Kaczka perkoz z rzędu muchomorów wodnych jest jedyną w swoim rodzaju, która swoją nazwę zawdzięcza specyficznemu smakowi mięsa o nieprzyjemnym rybi zapachu.
Kaczka muchomor
O rasie muchomorów
Muchomory, często mylone z kaczkami, tak naprawdę do nich nie należą. Tworzą inną, odrębną klasę ptaków i zewnętrznie różnią się od rodziny kaczek. Jednak przedstawiciele tego gatunku są często nazywani kaczką muchomor. Najpopularniejszym gatunkiem na terytorium Europy jest perkoz, inaczej nazywany perkozem.
Perkoz dwuczuby jest nieco mniejszy niż klasyczna kaczka. Jego wysokość waha się od 23 do 75 cm, waga od 120 do 1500 g. Ma cienką szyję i lekko wydłużony prosty dziób. Na zdjęciu można zauważyć charakterystyczne cechy perkoza, które są charakterystyczne dla ogólnej charakterystyki wyglądu perkoza:
- imbirowa obroża na szyi to wizytówka ptaka,
- brązowo-czerwony tył,
- okolice szyjki macicy, okolice głowy i brzuch są pomalowane na biało.
Wiosną w Greater Greater rośnie para kępek ciemnych piór, które na zdjęciu wyglądają jak małe uszy. Zimą takiej dekoracji (podobnie jak obroży) nie widać na ptaku.
Geografia dystrybucji
Ptak wybrał wszystkie kontynenty jako swoje siedlisko, z wyjątkiem tylko Antarktydy. Woli osiedlać się w tropikach na obszarach o klimacie umiarkowanym i subpolarnym. Na północ od koła podbiegunowego można zobaczyć tylko jednego przedstawiciela rzędu perkozów - czerwonoszyja. Reszta gatunku nie opanowała tak odległych regionów polarnych.
Geografia rozmieszczenia perkoza jest ograniczona do odizolowanych wysp, na przykład Madagaskaru i Nowej Zelandii. Czasami występuje w Afryce.
Niektóre gatunki, takie jak krótkoskrzydły rolllandia, perkoz Atitlan i perkoz tachanowski, ograniczały się do oddzielnych jezior położonych na kontynencie południowoamerykańskim. W Rosji żyje pięć gatunków przedstawicieli opisanych kaczek: perkoz dwuczuby, rogaty, czarnoszyi, szare i małe.
Do gniazdowania muchomory preferują zamknięte zbiorniki i płytkie jeziora, których dno jest piaszczyste i nie ma prądu. W rzadkich przypadkach można je spotkać na wolno płynących rzekach. Tylko dwóch przedstawicieli rzędu perkozy - Magellana i Zachodu - preferowało dla siebie zatoki morskie. Ptaki Ameryki Południowej wybrały do zamieszkania jeziora położone na wysokości 4 km. Perkoz dwuczuby można zobaczyć na sztucznych zbiornikach, a perkozy środkowoeuropejskie od dawna opanowały stawy miejskie.
Cechy zachowania
Mieszkańcy tropików i subtropików są skłonni do osiedlania się, przenosząc się wyłącznie do pobliskich wybrzeży morskich. Wśród mieszkańców regionów o klimacie umiarkowanym częściej występują perkozy wędrowne, które w okresie lęgowym migrują w ogromnych stadach liczących od 20 do 750 tys. Ptaków.
Perkoz dwuczuby pływają bez większego chęci, choć potrafią to zrobić szybko.
Dźwięki głosu większości muchomorów, w tym perkoza, mają wiele odmian, ale są też milczący przedstawiciele, wśród których jest australijski muchomor. Najczęściej słychać głos kaczek muchomorów w okresie godowym oraz gdy ptaki wykazują agresję.
Niektóre muchomory mają w swoim arsenale do 12 różnych kombinacji dźwięków.
Przeważnie muchomory są miłośnikami dziennego trybu życia, ale czasami potrafią być aktywne nocą w jasnym świetle księżyca.
Z reguły bytowanie w samotności jest bardziej odpowiednie dla perkozy, dopiero na początku sezonu godowego i lęgowego gubią się w parach, a zimą mogą żyć w małych grupach. Tylko nieliczne, na przykład kijanka, gatunek srebrzysty, zachodni, wolą inny sposób działania i życia i pozostają w koloniach.
Gniazdowanie i hodowla
Grzywacz czubaty przybywa do Europy w okresie od marca do kwietnia. Większość zabaw godowych ptaków odbywa się na powierzchni wody, kiedy to samce przestrzegają ustalonego ścisłego rytuału zalotów samicy. W tym samym czasie perkozy unoszą się ku sobie z luźnym upierzeniem w okolicy kołnierza, potrząsając głowami, zbliżając się do siebie. Stojąc prosto, przypominają pingwiny w swojej postawie, oferując w prezencie wiązki alg w dziobach.
Pływający dom do gniazdowania chartów ma średnicę 0,6 m. Gniazdo jest budowane do wysokości 0,8 m. Skład jaja greyhounda zawiera do 4 jaj o czystym białym kolorze, których skorupa po chwili z pobliskiej gnijącej roślinności, której większą kompozycją są trzciny, nabiera brązowego odcienia.
Nowo pojawiające się 24 dnia pisklęta po krótkim czasie mogą samodzielnie pływać.