Nomadyczne pszczelarstwo - transport pszczół w sezonie do miejsc z kwitnącymi roślinami miodowymi. Ta procedura pozwala zebrać dużą ilość miodu, dzięki czemu możesz stworzyć na nim własną firmę. Nomadyczne pszczelarstwo obejmuje złożony styl życia i wymaga znajomości specjalnych technologii.
Przyczyny pasieki nomadów
Pszczelarstwo nomadyczne jest trudnym zadaniem nawet dla doświadczonych pszczelarzy. Transport pasieki zajmuje dużo czasu, wysiłku i pieniędzy. Ale pojawienie się koczowniczego pszczelarstwa ma wiele przyczyn:
- szukaj przyjaznych środowisku miejsc do zbierania miodu;
- zachowanie wymaganej ilości zebranego miodu;
- szukaj roślin, aby zebrać określony rodzaj miodu;
- obecność dużej liczby konkurentów;
- pszczoły nie pasują do bazy pokarmowej dostępnej w regionie.
W zależności od gatunku niektóre pszczoły nie są w stanie odlecieć z uli na wystarczającą odległość. Standardowy promień maksymalnej odległości lotu od pasieki wynosi od 2 do 5 kilometrów. Jeśli obszar z kwiatami, które pszczoły mogą przetworzyć, znajduje się w większej odległości, pozostaje nietknięty. Z tego powodu pszczelarze muszą poruszać się z pszczołami.
Niektóre osoby początkowo tworzą koczownicze pasieki. Inni są zmuszeni przejść na ten rodzaj produkcji. Zazwyczaj druga opcja jest preferowana, gdy zmiana stylu życia ma pozytywny wpływ na dochód.
Zalety i wady pasiek nomadów
Korzystanie z pasiek nomadycznych obejmuje następujące korzyści:
- możliwość zebrania określonej ilości miodu w krótszym okresie niż w standardowej pasiece;
- zbiór rozpoczyna się wcześniej niż standardowy termin;
- miód można zbierać przez większość roku, zaczynając od wczesnej wiosny, a kończąc późną jesienią;
- pasieki nomadów są bardziej mobilne niż stacjonarne, więc można je przewieźć niemal wszędzie;
- harmonogramy prac i zbiorów można kontrolować niezależnie.
Lista wad obejmuje potrzebę:
- roczny transport uli;
- życie w terenie z minimalnymi udogodnieniami;
- spędzaj większość czasu na poszukiwaniu miodnych miejsc i zbiorów;
- stały nadzór nad pasieką;
- uzyskanie oficjalnego zezwolenia na prowadzenie takich działań.
Nomadyczne pszczelarstwo wymaga większego wysiłku fizycznego, niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Dlatego nie jest zalecane dla osób z problemami zdrowotnymi.
Wybór terenu
Jednym z czynników wpływających na zbiór jest wybór terenu. Instalując pasiekę koczowników, musisz skupić się na regionie, w którym w tej chwili jest duża liczba roślin miodu. Im więcej roślin kwiatowych znajduje się w pobliżu pasieki, tym więcej pszczół może przynieść miód.
Pasieka sugeruje grupę uli. Dlatego miejsce planowanego przystanku powinno obejmować dużą platformę o płaskiej powierzchni, na której zostaną zainstalowane. Obszar, na którym zostanie umieszczona pasieka, musi być chroniony przed:
- szkic;
- deszcz
- wilgoć;
- wiatr;
- bezpośrednie światło słoneczne (w wysokich temperaturach letnich).
Jeśli pasieki znajdują się już w pobliżu, należy sprawdzić, czy z powodu infekcji została na nich nałożona kwarantanna. Jeśli pszczoły pracują w niesprzyjających warunkach, zbiory miodu nie tylko zostaną zmniejszone, ale będzie również ryzyko ich śmierci.
W pobliżu pasieki musi mieć czysty staw.
Przed wybraniem miejsca na pasiekę należy dokładnie przestudiować jej potencjał miodowy. Im więcej roślin będzie używanych przez pszczoły podczas kwitnienia, tym rzadziej będziesz musiał się poruszać. Ule zaleca się umieszczać jak najdalej od dróg, przedsiębiorstw i miejsc zamieszkania ludzi.
Wymagania transportowe
Nomadyczne pszczelarstwo z dużą liczbą uli zapewnia dobrą rentowność. Dlatego ich transport będzie wymagał transportu towarów. Jeśli całkowita waga transportowanych uli przekracza 750 kilogramów, musisz uzyskać uprawnienia kategorii E. Jeśli masz uprawnienia kategorii C, możesz przerobić pojazd, aby nie uzyskać innej kategorii.
Do transportu uli można wykorzystać ciągnik z przyczepą. Ta metoda wymaga uzyskania tożsamości. Kategoria B i C w tym przypadku nie pomogą, ponieważ tylko przyczepa waży od 300 kilogramów.
W zależności od tego, jak często planowana jest transport pasieki, możesz zaoszczędzić pieniądze, nie kupując własnego transportu, ale okresowo korzystając z usług firmy przewozowej.
Do pszczelarstwa koczowniczego można również użyć wycofanego autobusu lub przyczepy kempingowej.
Inwentarz
Ule są transportowane za pomocą:
- koczownicza siatka (zapewnia wentylację w ulach, dzięki czemu pszczoły nie parują);
- klips do mocowania uli;
- siatka do zawieszania (zapewnia zewnętrzne mocowanie i może służyć do tworzenia czaszy);
- kabiny koczownicze;
- belki do łączenia uli.
Podczas transportu zaleca się korzystanie z kabiny nomadycznej. Jest wymagany do życia i pobytu w niesprzyjających warunkach pogodowych.
Aby zainstalować i utrzymywać pasiekę, wymagany jest zestaw sprzętu, składający się z:
- główny i zapasowy palacz;
- pistolet natryskowy;
- narzędzia stolarskie;
- puste ule;
- roje;
- ciężarki w obudowie;
- latarnia.
W zależności od okresu, w którym planujesz pozostać przy pasiece, mogą być wymagane artykuły gospodarstwa domowego.
Jak przygotować ule do transportu?
Podczas transportu uli w wiosenną pogodę, gdy temperatura ulicy jeszcze się nie ustabilizowała, nie są wymagane specjalne warunki. W ulach ramy są wzmocnione, aby wytrzymywały wstrząsy podczas jazdy samochodem.
Dla standardowych uli przewidziane są specjalne ramy. Kiedy ule są instalowane w pojeździe transportowym, ramy z przegrodami są umieszczane wokół obwodu, zapewniając im stan stacjonarny. Jeśli nie ma specjalnych ram, można je zastąpić drewnem przymocowanym gwoździami.
W lecie wiele ramek można już wypełnić miodem. Podczas transportu należy je wybrać. Jeśli nie zostanie to zrobione, gdy maszyna jest w ruchu, rama może spaść na potomstwo i pszczoły, w wyniku czego umrą.
Po zebraniu miodu pszczoły są transportowane nie w ulach, ale wraz z gniazdami zawierającymi miód. Ule nie są naprawiane tylko wtedy, gdy mają przybite dna.
Na jakich warunkach można przewozić pszczoły?
Transport jest zalecany w nocy z kilku powodów:
- pszczoły są śpiące;
- temperatura jest niższa, zmniejszając w ten sposób ryzyko topnienia i opadania plastrów miodu;
- niższy hałas i ruch na drodze.
Po transporcie pszczoły powinny sprawdzić i przyzwyczaić się do nowego terytorium. Dlatego transport powinien odbywać się po wyjściu z hibernacji lub przed jej zanurzeniem.
Najlepszym do tego celu jest wczesna wiosna lub późna jesień. Zimą transport pszczół jest zdecydowanie odradzany.
Wczesna wiosna nadaje się do transportu, ponieważ:
- w ulach nie ma dużej liczby pszczół i potomstwa;
- ramy nie są wypełnione miodem i nie przybrały na wadze;
- nowe komórki nie zostały jeszcze zbudowane.
Czas trwania przewozu nie powinien przekraczać dwóch dni. Pszczoły mogą wykorzystać dostarczony pokarm w ciągu dwóch dni. Potem mogą umrzeć.
Jeśli transport odbywa się latem lub po południu, lepiej poczekać na pochmurną lub deszczową pogodę. Wysokie temperatury mogą być śmiertelne dla pszczół. Pszczoły nie powinny być transportowane więcej niż dwa razy w sezonie.
Pawilony Nomadyczne
Nomad Pavilion - przyczepa ciężarowa specjalnie wyposażona do transportu pszczół. Takie urządzenie umożliwia mobilny i szybki transport pszczół z miejsca na miejsce. Pawilony nomadyczne mają inne zalety:
- wygodne i dogodne warunki dla pszczelarza;
- tworzenie optymalnych warunków pobytu pszczół (czystość, minimalny poziom wilgoci, odpowiednia temperatura);
- proste zakończenie macicy;
- brak konieczności sortowania uli do zbierania miodu;
- Ochrona przed kradzieżą;
- komfortowe warunki do zimowania i hodowli.
Główną zaletą koczowniczych pawilonów jest brak potrzeby załadunku i rozładunku uli. Pomimo obecności plusów, ta metoda transportu pszczół ma wady. Lista wad obejmuje:
- mała przestrzeń i ilość światła;
- podwyższona temperatura w lecie;
- niski poziom przelotu macicy;
- gniewne i irytujące zachowanie pszczół;
- duża ilość gotówki niezbędnej do ustalenia;
- ryzyko masowego występowania pszczół.
Brak światła można rozwiązać, układając dodatkowe okna i luki. Aby zwiększyć przestrzeń w pawilonie, należy zastosować szerokie i długie przyczepy. Aby obniżyć temperaturę, ściany pawilonu i ule muszą być pomalowane na biało, a na dole przyczepy powinna znajdować się wentylacja.
Czy muszę co roku wyjmować pasiekę?
Transportowi pszczół towarzyszy kompleks ryzyka. Zaleca się, aby pszczelarstwo było organizowane tylko w przypadku pełnego zaufania do jego zwrotu. Pierwszy rok pokaże, jak korzystna jest ta metoda hodowli pszczół.
Zaleca się przeprowadzenie próbnego wywozu pszczół wiosną, aby do lata zrozumieć, jak opłacalna jest kolekcja miodu przy użyciu tej technologii. Jeśli to się nie opłaca, od połowy lata nadal możesz odzyskać straty finansowe.
Nie zawsze trzeba usuwać całą pasiekę - tylko część uli można okresowo wyjmować. Nie musisz też podróżować przez cały sezon - tylko w tym okresie, gdy w pobliżu nie ma roślin miodu.
Ważne niuanse w organizacji
Z zastrzeżeniem instrukcji dotyczących hodowli koczowników, istnieje wiele niuansów, które muszą wziąć pod uwagę nawet doświadczeni pszczelarze:
- Przed transportem należy sprawdzić integralność i wytrzymałość uli;
- w celu zapewnienia pszczołom miękkości i ciszy podczas transportu, ule należy ustawić tak, aby nie walczyły ze sobą;
- dla ułatwienia załadunku i rozładunku ule powinny być prefabrykowane z lekkich materiałów;
- dachy uli muszą być proste i równe, aby można je było montować jeden na drugim;
- lina i drut pomogą zabezpieczyć ule w bardziej bezpieczny sposób;
- zalecana odległość do transportu pszczół nie przekracza 30 kilometrów;
- przestrzeganie norm sanitarnych może zmniejszyć ryzyko wystąpienia pszczół.
Pszczelarstwo to sposób na podwojenie ilości zebranego miodu. Transportowi pszczół towarzyszy duża liczba zagrożeń, dlatego polecany jest wyłącznie doświadczonym pszczelarzom, którzy są gotowi poświęcić większość swojego wolnego czasu na tę działalność.
Wysłane przez
0
Rosja. Miasto: Syktywkar
Publikacje: 18 Komentarze: 0