Podobieństwo między bladym muchomorem a pieczarkami prowadzi do złych konsekwencji dla nieuważnych lub początkujących miłośników „cichego polowania”. Wchodząc do lasu, należy dokładnie przestudiować grzyby jadalne i ich różnice od trujących.
Podobieństwa i różnice między pieczarką a bladym muchomorem
Różnice
Porównanie bladego muchomora i pieczarki jest ważnym aspektem grzyboznawstwa.
Grzyb jadalny charakteryzuje się małymi białymi owocnikami, a perkoz w różnym wieku ma specyficzną strukturę i zapach. Na pierwszy rzut oka przedstawiciele tych gatunków są do siebie podobni.
Rozróżnij pieczarkę i blady muchomor na kilka sposobów:
- Wygląd.
- Zapach, konsystencja, zmiana miazgi podczas zerwania.
- Rozpowszechnianie się.
Zatrucie muchomorem jest jednym z najbardziej niebezpiecznych. Dlatego podczas zbierania podobnych owoców należy uważnie monitorować wszystkie określone parametry, zwracać uwagę na minimalne różnice. W razie wątpliwości lepiej zostawić grzyba w lesie.
Pieczarka różni się od bladego muchomora i wieloma innymi znakami:
- Często jest robakiem, lądują na nim owady. Unikają trujących owocników.
- Miąższ jest brudny, o nieregularnym odcieniu. Niebezpieczne grzyby są piękne, praktycznie nie mają zewnętrznych wad.
Istnieje popularna metoda sprawdzania bezpieczeństwa zbieranych grzybów. Podejrzany gatunek gotuje się z całą cebulą, odpowiednia jest tylko biała. Jeśli zmieni kolor na niebieski, nie możesz go zjeść. Ale metoda nie daje 100% gwarancji, że ten konkretny owocnik jest bezpieczny. Nie należy zbierać grzybów w pobliżu niejadalnych okazów - są na nich zarodniki niebezpieczne dla osób z indywidualną nietolerancją.
Ludzie uważają rosół z ostropestu za antidotum. Ale w przypadku zatrucia lepiej wezwać lekarza, a nie samoleczenia.
Opis grzybów
Blady muchomor i pieczarka są niezwykle podobne.
Opis grzyba jadalnego:
- owocnik od 3 do 20 cm;
- czapka jest zaokrąglona, wypukła, gęsta w dotyku;
- skórę przeciska się paznokciem, zwykle wgniecenie nie jest odbudowywane;
- kolor ciała waha się od białego do brązowawego;
- częste płytki ciemnieją z wiekiem;
- noga jest równa, luźna i miękka wewnątrz, czasami występują 2 pierścienie.
Grzyby jadalne i trujące są bardzo podobne
Gatunek stosowany w przemyśle spożywczym. Otrzymuje się z niego antybiotyki. Istnieją również niejadalni przedstawiciele:
- rudowłosy;
- kaszkiet;
- fałszywe.
Są klasyfikowane jako warunkowo jadalne, spożywane po długim gotowaniu. Przy niewystarczającym leczeniu dochodzi do umiarkowanego zatrucia.
Trujący bliźniak wygląda następująco:
- owocnik jest jajowaty, pokryty folią;
- kapelusz do 15 cm w postaci płaskiego naczynia z lekkim wybrzuszeniem pośrodku;
- łodyga ma kształt walca, u podstawy znajduje się bulwiaste zgrubienie;
- talerze są białe, bezpłatne.
Poważne zatrucie jest już spowodowane 30 g grzyba. Obróbka cieplna nie zmniejsza poziomu zagrożenia - toksyny grzyba są odporne na długotrwałe działanie wysokich temperatur. Pierwsze oznaki zatrucia pojawiają się 6-24 godziny po jedzeniu.
Irina Selyutina (biolog):
Podczas gdy wielu jest przyzwyczajonych do „dezynfekcji” organizmu w przypadku infekcji lub innego problemu, sytuacja wygląda zupełnie inaczej w przypadku bladego muchomora. W przypadku zatrucia tym grzybem w żadnym wypadku nie należy używać napojów alkoholowych do „dezynfekcji” narządów wewnętrznych. Alkohol nie tylko nie zniszczy toksyn, ale na odwrót pomoże im jeszcze szybciej przeniknąć do krwiobiegu i rozprzestrzenić się po całym organizmie, co może przyspieszyć nieodwracalne procesy.
Zewnętrzne podobieństwa i porównanie muchomora i pieczarki:
- U gatunków jadalnych talerze są barwione (z wyjątkiem młodych osobników). W niebezpiecznym okazie pozostają białe lub kremowe przez całe życie.
- Blady muchomor ma charakterystyczny, przezroczysty pierścień u dołu nogi - volva. Konieczne jest odcięcie dowolnego gatunku do samej podstawy, aby wykryć cechy, które mówią, że mamy przed sobą niejadalnego grzyba. Pieczarka ma 1 lub 2 pierścienie pod kapeluszem; u młodych osobników są z nim połączone.
- Główną różnicą jest to, że trujący grzyb ma wyraźne zgrubienie bulwiaste u podstawy nogi. Nie ma go w jadalnych.
Zapach i struktura miazgi
Różnice między bladym muchomorem a pieczarkami określa zapach i struktura. Jadalny okaz ma łagodny zapach. Nazywa się migdał lub anyż. Miazga o średniej gęstości, jednolity kolor. Pęknięcie w powietrzu staje się żółte lub czerwonawe u gatunków leśnych i nieco ciemnieje u zwykłych białych.
Blady muchomor ma specyficzny smak i zapach. Młode osobniki charakteryzują się lekkim słodkawym aromatem, stare - słodkawym. Mimo słodyczy jest nieprzyjemny. Czasami okazy są w ogóle bezwonne. Ofiary, które przeżyły, zauważają przyjemny smak miazgi. Miąższ na złamaniu jest biały lub kremowy.
Miejsca dystrybucji
Gatunki rosną w tych samych miejscach:
- Pieczarka preferuje wilgotną, bogatą w próchnicę glebę. Różne gatunki wybierają próchnicę leśną i łąkową, korę martwych drzew, mrowiska, wysoką trawę, pustynię i step (częściej w Europie). Zaczyna rosnąć późną wiosną, niektóre gatunki owocują do późnej jesieni.
- Muchomor uwielbia drzewa i krzewy liściaste - buk, leszczyna, dąb. Zdarza się w lasach mieszanych. Owocuje od późnego lata do późnej jesieni.
Aby uniknąć niebezpieczeństwa, warto zbierać dojrzałe jadalne owoce, które mają już charakterystyczne cechy.
Muchomor sromotnikowy. Dla początkującego grzybiarza
Jak nie mylić pieczarki z bladym muchomorem.
Muchomor sromotnikowy. Jak to wygląda.
Wniosek
Podobieństwo niebezpiecznych i bezpiecznych okazów może prowadzić do zatrucia. Ale istnieją fundamentalne różnice w wyglądzie i strukturze. Zwracają też uwagę na otaczający ich świat - jadalne owoce w pobliżu fabryk i dróg są niebezpieczne.