Jesienią uwaga zbieraczy skupia się na małych grzybach jadalnych o cienkich nogach, rosnących w dużych rodzinach na starych pniach, pniach powalonych drzew. Świerk, jak nazywa się ten grzyb, jest uwielbiany przez wielu leśnych turystów.
Opis agarics świerkowego miodu
Opis grzybów
Grzyby świerkowe występują w lasach sosnowych, świerkowych i liściastych. Wolą osiedlać się na korzeniach drzew iglastych, zwalonych pniach, zwalonych gałęziach. Drobne, cienkie grzyby występują na polanach, gdzie pokrywają stare pnie sosny i świerku o grubej główce. Jednak już sama nazwa podpowiada, gdzie szukać tego przysmaku.
Wszyscy przedstawiciele dzielą się na:
- futrzany (świerk i jesień);
- zwykły z gładką nasadką.
Grzyby świerkowe są jadalne. Można je łatwo rozpoznać po ciemnobrązowych czapkach wdzięcznie osadzonych na cienkich cylindrycznych nogach. Opis gatunku znajduje się we wszystkich podręcznikach dotyczących grzybów, encyklopediach. Skąd pochodzi ciemniejszy odcień, jest zrozumiałe. Grzybnia łączy się z korpusem drzew iglastych, absorbując ich gorycz.
Cechy:
- Czapka rośnie od 4 do 10 cm średnicy. U młodych osobników jest lekko wypukła w środku. Skóra pokryta jest dużymi łuskami.
- Płytki hymenoforu pod czapką są białe. W starych grzybach nabierają czerwonawego odcienia, pokrywają się plamami.
- Noga posiada lekkie zgrubienie u podstawy. U góry znajduje się pierścionek, przypominający nieco białą koronkową falbankę. Średnica nogawki od 1 do 2,5 cm, wysokość od 5 do 10 cm, noga sucha w dotyku.
- Miąższ grzybowy ma luźną strukturę. Jest biały, lekko żółtawy, nie ma charakterystycznego zapachu.
W miejscach, w których grzyby świerkowe lubią się osiedlać, często spotyka się ich trujące odpowiedniki.
Na swoje pierwsze leśne trasy lepiej wybrać się z doświadczonymi ludźmi, którzy znają „z widzenia” przedstawicieli królestwa grzybów. Pomogą i nauczą, jak poruszać się po masie takich przepysznych i trujących członków społeczności grzybów.
Rodzaje
Niemal wszędzie można znaleźć nieładnie wyglądające grzyby. Rosną w różnych miejscach, warunkach. Stąd duża różnorodność ich gatunków: łąkowa, letnia, zimowa. Świerki to gatunki jesienne. Można je łatwo odróżnić od całej tej odmiany po ciemniejszych, kudłatych kapeluszach, z krawędziami zakończonymi jasnymi frędzlami.
Irina Selyutina (biolog):
Miodowy świerk zaliczany jest do gatunku jesiennego. Często używa się do tego synonimów: twardy świerk lub ciemny miód. Pomimo niskiej wartości odżywczej ze względu na obecność w smaku goryczki (wpływa na „życie” na drewnie iglastym), nie ustępuje on w smaku grzybom jesiennym. Z wyglądu bardzo przypomina jadalnego jesiennego grzyba. Grzybnię grzyba miodowego świerka ciemnego reprezentują pasma grzybni koloru czarnego, które znajdują się pod korą i są wyraźnie widoczne. W ciemności ta grzybnia może świecić dzięki zjawisku bioluminescencji.
Ciemne grzyby świerkowe rosną zwykle tylko w dolnej części pnia martwych drzew, ale czasami można je spotkać również na żywych drzewach.
Grzyb świerkowy nazywany jest również ciemnym miodem. Cała reszta jest jaśniejsza, ma żółtawy lub czerwonawy odcień. Na przykład istnieje ceglastoczerwony grzyb miodowy, seroplata, kurczący się.
Korzystne cechy
Grzyby są bogate w węglowodany
Duża ilość białka zawartego w grzybach pozwala na słuszne nazywanie tych organizmów „mięsem leśnym”. Zawartość kalorii - 23 kcal / 100 g, co jest dość małe i czyni je produktem dietetycznym.
Miazga grzybowa jest również cenna ze względu na wysoką zawartość węglowodanów. Szczególne miejsce zajmuje glikogen, znajdujący się w postaci małych granulek w cytoplazmie komórek. To jest główna rezerwa energetyczna grzyba. Jedząc grzyby w pożywieniu, dostarczamy naszemu organizmowi masę przydatnych substancji. Są to witaminy (C, PP, E i grupa B), mikroelementy (Ca, K, Na, Fe, Mg, Cu, Zn), kwasy organiczne, cukry, substancje popiołowe.
Pod względem zawartości fosforu grzyby świerkowe wyprzedzają mleko krowie i zawierają taką samą ilość potasu jak gruszki czy winogrona. Błonnik stanowi prawie połowę suchej masy (42%). Miąższ grzybowy dobrze smakuje. Posiada wysoką zawartość substancji ekstrakcyjnych. Pod tym względem grzyby zyskują przewagę nad wieloma produktami spożywczymi. Wyjątkiem jest czekolada, w której stężenie substancji sięga 27%. Zawiera więcej w odnodze niż w górnej części owocnika.
Przeciwwskazania
Według danych dostępnych mikologom grzyby świerkowe mają twardszą miazgę niż inne gatunki. Dlatego ich stosowanie powinno być ograniczone do osób cierpiących na patologie przewodu pokarmowego, tylko 1-2 dawki tygodniowo. W cięższych przypadkach lepiej całkowicie odmówić.
Dziecko w ogóle nie powinno być karmione grzybami. Chityna, która jest częścią ściany komórkowej, jest niezwykle trudna do przyswojenia. Czasami nawet jadalne, bezpieczne grzyby powodują poważne problemy zdrowotne u dziecka.
Podanie
Jadalne grzyby miodowe są szeroko stosowane w wielu dziedzinach życia człowieka. To cenny produkt spożywczy, dlatego jest aktywnie wykorzystywany w kuchni domowej i przemyśle spożywczym.
W gotowaniu
Grzyby świerkowe dają mało wody podczas gotowania i dlatego są idealne do smażenia. Czasami nogi są zbyt sztywne, a następnie są wyrzucane. Czasami w owocnikach, które grzybnia zapożyczyła z drzew iglastych, może występować niewielka gorycz.
W takim przypadku ugotuj grzyby, spuszczając pierwszą wodę (2 razy / 20 minut). Po obróbce cieplnej nadają się do spożycia. Są duszone, marynowane, solone, a nawet fermentowane.
W medycynie
Ze względu na swój skład chemiczny grzyby jadalne są z powodzeniem stosowane jako adiuwant w terapii przeciwnowotworowej i przeciwbakteryjnej. Są stosowane w leczeniu chorób wywoływanych przez E. coli, Staphylococcus aureus. Regularne stosowanie grzybów miodowych normalizuje tarczycę. Narząd ten reguluje najważniejsze procesy życiowe organizmu.
Regularne włączanie potraw z grzybów do diety pozwoli uniknąć rozwoju wielu patologii. Lecytyna zawarta w miazdze grzybowej zapobiega odkładaniu się szkodliwego cholesterolu na ścianach naczyń krwionośnych (tworząc blaszki cholesterolowe). Ze względu na niski indeks glikemiczny (10) produkt ten wchodzi w skład diety pacjentów z cukrzycą.
Ciche polowanie na grzyby miodowe w 2016 roku.
Rozwój
Coraz częściej na półkach supermarketów znajdują się grzyby pozyskiwane sztucznie. Ten rodzaj grzyba świetnie nadaje się do masowej uprawy. Są bezpretensjonalne, szybko rosną i nie wymagają dużych inwestycji finansowych.
Sztuczne (jeśli mogę tak powiedzieć) grzyby dobrze znoszą długoterminowy transport i przechowywanie. Są elastyczne, nie tracą swojego pierwotnego kształtu i wyglądu. Miazga nie zmienia koloru i właściwości.
Wniosek
Grzyby miodowe to nie tylko smaczne, ale także bardzo przydatne grzyby. Zachowaj ostrożność podczas zbierania: fałszywe grzyby są trujące, nie należy ich jeść.
Aby się zabezpieczyć, dozwolone jest samodzielne uprawianie grzybów: nie wymagają one specjalnych warunków.