Z jednej strony dzika rzodkiew jest szkodliwym chwastem trującym, z drugiej strony ma właściwości lecznicze i jest często wykorzystywana w medycynie ludowej, a roślina wydziela również nektar i pyłki w ilościach wystarczających do zebrania przez pszczoły, czyli jest dobrą rośliną miododajną. Więcej informacji o cechach dzikiej rzodkiewki, jej cechach botanicznych, klasyfikacji, korzyściach i szkodach.
Opis botaniczny
Rzodkiew dzika (Raphanus raphanistrum L.) to jednoroczna roślina wiosenna, która często występuje na opuszczonych działkach, wzdłuż poboczy dróg, na polach, w otwartych zalesionych miejscach. Rośnie w klimacie umiarkowanym, subtropikalnym, tropikalnym i regionach półsuchych. Posiada następujące cechy botaniczne:
- Trzon. Rośnie pionowo, osiągając wysokość 40-60 cm, ma kształt zaokrąglony lub lekko lancetowaty, ma niebieskawo-zieloną barwę, czasem przebarwioną fioletowo. Najczęściej z głównej łodygi wystaje kilka długich gałęzi, ale czasami niektóre rośliny mają nierozgałęzioną łodygę.
- System korzeniowy. Jest reprezentowany przez mocny korzeń palowy, słabo rozgałęziony korzeń, który płytko sięga do ziemi. Najpierw w kulturze tworzy się podstawowa rozeta z dużymi klapowanymi liśćmi, a następnie wyciąga się łodygę.
- Odchodzi. Blaszki liściowe Petiolate mają różne rozmiary i kształty - w kształcie liry, podłużne, jajowate. Są lekko szorstkie w dotyku, ponieważ niebieskawo-zielone lub fioletowe liście pokryte są grubymi włoskami. Na gałęziach układane są naprzemiennie. Dolne liście są duże - na długości mogą osiągnąć 15-30 cm, a szerokość - 5-10 cm Im wyżej na wierzchołku rośliny wzdłuż łodygi, tym są mniejsze i rzadsze.
- Kwiaty. Roślina kwitnie wczesnym latem małymi kwiatami o 4 płatkach (o średnicy nieprzekraczającej 18-40 mm), które są zbierane w luźnych podłużnych kwiatostanach - pędzlach. U europejskiej rzodkiewki kwiaty są przeważnie białe lub żółtawe. Na wschodniej rzodkiewce kwitną liliowe lub prawie fioletowe kwiaty.
- Posiew... Po kwitnieniu na roślinie tworzą się wydłużone strąki nasienne, przypominające miniaturowe strąki - osiągają 3-9 cm długości i 3-6 mm szerokości. Każde pudełko kończy się „ostrym dziobem”. Wewnątrz torebki nasiennej jest podzielona na kilka segmentów-segmentów, które zawierają nasiona.
Strąki są początkowo zielone lub fioletowe, ale w miarę dojrzewania stają się żółtawo brązowe lub szarawe. Dojrzały strąk łatwo się otwiera i dzieli na 3-10 segmentów. Każdy segment zawiera jedno ziarno.
Nasiona dzikiej rzodkwi mają prawie regularny zaokrąglony kształt i są koloru czerwonego lub żółtawobrązowego. Ich średnica nie przekracza 4 mm. W jednym sezonie roślina może wyprodukować 150-300 nasion. Strąki, które dostają się do ziemi, kiełkują dopiero po roku, gdyż w warunkach naturalnych muszą przejść stratyfikację. Jeśli nasiona, oczyszczone z segmentów, wpadły do gleby, kiełkują bardzo szybko, ale pod warunkiem, że znajdują się w ziemi na głębokości 1-4 cm.
Pochodzenie
Rzodkiewka znana jest od niepamiętnych czasów. Stosunek do tej rośliny okopowej był dwojaki. Starożytni Egipcjanie uważali je za „nieczyste” warzywo, ponieważ stanowiło część diety niewolników zaangażowanych w budowę piramid.
Wręcz przeciwnie, starożytni Grecy docenili tę roślinę okopową i przedstawili ją jako dar dla Boga - Apollina na igrzyskach delfickich, a także odlali ją w złocie. Ponadto starożytni greccy lekarze przypisywali rośliny okopowe lekom i przepisywali je pacjentom.
Rzodkiew dzika znana jest w zachodniej części kraju jako polna, we wschodnich regionach jako przybrzeżna. Ponadto ma również wiele popularnych nazw:
- gardło;
- drzemka z kurczaka;
- musztarda polna;
- żółtaczka;
- żółtaczka;
- zioło blistrowe;
- redeshnik;
- Grzyb;
- srogi;
- rzepak;
- chrzan polny;
- bor.
Taksonomia i obszar
Typ rzodkiewki dzikiej lub polnej (przybrzeżnej) to:
- do rodziny - rzodkiewka;
- rodzina - kapusta (krzyżowa);
- klasa - dwuliścienne;
- dział - kwitnienie, okrytozalążkowe;
- królestwo - Rośliny.
Rzodkiewka rośnie w europejskiej części byłego ZSRR, w pasie lasów nieziemskich. Chwast występuje w Afryce i Azji, a także w krajach europejskich. Ulubionymi miejscami uprawy są zarośla łąkowe, pobocza dróg i opuszczone obszary.
Rosnące funkcje
Roślina jest dość bezpretensjonalna, jednak przy celowej uprawie dzikiej rzodkiewki do celów leczniczych bierze się pod uwagę pewne cechy szczególne.
Podstawowe zasady lądowania
Sadząc dziką rzodkiewkę, należy przestrzegać następujących zasad:
- Kultury poprzedzające. Rzodkiewka nie jest sadzona po uprawach z tej samej rodziny - krzyżowej: rzodkiewki, kapusty, daikon i innych przedstawicieli. Wynika to z możliwej obecności krzyżowca pchełkowatego w miejscu sadzenia, który atakuje rośliny z tej rodziny.
- Skład gleby. Aby uzyskać dobre zbiory, wprowadzają humus w wieku 2-3 lat i rozcieńczają go o jedną czwartą popiołem drzewnym.
- Czas wysiadania. Rzodkiew polna konsekwentnie daje 2 plony w sezonie. Pierwsze zbiory nie charakteryzują się dobrą jakością utrzymania. Ta jakość wyróżnia się jesiennymi zbiorami. Drugie lądowanie odbywa się w pierwszej dekadzie czerwca, w regionach południowych - pod koniec czerwca.
Cechy techniki rolniczej
Podczas wykonywania działań agrotechnicznych przestrzegane są następujące zasady:
- Miejsce i sposób lądowania. Kultura uwielbia dobrze oświetlone miejsca. Podczas sadzenia nasiona są osadzane w glebie na 2-3 cm.
- Przerzedzenie i rozluźnienie. Po pojawieniu się pierwszych pędów gleba jest poluzowana, a sadzonki przerzedzone na odległość 5-6 cm, a gdy zebrania staną się silniejsze, przeprowadza się drugie przerzedzenie już w odległości 15 cm
- Top dressing. Kiedy pojawią się 3-4 liście, pierwsze karmienie jest zakończone. W tym przypadku używają wyłącznie opatrunków mineralnych. Kolejne karmienie odbywa się miesiąc po pierwszym. Jako top dressing w 10 litrach wody rozcieńczyć:
- mocznik - 20 g;
- superfosfat - 60 g;
- chlorek potasu - 15 g.
- Podlewanie. Dzika rzodkiewka jest wymagająca w zakresie nawadniania. Nawet krótki pobyt w suchej glebie negatywnie wpływa na jakość plonu. Podlewanie odbywa się regularnie, w zależności od warunków pogodowych, zapobiegając wysychaniu gleby.
Cechy wzrostu i reprodukcji
Głębokość kiełkowania nasion dzikiej rzodkwi wynosi 2-5 cm Wahania temperatury, zwłaszcza w przedziale 12 ° C, sprzyjają ich kiełkowaniu po okresie spoczynku, który trwa średnio od 6 do 8 miesięcy. Zachowują żywotność w ziemi do 10 lat. Do kiełkowania wystarczy, że po przezimowaniu ogrzeją glebę do 2-4 ° C.
Rzodkiewka rozmnaża się tylko przez nasiona. Zwykle rozprzestrzeniają się blisko rośliny matecznej. Eksperci tłumaczą rozprzestrzenianie się chwastów na większe odległości tym, że ziarno zbóż - pszenicy, owsa, żyta - zostało zanieczyszczone materiałem siewnym chwastów.
Nasiona dzikiej rzodkwi zwykle dojrzewają w czasie zbiorów. Podczas koszenia zbóż część segmentów strąków wpada w ziemię, zatykając glebę, a część trafia w uprawę i zatyka ziarno.
Wartość ekonomiczna i zastosowanie
Dzika rzodkiewka to chwast, który atakuje wszystkie uprawy jare - zboża, rośliny strączkowe, zboża i trawy pastewne. Zagłusza wszystkie sadzonki, ponieważ pobiera dużą ilość składników odżywczych z gleby, a także z powodu szybkiego wzrostu zacienia plony. Z powodu braku światła słonecznego zboża rosną słabo i pozostają w tyle pod względem wzrostu i rozwoju.
Podczas zbioru bardzo trudno jest oddzielić zachwaszczone strąki rzodkiewki, ponieważ segmenty strąków rzodkiewki są prawie tej samej wielkości co ziarno chleba. W gospodarstwach zboże jest oczyszczane ze ściółki w następujący sposób - ziarno zanurza się w wodzie i jednocześnie miesza. Strąki rzodkiewki są lżejsze od ziaren zbóż, dzięki czemu łatwo wypływają na powierzchnię wody.
Dzika rzodkiewka to niebezpieczna roślina dla zwierząt gospodarskich. Jeśli rośnie na pastwiskach, może spowodować zatrucie, a nawet śmierć zwierzęcia.
Jednak dzika rzodkiewka jest uważana za roślinę leczniczą ze względu na jej korzystne właściwości. Olej pozyskiwany jest z nasion dzikiej rzodkwi, rzadko, ale roślina ta jest używana jako roślina miododajna. Substancje toksyczne z rzodkiewki odparowują dopiero, gdy wierzchołki są całkowicie suche, dlatego często robi się z nich przyprawy.
Przydatne właściwości i szkoda
Kultura zawiera dużą ilość witamin, olejków eterycznych, pierwiastków śladowych i minerałów. Sok zawiera imponującą ilość fosforu, wapnia, sodu, a także jodu i żelaza. Inne korzystne właściwości dzikiej rzodkiewki to:
- silne działanie przeciwbakteryjne i bakteriobójcze, dzięki czemu jest dobrym lekarstwem na różne choroby skóry;
- wywar z nasion pomaga przy reumatyzmie, kamicy moczowej i przywraca pracę przewodu pokarmowego;
- rzodkiewka wchłania i usuwa szkodliwe substancje z przewodu pokarmowego.
Jednak w okresie kwitnienia na wierzchołkach i kwiatostanach powstają olejki gorczycowe zawierające toksyny. U nasady trujące substancje są zawsze obecne, niezależnie od faz rozwoju, dlatego w żadnym wypadku nie należy ich spożywać. Spożycie zielonych części lub kwiatostanów, nawet w małych dawkach, do organizmu powoduje poważne zatrucie.
Przy pierwszych oznakach zatrucia należy natychmiast wezwać karetkę i przepłukać żołądek.
Główne oznaki zatrucia dziką rzodkiewką:
- przebarwienie moczu, staje się bardziej nasycony;
- zaburzenia przewodu żołądkowo-jelitowego objawiające się nudnościami, kolką i wymiotami;
- proces zapalny zachodzi w nerkach, a wątroba degeneruje się, zapada;
- toksyny powodują zakłócenia w pracy serca, a przy ich wysokim stężeniu może dojść do zatrzymania mięśnia sercowego;
- wszystkim objawom towarzyszy fizyczne osłabienie.
Przygotowując i stosując leki na bazie części dzikiej rzodkwi, konieczne jest poznanie dokładnych dawek oraz technologii sporządzania wywarów i naparów.
Jak pozbyć się chwastów?
Farmy, które cierpią z powodu inwazji dzikiej rzodkwi, podejmują następujące działania, aby ją zniszczyć:
- Sadzonki chwastów niszczone są na etapie „białej nitki” - etap ten występuje wczesną wiosną, kiedy na powierzchni gleby pojawiają się rzadkie pędy, ale w gruncie nasiona już masowo kiełkują. Wystarczy spulchnić glebę na głębokość 5 cm za pomocą motyki lub grabi, aby zniszczyć większość chwastów.
- Jesienią wykopują ziemię.
- Siew roślin ozimych i upraw rzędowych odbywa się naprzemiennie.
- Używaj zatwierdzonych herbicydów.
- Jeśli obszar witryny jest mały, chwasty usuwa się ręcznie.
Dzika rzodkiewka wyrządza ogromne szkody rolnictwu, dlatego nieustannie z nią walczą.
Dzika rzodkiewka to chwast, który nie jest pozbawiony przydatnych właściwości. Rzadko uprawia się szczególnie dziką rzodkiewkę, ale często wręcz przeciwnie, próbuje się jej pozbyć, ponieważ przeszkadza ona w rozwoju wielu upraw, zwłaszcza zbożom. W przypadku stosowania dzikiej rzodkiewki do celów leczniczych przepis jest ściśle przestrzegany, aby uniknąć możliwego zatrucia.