Pysznym przedstawicielem rodziny Cebula są szalotki, dwuletnia roślina zielna, która, gdy jest dojrzała, nabywa wiele małych goździków, które przypominają czosnek. Należy do rodzajów cebuli, jednak różni się nie tylko wyglądem, ale także smakiem. Co to jest szalotka i jak ją uprawiać na osobistej działce, dowiemy się dalej.
Szalotka to roślina dwuletnia
W szalotce nie tylko cebula jest uważana za smaczną, ale także pióra
Szalotki mają delikatny słodki smak
Opis szalotki
Wczesne szalotki - dwuletnia roślina, o której wspominane są od III wieku pne. Obecnie jest szczególnie popularny we Francji i zaczyna aktywnie zajmować więcej miejsca na półkach w różnych krajach świata. Charakterystykę rośliny, o której wszyscy ogrodnicy powinni wiedzieć, przedstawiono w poniższej tabeli:
Parametr | Opis |
Pochodzenie | Ojczyzna tej rośliny nie jest dokładnie ustalona. Pierwsza wzmianka o tym została znaleziona w pracach Teofrasta (372–287 pne). Istnieje teoria, że po raz pierwszy zaczęli ją jeść około 5 tysięcy lat temu w południowo-zachodniej części Izraela, a dokładniej w mieście Aszkelon. Z tego powodu jest również nazywany cebulą Ashkelon (Allium ascalonicum). Według innych źródeł szalotki pochodzą z Azji Mniejszej. Niektórzy eksperci uważają, że pochodzi z regionu śródziemnomorskiego. Uważa się, że roślina przybyła do Europy Środkowej z Grecji w XIII wieku dzięki rycerzom krzyżowym. W krajach WNP szalotka pojawiła się po raz pierwszy w 1958 r., Kiedy została wyhodowana przez hodowców z Kubanu i Charkowa. |
Obszary uprawy | Najbardziej korzystne obszary pod uprawę szalotki to terytoria południowe. W praktyce jest aktywnie sadzony nie tylko w Europie Zachodniej, ale także na Ukrainie, w Mołdawii, na Kaukazie Północnym i na Zakaukaziu. Niektóre odmiany warzyw są aklimatyzowane i nadają się do uprawy w regionach północnych. Odmiany te obejmują Bonilla, Kolczyki i Szalotka Czerwonego Słońca. |
Okres wegetacyjny | Rośliny nadają się do uprawy przez cały rok. Wiosną i latem można kroić mięsiste pióra z woskową powłoką i przyjemnym smakiem, a jesienią i zimą można zbierać cebulę bezpośrednio. |
Metoda kiełkowania | Cebule rosną jednocześnie, tworząc rodzaj gniazda małych głów. Na jednej roślinie znajduje się od kilku sztuk do kilkudziesięciu głów. Ze względu na tę funkcję cebule nazywane są również rodziną lub gniazdują. Jego druga nazwa to złośnica. Każda głowa waży około 200–300 g. Wysokość strzał, na których pojawiają się luźne kwiatostany w kształcie parasola, osiąga około 100 cm. Obejmują one również kwiaty, które nie mają wartości dekoracyjnej. |
Charakterystyka owoców | Głównym organem wegetatywnym rośliny jest mała cebula, która ma następujące cechy:
|
Materiał do sadzenia | Szalotki są często uprawiane przez sadzenie głów, więc aby uzyskać dobry materiał do sadzenia, nie trzeba siać nasion na północy. Musisz więc zostawić część plonu do sadzenia w następnym sezonie. W przypadku tej funkcji cebula jest również nazywana ziemniakiem. Jednak podczas rozmnażania wegetatywnego należy wziąć pod uwagę, że cebula po pewnym czasie traci swoje cechy odmianowe i stopniowo akumuluje choroby, co negatywnie wpływa na wydajność. Aby to naprawić, musisz użyć świeżego materiału do sadzenia lub niezależnie wyhodować nasiona z nasion, które pozostają żywotne przez 2-3 lata. W pierwszym roku dadzą głowy przypominające czosnek i rozkładające się na 5 cebul. Gdy zostaną zasadzone, już na początku następnego sezonu można uzyskać gniazda składające się z wielu cebul. |
Korzyści z cebuli | Szalotka jest ceniona za swoje właściwości lecznicze - pomaga w chorobach przewodu pokarmowego i oczu, nie uszkadza błony śluzowej żołądka ze względu na jego delikatny smak, działa przeciwzapalnie i zapobiega rozwojowi nowotworów ze względu na zawartość flawonoidów. Cebula jest również przydatna w treści:
|
Aplikacja do gotowania | Do gotowania używa się zarówno cebul, jak i piór. Stosuje się je świeże, smażone, pieczone i marynowane. W Iranie zwyczajowo podaje się oryginalny sos do szalotki szaszłykowanej z jogurtem, aw Chinach przygotowywane są z niej popularne frytki. Szalotki są szczególnie popularne we Francji, gdzie służą do przygotowania większości sosów, przysmaków i potraw z drobiu i dzikich zwierząt. |
Przeciwwskazania | W dużych ilościach szalotki nie należy spożywać z powodu problemów z przewodem pokarmowym i układem moczowym, ponieważ może to utrudnić oddawanie moczu. Zaleca się całkowite wykluczenie z diety w przypadku skurczów oskrzeli, chorób nerek i wątroby. Ponadto cebula jest przeciwwskazana u osób o podwyższonej kwasowości żołądka - podnosi poziom kwasu, a tym samym powoduje podrażnienie błony śluzowej. |
Różnice od cebuli
Szalotki przypominają zwykłą cebulę, ponieważ mają mięsistą głowę i długie zielone pióra, a także dwuletni sezon wegetacyjny. Istnieją jednak różnice między tymi dwiema kulturami i są one następujące:
- szalotki rosną w gniazdach, a cebula rośnie pojedynczo;
- szalotka składa się z kilku goździków, które przypominają czosnek i różnią się od cebuli, która w kontekście składa się z koncentrycznych pierścieni;
- szalotka ma bardziej delikatną i przyjemną miazgę, ale aromat nie jest tak ostry, jak jej kongeneru;
- szalotki są w stanie wytrzymać niższe temperatury i dojrzewają znacznie szybciej;
- szalotki można przechowywać nawet w temperaturze pokojowej, ale cebula jest bardziej wybredna do warunków przechowywania i szybko blaknie;
- w szalotce przeważa zawartość cukru, dlatego ma wysoką zawartość kalorii na 100 g - 72 kcal w porównaniu do 40 kcal w przypadku cebuli.
Popularne odmiany
Na rynku istnieje wiele odmian szalotki, które można podzielić na trzy grupy według dojrzałości. Rozważymy każdy z nich osobno.
Wcześnie
Należą do nich odmiany, których zielone pióro dojrzewa w ciągu 18-22 dni, a liście leżą 65-70 dni po wschodzie. Popularne wczesne oceny to:
- Koszyk z witaminami. Świetna opcja do uprawy zarówno w szklarni, jak i na otwartym polu. Żarówki o masie do 30 g mają łuskę o żółtym kolorze i soczystym, chrupiącym białym miąższu.
- Szmaragd. Przynosi okrągłe cebulki o masie 20-30 g. Są one pokryte brązowo-różową łuską i mają biały miąższ półwyspowy. W gnieździe rośnie 4-5 żarówek. Z 1 sq. m powierzchni można zebrać 1,2-1,4 kg owoców. Ich trwałość wynosi do 10 miesięcy.
- Śnieżna kula. Cebule mają kształt jajka, zyskują do 35 g masy i nabierają ostrego smaku. m łóżka mogą zbierać do 1,9 kg plonu. Przechowuj owoce do 7 miesięcy.
- Sprint. Odmiana odporna na mączniaka rzekomego, którego plony można zebrać pod koniec lipca. Doskonały do uprawy na zielonych. Same żarówki uzyskuje się w ilości 20–35 g. Mają ostry miąższ jasnożółtego koloru z różowym odcieniem.
- Belozerets 94. Wyhodowany w Krasnodar Research Institute of Agriculture imienia P.P. Lukyanenko. Odmiana ceniona jest za dobrą jakość utrzymania i wysoką wydajność (do 15 ton na 1 hektar). Owoce mają kształt owalny lub okrągły, ważą średnio 21–27 gi mają ostrą soczystą miąższ w kolorze fioletowo-fioletowym. Cebule pokryte są bladą liliową łuską o żółtawym odcieniu.
- Kaskada. Owoce w cebulach o wadze do 35 g, które mają szeroki owalny kształt, soczystą miąższ i łuskę jasnoróżowego koloru. W każdym gnieździe powstaje 5-6 takich żarówek. Z 1 hektara będzie można zebrać 17 ton owoców.
- Rodzina. Jeśli potrzebujesz odmiany odpornej na mróz i choroby, jest to świetna opcja. Roślina daje zaokrąglone cebulki o masie 22-25 g. Są one pokryte brązowożółtą łuską o fioletowym odcieniu i mają biały miąższ o miękkim, półostrym smaku. 3-4 takie owoce pojawiają się w jednym gnieździe. Doskonale nadają się do robienia sałatek i potraw warzywnych.
- Sir-7. Wyhodowane przez hodowców z SibNIIRS, dlatego nadają się do uprawy w regionach północnych. Odmiana produkuje owoce o masie około 20–35 g, które mają żółte łuski z różowym odcieniem i ostrym smaku. W każdym gnieździe pojawia się od 4 do 7 żarówek. Z 1 hektara będzie można zebrać około 18 ton owoców.
- Gwiazda. Jedna z najbardziej przedwczesnych roślin - tworzy dojrzałą cebulę w 55-60 dni. Żarówki z żółtawo-różowymi łuskami i białym miąższem mają ostry smak i nie boją się suszy.
- Poza sezonem. Zimą i wiosną tę szczególną odmianę można uprawiać na zieleniach. Roślina tworzy jasnozielone liście o długości do 30 cm i zaokrąglone płaskie owoce o wadze do 20 g. Ich łuski są żółte, a wewnętrzne zraziki białe. W gnieździe pojawia się 8-10 owoców.
Środek sezonu
Do tej grupy należą odmiany, w których od wschodu do zakwaterowania zieleni upływa około 70–80 dni. Obejmują one:
- Albik. Przynosi żółte cebulki o zaokrąglonym płaskim kształcie i wadze do 20-30 g. Głowy i pióra mają przyjemny półostry smak, dlatego nadają się do dodawania do świeżych sałatek i potraw warzywnych. W jednym gnieździe pojawia się od 4 do 8 żarówek, a wydajność na hektar sięga 20 ton.
- Airat. Cebula o ostrym, ale jednocześnie delikatnym smaku, często uprawiana na ziołach. Zaokrąglone główki mają żółte lub pomarańczowe łupiny i ważą średnio 15 g. W jednym gnieździe powstaje do 5-6 żarówek i 1 kwadrat. m łóżka mogą zbierać do 1,5-5,7 kg plonu.
- Andrei. Półbłonkowa cebula z różową soczystą miazgą i ciemnobrązową łuską. Głowice mają poprzeczny kształt eliptyczny i ważą po 25 g. Wydajność od 1 kwadratu. m - do 1,8 kg.
- Athos. Półwyspowa odmiana, która wydaje owoce z bulwami w kształcie jajka o masie do 30 g. Są pokryte ciemnoczerwonymi łuskami i soczystymi czerwonawymi plasterkami. W jednym gnieździe powstaje 4-5 głów i 1 kwadrat. m udało się zebrać 2 kg cebuli.
- Bonilla fa1. Roczna hybryda, której uprawa najczęściej odbywa się przez nasiona w celu uzyskania zieleni. Otrzymuje się cebulki o masie do 32 g, o podłużnym zaokrąglonym kształcie, żółtawo-brązowe suche łuski i półwyspowy smak. Każde gniazdo składa się z 4-5 żarówek i 1 kwadratu. m zbiera do 1,5-1,6 g plonu.
- Gwarancja. Roślina przynosi cebulki o zaokrąglonym płaskim kształcie i waży do 25-32 g. Mają brązową łuskę z szarawym odcieniem i brązową miąższ o miękkim, półostrym smaku. Odmianę można uprawiać na głowach i zieleniach. m łóżek będzie w stanie zebrać 1,5-2,4 g plonów odpowiednich do spożycia na cele stołowe i do konserwacji.
- Górnik. Odmiana przynosi cebulki półwyspowe o żółtym kolorze, okrągłym kształcie i wadze 16-18 g. W jednym gnieździe powstaje 5-7 głów, a wydajność wynosi od 1 kwadratu. m - około 1,5 kg.
- Guran. Roślina wieloletnia, która wydaje owoce ze średnio ostrą cebulą, o zaokrąglonym kształcie i wadze do 26-28 g. Mają łuskę w kolorze brązowo-szarym, brązowym lub jasnopomarańczowym. W każdym gnieździe pojawia się 5-6 żarówek potomnych, a wydajność wynosi od 1 kwadratu. m osiąga 1,7-2 kg.
- Kuban żółty D-322. Odmiana została wydana przez hodowców NCP im. Lukyanenko i strefa od 1958 r. W każdym gnieździe tworzy 4-5 cebul o owalnym, płaskim kształcie, wadze do 25-30 g, brązowo-żółtej łusce i soczystym, półostrym miąższu w kolorze białym lub jasnozielonym. Wydajność od 1 hektara - od 16 do 28 ton.
- Kushchevka Kharkov. Różnorodna uniwersalna zastawa stołowa, która w każdym gnieździe przynosi 6-7 owalnych cebul i waży do 25-30 g. Mają żółtobrązową skórkę z fioletowym odcieniem i soczystą jasnofioletową miąższ o półostrym smaku. Odmiana nie boi się niskich temperatur i stabilnie toleruje brak wilgoci w glebie.
- Kolczyk. Roślina o wielu pąkach, która jest uprawiana z nasion w dwuletniej hodowli. Żarówki są okrągłe, gęste i ważą do 25 g. Mają żółte łuski i soczysty biały miąższ. Mogą być przechowywane do 8 miesięcy.
- Sofokles. Odmiana, która dobrze rośnie na wszystkich glebach i jest odporna na Fusarium. W każdym gnieździe powstaje 4-8 żarówek o masie od 25 do 50 g. Mają czerwoną lub brązowo-czerwoną powłokę i fioletowe jądro o ostrym smaku.
- Ural fioletowy. W przeciwieństwie do innych odmian ma szczególnie duże gniazda - w każdej z nich powstaje 15 żarówek. Mają owalny, płaski kształt, wagę do 25-40 g oraz półwyspowy lub słodki smak. Zewnętrzne łuski są purpurowo-brązowe, a wewnętrzne zraziki są różowe. Roślina nie daje strzelców i jest odporna na gnicie.
- Chapaevsky. Uniwersalna odmiana, przynosząca od 3 do 8 cebul w każdym gnieździe. Mają zaokrąglony płaski lub zaokrąglony kształt, suche łuski jasnofioletowego koloru i ten sam miąższ półsłodki do smaku. Każda żarówka waży 40 g.
- ognisty Ptak. Odmiana o półostrym smaku, która owocuje okrągłymi płaskimi cebulkami z suchymi łuskami o żółto-brązowym kolorze i wadze od 25 do 30 g.
Późne dojrzewanie
Odmiany o okresie wegetacji około 80-95 dni. Wśród nich najbardziej popularne to:
- Vonsky. Ta odmiana może być uprawiana w niesprzyjających warunkach, ponieważ jest odporna na skrajne temperatury, szkodniki i choroby. W jednym gnieździe mogą pojawić się 3-4 cebulki, każda o wadze około 30-70 g, ma czerwoną łuskę i biały miąższ o jasnofioletowym odcieniu i półostrym smaku.
- Kunak. Kolejna odmiana o półostrym smaku, wyhodowana w Krasnodar Research Institute of Agriculture W każdym gnieździe pojawiają się 3-4 cebulki o zaokrąglonym płaskim lub okrągłym kształcie, które mają żółte łuski i biały miąższ. m ziemi można zebrać około 3 kg zieleni i 2,6 kg owoców cebuli.
- Twierdza. Ta odmiana nie boi się gnilnych zmian i tylko rzadko daje strzały. W jednym gnieździe powstaje 4-5 żarówek, każda o wadze 23-52 g, ma różowe łuski i jasnozieloną soczystą miąższ o półostrym smaku. Z 1 hektara można zebrać 17 ton owoców, idealnych do marynowania. Odmiana nadaje się do sadzenia zimowego.
- Bursztyn Syberyjski. Roślina toleruje zimno i nie boi się chorób gnilnych. W każdym gnieździe tworzy do 5-8 zębowych zębów cebulowych, które mają biały miąższ o półostrym smaku, pokryte są pomarańczowymi lub żółtymi łuskami i ważą 28-30 g. Łóżka mogą pomieścić do 2 kg owoców.
- Merneulsky (Bargalinsky). W przeciwieństwie do powyższych roślin, ta odmiana przynosi duże cebulki - o wadze od 50 do 90 g. Mają wydłużony owalny kształt, żółto-różową łuskę i soczysty biały miąższ. 4-5 żarówek rośnie w jednym gnieździe.
Kiedy sadzić?
W zależności od celu uprawy czas sadzenia szalotki może się różnić:
- Spadek. Aby uzyskać wczesne zbiory piór cebuli, zaleca się sadzenie cebuli zimą, to znaczy jesienią - w połowie lub pod koniec października, ponieważ kultura nie boi się mrozu.Należy pamiętać, że od momentu sadzenia do początku utrzymującej się zimnej pogody roślina zapuszcza korzenie około miesiąca, ale jeszcze nie zaczęła rosnąć. Takie sadzenie przyspieszy okres zbiorów o 2 tygodnie.
Podczas zimowego lądowania pióra można wyciąć w kwietniu, a głowy zebrać w czerwcu. Aby zimą mieć witaminy na stole, żarówki należy sadzić do destylacji w warunkach pokojowych.
- Na wiosnę. Aby wyhodować pełnowartościowe głowy, szalotki należy sadzić na przełomie marca i kwietnia. Aby określić najkorzystniejszy czas do sadzenia, należy skupić się na warunkach pogodowych - gleba powinna rozgrzać się do 8-10 ° C. W takich warunkach roślina będzie w stanie uzyskać wystarczającą ilość dużej ilości stopionej wody. Nie boi się resztkowych mrozów, wręcz przeciwnie, staje się bardziej aktywny i zyskuje witalność.
Szalotka należy do roślin mrozoodpornych - może wytrzymać spadki temperatury do -20 ° C i zachować witalność nawet po całkowitym zamrożeniu. Jednak lądowanie w zimie powinno odbywać się tylko w regionach południowych.
Jaki jest powód tej funkcji? Faktem jest, że na Uralu, Syberii i środkowych szerokościach geograficznych lądowanie zimowe może doprowadzić do śmierci około połowy wszystkich żarówek z powodu silnych mrozów. Ocalałe rośliny utworzą więcej zieleni niż cebulki, które zostały zasadzone wiosną, ponieważ podczas sadzenia zimowego szczyty zaczynają aktywnie rosnąć natychmiast po stopieniu pokrywy śnieżnej.
Aby określić dokładne daty sadzenia, ogrodnicy mogą również skupić się na kalendarzu księżycowym. Stwierdza, że sprzyjające dni dla uprawy szalotki to:
- w marcu - od 10 do 12, od 15 do 17, od 23 do 25, od 27 do 30;
- w kwietniu - od 2 do 9, od 11 do 15, od 24 do 27, 29 i 30;
- w maju - od 1 do 4, od 12 do 14, 26 i 27, 30;
- w październiku - od 4 do 7, od 15 do 17, od 19 do 21, od 23 do 25, 27;
- w listopadzie - od 1 do 3.
Kalendarz księżycowy określa nie tylko korzystne, ale także niepożądane dni sadzenia szalotki. Obejmują one:
- w marcu - 6, 7, 21;
- w kwietniu i maju - 5, 19;
- w czerwcu - 3 i 4, 17;
- w lipcu - 2 i 3, 17;
- w sierpniu - 15 i 16, 30 i 31;
- we wrześniu - 14 i 15, 28 i 29;
- w listopadzie - 12 i 13, 26 i 27.
Praca przygotowawcza
Aby sadzić szalotki w wybranym czasie, wszystkie działania przygotowawcze należy przeprowadzić w odpowiednim czasie. Polegają one na prawidłowym przetwarzaniu zarówno łóżek, jak i materiału do sadzenia. Każdy etap rozważamy osobno.
Przygotowanie łóżka
Przede wszystkim musisz wybrać odpowiednie miejsce do uprawy szalotki. Aby to zrobić, zwróć uwagę na następujące parametry:
- Oświetlenie. Miejsce to powinno być dobrze rozgrzane przez światło słoneczne, w przeciwnym razie w cieniu owocowanie rośliny wyraźnie się pogorszy.
- Najlepsi poprzednicy. Reguły płodozmianu stwierdzają, że szalotki najlepiej uprawiać w miejscach, w których rośliny te rosły w poprzednim sezonie:
- ogórki
- Pomidory
- cukinia;
- rośliny strączkowe;
- ziemniaki;
- kapusta.
- Najgorsi poprzednicy. Nie można uprawiać cebuli w miejscach, w których wcześniej uprawiano następujące rośliny:
- kukurydza;
- czosnek;
- słonecznik;
- buraczany;
- marchewka;
- inni przedstawiciele rodziny Łukowów (ponowne lądowanie jest możliwe dopiero po 3-5 latach).
- Sąsiedztwo. Doświadczeni ogrodnicy zalecają, aby nie umieszczać szalotki w pobliżu cebuli, ponieważ rośliny te mogą łatwo krzyżować się, co negatywnie wpłynie na ich wydajność. Marchew najlepiej hodować w pobliżu szalotki, ponieważ te rośliny odpychają szkodliwe dla siebie szkodniki. Dobrzy sąsiedzi to także:
- ogórki
- różne rodzaje sałatek;
- rzodkiewka;
- dzikie truskawki.
- Gleba. W przypadku szalotki najbardziej odpowiednia jest luźna i umiarkowanie wilgotna gleba o słabej lub neutralnej kwasowości, w przeciwnym razie cebulki staną się mniejsze, a warzywa szybko zmienią kolor na żółty. Świetną opcją jest gleba gliniasta lub piaszczysta.
Działka o odpowiednich parametrach musi być wcześniej przygotowana. W przypadku sadzenia wiosennego najlepszy czas przypada na jesień. Łóżka należy wykopać na głębokość 20-25 cm, usunąć wszystkie chwasty i resztki roślin, a następnie nawozić (na 1 m2):
- 30 g superfosfatu;
- 15-20 g nawozów potasowych;
- 2-3 łyżki. l Popiół drzewny;
- 3-4 kg kompostu lub gnijącego obornika;
- 1 teasurea.
Wraz z nadejściem wiosny pozostaje dodać nawóz azotowy (25 g na 1 kw. M) do utworzonych złóż i wymieszać go z glebą.
Jeśli sadzenie planowane jest na zimę, musisz przygotować miejsce od lata, przestrzegając powyższej sekwencji.
Przetwarzanie materiału sadzeniowego
Aby chronić przyszłe sadzenie przed chorobami i stymulować jego wzrost, materiał do sadzenia musi być odpowiednio przygotowany. Jako taki może być:
- Cebule. Przede wszystkim należy je posortować. Za najlepszy materiał uważa się próbki o wadze około 30 g, które osiągają 30 mm średnicy. Tworzą większą liczbę żarówek.
Większe okazy dają zbyt wiele małych głów, ale mniejsze mają niskie plony i dają tylko późne zbiory zieleni ozdobnej na stole, więc lepiej je sadzić zimą. Wybrany materiał musi zostać przetworzony:- 7 dni przed sadzeniem obniż go do ciepłej (+ 40 ... + 42 ° C) wody na 8-10 godzin;
- przed sadzeniem odetnij szyjkę zestawu nasion na ramionach, aby przyspieszyć pojawienie się zieleni (możesz pominąć tę manipulację, jeśli chcesz, ponieważ zmniejszy to plon rzepy i zieleni);
- moczyć sevkę przez 30 minut w roztworze nadmanganianu potasu lub fungicydu (na przykład w Maxim).
Jeśli planujesz wczesne zbiory zieleni, lepiej sadzić porośnięte szalotki na ziemi, rozgrzane w ciepłym pomieszczeniu o wysokiej wilgotności przez 2 tygodnie.
- Posiew. Aby zaktualizować materiał do sadzenia z nasion, musisz wyhodować nowe cebulki. Jeśli sadzisz wiosną, we wrześniu możesz zasiać. Są to małe gniazda zbudowane z małych cebul. W następnym sezonie można je wykorzystać jako nowy materiał do sadzenia.
Aby wyhodować wysokiej jakości siew, musisz kiełkować nasiona - przechowuj je w wilgotnej bawełnie lub gazie przez 1-2 dni. Aby zapobiec odparowaniu wilgoci, sadzonki należy regularnie spryskiwać ciepłą wodą. Kiełkowane nasiona pozostawia się do wyschnięcia, a następnie posypuje w ogrodzie.
Lądowanie szalotki
Przygotowany materiał do sadzenia należy sadzić w wilgotnej glebie, zgodnie z następującym schematem:
- odległość między rzędami wynosi 30-40 cm;
- odległość między żarówkami w rzędzie wynosi 20-30 cm;
- odległość między nasionami w rzędzie wynosi 8-10 cm;
- głębokość sadzenia cebul wynosi 2-3 cm (przy głębszym sadzeniu wzrost zieleni będzie opóźniony, a plon odmiany zmniejszy się, ale jeśli zostaną posadzone na płytszej głębokości, cebulki wybrzuszą spod ziemi);
- głębokość umieszczenia nasion wynosi 11-13 cm od dołu do dołu (jednak w regionach południowych nie jest konieczne pogłębianie szalotki głębiej niż 10 m, ponieważ zbyt mocne sadzenie wydłuży czas zbioru).
Po posadzeniu cebulki należy posypać glebą zmieszaną z popiołem drzewnym (3: 1) i podlać. Warto również sadzić ściółkę - do wypełnienia warstwą torfu lub próchnicy o grubości od 3,5 do 4 cm Jeśli cebula zostanie posadzona jesienią, wówczas łóżka można przykryć lapnikiem, który trzeba będzie usunąć wczesną wiosną.
Jeśli sadzonki nie są dodatkowo chronione przed zimnem, są w stanie wytrzymać spadek temperatury o -25 ° C. Przy niższych stawkach plony można zmniejszyć trzykrotnie.
Jak sadzić i uprawiać szalotki jest wyraźnie pokazane i opisane na poniższym filmie:
Shallot Care
Po wysianiu rozpoczyna się ostatni etap uprawy roślin, który polega na pielęgnacji sadzonek. Wymaga to pewnych manipulacji.
Podlewanie
Przez cały sezon wegetacyjny łóżko ogrodowe należy podlewać co najmniej 3 razy. W takim przypadku należy wziąć pod uwagę szereg zaleceń:
- Obficie podlewaj rośliny dopiero po wysiewie. W przyszłości nawilżanie jest dość proste, unikając nadmiernego wysuszenia gleby.
- Organizując nawadnianie, skup się na warunkach pogodowych. W deszczowe dni całkowicie unikaj dodatkowej wilgoci gleby, a w suche dni podlewaj co 7 dni.
- 21-28 dni przed rozpoczęciem zbioru, zminimalizuj wprowadzanie wilgoci odżywczej, aby pióra mogły żółknąć i całkowicie wyschnąć.
- Na początku lipca przestań podlewać, w przeciwnym razie krzewy nadmiernie aktywnie wyhodują zielenie, a same cebule okażą się bardzo małe.
Poluzowanie i pielenie
Aby roślina otrzymała wystarczającą ilość tlenu, musisz regularnie poluzować glebę - 1-2 razy w tygodniu. Taka manipulacja nie pozwoli na utworzenie cienkiej skorupy na powierzchni gleby, co uniemożliwi równomierne rozprowadzenie wilgoci do korzeni roślin.
Wraz z rozluźnieniem konieczne jest pielenie witryny, eliminując szybko rosnące chwasty, które zatykają przydatne nasadzenia. Pielenie jest również uważane za skuteczną metodę zwalczania szkodników i zapobiegania chorobom wirusowym.
Najlepszy opatrunek
W sezonie wegetacyjnym kultura musi być karmiona co najmniej 2 razy, zgodnie z tym schematem:
- Pierwsze karmienie - wraz z pojawieniem się pierwszych 3 piór. Nawozić lądowanie różnymi preparatami:
- nawóz organiczny - roztwór dziewanny (1:10) lub odchodów ptaków (1:15) w ilości 1 wiadra na 10 metrów kwadratowych. m;
- mieszanina azotanu amonu i superfosforanu w proporcji 10:10 g na 1 kwadrat. m;
- roztwór 1 łyżki. mocznik lub mocznik i 0,5 łyżki stołowej. nawóz potasowy na wiadrze z wodą.
- Drugi górny opatrunek - na etapie formowania cebulki lub z pojawieniem się 5 piór. W tym okresie roślina szczególnie potrzebuje fosforu i potasu, dlatego warto karmić ją mieszaniną 10 g chlorku potasu i 15 g superfosfatu w wiadrze z wodą.
30 dni przed zbiorem całkowicie przerwij karmienie, w przeciwnym razie warzywa będą się formować ze szkodą dla cebul.
Rębnia
Gdy tylko pojawią się strzały, należy je natychmiast rozbić, aby nie osiągnęły 10 cm. W pierwszych dniach lipca musisz także przerzedzić gniazda - aby wykopać z nich ziemię i usunąć wszystkie małe głowy wraz z zielenią, pozostawiając 5-6 najbardziej rozwiniętych primordii.
Takie działania pozwolą uzyskać plon cebul o większych rozmiarach. Zebrane żarówki i pióra można wykorzystać do gotowania lub zamrażania.
Sposób przerzedzania cebuli rodzinnej pokazano na poniższym filmie:
Ochrona przed chorobami i szkodnikami
W przypadku szalotki w deszczową i pochmurną pogodę następujące patologie grzybowe są niebezpieczne:
- mączniak;
- peronosporoza (mączniak rzekomy);
- zgnilizna szyi;
- Więdnięcie Fusarium itp.
Zainfekowane okazy zaczną pokrywać się różnymi zmianami i stopniowo zanikają. Jest prawie niemożliwe, aby je uratować, więc musisz jak najszybciej wykopać chore rośliny i zniszczyć je. Pozostałe sadzonki należy traktować fungicydem - Mikosan, Quadris lub Pentophagus.
Po spryskaniu chemikaliami szalotki nie można jeść przez pewien czas (czas ekspozycji na pierwiastki toksyczne podano w instrukcji użycia leku).
Następujące szkodniki są nie mniej niebezpieczne dla szalotki:
- Mucha cebulowa. Pojawia się z kwitnącymi wiśniami i mleczami. Z powodu larw muchy końce liści stają się białe, gniją i całkowicie blakną. W walce z szkodnikami krzewy i otaczającą je ziemię należy traktować popiołem drzewnym.
- Robaki. Aby się ich pozbyć, należy zalać liście rośliny solą fizjologiczną (1 szklanka soli w 1 wiadrze wody).
- Nicienie cebuli. Powoduje zgięcie dna żarówki macierzystej i infekuje całe sadzenie. Aby zapobiec śmierci całej uprawy, musisz natychmiast usunąć dotknięte rośliny. Prawidłowe przetwarzanie materiału sadzeniowego pomoże chronić przed nicieniami - musi być albo podgrzewany w ciepłej wodzie przez 60 minut, albo moczony przez kilka minut w 4% roztworze formaliny.
- Mszyca ogrodowa. Osiada na piórach rośliny i stopniowo wysysa z nich niezbędne soki. W walce z mszycami sadzonki można leczyć wywar z pieprzu, skórki ziemniaczanej lub rumianku aptecznego. Wśród preparatów chemicznych skuteczna jest wertycylina.
Zbiór i przechowywanie
Od połowy lipca musisz zacząć kosić piórko, w przeciwnym razie podczas zbiorów możesz spowodować aktywny wzrost matek i rozwój zielonych piór. Sama uprawa musi zostać zebrana pod koniec lipca. Sygnałem tego będzie suszenie i żółknięcie większości liści, ponieważ procesowi temu towarzyszy śmierć korzeni u korzenia.
Dojrzałe cebulki należy wykopać łopatą i delikatnie wyciągnąć z ziemi, a następnie wstrząsnąć i osuszyć na słońcu przez 20-30 dni. W pochmurną pogodę owoce cebuli wydobyte z gleby należy usunąć na kilka dni w zacienionym miejscu do suszenia.
Suszone liście należy odciąć, pozostawiając jedynie cienką szyję o wysokości 3-5 cm, a następnie suche głowy należy rozłożyć na żarówki. Można je przechowywać w pudełkach, szufladach lub sieciach, czyścić w suchym i chłodnym pomieszczeniu. W tej formie warzywo można przechowywać od 5-7 do 12 miesięcy. Jednocześnie żarówki powinny być regularnie sprawdzane, niezwłocznie usuwając próbki z objawami gnicia.
Możesz przechowywać wyodrębnione żarówki w postaci zamrożonej. Odbywa się to w następującej kolejności:
- Obierz żarówki.
- Duże głowy pokroić na kawałki.
- Zwilż trochę żarówki i umieść je w zamrażarce w celu zamrożenia.
- Przenieś zamrożony produkt do plastikowego pojemnika i włóż z powrotem do zamrażarki w celu przechowywania.
Korzystając z tej samej technologii, możesz zamrażać szalotki. Dzięki temu przechowywaniu warzywo zachowuje wszystkie swoje korzystne właściwości.
Jak zebrane szalotki można zobaczyć na poniższym filmie:
Bardziej delikatnym i słodkim analogiem cebuli są szalotki, które może uprawiać nawet początkujący ogrodnik. Roślina łatwo dostosowuje się do niekorzystnych warunków pogodowych i nie wymaga starannej konserwacji. Jednocześnie kultura daje doskonały plon piór i cebul do uniwersalnego użytku. Można je natychmiast zjeść lub przechowywać do 12 miesięcy.