Świerk Mokruha to jeden z grzybów z rodziny Gomfidia, czyli Mokrukhovye. Ma również inne nazwy - „lepka mokruha” i „ślimak”. Nazwa ogólna pochodzi od greckiego słowa oznaczającego „kołek”. Specyficzny epitet przetłumaczony z łaciny oznacza „lepki”.
Świerk Grzyb
Charakterystyka botaniczna
Wielkość czapeczki w mchu świerka waha się od 4 do 13 cm średnicy. Ma mięsistą strukturę. Kształt zmienia się w zależności od wieku grzyba:
- u młodych matek czapka wygląda jak półkula z krawędziami owiniętymi w kierunku nogi grzyba i jest połączona wzdłuż krawędzi z nogą częstym, pokrytym śluzem kocem (lub welumem), który wygląda jak bezbarwna warstwa włókien włókienkowych;
- później czapka przyjmuje kształt wypukłego stożka, zachowując resztki narzuty,
- dorosły grzyb ma rozłożysty kapelusz z małym guzkiem w środkowej części lub lekko wciśnięty w środku.
Powierzchnia kapelusza grzyba jest gładka i pokryta obfitym śluzem, po wyschnięciu nabiera połysku. Kolor jest szary, szaro-brązowy lub szaro-niebieski, czasami brzegi są fioletowe, a środek jest jasny. U dorosłego grzyba powierzchnia kapelusza jest pokryta czarnymi plamkami.
Sezon na zbieranie mokrush rozpoczyna się późnym latem i trwa przez całą jesień, aż do pierwszych październikowych przymrozków.
Miąższ jest mięsisty, kruchy w strukturze. Kolor miazgi grzybowej jest biały, bliżej podstawy nogi jest żółty, u niektórych przedstawicieli z różowym odcieniem. W starych grzybach miąższ staje się szary. Smak jest słodki lub lekko kwaśny, ale klasyczny zapach to grzybowy.
Płytki grzybowe mają kształt opadającego łuku, są silnie rozgałęzione, o szerokości 3-6 mm. Sadzone rzadko, w odstępach 8-10 szt. 1 cm Kolor płytek jest biały lub szary, z czasem ciemnieje do brązowego, utrzymując białe brzegi. W przejrzałych mokrych grzybach kolor talerzy grzybowych zmienia się na brązowy z fioletowym odcieniem, aż do czerni.
Masowe owocowanie z rodziny Gomfidia następuje w drugiej połowie sierpnia i trwa do ostatnich dni września.
Masywna noga grzyba dorasta do 5-11 cm długości, do 1-2,5 cm grubości, u młodych matek jest gruba i opuchnięta, u dorosłych staje się cylindryczna, zgrubiała u nasady. Powierzchnia nogi grzyba jest gładka, śluzowata, pokryta ciemnymi łuskami. Kolor podstawowy to cytryna lub jasnożółty. W górnej części w odległości 1/3 kapelusza na nodze grzyba znajduje się słabo zaznaczony pierścień śluzowy. U dojrzałych matek noga nad pierścieniem jest pomalowana na ciemny odcień i ciemnieje pod wpływem działania mechanicznego.
Irina Selyutina (biolog):
Bardzo często (prawie zawsze) w artykułach o grzybach są pojęcia - prywatna zasłona lub ogólna zasłona, lub obie. Ogólnie w mikologii welon nazywa się velum (to jest łacińskie słowo). Więc co to jest?
Wspólna narzuta (general velum): formacja (skorupa), która całkowicie chroni rozwijający się owocnik, a gdy grzyb go rozbije, wówczas jego pozostałości formują się na kapeluszu lub płatkach (jak muchomor) lub rodzaj „workowatych” volvesów częściowo zanurzonych w glebie i otaczających podstawach grzybowych nóg.
Prywatna narzuta (prywatny velum): w przeciwieństwie do generała obejmuje tylko dolną część kapelusza, chroniąc błony dziewiczej z rozwijającymi się zarodnikami. Kiedy dojrzewają spory, zrywa się prywatna zasłona, uwalniając je „na wolność”. Resztki prywatnej narzuty tworzą „spódnicę” lub kółko na nogawce, a także mogą zwisać z brzegów czapki w postaci łatek lub innych formacji.
Tak poza tym. W przypadku nazwy gatunku organizmów żywych, w tym grzybów, używana jest nazwa złożona, która zawiera kilka słów. Pierwsze słowo to nazwa rodzajowa, drugie to specyficzny epitet. Nazwa gatunku może zawierać nie dwa, ale trzy słowa (dwa epitety gatunkowe), może występować nazwisko odkrywcy gatunku.
Podobne odmiany
Świerk mokruha nie ma jadalnych i niejadalnych odmian podobnych w opisie. Ma szereg cech wspólnych z następującymi jadalnymi członkami swojej rodziny:
- plamisty mech: różni się od niego zaczerwienieniem miazgi przy zerwaniu oraz kolorem proszku zarodników,
- fioletowy mech: grzybkowa czapka tego typu ma jaśniejszy kolor.
Przedstawiciele z ciemnymi czapkami mają pewne podobieństwa w opisie do jesiennej maślanki, która nie ma talerzy grzybowych.
Geografia dystrybucji
Grzyb uwielbia rosnąć w mchu
Świerk Mokruha preferuje zasiedlanie drzew iglastych, często świerkowych lub zmieszanych z lasami świerkowymi, wybiera ściółkę porośniętą mchem, szczególnie w miejscach, gdzie rośnie wrzos. Rośnie częściej w małych grupach.
Kora świerka jest zdolna do tworzenia korzenia grzyba (mikoryzy) ze świerkami, czasem sosny, co świadczy o selektywności gatunku w tym zakresie.
Grzyb jest szeroko rozpowszechniony w północnych i środkowych regionach Rosji.
Praktyczne użycie
Jadalny mech świerkowy należy do czwartej kategorii jadalności. Należy go spożyć po obróbce cieplnej przez co najmniej 15 minut. Nadaje się do gotowania, marynowania, marynowania i konserw. Nadaje się jako składnik sosów.
Przed obróbką cieplną należy ostrożnie usunąć śluzówkę z główki grzyba oraz śluz z nogi grzyba.
W procesie obróbki cieplnej grzyb zmienia kolor owocu na ciemny, co nie wpływa na jego jakość gastronomiczną i właściwości odżywcze.
Skórka świerku to dobry grzyb
Sezon grzybowy. Świerk Mokruha
Świerk Mokruha jadalny smaczny grzyb.
Wniosek
Grzyb świerkowy mokruha należy do jadalnych gatunków z rodziny Gomfidia. Występuje w centralnych i północnych regionach Rosji. Okres zbierania to sierpień-październik. Nie ma gatunków podobnych w opisie wśród trujących i jadalnych przedstawicieli. Według zbieraczy grzybów ten grzyb jest często mylony przez niektórych z białym, niektórzy z masłem. W Europie gatunek ten jest klasyfikowany jako dobry grzyb jadalny, aw Rosji - do bardzo przeciętnego.