Kozy alpejskie to wyjątkowe zwierzęta, które mogą z łatwością przetrwać w regionach o trudnym klimacie. Kozy tej rasy mają wiele zalet, w tym są bezpretensjonalne w opiece, nie wymagają specjalnej wiedzy w hodowli, mają spokojne usposobienie.
Historia i pochodzenie
Uważa się, że kozy alpejskie pochodzą z historycznego francuskiego regionu Sabaudii, położonego u podnóża Alp i częściowo w Alpach. Ale obszar ten łączy jednocześnie granice trzech państw - Francji, Włoch i Szwajcarii, dlatego niektórzy naukowcy są przekonani, że hodowcy szwajcarscy wnieśli znaczący wkład w hodowlę rasy.
Od początku XX wieku francuscy rolnicy zaczęli aktywnie rozmnażać się. Istnieje wersja, która przed tą rasą była uprawiana tylko w regionie Savoy lub w sąsiednich kantonach Szwajcarii. Dopiero w 1930 r. We Francji stworzyli pierwszą książkę rodowodową kozy alpejskiej, w której opisano zewnętrzne i produktywne cechy zwierzęcia. Ale nawet dziesięć lat wcześniej pierwsze 22 kozy przybyły do Ameryki Północnej, gdzie udało im się wyhodować typ amerykański. Wszystkie kozy alpejskie hodowane dzisiaj w Stanach Zjednoczonych są uważane za potomków tych 22 osobników.
W ciągu następnych dziesięcioleci kozy alpejskie stały się popularne w Europie i Ameryce Północnej. Obecnie zwierzęta hodowlane stanowią ponad 90% populacji kóz.
Kozy alpejskie w Rosji
Kozy alpejskie zasłynęły w Rosji ze względu na wysokie cechy produkcyjne, bezpretensjonalność w stosunku do warunków przetrzymywania. Przy minimalnym wkładzie w działalność rolnik będzie mógł uzyskać dobry zysk ze sprzedaży produktów mlecznych i mięsnych.
Kupując zwierzę, musisz być ostrożny, po wcześniejszym znalezieniu pokoju dziecinnego lub gospodarstwa z pozytywnymi recenzjami. Będziesz także musiał spróbować mleka, ocenić ogólny stan gospodarstwa, przestudiować warunki hodowli i liczbę zwierząt gospodarskich.
Funkcje i wygląd zewnętrzny
Najczęściej w Rosji występują kozy alpejskie, odpowiadające amerykańskiemu i francuskiemu opisowi rasy. Zwierzęta mają proporcjonalne ciało, wydłużone, wąskie z silnym szkieletem. Ciało spoczywa na krótkich, stabilnych nogach z wyraźnym kłębem. Kozy mają wyjątkowy grzbiet, obszerną, głęboką klatkę piersiową. Masa samicy waha się między 60-63 kg, waga w kłębie osiąga 75-85 cm, a samiec 75-78 kg, wysokość 80-90 cm.
Kozy alpejskie przeważają z prostym grzbietem ze skośnym, wąskim i krótkim zadem, obszernym wymieniem z sutkami o regularnych kształtach. Zwierzęta mają małą głowę umieszczoną na krótkiej szyi. Kozy mają spłaszczony pysk, wyprostowane, krótkie uszy. Na głowie są twarde, krótkie, owalne rogi, ustawione pionowo i zgięte do tyłu. Ogon kóz alpejskich jest długi z włosami, masywnymi kopytami. Ciało pokryte jest krótkimi, gładkimi włosami.
Kolor kóz alpejskich jest zróżnicowany, w jednym miocie mogą znajdować się białe, szare, brązowe kozy. Normy różnych krajów opisują kilka opcji dla głównych kolorów:
- Kunavar. W kozie przednia część jest pomalowana na czarno, tylna część jest biała.
- Biała szyja Takie okazy najczęściej znajdują się w Rosji. Kozy mają białą szyję i ramiona. Czarne lub siwe włosy są obecne na głównym ciele i głowie. Charakterystyczną cechą jest ciemny lub czarny pasek biegnący wzdłuż zewnętrznej części nóg od kolan do kopyt.
- Płatny. Są to zwierzęta o cętkowanym lub cętkowanym kolorze.
- Wieśniak Odcień szyi i ramion od brązowoczerwonego płynnie przechodzi w zad w kolorze czarnym lub ciemnobrązowym.
- Sandgow. Na głównym czarnym tle są białe znaki.
- Zatoka lub kozica. Główny odcień to czerwony, cegła lub ochra. Głowa i szyja są usiane czarnymi znakami. Nogi są czarne. Ciemny pasek znajduje się wzdłuż grzbietu.
- Sroki lub sroki. Zwierzęta w tym kolorze mają białą głowę, a na głównym tle znajdują się kolorowe znaki.
Istnieje wiele innych wariantów kolorystycznych, w których występuje jeden, dwa, trzy kolory.
O naturze zwierzęcia
Kozy alpejskie mają spokojne usposobienie. Są to niezależne, dobroduszne zwierzęta, dzięki którym hodowca nie musi specjalnie ingerować w ich sposób życia. Kozy dobrze dogadują się z innymi zwierzętami, w tym z innymi rasami. Ale w tym przypadku konieczne jest, aby „sąsiedzi” nie byli agresywni.
Zwierzęta alpejskie są aktywnymi, odpornymi zwierzętami, które mogą podróżować na znaczne odległości w poszukiwaniu pożywienia. Kozy lubią biegać na pastwisku, igraszki. Te cechy ratują je przed problemem takim jak otyłość.
Jaka jest produktywność kóz?
Kozy alpejskie to grupa ras mlecznych. Zwierzęta cenione są za dużą wydajność mleczną, brak nieprzyjemnego zapachu w mleku, długi okres laktacji, wysokiej jakości produkty mleczne, łatwe dojenie.
Przez rok jedna kobieta produkuje około półtora ton produktów mlecznych rocznie. Maksymalna wydajność mleczna rocznie dla zwierząt hodowlanych wynosi 2,2 t. Średnia dzienna wydajność wynosi 4,5 litra. Mleko charakteryzuje się wysoką zawartością składników odżywczych: 3,5% tłuszczu, 3,1% białka.
Produkty mleczne są zdominowane przez słodkawy smak, więc można go stosować do jedzenia dla niemowląt. Również w domu ser i twarożek są przygotowywane z mleka.
Warunki zatrzymania
Chociaż kozy alpejskie są odporne na zimny klimat, zaleca się trzymanie ich w ciepłym pomieszczeniu w zimie, co nie obniży produktywności zwierząt. Wilgotność w pomieszczeniu utrzymuje się na poziomie 40–60%. Na kozę przypadają 4 metry kwadratowe. m kwadratowy. W przypadku samicy z potomstwem stragan musi być chroniony.
Równie ważne jest monitorowanie czystości pomieszczenia, musi ono być suche, a podłogi izolowane, ponieważ słabym punktem kóz są nogi. Będzie można zapewnić większy komfort, jeśli przybijane będą łóżka na niskiej wysokości, na których zwierzęta mogą się wspinać. Kozy alpejskie nie przeważają specyficznym zapachem, ale lepiej jest trzymać producentów kóz w osobnym pomieszczeniu.
Latem wskazane jest, aby kozy wypływały na pastwisko. Ale jeśli nie jest to możliwe, można karmić zwierzęta świeżymi ziołami i w stajni.
Karmienie
W lecie kozy spacerują po pastwisku, a pastwisko jest dla nich idealnym pożywieniem. W tym czasie kozy alpejskie powinny być karmione zieloną paszą, czasami dając im marnotrawstwo żywności. Jeśli rolnik zajmuje się uprawą warzyw i innych roślin, całkowicie dopuszczalne jest karmienie zwierząt posiekanymi chwastami. Kozy mają skłonność do obgryzania gałęzi drzew. Doświadczeni hodowcy zalecają włączenie soli do diety - u dzikich kóz szukają jej na skałach.
Zimą kozy tej rasy otrzymują siano. Zwierzęta lubią jeść warzywa i rośliny okopowe. Ponadto w okresie zimnym suplementy mineralne i kreda powinny być obecne w diecie. Zaleca się podawanie jedzenia trzy razy dziennie o tej samej porze. Najpierw kozy są karmione mieszanką paszową, a następnie soczystą, a następnie grubą. Dopuszczalne jest mieszanie paszy z grubą lub płynną owsianką, ale nie gotować jej we wrzącej wodzie, w przeciwnym razie pasza straci wszystkie niezbędne witaminy i przydatne dodatki.
Hodowca musi koniecznie włączyć do diety mieszaną i skoncentrowaną paszę, płatki zbożowe. Zmieniaj wodę tak często, jak to możliwe, aby zawsze była czysta i świeża - ma to bezpośredni wpływ na jakość doju. Zbiorniki na jedzenie i napoje powinny być zawsze czyste.
Rolnik musi uważnie monitorować swoją dietę. Kozy alpejskie nie mogą karmić gałęzi brzozy, ponieważ mogą powodować rozwój różnych chorób. Ważne jest, aby karmić ciężarne samice w sposób zrównoważony, ponieważ żywienie jest kluczem do dobrego i zdrowego potomstwa.
Hodowla
Zaletą tej rasy jest to, że podczas porodu nie jest konieczne obecność osoby - kozy rodzą potomstwo bez żadnych trudności. Jeśli skrzyżujesz zwierzę z kozami innych ras, możesz uzyskać silne, odporne dzieci o doskonałych osiągach w przyszłości i o specjalnym kolorze. Koza samodzielnie karmi i edukuje dzieci.
Ciąża i jagniąt
Ciąża u kóz alpejskich trwa około 5 miesięcy (145-155 dni). Półtora miesiąca przed porodem, aby zapewnić intensywne odżywianie płodu, koza przestaje doić. 10-15 dni przed pojawieniem się dzieci rolnik będzie musiał potraktować miejsce urodzenia 5% mlekiem kreolinowym lub limonkowym. Ponadto szopa jest pokryta słomą, chroniona przed przeciągami. Przy dobrej pogodzie wolno wypuszczać ciężarne kozy na ogrodzone spacery.
Przed owcami ciężarna koza zaczyna się niespokojnie, często kładzie się i podskakuje, żałośnie becząc. Zbliżający się poród świadczy o wyraźnie zwiększonym wymieniu. Jagnięcina występuje szybko, łatwo. Drugie i kolejne dzieci rodzą się natychmiast po pojawieniu się pierwszego dziecka lub z krótką przerwą.
Opieka nad dzieckiem
U noworodka konieczne jest oczyszczenie zatok, ust, śluzu, a następnie przymocowanie go do matki, aby ją zlizała lub wytrzeła czystymi serwetkami. Pępowina jest cięta u dzieci, końcówka jest nasmarowana jodem, ułożona na ciepłej, suchej ściółce w tym samym straganie z kozą.
Po porodzie konieczne jest dojenie kóz alpejskich, aby uniknąć procesu zapalnego. Po 1-1,5 godziny po pojawieniu się ostatniego dziecka koza wlewa się ciepłej wody. Na początku kozy matki karmione są wyłącznie wysokiej jakości sianem, ciepłym zacierem otrębów lub mąki oraz świeżą trawą. Po trzech dniach można zróżnicować dietę za pomocą silosów, roślin okopowych, otrębów. Przez pierwsze trzy dni kozy doje się 4 razy dziennie przed karmieniem dzieci. W drugim miesiącu doje dziennie trzy kozy.
Po urodzeniu dzieci są zdolne do życia, rzadko chorują. Wskaźnik przeżycia młodych kóz alpejskich jest wysoki. Kozy alpejskie to dobre matki dbające o swoje potomstwo.
Choroby i ich zapobieganie
Kozy alpejskie są cenione za dobre zdrowie i zwiększoną odporność na różne choroby. Chociaż rzadko chorują, mogą napotkać takie podstawowe choroby:
- moniesjoza;
- wąglik;
- siniaki, urazy, urazy;
- koenuroza;
- tympanany;
- fascioza;
- zapalenie płuc;
- zapalenie skóry, świerzb;
- bruceloza;
- czerwonka beztlenowa młodych zwierząt lub biegunka u dzieci;
- bradzot;
- paratyfusowy;
- enterotoksemia;
- zakaźne zapalenie sutka;
- kopyto.
Ostrej formie choroby towarzyszy wzrost temperatury - o ponad 39,5 stopnia. Zwykle kozy tracą apetyt, oddychają szybciej. Chore kozy należy odizolować i wezwać lekarza weterynarii. Pomoże zapobiegać wąglikowi, ospie, pryszczycy. Ważne jest, aby dezynfekować pomieszczenia w odpowiednim czasie, monitorować czystość poideł, sprzętu.
Gdzie mogę kupić?
W Rosji nie ma państwowych odtwarzaczy rodowodowych dla kóz alpejskich. Wszyscy przedstawiciele rasy są trzymani w prywatnych domach. Miłośnicy kóz prowadzą księgi stadne i notatki. Kupując rasowe zwierzę, zaleca się odwiedzić przyciągniętych hodowców, zbadać stado i warunki, w których trzymane są kozy. Wskazane jest wypróbowanie smaku produktu, a dopiero potem podjęcie decyzji o zakupie.
Kozy pełnej krwi są nabywane nie ze względu na piękny wygląd, ale ze względu na wysokie wskaźniki produktywności właściwe dla wybranej rasy. W Rosji bardzo trudno jest kupić rasową kozę alpejską. Samice są w stanie przenieść kolor na swoje potomstwo, dzięki czemu wielu pozbawionych skrupułów rolników zarabia na to, krzyżując zwykłe kozy z rasowym samcem i przekazując potomstwo jako dzieci rasowe.
Nieuczciwi hodowcy zwierząt mogą krzyżować bliskich krewnych, co negatywnie wpływa na potomstwo. Ci, którzy kupują takie zwierzęta, w końcu narzekają na nieprzyjemny smak mleka i niewielkie ilości mleka.
Przy zakupie zwierzęcia należy wziąć pod uwagę kilka czynników:
- Obecność w stadzie wielu dzieci w różnym wieku wskazuje, że koza jest często przykryta, co może mieć negatywny wpływ na zdrowie zwierzęcia. Staranne gospodarstwa zapewniają, że kozy rasowe są objęte ochroną raz w roku.
- Kiedy w gospodarstwie nie ma mleka, warto rozważyć. Często jest to wskaźnik niskiej jakości produktów mlecznych.
- Trzymając w gospodarstwie kozy rasowe i outbred, kupujący powinien wyjaśnić „dlaczego?”. W końcu nie ma sensu trzymanie kóz bez krwi, praktycznie nie dając mleka, ale potrzebujących przyzwoitego żywienia.
- Prawdziwi hodowcy zwierząt hodowlanych zawsze znajdą odpowiedzi na wszystkie interesujące pytania, sami powiedzą wszystkim o zwierzętach domowych, ponieważ są z tego dumni. Natomiast pozbawieni skrupułów hodowcy unikają pytań, powołując się na silne zatrudnienie.
Wielu rolników wie, że prawdziwa koza alpejska pełnej krwi jest droga. Jeśli zwierzę jest skłonne sprzedać połowę ceny, przyszli właściciele powinni być ostrożni. Hodowla wymaga znacznych inwestycji finansowych: zakup zwierząt, utrzymanie i opieka, karmienie paszami, badania weterynaryjne, szczepienia itp.
Zalety i wady kozy alpejskiej
Kozy alpejskie mają wiele zalet. Po pierwsze, zwierzę jest szeroko rozpowszechnione we Francji, gdzie hodowla kóz przemysłowych jest dość dobrze rozwinięta. Główne zalety kóz, za które doceniają je rolnicy, to:
- Spokojne usposobienie. Prawie wszyscy hodowcy, którzy hodują tę rasę, twierdzą, że zwierzęta mają pokojowy, przyjazny charakter. Kozy są posłuszne, nie szkodzą, nie stwarzają żadnych problemów właścicielowi.
- Tolerancja na zimno Ze względu na to, że koza rasy alpejskiej pochodzi z górskiego regionu alpejskiego, pierwotnie została przystosowana do życia w trudnych warunkach klimatycznych. Pozwala to hodować zwierzęta w dowolnym górzystym obszarze, w północnych regionach, gdzie kozy innej rasy mogą zamarzać.
- Wysoka wydajność mleczna. Koza alpejska daje duże ilości produktów mlecznych bogatych w składniki odżywcze. Przy średnim wskaźniku laktacji wynoszącym 800 litrów rasa ta doskonale nadaje się do przemysłowej hodowli mleka.
Ale rasa ta ma kilka istotnych wad, należy je wziąć pod uwagę przed rozmnażaniem:
- Wysoka cena. Kozy alpejskie nadal nie są tak popularne w Rosji, dlatego koszt młodych zwierząt w żłobkach jest tuż poza skalą.
- Wrażliwość na jakość wody. Ta cecha kóz tej rasy wymaga uwagi i odpowiedzialności właściciela.
Recenzje hodowców
Obecnie w Internecie nie ma zbyt wielu recenzji, powodem jest trudność w pozyskaniu kóz rasowych w naszym kraju. Ale ci, którzy mieli szczęście zdobyć takie zwierzęta, pozytywnie mówią o tej rasie.
Anastasia, 34 lata, rolnik. Kozy alpejskie przyciągnęły mnie nie tylko wyglądem, ale także ciekawością, spokojnym usposobieniem, chęcią igraszki i jazdy. Wyglądają elegancko, a wysoka wydajność to po prostu coś. Po pierwszym baranowaniu dwie kozy dały 400 litrów mleka. Produkty mleczne mają niesamowity smak, co jest równie ważne - nie ma „koziego zapachu”. Przygotowuję twarożek i ser z mleka, sprzedaję go, a żaden nabywca nie narzekał.
Marat, 48 lat, hodowca. Na wystawie widziałem kozy alpejskie, zdecydowałem się na zakup, chociaż moim celem było kupienie kóz Zaanen. Podobało mi się, że kozy są piękne, zachowują się spokojnie podczas dojenia, nie są agresywne.Zimą trzymam je w ciepłej stodole, w tym okresie wskaźniki wydajności mleka nie spadają i pozostają na tym samym poziomie. Kupiłem dwie kozy w wieku 2 lat. Dają dużo mleka - wystarczy nie tylko dla siebie, ale także na sprzedaż.
Anna, 44 lata, hodowczyni.Niedaleko naszego domu na pastwisku szły piękne kozy, które później okazały się rasą alpejską. Tak bardzo mi się podobały, że po prostu chciałem się nimi zająć. Stopniowo więc kilkanaście kóz rozwiodło się na naszym podwórku. Sprzedaję mleko, wielu postrzega je jako krowę - produkty mają smak lodów, ale nie mają zapachu. Kozy nigdy nie były chore. Zawartość nie wymaga specjalnych inwestycji, najważniejsze jest dobre karmienie kóz, a następnie dadzą dużo mleka.
Ukryć
Dodaj swoją recenzję
Kozy alpejskie to zwierzęta mało wymagające, które wymagają organizacji minimalnych warunków. Łatwo sobie z nimi poradzić, zachowują się odpowiednio, są bardzo aktywni. Nawet początkujący rolnik jest w stanie hodować kozy tej rasy, praktycznie nie ma trudności.
Wysłane przez
3
Ukraina. Miasto: Krzywy Róg
Publikacje: 110 Komentarze: 0