Akarapidoza pszczół jest chorobą pasożytniczą wywołaną przez kleszcza z gatunku Acarapis Wood Akarapidoza musi być leczona, ponieważ choroba prowadzi do śmierci dużej liczby pszczół. Aby zapobiec rozwojowi choroby, należy podjąć środki zapobiegawcze.
Ogólna charakterystyka choroby
Acarapidoza u pszczół jest częstą chorobą, która rozwija się z powodu mikroskopijnych roztoczy znajdujących się w tchawicy owadów. Pasożyty, początkowo penetrujące powierzchnię ciała pszczoły, czołgają się wzdłuż włosów, a po kontakcie z innymi mieszkańcami ula migrują do nich. Samica kleszcza, penetrując tchawicę, naprawia ją i składa tam jaja, które następnie przekształcają się w larwy.
Te pasożyty nie są w stanie żyć poza ciałem pszczoły. Nie wpływają na ludzi ani zwierzęta. Na ścianach uli, a także w grzebieniach, kleszcz żyje nie dłużej niż 5 dni. W ciele martwej pszczoły Akarapis Vude żyje do sześciu dni. Jeśli nowy odpowiedni nośnik nie pojawi się, umiera i nie stanowi już zagrożenia dla owadów.
Osoby w wieku poniżej 4 dni są najbardziej wrażliwe na chorobę. Starsze owady mają cechy fizjologiczne, które zapobiegają przenikaniu kleszczy.
Zarówno larwy, jak i dorosłe pasożyty penetrujące tchawicę zapewniają sobie pożywienie. Aby to zrobić, przebijają ścianę tchawicy, aby uzyskać dostęp do hemolimfy.
Jeśli uszkodzenie osiągnie znaczną skalę, światło tchawicy jest stopniowo wypełniane kleszczami, larwami, a także ich produktami metabolicznymi. Z tego powodu łagodny nie może w pełni oddychać i umierać.
Na jednej pszczole do 150 kleszczy z gatunku Acarapis Wood może pasożytować. Choroba jest bardzo zaraźliwa. Najczęściej przypadki akarapidozy są rejestrowane jesienią i wiosną - w okresach, w których obserwuje się wzrost liczby młodych zwierząt.
Zakażenie występuje, gdy zdrowe osoby mają kontakt z zarażonymi. Akarapidoza rozprzestrzenia się także przez wędrujące pszczoły, posadzoną macicę i drony.
Podczas zimowania, gdy pszczoły trzymają się blisko siebie, dochodzi do zwiększonego rozprzestrzeniania się kleszcza. W tym okresie zapłodnione samice opuszczają obszar tchawicy i przenoszą się do miejsca, w którym znajduje się artykulacja skrzydeł. Kleszcze poruszają się tutaj, aby odżywiać się miękką chityną u podstawy skrzydeł. Wpływa również negatywnie na stan owadów - ich skrzydła są uszkodzone i zajmują niewłaściwą pozycję. Podobna wada prowadzi do śmierci roślin miodu w sezonie wiosennym.
Największe rozprzestrzenianie się tej choroby pszczół nastąpiło na obszarach o wilgotnym klimacie.
Przyczyny choroby
Wnikając w ciało owadów, kleszcz powoduje takie zmiany patologiczne:
- zaburzenia metaboliczne w ciele;
- deformacja skrzydeł;
- naruszenie struktury mięśni, a także komórek zewnętrznej powłoki ciała pszczół.
Choroba rozwija się z następujących powodów:
- Pozyskiwanie nowych pszczół. Jest to najczęstszy czynnik determinujący rozwój akarapidozy w ulach. Owady należy nabywać wyłącznie w godnych zaufania pasiekach. Owady muszą przejść kontrolę weterynaryjną.
- Związek słabych rodzin z silnymi w celu wzmocnienia pierwszego. Jest to szczególnie niebezpieczne, jeśli pszczoła królowa wykazuje oznaki infekcji.
- Obecność złodziei pszczół i owadów podatnych na rój w pobliżu uli. Mogą być nosicielami roztoczy i, w bliskim kontakcie z owadami, zarazić je.
Zakażenie w ulu jest również możliwe, jeśli pozostały zwłoki. Szkodnik nadal żyje w ciele przez kolejny tydzień i w tym okresie jest w stanie zarażać zdrowe owady.
Zwykłe robotnice, drony i macica są równie podatne na roztoczobójstwo. Jednocześnie owady o dobrej odporności są odporne na chorobę, jednak obecność niekorzystnych czynników (chłodna wiosna, wilgotna pogoda, długie zimowanie, słaba zbiórka miodu) zwiększa ryzyko rozprzestrzeniania się choroby.
Objawy akarapidozy
Choroba może rozwinąć się przez kilka lat, jeśli pszczelarz nie będzie uważnie monitorować zdrowia pszczół i nie będzie dbał o przetwarzanie uli. Objawy kliniczne obserwuje się tylko wtedy, gdy akarapidoza dotyka około 50% owadów.
Akarapidoza pszczół wyraża się w następujących charakterystycznych objawach:
- wzrost wielkości brzucha;
- niewłaściwe ustawienie skrzydeł: na zewnątrz wygląda, jakby były obrócone w różnych kierunkach;
- lęk i bezprzyczynowy niepokój owadów;
- płynne odchody owadów na ścianach uli;
- wzrost liczby zgonów na dole uli;
- pszczoły czołgają się wokół ula, odbijają się, niezdolne do latania, często pełzające owady wypełniają połowę dowodów i przestrzeń wokół nich.
Objawy akarapidozy nie są wyjątkowe, dlatego pojawiają się pewne trudności w diagnozowaniu tego pasożytniczego zarażenia. Obecność choroby można ustalić jedynie na podstawie badań laboratoryjnych.
Akarapidoza pszczół odnosi się do chorób o przewlekłym przebiegu. Może wystąpić w formie utajonej, która zwykle trwa 2-3 lata od momentu zakażenia. W jasnej postaci akarapidoza jest wyrażana 4-5 lat po tym, jak kleszcz przeniknie do pasieki.
Objawy kliniczne w miarę rozwoju patologii to:
- pojawienie się żółtych plam na ścianach tchawicy - występuje w ciągu 3-6 dni od momentu infekcji;
- tworzenie się czarnych plam na tchawicy, które również staje się kruche - obserwuje się w ciągu 14-23 dni;
- obecność w świetle tchawicy larw, jaj i faktycznie dojrzałych roztoczy;
- czernienie tchawicy - od 27 do 30 dni.
Jeśli pszczelarz ma podejrzenie roztoczowatości wśród swoich pszczół, powinien natychmiast skontaktować się z odpowiednim organem weterynaryjnym w celu przeprowadzenia działań diagnostycznych i ustalenia przebiegu leczenia.
Diagnostyka
Aby specjalista mógł określić akarapidozę u pszczół, konieczne jest dostarczenie kilku owadów do laboratorium w celu przeprowadzenia badań. Lekarz weterynarii bada tchawicę chorego osobnika przez szkło powiększające.
Właściciel pasieki musi zebrać materiał do diagnozy. Musisz pobrać jedną próbkę z każdej rodziny pszczół. Każdy powinien mieć 30-50 osób.
Tylko owady, które padły dzień wcześniej lub nadal żyją, nadają się do badań.
Materiał jest umieszczany w pudełkach zapałek lub papierowych torbach i wysyłany do laboratorium. Plastikowe torby nie są używane, ponieważ w nich ciała pszczół rozkładają się.
Na podstawie uzyskanych wyników określ przebieg leczenia. Po potwierdzonej diagnozie tryb kwarantanny deklarowany jest w odległości pięciu kilometrów od pasieki.
Funkcje leczenia
Jeśli w pasiece wykryto roztoczobójstwo, leczenie należy rozszerzyć na wszystkie rodziny. Dotyczy to nie tylko zainfekowanych rodzin, ale także zdrowych, ale znajdujących się w strefie kwarantanny. Konieczne jest przetworzenie wszystkich uli za pomocą specjalnych narzędzi, a także wymiana królowych.
Leczenie tej pasożytniczej inwazji można przeprowadzić następującymi metodami:
- Leczenie uli za pomocą narkotyków lub fumigacja. Musisz to zrobić w temperaturze +16 stopni i wyższej. Przed przetworzeniem musisz zamknąć wszystkie pęknięcia w ulu. Pomiędzy ramkami musisz zwiększyć odległość. Talerze lub paski zawierające substancje lecznicze zostają podpalone i wydzielają żrący dym, który przyczynia się do śmierci kleszcza. Do fumigacji należy stosować takie środki jak Polysan, Akarasan, BEF, Bipin. Saszetki lub paski zawierające substancję czynną podpala się i pozostawia do tlenia. W tym stanie są umieszczane w ulach.
- Zastosowanie tlących się tabletek. Zasada działania tabletek jest podobna do działania pasków. Do fumigacji uli stosuje się lek Tedion. Jedna tabletka podpala się. Musi się tlić. W tym stanie układa się go przez dolne wycięcie, przesuwając się wzdłuż dna do tylnej ściany. Musisz powtarzać manipulację 10 razy co drugi dzień przez miesiąc.
- Zastosowanie płytek impregnowanych specjalnymi chemikaliami (np. Apifit). Takie produkty są przyklejone do ścian uli od wewnątrz. Manipulację powtarza się dwa razy w roku.
- Stosowanie specjalnego odżywiania z dodatkiem leków. Tak więc w leczeniu akarapidozy, w tym stosowania górnego opatrunku na bazie leku Apimax i syropu cukrowego. Górny opatrunek umieszcza się w plastikowych workach lub w podajnikach.
- Zastosowanie oleju jodłowego. Gazik jest zanurzany w produkcie i umieszczany nad ramkami. Najpierw musisz zamknąć ul z polietylenem. Powtórz procedurę trzy razy w ciągu pięciu dni. Musisz kupić tylko naturalny produkt. To narzędzie nie tylko skutecznie zwalcza roztoczobójstwo, ale także zwiększa odporność roślin miodu, pomaga zwiększyć wylęg i ma silne działanie antyseptyczne.
- Zastosowanie mentolu. Zaleca się, aby wziąć torebkę krystalicznego mentolu (całkowita ilość - 50 g), położyć na dnie dowodów na kilka tygodni.
- Tlące się paski można przygotować własnymi rękami. Aby to zrobić, weź bibułę i namocz ją w roztworze azotanu potasu (15%), wysusz. Następnie nasycić pasek papieru eterosulfonianem i ponownie wysuszyć. Wytnij przygotowane arkusze w paski o szerokości 2 cm i długości 10 cm Jeden pasek jest przeznaczony dla jednej rodziny, składającej się z 10 ulic. Paski należy zapalić z jednego końca, zgasić i zawiesić w tlącym się między ramkami drutu. Połóż płótno na ramie i zamknij drzwi na około 25 minut. Musisz ukończyć 8 zabiegów w odstępach tygodniowych.
W okresie zbierania miodu nie należy wykonywać obróbki dymu, ponieważ istnieje ryzyko przeniknięcia chemikaliów do gotowego produktu pszczelarskiego. Używając wszelkiego rodzaju preparatów przeciwko roztoczowi pszczół, konieczne jest stosowanie osobistego wyposażenia ochronnego.
Po zarażonej roztoczowatości wszystkie zakażone ule należy odizolować na okres leczenia przeciw roztoczom.
Ekstremalnym środkiem jest usunięcie osłabionych zakażonych rodzin z pasieki i eliminacja poprzez fumigację dwutlenkiem siarki. Pomoże to zatrzymać rozprzestrzenianie się choroby.
Zniszczone pszczoły powinny zostać spalone.
Tryb kwarantanny jest usuwany po całkowitym wyeliminowaniu choroby. Pełny przebieg leczenia trwa 1,5-2 miesiące.
Środki zapobiegawcze
Aby zapobiec rozwojowi akarapidozy w ulach, należy podjąć następujące środki:
- instaluj ule w otwartych przestrzeniach przed słońcem: zwiększony poziom wilgotności zwiększa ryzyko rozwoju choroby kilka razy, ponieważ w tych warunkach owady starają się być bliżej siebie;
- corocznie sprawdzaj kolonie pszczół po zimowaniu, obserwuj ich zachowanie;
- po zimowaniu pszczół należy dokładnie przestudiować stan szkieletu i ula jako całości, konieczne jest również zbadanie składu jelitowca w celu wykrycia pasożytów lub zweryfikowania ich braku;
- w zarażonych pokrzywkach konieczna jest wymiana macicy;
- przestań kraść pszczoły, aby zapobiec ryzyku rozprzestrzeniania się infekcji;
- stymulować pierwszą muchę pszczół po zimowaniu;
- zapewnić rezerwy żywności dla roślin miodu na okres jesienny;
- podjąć działania na rzecz wzmocnienia zdrowych rodzin, stworzyć warunki sprzyjające ich pełnemu rozwojowi;
- nie zapuszczaj pszczół w wątpliwe pasieki;
- nabyć do hodowli takich gatunków pszczół, które są najbardziej odporne na kleszcze: na przykład przedstawiciele rasy włoskiej są bardziej odporni.
Akarapidoza pszczół jest chorobą wywoływaną przez kleszcza, który penetruje tchawicę i kontynuuje proces jej rozwoju i rozmnażania w tym obszarze. Choroba jest niebezpiecznym utajonym przewlekłym przebiegiem i trudnością w diagnozie. Możesz poradzić sobie ze szkodnikiem za pomocą specjalnych preparatów: tlących się pasków i tabletek, a także rozwiązań do karmienia.