Wyahir to dziki gołąb leśny. Często nazywany jest wikliną. Ptak wyróżnia się dużymi wymiarami, co jest szczególnie zauważalne w porównaniu z innymi odpowiednikami. Ptak doskonale zapuszcza korzenie w obszarze leśnym, jest w stanie ukryć się przed drapieżnikami.
Opis ptaka i jego cechy
Dzikie gołębie leśne dominują w doskonałym upierzeniu, przyciągając uwagę szarawo-niebieskawym odcieniem. Ta kolorystyka jest wyjątkową okazją do ukrycia się przed drapieżnikami. Za tym przebraniem wrogowie nie widzą gołębicy, dlatego ma większe szanse na niezauważenie. Na piersi upierzenie jest czerwone, na szyi - zielonkawe z metalicznym połyskiem. W słońcu pióra ptaków świecą niesamowicie pięknie.
W porównaniu do swoich odpowiedników w mieście trąba powietrzna jest znacznie większa. Długość ciała do ogona wynosi ponad 40 cm, a ich waga może osiągnąć więcej niż jeden kilogram. Znaleziono także osoby ważące półtora kilograma.
Ptaki mają małą głowę koloru popiołu. Na pysku są okrągłe czarne oczy. Obręcz wokół źrenicy jest żółta. Zakrzywiony czerwony dziób u podstawy z ostrym żółtawym końcem. Głowa znajduje się na wdzięcznie zakrzywionej szyi z metalicznym odcieniem, po bokach w upierzeniu znajdują się dwie charakterystyczne białe plamy.
Gołębie mają mały ogon, który otwiera się podczas lotu, pokazując w ten sposób biały poprzeczny pasek. Rozpiętość skrzydeł w locie sięga 80 cm, a kiedy ptak lata, widać piękne białe paski przecinające skrzydła. Duża rozpiętość skrzydeł pozwala osiągnąć prędkość do 180 km / h. Sezonowe migracje nie są straszne dla vahirów - są w stanie pokonać dystans do 1000 km bez zatrzymywania się.
Ciało znajduje się na cienkich nogach o różowoczerwonym odcieniu. Ostre pazury pozwalają ptakowi łatwo chwycić gałęzie.
W pierwszych tygodniach życia upierzenie piskląt niewiele przypomina dorosłego gołębia. Dzieci są zdominowane przez brudny szary kolor. Dopiero z wiekiem pisklęta stają się atrakcyjne i interesujące.
Obszar dystrybucji
Wyahir ma dość szeroki obszar dystrybucji. Żyje w prawie całej Europie, z wyjątkiem północnych regionów. W niektórych miejscach ptak nie żyje przez cały rok, w chłodne dni, leci w cieplejsze klimaty, ale wraca tam wiosną. W tej chwili jest widziany na polach pszenicy ozimej, gdzie żywi się gołąb.
Dzikie ptaki spędzają większość czasu w lasach iglastych, a rzadziej osiedlają się na obszarach parku, gniazdując tam.
Jakość głosu i zachowanie
Nawet o świcie wyahir zaczyna wydawać charakterystyczne głośne dźwięki „kru-kuu-ku-kuk”. Gołębie wykonują energiczne loty, ostro gwizdając skrzydłami. Podczas hodowli ptaki tej rasy zachowują się potajemnie, chowają się w liściach drzew i milczą, gdy słyszą, że zbliżają się zwierzęta lub ludzie.
Gołąb żywi się w tym samym obszarze, niedaleko gniazda. Zachowuje się ostrożnie w locie, zwykle zatrzymuje się na krajobrazach, gdzie trudno jest dotrzeć do innych zwierząt.
Status i ochrona ludności
Dziki gołąb leśny to stworzenie, które lubi porządek i ciszę. Wydawałoby się, że urbanizacja prowadzi do zmniejszenia liczebności populacji wiejskiej, przez co zapadnie cisza w lesie. Ponieważ jednak turystyka piesza i turystyka samochodowa znacznie się rozwijają, gołębie opuszczają siedliska, do których są tak przyzwyczajeni. Dzikie gołębie prawie przestały osiedlać się w podmiejskich lasach odwiedzanych przez zbieraczy grzybów przez prawie cały okres letni.
Liczba witamin zaczęła spadać od późnych lat 40. XX wieku, powodem tego było stosowanie pestycydów w rolnictwie - ich duża liczba doprowadziła do śmierci ptaków. Dziś liczba ptaków jest nie mniej eksterminowana przez myśliwych, dla nich polowanie na dzikie gołębie to hazard. Gołąb gołębi łatwo odlatuje, nawet jeśli myśliwy dostanie się do niego, ponieważ nie jest tak łatwo znaleźć martwego ptaka, a to prowadzi do tego, że polowanie trwa.
Na Azorach żyje podgatunek vyahiru - Columba palumbus azorica, zawarty w Czerwonej Księdze. Mieszkał w lasach wszystkich głównych wysp archipelagu, ale dziś można go znaleźć wyłącznie na wyspach Pico i San Miguel. Inny podgatunek vahirów, zamieszkały na Maderze - Columba palumbus maderensis, został zniszczony na początku ubiegłego wieku.
Styl życia i czas trwania
Jak większość dzikich zwierząt, gołębie wolą ostrożność. Powodem tego jest to, że Wyahiri są bezradni wobec dużych drapieżników. Pomaga im to jednak uniknąć niebezpieczeństwa związanego z rozwojem prędkości lotu. Jeśli w pobliżu znajduje się drapieżnik, gołębie milczą i zamarzają, nie zdradzając się. I zwierzę można poinformować, że w pobliżu jest trąba powietrzna, rozpiętość skrzydeł ptaków, ponieważ podczas lotu słychać głośne dźwięki przypominające gwizdek.
Ptaki nie lubią ludzi. Wolą wyposażyć gniazda nie bliżej niż 2 kilometry od ludzkich osad. Ale są takie przypadki, które osiedlają się bardzo blisko ludzi, ale nie można ich znaleźć w dużych miastach. Lubią odległe lasy - tam czują się komfortowo, bezpiecznie, mają możliwość wychowania potomstwa.
Między sobą vyahiri zachowują się energetycznie, są towarzyskie. Mają dość duże stada, liczba ptaków może osiągnąć ponad dwa tuziny osobników.
W sprzyjających warunkach życia dzikie gołębie leśne mogą żyć do 16 lat.
Odżywianie
Podstawą diety gołębia jest pokarm roślinny. Tylko bardzo rzadko ptaki mogą jeść pokarm dla zwierząt. Czasami spożywają gąsienice lub dżdżownice. Bardziej preferowane zboża, dzikie zboża, rośliny strączkowe. Mogą jednak żywić się wszystkimi ziarnami, które znajdą na ziemi.
Preferencje żywieniowe wahir zależą od ich środowiska. Jeśli gołąb mieszka w lesie iglastym, chętnie zjada nasiona drzew. Wraz ze zmianą roślinności zmieniają się również nawyki żywieniowe. Vahir uwielbia jeść owoce buku i żołędzi z dębu. Nie lataj obok truskawek, jagód, kaliny, borówek.
Ptaki tej rasy mają tendencję do zaopatrywania się w żywność - składają pokarm w dość pojemnym wolu (umieszcza się w nim około ośmiu żołędzi). Ptak podnosi jedzenie z ziemi, gołąb lubi wyrywać niskie rośliny.
Jeśli vyakhir mieszka w gęstych lasach, zbiera owoce z drzew bezpośrednio w locie. Może dziobać nawet młode nerki. Długie zimowanie często wystawia ptaka na zjadanie liści koniczyny i kapusty. Ze względu na różnorodność diety w vituit może zakorzenić się w prawie każdej miejscowości.
Hodowla
W ciągu roku vakhir może trzykrotnie sprowadzić potomstwo. Proces hodowlany rozpoczyna się zwykle w kwietniu. W tym okresie ptaki wracają po zimowaniu. Powielanie trwa do końca pierwszego miesiąca jesiennego.
Jak powstaje para gołębi?
Gołębie osiągają dojrzałość płciową w ciągu 10-11 miesięcy od urodzenia. W tym momencie, aby przyciągnąć kobiety, mężczyźni siedzą na wierzchołkach drzew i zaczynają głośno gruchać. Zwykle od tego zaczynają swój dzień, ponieważ są przyzwyczajeni do wydawania takich dźwięków rano.
Po tym, jak kobieta zwraca uwagę na gołębicę, schodzi na dół, wiruje wokół niej, nie przerywając gruchania. Takie gry godowe prowadzą następnie do składania jaj.
Rozmieszczenie gniazd
Przed inkubacją jaj witnuts wyposażają odpowiednie gniazdo. Są bardzo odpowiedzialni za aranżację. Zanim weźmiesz gałązkę do budowy, ptaki ostrożnie stuknij w nią dziobem, jakby sprawdzając siłę. Dopiero gdy ptak zostanie przekonany, że jakość materiału jest odpowiednia, zajmie mu zbudowanie gniazda.
Szczególnie imponująca jest szybkość, z jaką vahiri wyposażają swoje gniazdo; budowa zajmuje tylko kilka dni. Tworzą solidną ramę za pomocą grubych gałęzi, między gałązkami przeplatają się bardziej elastyczne, małe gałązki. W rezultacie możliwe jest uzyskanie gniazda z płaskim dnem i luźnym kokonem mającym kilka otworów, które powstają między gałęziami.
Gołębie lokalizują gniazda na wysokości nie większej niż dwa metry od ziemi. Tylko leniwe vahiri mogą wykorzystywać resztki gniazd innych ptaków, na przykład sokołów, srok i kruków.
Wykluwanie jajek
Zwykle samica składa dwa białe jajka w jednym jajku. Są małe. Ptaki wykluwają się przez dwa tygodnie. W takim przypadku oboje rodzice biorą czynny udział w inkubacji. Po wykluciu piskląt dzieci karmione są wyłącznie mlekiem gołębim - wydzieliny skrzepu gromadzą się w wolu rodziców. Potem zaczynają jeść inne rodzaje pokarmu typowe dla dorosłych ptaków.
Opieka nad potomstwem
Vyahiri są bardzo troskliwymi i racjonalnymi rodzicami. Karmią swoje pisklęta, uczą zawiłości lotu. Po 1,5-2 miesiącach pisklęta stają się całkowicie niezależne i mogą same się zająć.
Wahir Hunt
Polowanie na Vahir to wydarzenie sportowe, ekscytujące i ekscytujące. Jedyne, co przeszkadza w tej materii, to naturalna opieka nad ptakami. Ale z drugiej strony to właśnie ta cecha daje myśliwym żywe zainteresowanie, podsycając w nich podekscytowanie i większą chęć zdobycia schwytanego gołębia.
Myśliwy musi być powściągliwy, cierpliwy, ostrożny, a jednocześnie spokojny. Wiosną na dozwolonych terytoriach istnieje możliwość polowania na dzikie gołębie za pomocą wabików. Jednocześnie doświadczeni myśliwi kopiują głosy ptaków, wabiąc je do swojej „sieci”. W okresie letnim do polowania najczęściej stosuje się strach na wróble. Jest to równie popularna przynęta dla ptaków. Sztuczne ptaki (podobne do wahirów) są nabywane w wyspecjalizowanych sklepach lub wytwarzane niezależnie.
Te wiedźmy, przyzwyczajone do życia w stadzie, na widok „braci” chętnie latają i siadają obok nich, dlatego doświadczeni myśliwi wchodzą bezpośrednio w ich ręce. Należy zauważyć, że im więcej wypchanych zwierząt używa się do polowania, tym więcej gołębi zostanie doprowadzonych do takiej przynęty.
W Rosji zabrania się używania wiatrówek podczas polowania na dzikie gołębie. Ale niektórzy gwałciciele zaniedbują prawo i używają pneumatyki do chwytania ptaków.
Naturalni wrogowie Vahira
Najbardziej niebezpiecznym drapieżnikiem dla dzikiego gołębia leśnego są ptaki drapieżne. Gołębie cierpią nie tylko sokoły i jastrzębie, ale także sójki, wiewiórki, szare kruki, sroki - niszczą gniazda vyakhire, niszczą jaja. Kuna jest także myśliwym na gołębia, który może swobodnie poruszać się między koronami drzew.
Ponieważ wyahiri wyróżniają się dużą masą i dużym ciałem, nie są w stanie zbyt szybko wystartować. Sadzone na ziemi często stają się pokarmem dla borsuków i lisów.
Vitutnits bardzo cierpią od ludzi, z powodu których liczba ptaków jest znacznie zmniejszona. Niektórzy ludzie uważają, że gołębie leśne niszczą drzewa, a tym samym niszczą ptaki.
Vyahiri - gołębie leśne, choć dzikie, ale nie niebezpieczne dla ludzi. Zewnętrzne cechy ptaków są szczególnie zaskakujące: są wystarczająco duże, ale szybkie: wyczuwając niebezpieczeństwo, natychmiast chowają się. Ptaki potrafią się dobrze maskować. Zadbaj o swoje potomstwo, pisklęta samokarmiące i pisklęta treningowe.
Wysłane przez
3
Ukraina. Miasto: Krzywy Róg
Publikacje: 110 Komentarze: 0