Większość pasterzy, którzy nie mają wystarczającej wiedzy, często mylą zwykły stan zwierzęcia z bolesnym. I odwrotnie: z powodu braku wiedzy nie reaguje na czas na rozwój tej lub innej dolegliwości, która może wyrządzić znaczne szkody całemu inwentarzowi. Właśnie z powodu przedwczesnego apelowania o specjalistyczną pomoc często dochodzi do zaniedbania najgroźniejszych chorób, które mogą nie tylko zaszkodzić zdrowiu, ale także spowodować śmierć.
Pryszczyca u krów
Na tej podstawie dla każdego właściciela niezwykle ważne jest posiadanie podstawowych informacji o najczęstszych typach chorób i infekcji, które mogą szkodzić zwierzętom gospodarskim. Na przykład bardzo ważne jest, aby mieć informacje o zagrożeniach związanych z pryszczycą u krów, a także mieć przynajmniej ogólne pojęcie, jak sobie z tym problemem radzić.
Określenie objawów choroby
W istocie pryszczyca należy do kategorii chorób krów, które mają charakter wirusowo-zakaźny, objawiający się procesami patologicznymi, które mogą zachodzić zarówno w organizmie bydła domowego, jak i dzikiego bydła. Do tej pory ta choroba ma wiele zidentyfikowanych i ustrukturyzowanych objawów, które pojawiają się niezależnie od gatunku zwierząt dotkniętych wirusem. Listę tych znaków można wyróżnić:
- obecność drgawek gorączkowych;
- gdy dotyczy to błon śluzowych jamy ustnej, sutków, szczelin między kopytami;
- uszkodzenie mięśni szkieletowych u młodego bydła.
Niebezpieczeństwo polega na tym, że na świecie niejednokrotnie odnotowano przypadki zakażenia ludzkim wirusem łuskowca, w tym przypadku kategorię ryzyka tworzyły głównie dzieci.
Pryszczyca krów jest corocznie odnotowywana w zdecydowanej większości krajów świata, dlatego nie należy być całkowicie pewnym bezpieczeństwa i ignorować podstawowe zasady ostrożności. Dlatego podsumowuje się szkody, jakie przemysł poniósł w wyniku rozprzestrzeniania się choroby, a do wiadomości specjalistów i opinii publicznej corocznie przedstawiane są liczby wskazujące na problemy ze spadkiem otłuszczenia, mlecznością danej krowy, znacznym spadkiem wskaźników jakości wytwarzanych produktów. Można śmiało powiedzieć, że choroba pryszczycy krów, przy jej masowym rozprzestrzenianiu się, wprowadza istotne niedogodności w naturalnej działalności gospodarczej nie tylko na niektórych terytoriach, ale także w całych krajach, w których rolnictwo i hodowla zwierząt są często priorytetowymi sektorami gospodarki.
Cechy postępu choroby
Organizm wirusa, który należy do kategorii czynników wywołujących pryszczycę u krów, zawiera RNA. Do tej pory zidentyfikowano i zbadano 7 certyfikatów i ponad 70 odmian wirusów wywołujących tę chorobę. Typologie i zmienność, które wykazują cząsteczki bakteryjne, mogą również mieć szereg cech immunologicznych.
- Odporność na każdy wariant wirusów wywołujących choroby bydła w stosunku do innych gatunków i odmian.
- Pryszczyca jest szczególnie odporna.
- Pokryte włosem powierzchnie skóry krów są zdolne do zatrzymywania żywych wirusów przez 50 dni, natomiast w przypadku warstwy paszy czy gleby możemy mówić o okresie przydatności do spożycia wynoszącym prawie sześć miesięcy.
Opisane znaki wyraźnie wskazują na szczególną „trwałość” wirusa, co znacznie komplikuje proces leczenia. Dla własnego bezpieczeństwa osoby mające kontakt z chorymi zwierzętami mogą przetwarzać odzież gorącą parą, co prowadzi do błyskawicznej eliminacji komplementarnej aktywności wirusów. Ponadto wykazano, że wysoce skuteczny jest środek do obróbki roztworu, zawierający sodę kaustyczną i formalinę.
Pojawienie się pierwszych objawów pryszczycy u krów powinno być powodem nie tylko podjęcia działań leczniczych, ale także w celu ochrony zdrowia pasterza.
Możliwość infekcji
Istnieje wiele sposobów przenoszenia wirusa i wszystkie są oczywiste. Przede wszystkim należy pamiętać, że czynnik sprawczy wirusa często żyje na powierzchni wierzchniej odzieży osoby, która miała kontakt z chorymi zwierzętami. Biorąc pod uwagę, że pryszczyca jest w stanie przetrwać nawet w warunkach długotrwałego transportu, możliwość zachorowania w tym okresie jest niezwykle duża. Inną bardzo powszechną drogą przenoszenia tego wirusa jest skażona karma dostarczana przez pozbawionego skrupułów dostawcę lub sprzedawcę.
Najczęściej pryszczyca u krowy pojawia się w wyniku kontaktu patogenu z uszkodzonym obszarem wymienia, kończyny lub błon śluzowych jamy ustnej. W takich warunkach choroba otrzymuje najkorzystniejsze warunki do rozwoju.
Kiedy wirus opuszcza obszar pierwotnej reprodukcji, komórki wirusa dostają się do krwiobiegu i wraz z nim są transportowane po całym organizmie, wpływając na narządy układu odpornościowego, blokując niezbędną odpowiedź organizmu. Ponadto cechą wirusa jest jego koncentracja w strefie mięśnia sercowego, a także mięśni szkieletu, a następnie zmiany w ich pracy. W oparciu o tę interwencję zachodzi proces deformacji włókien tkankowych mięśnia sercowego, co negatywnie wpływa na ich funkcjonalność, a także wydajność.
Opis obrazu klinicznego choroby
Pryszczyca jako choroba ma szczególny obraz kliniczny. Tak więc okres inkubacji wirusa rzadko przekracza 1 tydzień, po czym zaczynają pojawiać się pierwsze objawy. Jednocześnie odnotowano wcześniej przypadki, gdy okres inkubacji przekroczył trzy tygodnie. Jednocześnie, jak już wskazano wcześniej, objawy i oznaki choroby są zawsze takie same i głównie są następujące:
- Wzrost temperatury ciała do wskaźników przekraczających granicę 40 ° C.
- Krowa ma przygnębiony nastrój.
- Spadek dobowej mleczności zwierząt gospodarskich.
- Pojawienie się w jamie ustnej, a także na powierzchniach języka, w kanale nosowym pęcherzyków, w których znajduje się ciecz - afta, podczas gdy przy pierwszej parze ciecz ta jest przezroczysta, a po chwili staje się mętna. Te nowotwory często pękają w ciągu trzech dni.
- Pojawienie się nowotworów (rufowych) w przestrzeniach międzypalcowych, szczelinach i rogówkach: po pęknięciu afty takie tworzą wrzody wraz z wyciekającym płynem, rozprzestrzeniając wirusa, który w jak najkrótszym czasie może zarazić nie tylko pobliskie zwierzęta, ale także osobę opiekującą się bydłem.
Ciało młodej krowy reaguje na rozwój w nieco inny sposób. Nowonarodzone cielęta rzadko cierpią na tworzenie się afty, a obraz kliniczny jest ogólnie podobny do zapalenia żołądka i jelit. To właśnie dla cieląt choroba ta stanowi największe zagrożenie, gdyż na podstawie danych statystycznych można mówić o ich wyjątkowo niskiej przeżywalności. Z całą pewnością możemy powiedzieć, że stopień zagrożenia pryszczycą u ludzi i zwierząt jest taki sam.
Oznaki wskazujące na obecność patologicznych nieprawidłowości wykrytych po sekcji zwłok zwierzęcia obejmują liczne powstawanie aft i wrzodziejących zmian na błonach śluzowych, krwotoczne zapalenie, ropne zapalenie gruczołu mlekowego, a także obecność siniaków w otrzewnej i jelitach. Taka choroba dotyka większości narządów i układów, pozostawiając zwierzętom minimalne szanse na wyzdrowienie, gdyż w sytuacjach zaniedbania choroby leczenie nie przynosi efektów.
Metody diagnozowania choroby
Aby na czas ustalić obecność problemu, konieczne jest uważne monitorowanie znaków zewnętrznych. W takim przypadku potwierdzenie rozpoznania, a także dalsze leczenie można przeprowadzić tylko na podstawie badania laboratoryjnego pobranego z zwierzęcego materiału biologicznego. Badania laboratoryjne mają na celu zidentyfikowanie i ustalenie rodzaju wirusa, który wywołał chorobę.
Następnym punktem po postawieniu diagnozy powinien być wybór substancji, która zostanie użyta do szczepienia na podstawie uzyskanych danych. Ważne jest, aby przed wprowadzeniem szczepionki u zwierzęcia wykluczyć inne choroby, które mają podobny charakter do łuskowca, ponieważ takie szczepienie nie tylko nie przyniesie rezultatów, ale może również spowodować znaczne szkody zdrowotne, czyniąc leczenie jeszcze bardziej problematycznym.
Tak więc osoba, która nie ma wystarczającego doświadczenia, może łatwo pomylić pryszczycę z następującymi dolegliwościami o charakterze mikrobiologicznym:
- wrzodziejące i erozyjne zapalenie tkanki nabłonkowej przewodu pokarmowego;
- wirusowe pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej;
- ospa i tak dalej.
Aby wykluczyć takie błędy, specjalista musi ściśle przestrzegać instrukcji.
Zwalczanie infekcji
Skutecznym sposobem leczenia pryszczycy krów jest szczepienie. Obecnie, ze względu na szeroką gamę typów wirusów wywołujących tę chorobę, firmy farmaceutyczne nie produkują leczniczych leków leczniczych, których bezpośrednim celem jest zniszczenie wirusa. Uważa się, że właściwe jest leczenie objawów, podczas gdy walka z patogenem jest zdana na łaskę układu odpornościowego. Jednocześnie szczepienia wykazują wysoką skuteczność, ze względu na terminowość, z jaką układ odpornościowy szybciej reaguje na przejaw aktywności wirusów.
Większość hodowców zwierząt gospodarskich szczepi się tylko wtedy, gdy widoczne są wszystkie objawy choroby. To podejście, choć popularne, ma szereg istotnych wad. Przede wszystkim pojawia się problem z wyborem szczepionki, ponieważ aby była skuteczna, musi zawierać dokładnie taki typ wirusa, jaki występuje w organizmie zwierzęcia. Ponadto indywidualna immunizacja nie może zapobiec przeniesieniu wirusa na resztę stada. Metoda, która jest w stanie dać pożądany efekt ochronny, polega na jednoczesnym uodpornianiu wszystkich rodzajów bydła, które żyją w gospodarstwie.
Podczas masowych manifestacji pierwotnego objawu pryszczycy u bydła nie oczekuje się leczenia, ponieważ w tym przypadku należy zniszczyć wszystkie zwierzęta, aby między innymi zahamować rozprzestrzenianie się wirusa. Zaleca się ubój tych przedstawicieli zwierząt gospodarskich, którzy nie wykazują oznak choroby, ponieważ w takiej sytuacji mięso nadaje się do spożycia, w przeciwnym razie specjalne organy mogą przymusowo przenieść wszystkie osoby do specjalnych przedsiębiorstw, w których tępione są zwierzęta.
Proces leczenia pryszczycy musi koniecznie charakteryzować się skutecznością i przestrzeganiem wszystkich zasad i przepisów. Najważniejsze jest to, że okres, w którym chore zwierzę może otrzymać leczenie i zostać wyleczony, jest bardzo krótki, aw niektórych przypadkach nie przekracza jednego dnia. Rozpoznanie choroby pozwala na czas zahamować infekcję wirusową, która stanowi zagrożenie dla wszystkich zwierząt mieszkających na dziedzińcu, a także dla osób, które ją codziennie opiekują.
Wreszcie
Instynkt zwierzęcy nie oznacza aktywnej demonstracji przez bydło oznak choroby, dlatego w tym przypadku najważniejsza jest uwaga. Zdiagnozowanie problemu obejmuje między innymi szereg zabiegów mających na celu dezynfekcję.
Tak więc bez wątpienia należy zniszczyć obornik, a także mleko otrzymane od chorej krowy, ponieważ wirusy prawdopodobnie żyją na tych odpadach zakażonego zwierzęcia, w każdej chwili gotowe do zarażenia nowego organizmu chorobą, która najczęściej kończy się śmiercią. Na podstawie powyższego możemy śmiało powiedzieć, że skuteczna kontrola pryszczycy w dużej mierze zależy od terminowości działań.