicznie opłacalne - leki nie mają niezbędnej skuteczności.
Ogólne zasady zapobiegania są następujące:
- terminowe odrobaczanie istniejących psów stróżujących;
- zapobiegać możliwości przedostania się bezpańskich i dzikich zwierząt na terytorium gospodarki;
- potrzeba wyposażenia latryn na terytorium gospodarki zgodnie ze standardami sanitarnymi;
- prowadzenie prac wyjaśniających z właścicielami i pracownikami gospodarstw hodowlanych w odniesieniu do niebezpieczeństwa choroby, szlaków infekcji i przenoszenia patogenu.
Środki zapobiegawcze w warunkach małych gospodarstw, oprócz tych opisanych powyżej, są następujące:
- niekontrolowana dieta zwierzęca jest wykluczona w całym gospodarstwie i w pobliżu osad;
- w celu uboju organizują specjalnie wyposażone punkty poza fermą;
Ubój zwierząt na terenie gospodarstw jest surowo zabroniony.
- mięso, które nie przeszło kontroli weterynaryjnej, nie jest dopuszczone do sprzedaży.
Zasady zapobiegania dużym gospodarstwom obejmują również:
- ubój tylko w wyznaczonych miejscach w obecności lekarzy weterynarii, którzy przeprowadzają badania weterynaryjne i sanitarne tusz wieprzowych;
- osoby, które nie przeszły badania lekarskiego i nie posiadają specjalnego dokumentu potwierdzającego, że nie mogą pracować w fermie świń.
Choroba jest dość niebezpieczna zarówno dla świń, jak i ludzi. Pomimo wszystkich trudności związanych z diagnozą i leczeniem nadal można kontrolować chorobę. W tym celu rolnicy muszą przestrzegać opracowanych zasad sanitarnych dotyczących zapobiegania inwazji i terminowo przeprowadzać niezbędne badania lekarskie pracowników gospodarstw rolnych.