Koń fryzyjski, w skrócie Frise, jest uważany za dumę Holendrów. Inaczej mówiąc, ten koń nazywany jest „Czarną Perłą”, ponieważ ma szczególne cechy i jasny wygląd. Uważana jest za jedną z najpiękniejszych wśród ludzi i jest popularna wśród hodowców. W historii istnienia takiej rasy zdarzały się zarówno dobre, jak i złe momenty, był czas, kiedy groziło jej nawet wyginięcie. Obecnie odmiana fryzyjska ma się dobrze, przybywa jej właścicieli, lubi ją prawie każdy, choć uchodzi za kosztowną. Szlachetne linie i piękno zostały wprowadzone ze wschodu i dotarły do Europy.
Rasa koni fryzyjskich
Wygląd takiego konia powstał 700 lat temu, jednak o tym koniu mówiono około tysiąc lat wcześniej, tylko inaczej opisywano. W starożytności nie były to zbyt piękne, niskiego wzrostu, ale zdolne do pracy konie. Jeźdźcy fryzyjscy używali ich na wojnie, a chłopi - podczas orania.
Fryzy mają łagodne i przyjazne usposobienie. W razie potrzeby Fryzy mogą łatwo się uczyć i nawiązywać kontakt z ludźmi. Takie konie nie są zadziorne i spokojnie komunikują się z różnymi ludźmi, ale właściciel powinien być tylko jeden. Konie mają niewyczerpaną życzliwość i będą pasować do tych samych ludzi. Wielu rolników trzyma te zwierzęta jako ulubione. Ale jeśli spojrzeć na to, rasa koni fryzyjskich jest koniem uprzęży. Teraz jest reaktywowany i jest poszukiwany. Fryzy to jedyne konie czystej krwi w Holandii.
Historia pochodzenia rasy
Wielkie podboje, które trwały w Europie przez wiele lat, spowodowały silne zmiany w życiu ludzi, zmieniły cały dobór i selekcję jednostek w ogóle. Gdy odbywały się zawody rycerskie i bryczki bryczką chodzili, trzeba było, aby koń był rozwinięty i nie tracił w tym przypadku mobilności i nauki. Wszystkie te znaki znajdowały się na koniach fryzyjskich, które rozprzestrzeniły się do XVII wieku. W tym czasie na lodzie holenderskiego jeziora znajdowało się wyjście kłusaków.
Wśród nich często pojawiały się konie, które przez długi czas potrafiły szybko biegać kłusem. Niewątpliwie ze względu na siłę i dostojność fryzów nie można ich było nazwać prawdziwymi kłusakami, ale fraza „ryś fryzyjski” na zawsze utrwaliła się w słowniku hodowców koni.
Jednak czasy królów minęły, zabrały ze sobą wszystkie atrybuty. Wielki ogier fryzyjski szybko stracił sławę: luksusowych szlachciców zastąpiła burżuazja, a ludność niższej klasy potrzebowała dobrego robotnika, który mógłby orać pole i nosić ciężki ładunek. Popularnej wówczas rasy groziło wyginięcie. Oczywiście mieszkańcy kraju zrozumieli wartość swojej rasowej rasy i stworzyli Księgę Stadną Koni Fryzyjskich. Była to pierwsza księga hodowlana w Holandii, zdecydowano się wpisać ją osobno według rejestrów zarówno nosicieli czystej krwi, jak i nosicieli krwi mieszanej.
Odrodzenie rasy
W ciągu 20 lat do prawdziwej księgi hodowlanej wpisano tylko 3 przedstawicieli fryzyjskich, dlatego entuzjaści postanowili stworzyć specjalną społeczność miłośników koni fryzyjskich. Przy pomocy dobrze zaprojektowanego programu Fryzy powoli wracały do zdrowia, ale nie udało im się przełamać praktyczności w hodowli koni. Aby zachować klacze, podarowali piękny widok. Preferowano siłę i wytrzymałość, więc kończyny stały się krótkie.
Losowe zmiany utrzymywały konie przy życiu przez krótki czas, ale nowa generacja koni ponownie osiągnęła poziom krytyczny. Nie pomogła nawet interwencja rodziny królewskiej, która przejęła kontrolę nad narodowym skarbem. Tylko aktywne zainteresowanie sportami jeździeckimi uratowało te konie przed wyginięciem. Byli poszukiwani właśnie ze względu na ich majestatyczny charakter, szlachetny wygląd, inteligencję i życzliwość dla ludzi.
Poprawa rasy
W dawnych czasach takie osoby wyglądały bardzo niegrzecznie, ponieważ do wykonywania pracy potrzebowały wytrzymałości i silnych, silnych kończyn. Surowy klimat dyktował również własne warunki: potrzebna była kudłaty włos i gęsta grzywa. Z biegiem czasu krew kanciastych fryzów zmieszała się z krwią najlżejszych koni celtyckich, co dodało rasie wdzięku. Dalszy rozwój nastąpił głównie za sprawą wykorzystania fryzów w działaniach wojennych: zbroje rycerskie stały się cięższe.
Fryzy zostały wzmocnione, mogły wykonywać pracę ciężkich ciężarówek, pozostając jednocześnie bardzo szybkimi i zwinnymi, za co były niezwykle cenione. W ten sposób wygląd zewnętrzny konia stał się harmonijny.
Później nastąpiły zmiany w średniowieczu. Wcześniej używana rasa arabska i andaluzyjska. Ale są to odmiany jeździeckie, które nie mogły całkowicie zastąpić konia Frieze, ponieważ ich osiągi i przeznaczenie są zupełnie inne. Ale mieszanka krwi z powodzeniem wpłynęła na poprawę odmiany fryzu.
Konie fryzyjskie zyskały wdzięczny wygląd, nastąpiła pozytywna zmiana w chodzie. Fryzy zaczęły się poruszać płynnie i żwawo. Mieszanie z innymi odmianami poprawiło i zmieniło przeznaczenie rasy. Do transportu można było wykorzystać klacze zaprzęgowe.
Koń fryzyjski miał wspaniałą zdolność adaptacji i stał się bardziej odporny. Przez pewien czas takie konie były używane przez arystokratów.
Z biegiem czasu ta odmiana stała się popularna. Konie służyły do transportu ludzi i różnych rzeczy, a także do zawodów sportowych w kłusie pod siodłem. Ze względu na produkcję mechanizmów na całym świecie zmniejszyło się znaczenie transportu konnego, zmniejszyła się liczba rasy. Tylko dzięki heroicznym wysiłkom niektórych profesjonalistów udało się zachować i przywrócić rasę.
Wygląd rasy fryzyjskiej
Wysokość w kłębie konia fryzyjskiego w ołtarzach bocznych waha się od 152 do 162 cm, a wysokość w kłębie czyni tę odmianę bardzo okazałą. Rasa klaczy fryzyjskich jest elegancka, umiarkowanie koścista. Koń Frieze ma dużą głowę, ciemne, wyraziste oczy. Szyja, nawet niezależna od wysoko rozwiniętych mięśni i siły, ma raczej wdzięczną krzywiznę.
Koń jest koniem pociągowym, chociaż ma elegancję. Ciało jest lekko rozciągnięte. Kończyny są wystarczająco mocne. Oznaki koni to grube włosie na kończynach sięgające do kopyt. Ta funkcja zebrała wspólną nazwę tej właściwości - frisosity. Nazwę tę przekazano innym rasom koni. Ten znak sprawia, że rasa fryzyjska jest królewska.
Skóra jest widoczna i bardzo pulchna, sierść jest błyszcząca i krótka. Znakiem Fryzów jest również gruba, długa grzywa i ogon. Włosy tej odmiany są tylko czarne. Ten znak był wynikiem sytuacji kryzysowej. Wcześniej Fryzy mieli inne garnitury, więc jeśli na przykład oferowany jest do sprzedaży biały garnitur, jasny lub złoty, to być może nie jest to rasowy osobnik fryzyjski. Chociaż zdjęcie tego garnituru wygląda bardzo pięknie, przed zakupem należy przeprowadzić dokładne badania.
Plusy rasy
- bezpretensjonalność w utrzymaniu i opiece;
- spokojny charakter;
- możliwość wykorzystania go do różnych celów, ponieważ rasa jest w zasadzie uniwersalna.
Zastosowanie fryzów
Istnieje ponad 60 tysięcy koni odmiany fryzyjskiej. Wszystkie konie są rejestrowane w jednej z komórek księgi hodowlanej w biurze firmy, która znajduje się w Drachten. Zainteresowanie polega na tym, że każda sekcja ma swoje własne odcienie dokumentów, dzięki czemu nawet bez znajomości języka można łatwo określić status rodowodu klaczy czy konia. Nawet ten gatunek podlega obowiązkowemu raportowaniu o każdym skrzyżowaniu, dlatego urodzone źrebię fryzyjskie zostanie zarejestrowane. Rolnik sześć miesięcy później jest zobowiązany do umieszczenia chipa na każdej osobie.
Podczas biegu Fryzyjczycy odpowiednio wysoko unoszą kończyny. Koń zużywa energię, dlatego takie osoby nie nadają się zbytnio do działań w roli silnego pociągu, chociaż są w stanie wykonać taką pracę. Lepiej jest sklasyfikować te zwierzęta jako odmiany łatwe w uprzęży. W związku z tym konie fryzyjskie są wykorzystywane w zawodach saneczkowych i ujeżdżeniowych. Usposobienie takich zwierząt jest spokojne i zrównoważone, uległe.
Konie fryzyjskie nie wykazują zapału, który tkwi w rasach jeździeckich, to z tego powodu cieszą się dużym zainteresowaniem i odnoszą duże sukcesy w cyrku jako aktorzy na planie filmowym. Często są używane w transporcie amatorskim: są bezpieczne dla początkujących i często służą jako zwierzęta domowe. Nie wymagają szczególnej uwagi, doskonale tolerują zmiany warunków klimatycznych. Jeśli chcesz wybrać dobrą, kochającą przyjaciółkę, nadającą się do każdej pracy, bez wątpienia musisz zdobyć taką klacz: ona ci we wszystkim pomoże.
Ile kosztują konie fryzyjskie
Ile kosztuje rasa koni fryzyjskich? Średnio konie fryzyjskie kosztują od 500 tysięcy rubli, mimo że cena jest praktycznie minimalna. W takich ogłoszeniach od prywatnych handlowców możesz napotkać oszustów, ponieważ w zasadzie tak sprzedaje się zwierzęta bez dokumentów. Aby nabyć rasową i sprawdzoną rasę, zdrowego konia, trzeba szukać zwierzęcia od hodowców w najsłynniejszych stadninach. Cena oczywiście może się znacznie różnić.
Najdroższe są młode klacze lub źrebięta. Cena konia fryzyjskiego może również różnić się od lokalizacji klubu sprzedaży. Przed wyborem osoby należy dokładnie zapoznać się z nią osobiście i przyjrzeć się jej wyglądowi, przestudiować recenzje na temat konia fryzyjskiego, poznać charakterystykę fryzyjczyków, a także obejrzeć zdjęcia i filmy.
Frieze to piękna rasa koni
Rasa koni fryzyjskich, program Live House.