Grzyby te nie są bardzo popularne wśród łowców grzybów. Istnieje kilka powodów: dysonansowa nazwa, wygląd (zupełnie inny niż zwykłe formularze) i niewielka ilość informacji. Tymczasem w innych krajach grzyby te są bardzo znane i spożywane. Chcesz wiedzieć więcej o chrząszczach? Następnie czytaj dalej.
Coprinus biały (Coprinus comatus)
Jak rozpoznać białego żuka gnojowego - znaki i siedliska
Prawdopodobnie wszyscy widzieli tego grzyba. Aby to zrobić, nie idź do zarośli. Chrząszcze gnojowe rosną w dużych ilościach nawet w miastach. Zdarza się, że pełzają nawet na klombach. Jak sama nazwa wskazuje, rosną na glebach dobrze nawożonych. Mogą to być hałdy kompostu, rozkładane wysypiska śmieci (pochodzenia organicznego), pastwiska bydła i drobiu, w lesie w pobliżu spróchniałych drzew, w parkach na spróchniałych liściach. Pierwsze grzyby pojawiają się na początku lata i rosną aż do jesiennych przymrozków.
Wygląd grzyba jest wydłużony wydłużony kapeluszem w kształcie dzwonu. Na wysokości może osiągnąć piętnaście centymetrów. Noga jest prosta, pusta w środku, u podstawy ma pogrubienie. Powyżej ma pierścień filmowy. Kapelusz jest owalny, z łuskami, dzwonkiem. Kolor jest biały, u góry kapelusz ma odcień ochry. Grzyb nie odrobacza się.
Jak poprawnie określić chrząszcz gnoju - zobacz fabułę wideo. Selektor grzybów wyraźnie pokazuje, gdzie i jak rośnie grzyb i jak jest jadalny:
Odmiany chrząszczy gnojowych
W naturze istnieje ponad dwadzieścia gatunków tego grzyba, które rosną na całym świecie. Są wśród nich zarówno jadalne, jak i niejadalne (ale nie powodujące zatrucia). Istnieje kilka gatunków trujących.
Biały żuk gnojowy służy do jedzenia. Różni się od swoich braci, więc nie można go pomylić. Jest to najczęstszy grzyb wśród tego gatunku i jest najczęściej stosowany w kuchni.
Coprinus szary
Jego wygląd jest nieco inny: kapelusz jest gładki, szary, łuski są na samej górze. Baza pod kapeluszem jest brązowawa. Grzyb ten jest również używany do jedzenia, ale znacznie rzadziej i jest stosowany z wielką ostrożnością. Chrząszcz gnojowy jest częściej wykorzystywany do celów medycznych (chociaż można go również ugotować). Występuje na hałdach, wysypiskach, w ogrodach i ogrodach warzywnych, wśród drzew liściastych. Rośnie od końca maja do października.
Niejadalne chrząszcze gnojowe to rozrzucone, złożone, dzięcioł i inne. Gatunki te są całkowicie odmienne od jadalnych chrząszczy obornikowych; ich wygląd bardziej przypomina muchomory. I chociaż niektóre z nich są uważane za warunkowo jadalne grzyby, nie ma pewności, że nie spowodują zatrucia pokarmowego ani alergii. Nie ryzykuj zdrowia, a jeśli to konieczne, przepłucz żołądek i skonsultuj się z alergologiem lub specjalistą chorób zakaźnych.
Rozsiany
Ma beżowy kapelusz w kształcie jajka, powierzchnię z płytkimi rowkami o drobnych ziarnach. Średnica nie większa niż dwa centymetry. Noga jest cienka do pięciu centymetrów wysokości, wewnątrz jest pusta, ma szarawy kolor.
Rośnie od lipca do października na pniakach, zgniłym drewnie.
Fałdowy
Kapelusz jest niebiesko-szary w kształcie dzwonu, a następnie otwiera się parasolką z zakładkami. Średnica wynosi 2-3 centymetry. Płytki są płowe, stopniowo stają się czarne. Noga o wysokości 4-6 centymetrów, cienka. Rośnie wzdłuż dróg, w ogrodach, na łąkach.
Owoce od wiosny do późnej jesieni.
Dzięcioł plamisty (cętkowany lub sroka)
W młodym wieku kapelusz jest pokryty białymi łuskami, które ciemnieją wraz ze wzrostem grzyba i nabierają koloru ptaka (sroka). Średnica nasadki wynosi do dziesięciu centymetrów, wysokość nóg do dwudziestu pięciu centymetrów. Grubość nóg i pół centymetra.
Występuje od września do końca października wśród drzew liściastych.
Ten typ gnojówki jest uważany za nieco trujący. Brak statystyk dotyczących śmiertelnych przypadków zatrucia przez tego grzyba. Ale aby uniknąć zatrucia, lepiej go nie dotykać.
Coprinus biały - niejadalny
Rośnie przez całe lato i jest ciepłe do stopnia deszczowej jesieni. Występuje na wsadach, gnijącej trawie.
Płytka, wysokość nie większa niż osiem centymetrów. Noga jest cienka, o średnicy nie większej niż dwa milimetry. Kapelusz jest owalny, z dzwonkiem, stopniowo się otwiera, krawędzie nie są wygięte. Średnica nasadki wynosi dwa do trzech centymetrów.
Niektórzy uważają grzyba za warunkowo jadalny, jeśli zostanie odcięty, gdy tylko wyjdzie z gleby.
Puszysty bezkręgowiec (borefoot) - niejadalny
Występuje od początku lata do początku jesieni na dobrze zaopatrzonej glebie.
Charakterystyczną cechą tego żuka gnojowego jest „puszysty” kapelusz, pokryty małymi łuskami podobnymi do kosmków. Miąższ jest delikatny. Kształt kapelusza, jak wszystkie chrząszcze gnojowe, jest elipsą, dzwonkiem. Grzyb jest mały. Wysokość nóg wynosi 4-5 centymetrów, średnica czapki wynosi nie więcej niż dwa.
Coprinus homey - niejadalny
Występuje na rozkładającym się drewnie budynków od połowy maja do września. Rośnie w koloniach.
Kapelusz jest owalny, otwiera się na dzwonek o średnicy czterech centymetrów i wysokości pięciu centymetrów. Kolor - szaro-brązowy, w środku kapelusz jest ciemniejszy z guzkiem. Cienkie jasne talerze z ciemną krawędzią.
Noga jest krótka (do 10 cm), cienka (około jednego centymetra). Miąższ jest cienki, bezwonny, biały.
Migotanie inauguracyjne
Rośnie od wiosny do późnej jesieni na gnijących drzewach w dużych skupiskach. Tylko bardzo młode okazy mogą jeść. Nie słynie z wyjątkowych smaków.
Kształt czapki, podobnie jak inne chrząszcze gnojowe (jajowate, dzwonek). Kolor jest żółtawo-brązowy, są małe rowki i błyszczące łuski.
Noga jest długa, gładka, biała. W środku jest pusta. Brakuje pierścienia grzybowego.
Obornik
Rośnie od początku wiosny do końca jesieni. Preferuje żyzną wilgotną glebę. Może rosnąć zarówno w grupach, jak i w jednym przypadku.
Ma długą, cienką, zakrzywioną nogę o wysokości do ośmiu centymetrów. Powierzchnia jest gładka, wnętrze jest puste, okrągłe.
Kapelusz ma kolor szaro-brązowy, w kształcie dzwonu, średnica do półtora centymetra. Wewnątrz jest płytkowy.
Jest uważany za niejadalnego grzyba.
Coptus Romanesi
Rośnie na pniakach, powalonych lub zepsutych drzewach, na żyznej glebie. Okres owocowania od wiosny do jesieni, szczególnie dużo grzybów zdarza się w chłodne lato.
Kapelusz w kształcie dużego dzwonu o średnicy od pięciu do sześciu centymetrów. Noga długa do dziesięciu centymetrów, pusta, lekko owłosiona.
Jest podobny do szarego żuka gnojowego. Ale w przeciwieństwie do jego szarego brata kapelusz jest bogato zdobiony brązowymi łuskami. Z wiekiem Romanesi czernieje i zamienia się w czarny śluz.
Warunkowo jadalny w młodym wieku, aż zaczął czernieć. Ale aby uniknąć różnego rodzaju zatruć, lepiej powstrzymać się od jedzenia.
Coprinus puszysty (owłosione nogi, borefoot)
Rośnie od wiosny do jesieni w dobrze nawożonych i importowanych miejscach, próchnicy.
Krótkotrwały grzyb, który rozkłada się bardzo szybko, dosłownie po kilku godzinach życia.
Kapelusz początkowo ma kształt dzwonu, stopniowo się otwiera, szare płytki szybko zmieniają kolor na czarny i zmieniają się w czarny śluz.
Noga jest biała pusta, po rozłożeniu kapelusza pozostaje stać z piórkiem, rozmazanym niebiesko-czarnym tuszem.
Wartość, zawartość kalorii i skład
Biały żuk gnojowy to jadalny i smaczny grzyb. Należy do czwartej kategorii grzybów. Oznacza to, że tylko amatorzy zbierają takiego grzyba, a sam grzyb nie ma wielkiej wartości. Ale w rzeczywistości w chrząszczu gnilnym jest wystarczająco dużo przydatnych substancji i witamin.
Jak każdy grzyb, główną wartością białego żuka gnojowego jest wysoka zawartość białka roślinnego i niskokaloryczna. Jest w nim nieco ponad dwadzieścia kalorii (w stu gramach), praktycznie bez tłuszczów. Ale zawiera dużo (z wyjątkiem białek): fosfor, selen, cynk, sód, potas, mangan, wapń, glukozę, witaminy B, aminokwasy.
Przeciwwskazania i ograniczenia użytkowania
Istnieje kilka ograniczeń w stosowaniu tego grzyba. Przede wszystkim jest to indywidualna nietolerancja i reakcje alergiczne. Dzieciom w wieku poniżej 14 lat lepiej nie używać grzybów do jedzenia, ponieważ są one trudne do strawienia. To samo dotyczy osób cierpiących na choroby żołądka.
Ale głównym ograniczeniem użytkowania jest niezgodność tego grzyba z alkoholem. Nie dotyczy to wszystkich chrząszczy obornika, ale tylko gatunków szarych.
Toksyna zawarta w chrząszczach nie rozpuszcza się w wodzie (podczas gotowania), ale jest bardzo rozpuszczalna w alkoholu. Ta toksyna jest szybko wchłaniana w jelicie, dostaje się do krwioobiegu i w ciągu godziny powoduje wszystkie objawy zatrucia:
- niestrawność, wymioty;
- zwiększone tętno, gorączka;
- intensywne pragnienie;
- skóra ciała i twarzy staje się purpurowo-fioletowa.
Takie objawy trwają kilka godzin. Jeśli następnym razem osoba ponownie użyje potraw z chrząszcza łajnego jako przekąski na alkohol, reakcja będzie podobna.
Jak samemu wyhodować żuka gnojowego?
Rosnący chrząszcz gnojowy jest podobny do uprawy pieczarek. Może rosnąć zarówno w otwartym terenie, jak i w zamkniętych przestrzeniach, takich jak piwnice. O jego dobrym wskaźniku przeżycia świadczy fakt, że burak gnojowy rośnie jako „chwast” nawet na łóżkach z grzybami.
W przeciwieństwie do swojego „kulturowego” krewnego jest bardziej płodny, mniej podatny na różne choroby i szkodniki. Jedyne, co traci, to czas przechowywania. Należy go przetworzyć jak najszybciej, w ciągu kilku godzin, co jest niemożliwe na skalę przemysłową. Ale o wiele łatwiej to zrobić w domu.
Aby wyhodować gnojówkę na swoim obszarze, musisz starannie wybrać odpowiednie miejsce. Zalane słońcem łóżko absolutnie nie nadaje się tutaj. Coprinus nie może znieść słońca. Jeśli nie masz okazji zapewnić grzybowi ciągłego chłodu i cienia, będziesz musiał go wyhodować w piwnicy. Jest tylko jedna sztuczka - żuk gnoju wymaga świeżego powietrza, dlatego konieczne będzie zapewnienie dobrej wentylacji nawiewnej i wywiewnej.
Gleba na odchody musi być bogata w wapń. Do podłoża do pieczarek należy dodać więcej węglanu wapnia. Grubość warstwy gruntu musi wynosić co najmniej dwadzieścia centymetrów.
Burak gnojowy jest hodowany przez zarodniki lub grzybnię. Grzybnię można kupić do rozmnażania w sklepach ogrodniczych lub w Internecie. Dzieje się to w postaci płynnej lub w postaci proszku (a także suchych kulek lub kostek). Przygotowane grzyby wlewa się lub wylewa na łóżko przygotowane dla grzybów, a następnie przykrywa podłożem. Następnie należy go wylać i przykryć płótnem, przykryć trocinami lub folią.
Zwykle sadzenie odbywa się w maju, gdy gleba dobrze się nagrzewa. Ziemia, na której sadzone są grzyby, musi być stale wilgotna i ciepła. Dwa miesiące później możesz strzelić do pierwszego zbioru grzybów. Będzie ich od pięciu do sześciu w odstępach od dwóch do trzech tygodni.
Coprinus można hodować jako pieczarki w piwnicach. Wymagania są takie same jak w ogrodzie, z tą różnicą, że świeże powietrze musi być obecne. W przypadku przegrzanego powietrza grzybnia może umrzeć.
Innymi wrogami nosiciela gnoju w piwnicy są myszy. Bardzo pociąga ich ziarno pszenicy, które jest często sprzedawane jako grzybnia zakażona zarodnikami tego grzyba.
W piwnicach gnojowica rośnie nie gorzej niż w ogrodzie i daje dobre zbiory.
Do czego uprawia się?
Ten rodzaj grzyba jest uprawiany nie tylko do jedzenia. Grzyb ten zyskał szeroką sławę medyczną. Jest w stanie poradzić sobie z taką dolegliwością jak alkoholizm. Ta jakość ma tylko szary chrząszcz gnojowy.
Substancja kopryna wyizolowana z takiego grzyba stanowiła podstawę leków przeciwalkoholowych. W medycynie zaczęto stosować nie tylko naturalne substancje z grzyba, ale także wytwarzano jego sztuczne analogi.
Dlatego uprawiane grzyby można nie tylko sprzedawać na rynku spożywczym, ale nadal aktywnie handlować na rynku surowców farmaceutycznych.
Przetwarzanie i przechowywanie
Aby prawidłowo i bezpiecznie przygotować potrawy z buraka łajnego, musisz przestrzegać kilku zasad:
- Używaj średnich grzybów (niezbyt małych - o wysokości co najmniej trzech centymetrów) i nie zarośniętych. Lepiej, jeśli czapki nie zostaną ujawnione.
- Muszą być szybko oczyszczone i ugotowane, ponieważ po tym czasie kapelusze ciemnieją, stają się śluzowate i nie nadają się do jedzenia.
- Grzyby powinny być myte bardzo szybko. Umywalka jest bardziej potrzebna do czyszczenia grzybów z resztek leśnych niż do dokładnego czyszczenia. Pamiętaj, aby usunąć pozostałą wodę, ponieważ same grzyby są dość wodniste podczas gotowania.
- W celu długotrwałego przechowywania (na przykład w zamrażarce) grzyby muszą być wstępnie ugotowane, smażone (poddane obróbce cieplnej).
- Podczas gotowania używaj jednego rodzaju gnojówki (najlepiej białej), aby połączenie różnych gatunków mogło wywołać zatrucie.
Chociaż nazwa i wygląd nie sprawiają, że ten grzyb jest tak powszechny, chrząszcz gnojowy jest cenny w składzie i bardzo smaczny grzyb. Bardzo trudno jest popełnić błąd i pomylić go z innymi grzybami. Zbieraj chrząszcze gnojowe, przygotowuj z nich pyszne potrawy i hoduj je na własnej stronie.