Puchowe kozy różnią się od sąsiadów specjalnym płaszczem, długim i jedwabistym oraz najdelikatniejszym puchem. Rasy te są hodowane na wełnę, a mięso i mleko są przenoszone na dalszy plan. Dowiemy się, jakie są puchate rasy kóz i porównamy ich wydajność.
Charakterystyka i cechy kóz puchowych
Główną różnicą między kozą puchową a resztą jej krewnych jest ogromna ilość puchu. Największą wartością jest właśnie puch, a nie szorstkie włosy.
Jaka jest różnica między kozami puchowymi od zwykłych:
- Niska zawartość tłuszczu w wełnie. Podczas czesania włókna puchate nie są splątane, jakość produktu można sprawdzić bezpośrednio na zwierzęciu.
- Brak specjalnych wymagań dotyczących zawartości. Jedynym zastrzeżeniem jest coroczna fryzura i czesanie. Zaczynają czesać puch w sezonie zrzucania.
- Okres linienia przypada na koniec zimy, a następnie czesanie i ścinanie powtarza się po 14 dniach. Nie możesz odroczyć procedury, w przeciwnym razie możesz stracić przydatny i ważny produkt (puch bardzo szybko zapycha się).
- Wartość puchu zależy również od jakości produktu i jego odcienia. Pierwszego dnia puch ma najwyższą jakość. Biały puch jest droższy, inne kolory są mniej poszukiwane.
Najlepsza rasa kóz puchowych
Rozważ najlepszą rasę kóz tego typu. Wszystkie różnią się grubymi i długimi włosami, ale ich jakość i ilość są różne dla każdej rasy.
Rasa angorska
Przedstawiciele rasy koziej angorskiej są niewielcy, ale fakt ten nie uniemożliwia im pozostania najlepszymi puchatymi zwierzętami.
Opis.Kozy są koloru białego, ale można je znaleźć w kolorze szarym i srebrnym. Samce kóz angorskich osiągają 50–55 kg, a kozy nie przekraczają 40 kg. Ciało jest niskie, głowa jest niewielka, klatka piersiowa jest mała, nogi są silne, pomimo krótkości. Ciało pokryte jest gęstymi włosami, zwija się i tworzy zwinięte warkocze. Długość jednego pasma może wzrosnąć do 0,3 m.
Wydajność.Kozy powinny być strzyżone dwa razy w roku. Jedna osoba przynosi około 4-5 kg wełny. Jeśli chodzi o wydajność mleka, podczas laktacji osiąga 60-100 l, zawartość tłuszczu mlecznego - 4,5%.
Funkcje treści. Rasa angorska nie wymaga opieki, zwierzęta nie wykazują nastroju ani niezadowolenia. Mogą wypasać się w dowolnych obszarach, ale dają wybór w terenie pagórkowatym. Smak mleka znacznie się pogarsza wraz z łączną zawartością kobiet i mężczyzn.
Zwierząt nie można trzymać przez cały czas w pomieszczeniu; muszą znajdować się na świeżym powietrzu, w przeciwnym razie nie da się uniknąć chorób. Brak świeżego powietrza prowadzi również do pogorszenia sierści. Jeśli nie ma możliwości wypasania zwierząt na pastwisku, wówczas w lecie należy je wypuścić do otwartej zagrody. Działka jest ogrodzona siatką lub ogrodzeniem o długości co najmniej 2 m.
Zalety rasy Angora:
- doskonale przyswajają żywność o różnym składzie;
- bez problemów dostosowywać się do różnych warunków klimatycznych;
- mieć silną odporność;
- wysoka wydajność wełny;
- mięso jest pyszne.
Wady rasy:
- zły instynkt macierzyński;
- trudności w utrzymaniu w pomieszczeniu o wysokiej wilgotności;
- jakość i struktura płaszcza zależy od pogody;
- podczas linienia zmniejsza się ilość wełny;
- niski wskaźnik urodzeń.
Kaszmir w dół kozy
Zwierzęta żyją w górach na wysokości 2-3 tysięcy metrów nad poziomem morza.
Opis.Pod względem wielkości osobniki tej rasy są nieco mniejsze niż kozy angorskie. Uszy są duże, wiszące, rogi są lekko zakrzywione. Twarz zwierzęcia jest pokryta krótkimi włosami, a całe ciało jest „ubrane” w długi puch. Wełna w różnych kolorach: szarym, białym, brązowym i szarym i brązowym.
Wydajność.Długość kręgosłupa wynosi około 12 cm, puch około 8 cm, jest puszysty i elastyczny, więc produkty wykonane z puchu są ciepłe i lekkie. Każdego roku należy ciąć zwierzęta, czasem podczas topienia puch znajduje się w krzakach lub na ziemi. Osoba przynosi około 200 g wełny, puch około 150 g.
Funkcje treści.Nie ma specjalnych wymagań dotyczących zawartości tych kóz. Ze względu na możliwość przetrwania na obszarach górskich rasa ta jest trzymana w Tybecie, w Mongolii, Iranie i Azji Środkowej.
Zalety rasy Angora:
- średnia obniżona wydajność;
- bardzo wytrzymały i nie wymagający opieki.
Wady rasy:
- możliwość rozmnażania tylko na obszarach górskich;
- bez regularnego czesania kóz puch często kruszy się i traci reprezentacyjny wygląd.
Rasa drania
Należący do starożytnych ras ojczyzną jest Rosja, region rzeki Don.
Opis.Koza Pridonskaya urodziła się przez skrzyżowanie lokalnych kóz z rasą angorską. Wełna o różnych odcieniach, ale najczęściej spotykanych kolorach: białym, szarym, czarnym. Budowa ciała jest silna, nogi są silne. Koza niemowlęta w chwili urodzenia waży około 3 kg, dorosła koza osiąga 75 kg, a samica 45 kg. Rasa jest uważana za wielokrotną.
Białe kozy ważą nieco mniej niż szare kozy, ale ilość puchu nie zmienia się od tego.
Wydajność.Głównym produktem, z którego hodowana jest rasa, jest wełna, która stanowi około 70% puchu i 30% twardych włosów. Sierść ma tę samą grubość i rozmiar, puch rośnie do około 0,1 m, a kręgosłup do 0,08 m. Można użyć jednej kozy do zebrania 1,5 kg puchu. Mięso jest doskonałej jakości, a jednostka otrzymuje do 9 kg tego produktu.
Funkcje treści.Poszczególne osoby mogą żyć, zarówno oddzielnie, jak i w stadzie. Nie ma wymagań dotyczących warunków życia, zwierzęta mogą współistnieć z innymi rasami kóz, z ptakami itp.
Podstawową zasadą jest zapobieganie nadmiernemu stłoczeniu, w przeciwnym razie wełna zacznie tracić swoje właściwości. Konieczne jest wypas kóz latem i zimą, w okresie letnim wypas nie powinien być krótszy niż 12 godzin.
Potrzebują zwiększonej porcji białka i siarki. Podlewanie jest konieczne dwa razy dziennie. Zimą woda jest nieco podgrzewana.
Zalety dolnej rasy:
- wysoka wydajność wełny;
- doskonałej jakości mięso zwierzęce;
- mleko jest smaczne i nietłuste;
- nie potrzebują specjalnych warunków zatrzymania;
- wybredny w kwestii jedzenia.
Hodowcy byli w stanie zidentyfikować tylko jeden minus rasy - pogorszenie jakości sierści z powodu nagłych zmian klimatu i pogody.
Orenburg
Kozy wyróżniają się imponującym rozmiarem i silną budową.
Opis. W swojej masie kozy osiągają 90 kg, a samice mogą przekraczać 55 kg. Często kozy Orenburg są koloru czarnego bez dodatkowych plam. Wełna typu pigtail, gruba i miękka w dotyku. Osoby należą do wielu.
Kozy Orenburg słyną z odporności na różne zmiany pogody. Zmiana klimatu ma korzystny wpływ na jakość płaszcza, zwłaszcza wiatr, suszę i mróz.
Wydajność. Głównym celem hodowli kóz Orenburg jest uzyskanie puchu. Z jednego zwierzęcia można pobrać około 0,5 produktu. Płaszcz jest miękki i delikatny, ale jednocześnie mocny i elastyczny. W już wykonanych produktach puchnie, nadając im bardziej wyrafinowany wygląd.
Podczas laktacji (przez 6 miesięcy) można zebrać 160-180 litrów mleka o średniej zawartości tłuszczu. Po nieobecności młodzieńca u matki można ją doić przez kolejne 3 miesiące. Przy dobrym odżywianiu przyniesie około 50 litrów mleka.
Funkcje treści.Osoby są bardzo czyste i wrażliwe. Do toalety przygotowują jedno miejsce, a do odpoczynku drugie - czyste i suche. Kozy żyją na pastwiskach, jeśli zimy nie są szczególnie zimne, zwierzęta wolą przebywać na zewnątrz tak długo, jak to możliwe.
Hodowlę można prowadzić tylko na południowym Uralu, Orenburgu i okolicach.
Zalety rasy Orenburg:
- wyprzedzenie jest powyżej średniej;
- wydajność mleka jest wysoka;
- jakość puchu jest doskonała;
- prosty kolor;
- duża wydajność wełny.
Wady rasy:
- obcięcie puszystego włókna, ta właściwość pogarsza stan gotowego produktu;
- trudna adaptacja do nowego klimatu.
Kozy górskie Ałtaj
Kozy zostały nazwane na cześć miejsca, w którym pojawiła się ta rasa - Ałtaj. Jednym z „rodziców” była osoba rasy duńskiej.
Opis.Kozy są odporne, mogą żyć na pastwisku przez cały rok. Szybko przybieraj na wadze i posiadaj mięso najwyższej jakości. Masa kóz sięga 65 kg, a kóz - 40 kg. Bardzo mięsiste osobniki, ich ilość u zwierząt często przekracza 70% całego ciała. Jeśli chodzi o płodność, wszystko zależy od pastwisk i warunków życia na nich.
Wydajność.Wełna rasy górskiej Ałtaj ma 8 cm długości, z czego 75% składa się z puchu. Z kozy można pobrać 0,5-0,7 kg produktu. Wysokiej jakości puch, bardzo miękki. Przeznaczony do produkcji szalików i innych produktów.
Funkcje treści.Można go przechowywać w dowolnym regionie kraju, ponieważ bez problemu dostosowują się do różnych warunków klimatycznych. Do trzymania kóz potrzebny jest zadaszony pokój, możesz zrobić z prostym baldachimem.
Nie trzeba ogrzewać pomieszczenia, ale należy przykryć podłogę słomą. Szopa nie powinna być mokra, ponieważ wilgoć niekorzystnie wpływa na stan sierści zwierząt.
Zalety rasy:
- wysokiej jakości wełna i puch;
- duża ilość puszystego polaru;
- mało wymagająca konserwacja i opieka;
- wybredność w żywności;
- możliwość radzenia sobie w suchym klimacie górzystego obszaru;
- dobra wytrzymałość;
- silny układ odpornościowy;
- wysoka wydajność mięsa.
Wśród niedociągnięć można wyróżnić tylko niewielkie małżeństwo rogów, które nawet nadaje dotyk koziołom z Ałtaju.
Dagestan kozy w dół
Rasa Dagestan to małe osobniki o silnej budowie ciała.
Opis.Masa samicy waha się między 28-34 kg, mężczyzna - 48-57 kg. Głowa jest mała, uszy zwisają, rogi są proste. Kończyny poszczególnych osób są silne, muskularne, pokryte do kolan wełną, składającą się w 80% z puchu. Kolor kozy jest często biały. Płodność jest niska - około 20–40%.
Dziś tej rasie grozi całkowite wyginięcie. Większość kóz znajdowała się w jednym z państwowych gospodarstw w buińskim regionie Dagestanu, ale po jego rozpadzie liczba osobników znacznie spadła. Kozy pełnej krwi zostały zasiedlone w różnych gospodarstwach republiki.
Wydajność.Kozy Dagestan nie wykazują szczególnie wysokich wskaźników, puch od osobnika można uzyskać około 0,3-0,5 kg, jest ceniony za biały kolor, który jest idealny do tworzenia szalików lub szali.
Funkcje treści.Podczas wypasu kopyta zwierząt zużywają się i przybierają prawidłowy kształt; podczas przeciągania miękną i zaczynają gnić. Dlatego musisz to monitorować i oczyścić je na czas.
Inną trudnością w utrzymaniu są muchy, które składają jaja na skórze bydła, rozmnażają się, pojawiają się larwy i robaki, które niszczą kopyta kóz. Zwierzęta jedzą źle, ich produktywność spada.
Zalety rasy:
- szybkie dostosowanie do warunków osadzenia;
- ilość puchu nieznacznie wzrosła w porównaniu do poprzednich lat;
- mięso jest smaczne i soczyste.
Wady rasy:
- jakość puchu jest niska;
- niska płodność i wskaźnik urodzeń;
- produkcja mleka jest niska.
Czarna koza puchowa
Rasa pojawiła się z powodu skrzyżowania lokalnych kóz Uzbekistanu z rasą angorską.
Opis.Masa samicy wynosi 45 kg, koza 60 kg. Pomimo jednolitego płaszcza, płaszcz nie jest monotonna, zawiera zanieczyszczenia innych kolorów. Sztywny i krótki.
Wydajność.Bouffant puch waha się od 300 do 400 g na osobę. Średnia długość wynosi 9 cm.
Funkcje treści.Najważniejsze, aby zwrócić uwagę na linienie. Okres ten trwa około tygodnia iw tym czasie hodowca musi mieć czas na zebranie jak największej ilości puchu, ponieważ spóźnienie prowadzi do strat na poziomie 35%.
Zalety rasy Angora:
- odpowiednio duże kozy, oprócz puchu, można uzyskać wystarczającą ilość mięsa;
- wysokiej jakości puch.
Wady rasy:
- podczas linienia traci się dużo puchu;
- dystrybuowane tylko w Uzbekistanie.
Wołgograd w dół kozy
Miejscem narodzin rasy jest dystrykt Czernykowski, „rodzicami” są kozy Angora i Don.
Opis.Płaszcz jest wysokiej jakości, czysty i miękki w dotyku. Masa samicy wynosi około 35-40 kg, koza - 60 kg. Biały płaszcz, dobrze sprzedany.
Wydajność.Wełna jest w 90% puchowa. Zebrano około 1 kg produktu od kobiety, 1,2-1,5 kg od mężczyzny. Długość puchu wynosi 11 cm, wydajność mleka jest powyżej średniej. Podczas karmienia młodych zwierząt koza pozyskuje około 100 litrów mleka, płodność jest wysoka - 130 dzieci na 100 samic.
Funkcje treści. Nie potrzebują specjalnych warunków. Mogą żyć na dowolnym terytorium z wyjątkiem wyżyn.
Zalety rasy Angora:
- wysokiej jakości puch i wełna;
- dobry wskaźnik mleka;
- wysoka płodność.
Rolnicy nie byli w stanie zidentyfikować wad rasy, w pełni spełnia ona wymagania dotyczące kóz puchowych.
Kirgiskie kozy
Pod względem wielkości kozy tej rasy należą do ras średnich i dużych.
Opis. Masa kozy wynosi około 35-40 kg, samiec - 58-68 kg. Największa masa kóz zyskuje w wieku 5 lat. Mięso rasy ma doskonały smak, skórki zwierząt nadają się do tworzenia futra i skór owczych.
Wydajność. Główne produkty kóz kirgiskich - puch - źródło dochodów wielu hodowców zwierząt. Zmniejszenie wydajności zależy od wpływu różnych czynników, takich jak płeć osobnika, wiek i wielkość zwierzęcia. Z kozy pobiera się około 0,4-0,5 kg puchu.
Funkcje treści. Kozy trzymane są na pastwiskach. Piołun, hodgepodge i krzewy pojawiają się w postaci głównego pokarmu. Jeśli sezon zimowy jest znacznie chłodniejszy niż zwykle, dla zwierząt wskazane jest budowanie specjalnych budynków z baldachimem. Ponadto pastwiska w zimie nie są bogate w pożywienie potrzebne zwierzętom.
Zalety rasy:
- duża ilość puchu;
- wysoka mleko i płodność;
- możliwość dostosowania do każdego klimatu.
Ma jedną wadę - jakość puchu jest najniższa w porównaniu z innymi kozami puchowymi.
Porównanie kóz puchowych
Imię rasy | Ilość puchu od 1 osoby | Średnia waga kozy | Średnia waga kozy | Siedlisko |
Angora | 4-5 kg | 40 kg | 50–60 kg | Azja Środkowa, Rosja |
Kaszmir | 0,15-0,2 kg | 30 kg | 40 kg | Tybet, Mongolia, Iran i Azja Środkowa. |
Pridonskaya | 1,5-1,8 kg | 45 kg | 75 kg | Rosja |
Orenburg | 0,5-0,6 kg | 55 kg | 90 kg | Rosja |
Gorno-Ałtaj | 0,5-0,7 kg | 40 kg | 65 kg | Mongolia i Ałtaj |
Dagestan | 0,3-0,5 kg | 28–34 kg | 48–57 kg | Dagestan |
czarny | 0,3-0,4 kg | 45 kg | 60 kg | Uzbekistan |
Wołgograd | 1,2–1,5 kg | 35–40 kg | 60 kg | Rosja |
Kirgiski | 0,4-0,5 kg | 35–40 kg | 48–58 kg | Kirgistan |
Hodowla i trzymanie kóz nie jest trudne. Ważne jest, aby prawidłowo wybrać rasę kóz puchowych i zapewnić im przyzwoitą opiekę i opiekę, aby uzyskać jak najwięcej wysokiej jakości puchu.