Blue Dove to najczęstsza odmiana gołębi. Siedliska w starożytności znajdowały się na północy Afryki, południu i w centrum Europy. Z biegiem czasu gatunek zaczął się oswajać i rozprzestrzeniać na wszystkie zakątki świata.
Gołąb
Zewnętrzny
Rasa gołębi skalnych dzieli się na:
- dzikie osobniki;
- przedstawiciele synantropijni, czyli ci, którzy żyją i gniazdują w bezpośrednim sąsiedztwie ludzi.
Dla gołębi żyjących w warunkach miejskich charakterystyczna jest szeroka gama kolorów. Zewnętrzny opis gołębia jest następujący:
- długość ciała 30-36 cm;
- masa ciała - około 370 g, przy dobrym zadowoleniu w warunkach miejskich może być więcej;
- oczy mogą być złote lub czerwone;
- dziób z lekko tępym końcem, średniej długości;
- pióro jest grube, przyczepione do górnej warstwy skóry, dlatego często odpada;
- upierzenie szare z fioletowym, zielonkawym lub metalicznym odcieniem.
Dla dzikich osobników charakterystyczny jest jaśniejszy kolor upierzenia. Na skrzydłach czarny pasek. Synantropijne osobniki mają bardziej zróżnicowany kolor, wśród nich są ptaki czekoladowe, niebieskie, bieliki, śnieżnobiałe. Obie odmiany wyróżnia niezwykła budowa małżowin usznych ukrytych pod piórami. Dzięki tej strukturze gołębie mogą słyszeć dźwięki, których człowiek nie słyszy.
Dziki gołąb woli żyć na skalistych klifach, dlatego bardzo rzadko można go zobaczyć na gałęziach drzew. Ptaki synantropiczne są bardziej przystosowane do gałęzi, ale wciąż częściej chodzą po ziemi lub siedzą na dachach i wszelkiego rodzaju gzymsach. Kiedy gołąb skalny porusza się pieszo, porusza głową do przodu i do tyłu, aby skoncentrować wzrok. Wizualnie gołąb może rozróżnić prawie każdy kolor.
Szary gołąb jest świetną ulotką. Może osiągać prędkość około 100 km / h. Ptak unosi się w powietrze pionowo. Jest doskonale zorientowany w kosmosie, może latać do domu z odległości kilkudziesięciu tysięcy kilometrów.
Cechy zachowania i siedliska
Dla dzikiego ptactwa charakterystycznym siedliskiem jest otwarty teren, skaliste klify, stepy. W krajach afrykańskich często można je znaleźć w oazach pustynnych. Obszar dystrybucji dzikiego Blue Dove to północna część Afryki, tuż nad Saharą, południe i centrum Europy, Azja.
Na większym obszarze osiedlają się ptaki częściowo udomowione. Można je znaleźć w dowolnym miejscu na świecie. Na miejsca lęgowe wybierane są strychy i opuszczone place budowy, niezatłoczone i ciche miejsca, do których drapieżniki nie mają dostępu.
W naturalnym środowisku wrogami gołębicy są ptaki z rzędu jastrzębi, sów i sów. Gniazda są często niszczone przez fretki, kuny, rysie, a gołąb może zostać złapany przez lisa lub szopa pracza. Mieszkańcom miast grożą koty, wrony, kawki i szczury. Konieczność ciągłej czujności i umiejętność rozróżniania dźwięków niedostępnych dla innych uszu sprawiły, że sen gołębia był bardzo wrażliwy. Przy najmniejszym niebezpieczeństwie natychmiast budzą się i startują.
Gołąb skalny może migrować na krótkie odległości. Kiedy robi się zimniej, przenosi się tam, gdzie jest cieplej. W zimnych rejonach schodzi z gór na niziny. W warunkach miasta wraz z nadejściem chłodów zbliża się do mieszkań ludzkich czy śmieci.
Dove Sisy był bardzo przywiązany do swojego domu. W znanym miejscu może hodować pisklęta przez kilka lat z rzędu. Ta funkcja stała się korzystna dla ludzi, gdy zaczęli używać poczty gołębiej. Często ptaki żyją parami, ale tworzą stada na pożywienie.
Co jeść
Szary gołąb absolutnie nie jest kapryśnym ptakiem w wyborze jedzenia. Wynika to z faktu, że ma on bardzo mało kubków smakowych w ustach. W przeważającej części podstawą diety jest pokarm roślinny. Ptak zjada chrząszcze i muszki tylko przez przypadek, gdy obiera ziarna i chleb z ziemi. Dzikie sizari żywią się nasionami różnych roślin. Często gromadzą się w stadach pszenicy, pól kukurydzy. Lubią też jeść owoce i jagody.
Gołębie domowe często żywią się śmieciami. Ptaki latają na wysypiska miejskie i tam zdobywają własne pożywienie. Często ludzie karmią je nasionami i bułką tartą. Jeśli przyniesiesz jedzenie w to samo miejsce przez kilka dni z rzędu, wkrótce sami zaczną przybywać w wyznaczonym czasie w tym obszarze. Mają doskonałą pamięć.
Gołębie skalne tworzą stada w poszukiwaniu pożywienia. Nie mają wyraźnego porządku, więc stado łatwo się rozpada i tworzy nowe. Nawet w stadzie ptaki często trzymane są w parach. Obserwując je, widać, że gołąb i gołąb dzielą się ze sobą jedzeniem i nie pozwalają innym gołębiom zbliżyć się do siebie.
Reprodukcja
Para do stworzenia rodziny gołębi powstaje raz na zawsze. Początek okresu godowego przypada na ostatnie dni lutego - początek marca. Gołąb najpierw znajduje miejsce na gniazdo, a potem szuka gołębicy. Para często składa się z ptaków o mniej więcej tym samym temperamencie.
Ci, którzy choć raz słyszeli, jak gruchał samiec, nigdy nie pomylą tych dźwięków z niczym. Za pomocą głosu gołąb wysyła mu wiadomość o swoich zamiarach. Ponadto samiec unosi ogon, wykonując rodzaj tańca godowego. Jednak ostateczny wybór należy do kobiety. Bez względu na to, ile męskich kojotów, jeśli nie lubi gołębia, nigdy się z nim nie sparuje.
Brutalne życie Sekrety hodowli gołębi
Procedura zalotów
Na ceremonii zalotów mężczyzna wykonuje całą pracę. Zadaniem kobiety jest tylko docenienie kawalera i zgodzenie się na związek lub odrzucenie nieudanego partnera. U gołębi nie ma natychmiastowego krycia, początek procesu poprzedza ceremonia zaślubin. Od jakiegoś czasu mężczyzna krąży wokół swojej dziewczyny, ścigając ją wszędzie.
Męskie pióra pióra na szyi. Gołąb przechyla głowę do ziemi i rozkłada skrzydła. Często wykonuje postawę pionową, rozciągając się na łapach i wachlując ogonem. Taki taniec zawsze towarzyszy coo.
Po tym, jak samica zaakceptuje zaloty partnera, zostają oficjalnie parą, czego dowodem jest zachowanie w stadzie. Bardzo starannie oczyszczają się nawzajem z piór, dotykają dziobami.
Tereny lęgowe
Po utworzeniu pary gołąb ze specjalną gorliwością pilnuje terytorium, na którym znajduje się gniazdo, a także swojej samicy. Jeśli pojawi się inny mężczyzna, próbuje zamknąć wybranego i zabrać go. Najbardziej agresywne walki z nieznajomymi.
Samice tej rasy są zawsze związane z jednym partnerem. Nawet gdy ptak zostanie skradziony lub skrzyżowany z innym samcem, nadal wróci do swojego starego partnera. Para tworzy gniazdo za pomocą wspólnych sił. Samica siedzi i posłusznie czeka, aż partner przyniesie jej materiał do gniazda, które następnie ostrożnie kładzie i tworzy dom.
Opieka nad potomstwem
Po 2 tygodniach po kryciu samica składa jajko, kilka dni później - drugie. Wielkość jaj około 2 cm, kolor skorupy może być niebieski lub beżowy. Szare gołębie inkubują z kolei swoje pisklęta. Często w ciągu dnia w gnieździe jest gołąb, aw nocy gołąb. Mama spędza więcej czasu w gnieździe.
Gołąb składa jaja, aby samica miała okazję zjeść. Jeśli pozostaje zbyt długo, wydaje charakterystyczne dźwięki, wzywając ją do powrotu do gniazda. Pisklęta rodzą się z różnicą od 10 do 48 godzin. Po urodzeniu wydają cichy pisk. Pisklęta rodzą się bez upierzenia, dlatego potrzebują ciągłego ogrzewania.
Przez pierwsze 25 dni pisklęta żywią się mlekiem ptasim, które jest wytwarzane w wolu obojga rodziców. Od 25 dnia do diety dodaje się namoczone zboża. Hodowla mlekiem może trwać 1,5-2 miesiące. Często w tym okresie samica zaczyna już wykluwać kolejne pisklęta. Jeśli gołąb siedzi już na jajach, samiec nadal samodzielnie karmi poprzednie gołębie.
Gołębie opuszczają gniazdo 45 dnia. W tym momencie ich wygląd jest prawie taki sam, jak u osobników dojrzałych. W okresie od początku okresu godowego do końca lata para może urodzić do 8 lęgów. Wszystko będzie zależeć od środowiska, w którym żyje rodzina oraz od dostępności i jakości karmy. W środowisku miejskim gołąb szary żyje 3 lata, w warunkach domowych osiąga wiek 15 lat.
Wpływ na życie ludzkie
Ten typ ptaka ostrzega przed niebezpieczeństwem i może być przydatny w wielu aspektach życia ludzkiego. Na przykład w czasie, gdy nie było absolutnie żadnej komunikacji, szary gołąb był używany przez człowieka jako poczta. Gołębie są doskonale zorientowane w przestrzeni, więc zawsze wracają do domu.
Dziś ptaki te są wykorzystywane w akcjach ratowniczych. Ptaki wydają odpowiedni dźwięk, gdy napotykają żółtą kamizelkę lub krążą nad miejscem, w którym znaleziono zagubioną osobę. Gołębie są bardzo inteligentnymi stworzeniami, dzięki czemu można je łatwo wytrenować.
Gołębie były pierwszymi udomowionymi przedstawicielami. Oswoili dzikiego cisara 5000 lat temu. To on jest uważany za przodka wszystkich kolejnych ras domowych. Po udomowieniu zaczęły rosnąć w celu uzyskania mięsa, jaj i piór.
Pierwsze wzmianki o zdolnościach sisar wciąż znajdują się w Biblii: Noe wysyła gołębicę na poszukiwanie ziemi. Potem ptak stał się symbolem pokoju.
Hodowla
Aby wyhodować Grey Doves w domu, musisz zbudować dom. Różnica między rasą polega na jej prostocie w wyborze pokarmu. Jednak fakt ten nie oznacza, że możesz pozostawić jedzenie gołębi przypadkowi. Piękne pióro i smaczne mięso można uzyskać tylko przy odpowiedniej pielęgnacji i karmieniu zrównoważoną karmą.
Gołębie mają bardzo słabą odporność, dlatego w celu uniknięcia zakażenia chorobami zakaźnymi należy je zaszczepić. Gołębie mogą być nosicielami wielu dolegliwości groźnych dla człowieka. Czystość i terminowa wentylacja pomieszczenia, w którym mieszkają gołębie, to klucz do dobrego zdrowia zwierząt. Pomieszczenie powinno również utrzymywać optymalną temperaturę i wilgotność, aby ptaki mogły normalnie się rozwijać. Musi być wolny wybieg.
Interesujące fakty
Ta rasa ma taką cechę, jak naprowadzanie. To możliwość powrotu do domu z dowolnej odległości. Te ptaki mogą przebywać w powietrzu przez długi czas. Rekordzistą powrotu do domu z dużej odległości jest brazylijska gołębica piękności. Przeleciała 41,5 km.
Jeśli zasłonisz mu oczy, przestanie kręcić głową w tę iz powrotem i będzie poruszać się po terenie. Opisy gołębi znajdują się w źródłach historycznych znacznie częściej niż u innych przedstawicieli ptaków.
Część końcowa
Dziś praktycznie nie ma regionów i krajów, w których nie byłoby Blue Doves. Ta rasa została oswojona 5000 lat temu. Używane do robienia mięsa, jajek i puchu. Człowiek oswoił te ptaki jako jeden z pierwszych. Uważa się, że pozostałe domowe rasy gołębi zostały właśnie z nich wyselekcjonowane. Gatunek ma swoją nazwę od koloru upierzenia, w którym dominują niebieskawe kolory z zielonym, niebieskim i metalicznym odcieniem. Dziki krewny ma jaśniejszy kolor niż półdomowy.
W życiu człowieka ptak odegrał niejednoznaczną rolę. Były używane nie tylko do zdobywania mięsa, ale także w przesyłkach gołębi. Dziś nadal są używane w różnych operacjach wyszukiwania. Ta rasa wyróżnia się ciekawskim umysłem i wytrzymałością. Jej przedstawiciele potrafią wrócić do domu z bardzo dużych odległości. Rozwijają prędkość lotu ponad 100 km / h.