W porównaniu do innych koni ciężkie ciężarówki nie są tak energiczne, energiczne i szybkie, ale przewagi w wytrzymałości i sile nie można im odebrać. Zostały one wyhodowane specjalnie do transportu dużych ładunków i poradziły sobie z tym zadaniem od kilku stuleci. Poniżej szczegółowo opisano wszystkie rasy ciężkich ciężarówek.
Jaka jest różnica między rasami koni ciężkich?
Ciężkie konie mają potężną budowę ciała, imponującą siłę i spokojne usposobienie. Dzisiaj nie są tak poszukiwani w transporcie towarów, jak to było sto lat temu, ale w niektórych odległych miejscach bez takich asystentów wciąż nie ma nigdzie. Są poszukiwane w prywatnych gospodarstwach domowych, przy pozyskiwaniu drewna, w gospodarstwach koumiss, a także hodowane jako rasy mięsne. Często ciężkie ciężarówki czystej krwi są używane w celu poprawy jakości lokalnych zwierząt gospodarskich.
Wygląd ciężkich ras koni nie jest tak atrakcyjny jak u innych koni. Ich ciało jest masywne, muskularne, we wzroście i wadze wyraźnie wyprzedzają inne rasy - wzrost niektórych osobników może przekraczać 2 metry, a waga - 1 tona.
Ciężkie konie słyną z łagodnego chodu. Mogą jeździć krokiem galopem i kłusem prawie niezauważalnie dla jeźdźca - nie ma wrażenia trzęsienia się w siodle. Konie są świetne dla początkujących jeźdźców. Ponadto spokojny i zrównoważony charakter, życzliwość i przywiązanie do jeźdźca sprawiają, że koń jest prawdziwym przyjacielem i asystentem osoby na całe życie.
Perspektywy hodowli ciężkich koni są szerokie. Hodowcy starają się zachować swoją pulę genów i dokładają wszelkich starań, aby ulepszyć istniejące rasy. Rozwój optymalnie użytecznych cech koni pod względem odporności na różne choroby, łatwości utrzymania, podatności na szeroką gamę pasz i tym podobnych jest chęć nowoczesnej hodowli, która rozwija się w imponującym tempie.
Aby uzyskać pełniejszy obraz koni ciężkiej rasy, warto rozważyć najbardziej powszechny i znany z nich bardziej szczegółowo.
Skała macierzysta
Rasy te są najstarsze i są przodkami współczesnych ras wielu koni. Ciężkie konie były używane w czasach starożytnych, a nawet do czasu, gdy zachowały swoje rysy.
Belgijski (Brabanson)
Ciężka rasa koni pochodząca z Belgii nazywa się Brabanson. Konie te znane są od kilkudziesięciu stuleci, co czyni je przodkami wielu ras. Współczesne osobniki praktycznie nie różnią się od swoich średniowiecznych potomków, podczas gdy wiele innych podobnych ras koni zostało rozcieńczonych przez krzyżowanie z ogierami jeździeckimi. Bardzo doceniana jest autentyczność Brabancon, która podkreśla jego proporcjonalny i harmonijny wygląd.
Pod względem wielkości belgijskie ciężkie ciężarówki rzadko przekraczają 1,7 metra wysokości i 1,2 tony masy. Rasa jest zdominowana przez kolor bay i czerwony. Konie te szybko rozwijają się do stanu dojrzałego i doskonale aklimatyzują się w nowych warunkach. Ich bezpretensjonalność w żywieniu, dobra wydajność i spokojny, elastyczny charakter od dawna są znane wielu hodowcom koni.
Szkocki (Clydesdale)
Dzisiaj rasę ciężkiego konia Clydesdale można słusznie nazwać jednym z narodowych skarbów Szkocji, chociaż zaledwie kilka dekad temu koniom tym groziło wyginięcie.
Clydesdales zostały wyhodowane około trzy wieki temu - ich przodkami są rasy ciężkie ciężarówki angielskie i belgijskie, skrzyżowane z lokalnymi zwierzętami gospodarskimi. W wyniku starannej selekcji uzyskano odporną, silną rasę, która bardziej przypominała konia niż ciężkiego.
Podczas rozwoju rolnictwa szkockie ciężkie ciężarówki były poszukiwane do pracy na polach uprawnych, ale postęp technologiczny z czasem zmniejszył ich popularność, co prawie doprowadziło do utraty rasy. Ale od lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku prowadzono aktywną pracę w celu przywrócenia populacji Clydesdale, a dziś jest kilka tysięcy osobników.
Z wyglądu szkockie ciężkie ciężarówki są podobne do szuflad, są tylko nieznacznie gorsze od nich pod względem masy i wielkości. Konie mają silne nogi z masywnymi kopytami, duże garbate głowy, długie uszy, krótką szyję, na której jest wyraźny grzebień szyjny. W zależności od koloru są zazwyczaj dereszowate, czarne, czerwone i laurowe, na nogach, brzuchu i głowie, obecność znaków jest charakterystyczna.
Clydesdales są hodowane w nowoczesnej rzeczywistości nie tylko do pracy w terenie - często pojawiają się również na różnych wystawach jeździeckich w Szkocji, Wielkiej Brytanii i USA. Ze względu na spokojne usposobienie i dobre zdolności biegowe ta rasa doskonale nadaje się do ekoturystyki, co dodatkowo zwiększa jej popularność wśród rolników i hodowców koni.
Percheron
Jeśli chodzi o czas hodowli ciężkich koni Persheron, opinie hippologów różnią się - niektórzy uważają, że ma on długą historię, podczas gdy inni trzymają się punktu widzenia, który przypisuje jej zaledwie pół wieku. Ale eksperci zgadzają się co do jednej rzeczy - w czasie jej hodowli w grę wchodziły nie tylko ogromne ciężkie konie, ale także arabskie kłusaki czystej krwi.
We współczesnych percherach, pochodzących z Francji, widoczne są wschodnie korzenie: kształt głowy, gracja ruchu, szary garnitur. Średnia waga osobnika wynosi 800 kg, wysokość w kłębie osiąga 1,8 m. Na szyi perszeronów, która ma szczególnie piękny zakręt, jest wyraźny grzebień, klatka piersiowa jest szeroka, grzbiet jest krótki, a szerokie kopyta wyróżniają się na suchych mocnych nogach.
Ta rasa ciężkich ciężarówek jest wyjątkowo wytrzymała, harmonijnie zbudowana, ma dobre usposobienie i spokojną, łagodną jazdę. Dzięki takim cechom perszery są dziś bardzo popularne wśród miłośników koni. We Francji dystrybucja rasy postępuje na poziomie państwowym - wsparcie finansowe przyznawane jest rolnikom stosującym perchery w swoich gospodarstwach.
Hrabstwo
Shires, znane również jako angielskie ciężkie ciężarówki, są uważane za przedstawicieli najstarszej rasy, z której korzystali ludzie podczas kampanii wojskowych Cesarstwa Rzymskiego. Również angielskie ciężkie ciężarówki wyróżniają się swoim wzrostem i są uznawane przez wielu hodowców koni za najwyższe konie na świecie.
Ostatnio szczególnie popularne są konie Shirehorse, potomkowie angielskich klaczy skrzyżowanych z ogierami holenderskimi. Konie te są dość różnorodne i mogą nadawać się do różnych celów, od jazdy po schodach do uprzęży po wagon. Nowoczesne shires zostały wyhodowane kilka wieków temu.
Shires można nazwać największym i najpotężniejszym z całego królestwa koni. Ich wysokość w kłębie może wynosić ponad 180 cm, a ich waga może przekraczać 1,1 tony. Hodowlę prowadzi się w wielu krajach świata. Powoduje to szczególne trudności, ponieważ pasza dla takich koni potrzebuje 3 razy więcej, co zmusza hodowców do szukania pastwisk o zwiększonej powierzchni na siano na zimę.
Bityug
Bityug to wysokowydajna rasa koni hodowanych specjalnie na potrzeby koni i rolnictwa. Do tej pory rasa jest uważana za wymarłą.
Bitugi stał się znany jako niezależna rasa w XVIII wieku. Istnieje kilka wersji ich pochodzenia, z których najbardziej popularna jest formacja rasy z inicjatywy Piotra Wielkiego. Średnia wielkość bituki wynosiła 1,6 metra, miały mocne rozwinięte plecy, długie ciało i zakryte nogi, kolor był głównie brązowy. Rasie przypisywano spokojną naturę, zwiększoną wytrzymałość i bezpretensjonalność paszy, co uczyniło ją tak popularną w tamtych czasach.
Bityugi były wykorzystywane w pracach rolniczych, ale najczęściej te konie można było zobaczyć w taksówkach. W literaturze rosyjskiej tamtych czasów często znajduje się opis tej rasy, w większości tak się stało, ponieważ stanowiły one ogromną większość koni zajmujących się przewozem przemysłowym.
Rasy z różnych krajów
Ciężkie konie były używane w wielu krajach. Z czasem poprawiły się i dostosowały do warunków życia i klimatu.
Australijski
Dziś istnieje ścisły standard dla rasy australijskiej, której przestrzeganie monitoruje Towarzystwo Książki Plemion Australijskich Ciężkich Ciężarówek, utworzone w 1979 roku. Wcześniej rasa nie różniła się czystością. Jego pierwszych przedstawicieli pozyskano na początku XIX wieku, krzyżując rasy wyhodowane w tym czasie w Australii, wśród których przeważały Perchersons, Shires, Clydesdales, Suffolks i Brabansons z końmi importowanymi podczas kolonizacji.
Australijska rasa wyróżnia się średniej wielkości głową, szerokim czołem, średniej długości szyi, gładką linią grzbietu, szerokim zadem i klatką piersiową oraz dobrze rozwiniętym grubym grzebieniem u ogierów.
W całej Australii konie te biorą udział w różnych zawodach. Są one również często używane podczas rejestrowania do transportu kłód w obszarach, w których technologia jest poza zasięgiem. Rolnicy używają tej rasy do prac rolniczych.
Władimirskaya
Ciężkie rasy Włodzimierza pochodzą z stadniny koni Gavrilovo-Posadsky. Te energiczne, silne i atrakcyjne konie pojawiły się w 1886 roku po skrzyżowaniu lokalnych bezpretensjonalnych i odpornych samic z Clydesdales z Anglii. Poza tym powstanie rasy nie obyło się bez słynnych angielskich zamków. Rasa ta została oficjalnie uznana dopiero w połowie XX wieku.
Ciężkie ciężarówki Vladimir mają dużą budowę ciała, w kłębie nie przekraczają 1,7 metra. Najczęstszym kolorem jest zatoka, rzadziej czarne i czerwone.
Z zewnętrznych cech ciężkich ciężarówek Vladimir wyróżniają się:
- mocna długa szyja;
- duża głowa z wypukłym profilem;
- umiarkowanie obniżony zad;
- ukośnie ustawione długie łopatki;
- silne nogi porośnięte futrem;
- gruba grzywa i ogon.
Wcześniej konie tej rasy były zaprzęgane do pługa, wózka lub uprzęży. Dziś są aktywnie wykorzystywane w turystyce jeździeckiej i polowaniu sportowym.
Radziecki
Konie rasy radzieckiej uzyskano przez skrzyżowanie lokalnych ras pociągowych, które mają najbardziej różnorodne korzenie, z brabansonami. Wynik w porównaniu z jego belgijskimi krewnymi ma kilka małych rozmiarów, harmonijną budowę ciała, bardzo mobilny. Oficjalna rejestracja rasy radzieckiej miała miejsce w 1952 r.
Z cech konia:
- waga - do 1 t;
- wysokość w kłębie - do 1,7 m;
- główne kolory to czerwony i laurowy.
Pod względem wyglądu radzieckie ciężkie ciężarówki niewiele różnią się od standardowych koni tego typu: średniej wielkości głowa, średnia muskularna szyja, szerokie plecy i kłęby, rozwidlony opadający zad, mocne nogi średniej długości. Klacze tej rasy charakteryzują się wysoką wydajnością mleczną.
Rosyjska ciężka ciężarówka
Ta rasa koni była hodowana przez długi czas i została oficjalnie zarejestrowana w 1952 roku, podobnie jak radziecka ciężka ciężarówka, ale nie należy ich mylić. Zwierzęta gospodarskie oparte są na ciężkich ciężarówkach pochodzących z Belgii. Konie okazały się duże i doskonale pasowały do lokalnych warunków.
Ich główne cechy to:
- waga - do 700 kg;
- wysokość ogierów w kłębie wynosi do 1,5 m;
- garnitury - czerwony, deresz, zatoka, wrona.
Rosyjskie ciężkie ciężarówki mają lekką, suchą głowę z szerokim czołem, szerokim kłębem, długim szerokim grzbietem, muskularną szyją, szerokim rozwidlonym zadem i średniej wielkości lekko zarośniętymi nogami. Ta rasa jest klasyfikowana jako mała ciężka ciężarówka. Jest idealny do prac rolniczych, ma doskonałe właściwości mięsne i mleczne.
Ostatnio wiele gospodarstw hoduje rosyjskie ciężkie ciężarówki. Wśród tych gospodarstw wiele specjalizuje się w produkcji koumiss.
Rasa Boulogne
Wielu hipologów uważa rasę ciężkich koni koni Boulogne za najbardziej popularną wśród francuskich ciężarówek. Te konie są znane od starożytności. Rasa Boulogne urodziła się na terytorium północno-zachodniej części współczesnej Francji, krzyżując konie arabskie sprowadzone z podbitych stanów z lokalnymi zwierzętami gospodarskimi. Później potrzebne były bardziej wytrzymałe konie, dla których krzyżowały rasy Boulogne i Mecklenburg. W rezultacie pojawiły się szczególnie silne konie, aw XVII wieku rasa otrzymała oficjalne uznanie.
Wzrost koni Boulogne w kłębie wynosi średnio 1,65 m i mogą one ważyć do 900 kg. Ciało konia jest muskularne, ma dużą, cienką i krótką głowę z szerokim czołem, łukowatą szyję z krótką grzywą, prosty i szeroki grzbiet, mocne krótkie nogi, zaokrąglony zad i gruby ogon. Z garniturów najczęstsze są szare i szare.
Dziś rasa Boulogne jest szeroko stosowana w gospodarstwach rolnych. Jest również bardzo ceniony przez hodowców za doskonały genotyp, który pozwala krzyżować je z innymi rasami w celu poprawy ich jakości.
Irlandzki
Irlandzki kolb, który ma również wiele innych nazw, jest znaną rasą ciężkich koni. Dziś przedstawiciele tej rasy są popularni na całym świecie, choć nie tak dawno niewiele osób o nich słyszało.
Irlandzkie ciężkie ciężarówki mają niewielką wysokość - średnio 1,45 m, a masa ciała do 700 kg. Kolor jest najczęściej zauważany, charakterystyczną różnicą rasy jest obecność białych plam na wełnie. Koń ma masywną głowę, długie uszy, krótką silną szyję, prosty grzbiet i potężny zad. Ciało konia ze względu na swój niewielki rozmiar jest dość szerokie.
Pod względem zakresu zastosowania kolby irlandzkie są uniwersalne. Ta rasa jest często nazywana cygańską uprzężą, która wiele mówi o jej cechach i obszarach zastosowania. Koby są również odpowiednie do jazdy w siodle, a wśród rolników te konie są cenione jako asystenci w pracach rolniczych i dobrej produkcji mleka.
Suffolk
Suffolsky rasa ciężkich koni pochodzących z Anglii. Nazwa pochodzi od hrabstwa, w którym zaczęto go hodować. Konie te doskonale nadają się do ciężkich prac rolniczych związanych z uprawą gleb gliniastych, które występują we wschodniej części Wielkiej Brytanii.
Założyciele Suffolk są uważani za rasy lokalne i normandzkie, co ostatecznie dało im wełnę o doskonałym odcieniu kasztana i masywnym ciężkim ciele na krótkich nogach. Konie te są cenione za bezpretensjonalność pod względem zawartości i niskie spożycie paszy, o czym świadczą liczne badania hipologiczne.
Wysokość w kłębie suszy rzadko przekracza 1,7 metra, a waga dorosłego ogiera może osiągnąć ton. Konie zawsze wyróżniają się jasnym kolorem kasztanowca, który ma wiele odcieni. Rasa ma przyjazne usposobienie.
Najsilniejsze ciężkie ciężarówki w historii
W historii istnieje wiele koni przewożących ogromne ładunki, z których niektóre są szczególnie zapamiętane i udokumentowane. Konie te są dumne ze swoich hodowców i są bezpośrednim dowodem ogromnego potencjału ciężkich ras.
Wśród nich można przywołać kilka sztormów ze Stanów Zjednoczonych w stanie Michigan, które w 1893 r. Pociągnęły sanie z ładunkiem o łącznej masie nieco ponad 42 ton. Również w latach sześćdziesiątych ubiegłego stulecia radziecki ogier Force wyróżniał się rozciąganiem przyczepy o ładowności 35 metrów, której waga wynosiła prawie 23 tony. Jednak najbardziej znaczącym osiągnięciem dokonanym w Księdze Rekordów Guinnessa jest nabrzeże o nazwie Vulcan, które w 1924 r. Na brytyjskiej wystawie udało się przenieść tylko 47 ton ładunku.
Konie ciężkiej rasy były początkowo hodowane do użytku w pracach domowych i transporcie towarów. Tworzenie i doskonalenie ras było i jest nadal realizowane w wielu krajach. Do tej pory hodowano wiele ras, ale przodkami ich głównej części są shires i Clydesdales z Anglii, Perchers z Francji i Brabansons z Belgii.