Mocne i wytrzymałe konie, ciężkie konie pociągowe stały się nieodzownymi pomocnikami w gospodarstwie domowym. Były szeroko stosowane w orce, przy transporcie towarów wielkogabarytowych oraz w innych pracach rolniczych.
Ciężkie konie
Wyjątkowość
Koń pociągowy ma mocną szyję, muskularne ciało i kończyny, dzięki czemu wyróżnia się na tle innych ras. Ponadto duże konie mają dobroduszny charakter.
Różnice zewnętrzne
Rasy koni zimnokrwistych o silnym pociągu wyglądają na zewnątrz bardzo masywnie, ponieważ ich silna, duża, krępa budowa nie daje im możliwości wykonywania pełnych wdzięku i elastyczności ruchów tak bardzo, jak mogą to robić ciepłokrwiste krewniacy innych ras, dlatego rzadko uczestniczą w sportach jeździeckich.
Ciężki koń pociągowy w średniowieczu był znany wśród Europejczyków jako koń rycerski. Dopiero po upływie czasu przeniosła się do oddziału ciężkich zwierząt gospodarskich.
Średnia kategoria wagowa koni mieści się w przedziale od 0,8 do 1,0 tony, jednak czasami zdarzają się ciężcy przedstawiciele ważący więcej. Na wysokości źrebię o dużej mocy rośnie od 1,7 do 2,0 m, a ten wzrost i masa ciała na zewnątrz składa się na duże zwierzę zdolne do ciągnięcia za sobą ciężkiego ładunku, co jest natychmiast zauważalne na zdjęciu i wideo.
Wśród wad ciężkich ras koni odnotowuje się ich brak wytrzymałości podczas pokonywania długich dystansów z powodu zbyt dużej masy.
Cechy zewnętrzne ras koni pociągowych nie są początkową wymaganą jakością. Na pierwszym planie konie robocze wagi ciężkiej mają opis mocy, ponieważ większość stadnin, w tym hodowla koni w Rosji, hoduje konie wagi ciężkiej wyłącznie do prac rolniczych, a nie do udziału w widowiskowych zawodach.
Niektórzy hodowcy w Rosji i innych krajach wysyłają swoje ciężkie zwierzęta pociągowe na różne imprezy, które ujawniają ich cechy wytrzymałościowe, w tym kontrole transportu ciężarów z prędkością, wytrzymałość na odległość z przeszkodami.
Chód
Rasy koni ciężkich nie mogą się szybko poruszać ze względu na swoje imponujące rozmiary: takie zwierzę waży dużo. Nie są w stanie wykonywać wdzięcznych elementów wyjścia, nie mogą skakać wysoko. Wszystko to uniemożliwia masywna budowa ciała i grube kończyny, ale mimo to ich chód jest wystarczająco wygodny dla jeźdźców bez charakterystycznego drżenia w siodle i wspinania się na wysokość podczas ruchu. Są tacy, którzy wyróżniają się umiejętnością pokonywania wysokich przeszkód, na przykład Irish Heavy Draft.
Europejskie ciężarówki
Wśród europejskich ras ciężkich koni jest kilka, które zyskały szczególną popularność.
Hrabstwo
Arystokratyczna rasa Shire z Anglii jest opisywana jako wysokie i masywne zwierzę. Wśród przodków Anglika są rycerskie konie bojowe, które w dawnych czasach zasłynęły ze swoich rozmiarów. Waga ogierów może dochodzić do 1,3 tony, aw kłębie do 1,9 m. Wśród często spotykanych ubiorów Shire są szare i gniade.
Dziś rasa Shire stała się znana dzięki aktualnemu dekretowi angielskiego króla Henryka o intensyfikacji hodowli koni w Anglii, aby zapewnić angielskiemu rolnictwu siłę pociągową.
Brabancon
Wytrzymała rasa koni belgijskich zwana Brabancon, zwana inaczej Flandrią, stała się znana w średniowieczu. Brabancony są uważane za jednego z przodków Shire. Ponadto Belgowie oddali krew niemieckim ciężkim koniom. Rasa belgijska jest uważana za idealne zwierzę do pomocy w pracach rolniczych ze względu na bezpretensjonalną opiekę i wysoką wydajność. Zaletą rasy jest długowieczność wśród innych ciężkich koni.
W porównaniu do Shire mają nieco niższą wysokość, do 1,7 m. Brabancony mogą mieć kolor gniady z odcieniami deresz lub czerwieni.
Ciężarówki Suffolk
Rasa koni pociągowych Suffolk jest jedną z najstarszych we wschodniej Anglii, po raz pierwszy wspomnianą w XVI wieku. Opis koni suffolk wyróżnia je spośród innych koni ciężkich pociągowych o grubych nogach i zaokrąglonych kopytach. Przy wzroście osiągają od 1 m 63 cm do 1,7 m, przybiera na wadze do 1,0 t. Najczęściej spotykane kolory suffolk to jasne i ciemne odcienie czerwieni, w niektórych przypadkach występują kasztanowe kolory koni.
Percherons
Francuscy giganci Percherons zaczęli rozmnażać się w XIX wieku, po czym rasa ta w krótkim czasie zyskała dużą popularność. Są to jedni z najbardziej nieporęcznych przedstawicieli, wyróżniający się z całkowitej masy ciała i wzrostu. Znane są osoby, których wysokość przekracza 2,0 m.
Opis Percheronów charakteryzuje te konie jako arystokratyczną budowę. Swój konstytucję zawdzięczają przedstawicielom Arabów, którzy zabrali im małe uszy i wyraziste oczy, swobodę ruchu, szarość jabłek i czarny kolor. W przeciwieństwie do większości koni pociągowych, tak zwane „szczotki” rzadko występują na kończynach Percheronów.
Shire, Suffolk i Percherons, razem ze Scottish Drafts, byli protoplastami nowej rasy: pojawił się Australian Draft Truck.
Rosyjskie ciężarówki
Wśród krajowych ras ciężkich, takie ciężkie konie pociągowe Rosji są znane jako Bityugi, koń z Włodzimierza, rosyjski ciężki koń i radziecki.
Bitugi
Zaginiony rosyjski ciężarówka Bityug, który nie przetrwał do dnia dzisiejszego, był niegdyś nieodzownym pomocnikiem chłopa i pracował jako koń pociągowy. Mały, krępy zwierzak miał nie więcej niż 1 m 60 cm wzrostu.
Ciężarówka od Vladimira
Duża rasa koni włodzimierskich w ciężkiej uprzęży w Rosji zaczęła być hodowana od 1935 roku. Jego protoplastami były ciężkie ciężarówki z Europy. W wyniku skrzyżowania pojawił się przedstawiciel ciężkiej uprzęży o wysokości do 1,67 mi wadze do 0,7-0,75 t. Nowa rasa różniła się jednak od innych cechami dużej mocy i zwiększoną wytrzymałością.
Opis wyglądu przypisuje konie Vladimira masywnym zwierzętom wrodzoną plastycznością ruchów, co nie jest typowe dla wielu ras ciężkich ciężarówek.
Wśród często spotykanych kolorów rasy włodzimierskiej są rudy i gniady, ale są też konie czarne po włodzimierzu.
Koń radziecki
Spokojny charakter, piękny koń radzieckiej rasy ciężkich ciężarówek, po skrzyżowaniu z belgijskimi Brabankonami, angielskimi Percheronami i Ardenami, zapuścił genetyczne korzenie od Bityugów i zaczął rozmnażać się w 3 kierunkach rosyjskich koni:
- standardowa radziecka ciężarówka, która jest głównym typem,
- typ ważony, charakteryzujący się większą masywnością,
- lekki typ o suchej budowie.
Ogier radziecki dorasta w kłębie do 1,65-1,7 m. Średnia waga ogiera radzieckiego dochodzi do 0,7-1,0 t. Najczęściej rudy lub rudy. Rzadziej można zobaczyć radziecką ciężką ciężarówkę w kolorze czarno-kasztanowym.
Rosyjski ciężki
Rosyjska rasa koni zaprzęgowych pojawiła się w wyniku skrzyżowania z belgijskimi Ardenami, niewielkich rozmiarów. Powstający rosyjski Arden wygładził dysharmonijną budowę przodków i uzyskał dobry wygląd zewnętrzny.
Opis rosyjskich ciężkich ciężarówek zarejestrowanych w połowie ubiegłego wieku klasyfikuje je jako małe zwierzęta, do 1,5 m wysokości, ale raczej silne.
Cel, powód
Nowoczesne rasy rosyjskich i europejskich ciężarówek zachowały te cechy zewnętrzne w opisie ich przodków. Nie zatraciły swojego głównego celu, rozwijanego przez wieki. Głównym zadaniem każdego konia w ciężkich uprzężach jest pomoc osobie w transporcie ciężkich ładunków. Były często używane przez cygańskich koczowników podczas przeprowadzki.
Głównymi wskaźnikami rasy ciężkiej ciężarówki są jej cechy wytrzymałościowe, wytrzymałość i prędkość przy uciąganiu ładunku. Wszystko to jest oceniane w zawodach jeździeckich, w połączeniu z cechami zewnętrznymi i zachowaniem konia w relacjach z ludźmi.
Rasy ciężkie są dziś często wykorzystywane w produkcjach fabularnych sztucznego odtwarzania epoki średniowiecza, kiedy znane były turnieje rycerskie.
Najlepsze przykłady ras koni zaprzęgowych są materiałem genetycznym do hodowli i selekcji w celu poprawy wskaźników cech siłowych.
Mimo ograniczenia hodowli koni ciężkich w wyniku ich zastąpienia nowoczesną techniką rolniczą, ciężarówka nadal pełni rolę pomocnika w rolnictwie i nieco rzadziej jako konie do wynajęcia lub wypasu zwierząt. Warto kupić konia pociągowego.