Wśród całej różnorodności grzybów są takie, które są używane do celów leczniczych, mogą być zarówno znajome, jak i niezwykłe dla naszych oczu. Jednym z nich jest grzybicza kulista sarcosoma.
Opis sarcosoma kulistego grzyba
Charakterystyka botaniczna
Sarkosoma kulista jest określana jako torbacze (workowce), które mają grzybnię septyczną i określone narządy zarodnikujące w postaci worków, zwanych workowcami. Brakuje nogi grzyba.
Ciało owocu, czyli apothecia, ma początkowo kształt kuli, az czasem stopniowo przybiera formę cebulki. W miarę dorastania pojedynczego okazu na powierzchni owocnika pojawiają się pomarszczone fałdy, staje się on miękki w strukturze, w kształcie worka, zachowując aksamitną warstwę zewnętrzną.
Kolor jest ciemnobrązowy lub ciemnobrązowy. Średnica owocnika 6-8 cm, wysokość 5-10 cm, powierzchnia ma aksamitny nalot.
Hymenium u przedstawicieli gatunku sarcosoma ma konsystencję kulistą, galaretowatą, śluzowatą, błyszczącą, umiejscowioną wewnątrz apoteci. Grzyb ma bardzo słaby zapach grzybów. Walory smakowe nie są wyrażane.
Zgodnie z opisem zewnętrznym grzyb ten wygląda jak beczka z pokrywką wypełnioną płynem.
Irina Selyutina (biolog):
Strzępki miazgi zanurzone są w galaretowatej masie. Apothecia są często prawie całkowicie zakryte warstwą mchu i tylko górna część będzie widoczna z zewnątrz. Ten grzyb nie ma dla nas kapelusza w zwykłym znaczeniu, jego rolę przejął sam owocnik. W płynie wypełniającym jamę apoteci są cukry, co stwarza ciśnienie pomagające wyrzucić już dojrzałe zarodniki. Dzieje się to co 3 minuty. Z każdym uwolnieniem ilość płynu maleje, grzyb jest „zdmuchnięty” i kurczy, stając się jak czarny talerz.
Sarcosoma należy do niejadalnych grzybów. To saprofit występujący w lasach iglastych.
Geografia dystrybucji
Rozkład arktyczno-alpejski. Rzadko spotykany na terenach Europy Środkowej. Preferowane miejsca upraw to lasy iglaste. Można go znaleźć w warstwach mchu lub opadłych igieł.
Aktywne owocowanie u gatunku obserwuje się wiosną, bezpośrednio po stopieniu się pokrywy śnieżnej.
Grzyb rośnie w syberyjskiej tajdze
Rzadko obserwuje się masowy wygląd - raz na 3-4 lata. Oczekiwana długość życia nie przekracza 2 miesięcy.
Rośnie w małych grupach po 8-10 sztuk. Największa liczba nagromadzeń przypada na syberyjską tajgę. Gatunek ten jest rzadki i znajduje się pod ochroną regionów Moskwy, Kirowa, Tiumeń, Archangielska i znajduje się na liście Czerwonej Księgi Tatarstanu. Również sarkosoma sferyczna znajduje się w Czerwonej Księdze Rosji.
Praktyczne użycie
Opinie o jadalności tego gatunku są bardzo niejednoznaczne. Niektórzy eksperci uważają go za niejadalny, ale mimo to w niektórych regionach Rosji jest smażony lub duszony z ziemniakami. Danie nazywa się „sarkosomnik”.
Jednak główne zastosowanie wiąże się z leczniczymi właściwościami sarkosomów. Wewnętrzna zawartość potocznie nazywana jest „olejem ziemnym” - to galaretowata galaretowata masa zawierająca kwasy tłuszczowe (palmitynowy, stearynowy, heptodekanowy) oraz szereg aminokwasów (m.in. cysteina, lizyna, glicyna, walina itp.). Służy do przygotowania preparatu o tej samej nazwie - „Olej Ziemny”. Dzięki temu można wyróżnić następujące właściwości lecznicze:
- właściwości biostymulujące działające odmładzająco na organizm, zwiększające wydolność układu odpornościowego, dodające witalności;
- działa na mózg („olej ziemny” należy przyjmować codziennie w małych dawkach);
- zewnętrzne stosowanie nalewek alkoholowych z grzyba pozwala złagodzić objawy bólowe w reumatyzmie, zapaleniu wielostawowym i innych chorobach stawów;
- poprawia porost włosów (galaretowaty płyn z owocnika wciera się w cebulki włosów), dzięki czemu jest skutecznym środkiem przeciw wypadaniu włosów;
- Rozdrobnione ścianki z grzybów służą jako odmładzające maski na twarz i ciało.
Ostatnio medycyna szeroko bada pozytywny wpływ na organizm domięśniowych zastrzyków z ekstraktem z grzybów w walce z rakiem.
Wyhodowanie sarkosomy kulistej na stanowisku jest niewdzięcznym zadaniem: po pierwsze, wymaga stworzenia bardzo specyficznych warunków, ponieważ grzyby wolą żyć w ściółce iglastej i mchu; po drugie, owocowanie jest niezwykle rzadkie - raz na 8-10 lat. Wyobraź sobie, ile łóżek musisz położyć i jak się nimi opiekować, aby zbierać plony każdego roku.
Sarkosoma kulista - grzyb wiosenny, rzadki, leczniczy
Jak zbiera się odmładzające grzyby. Gdzie rosną. Jak gotować.
Rzadkie grzyby. Grzyby kuliste lub odmładzające Sarcosoma.
Wniosek
Sarkosoma kulista grzybów jest przedstawicielem workowców. Gatunek jest niejadalny, nie nadaje się do celów spożywczych, ale niektórzy mieszkańcy północnych regionów gotują z nim domowe potrawy. Posiada właściwości lecznicze, dlatego znajduje zastosowanie w medycynie ludowej w leczeniu wielu schorzeń. To rzadki gatunek. Stan ochrony jest bliski wrażliwej pozycji, jest ujęty w Czerwonych Księgach wielu regionów Rosji i Czerwonej Księdze Federacji Rosyjskiej.