Stroik jest niebezpieczną chorobą pszczół, rozpowszechnioną wszędzie i niezależną od warunków środowiskowych. Może wpływać na larwy, poczwarki i dorosłych. Chorobę należy rozpoznać na czas i podjąć niezbędne środki w celu jej wyeliminowania.
Ogólna charakterystyka choroby
Stado pszczół powoduje bakterie tworzące zarodniki. Choroba dzieli się na dwa główne typy: europejski i amerykański. Istnieje również fałszywy zgnilec, który w nauce jest zwykle nazywany parabutem.
Kiedy młode zwierzęta zostają zarażone, w pokrywkach pojawiają się dziury, a po śmierci larw pojawia się ostry nieprzyjemny, trupi zapach. W większości przypadków owady zauważają początek rozprzestrzeniania się choroby wcześniej niż pszczelarze i same próbują pokonać komórki zainfekowane zgniłym lisem. Ale najczęściej pszczoły szybko tracą zdrowie i nie mają czasu na radzenie sobie z chorobą bez pomocy człowieka.
W krótkim czasie choroba może dotknąć wszystkie rodziny pszczół, a nawet rozprzestrzenić się na sąsiednie pasieki. Jeśli nie zauważysz początku rozwoju choroby i opuścisz ul z chorymi larwami na zimę, to w okresie letnim wszystkie rodziny prawdopodobnie umrą.
Proces infekcji
Główną przyczyną początku i rozwoju infekcji jest śmierć już zainfekowanego potomstwa. Mrówki, ćmy, roztocza i osy niosą rozkład. Wśród głównych czynników sprawczych choroby są:
- paciorkowiec;
- gronkowce;
- bakterie Orfeusz i zawsze.
Zakażenie innych rodzin i pasiek, które znajdują się w pobliżu, prawdopodobnie przez:
- pyłek;
- stary zarażony ul;
- ramy, w których znajdowały się chore larwy;
- ręce pszczelarza;
- kradzież między sąsiednimi ulami;
- wosk bez specjalnej obróbki cieplnej.
W większości przypadków proces infekcji rozpoczyna się w miesiącach letnich, kiedy powietrze ogrzewa się do 37-40 stopni. Początkowo przeciwciała znajdujące się w mleku radzą sobie z chorobą, ale po 10-14 dniach mechanizmy obronne są wyczerpane, a bakterie zakażają owady.
Bakteria tworząca zarodniki, która wywołuje rozwój choroby, jest wyjątkowo odporna na działanie fizyczne i chemiczne. Może żyć kilka lat w ochronnej skorupie, w pobranym miodzie - do roku. Bakterie można zabić dopiero po 15 minutach gotowania w wodzie lub po obróbce cieplnej miodu przez co najmniej 40 minut.
Objawy zgniłych pszczół
Objawy choroby zależą bezpośrednio od jej różnorodności. Istnieją dwa rodzaje zgnilca:
- Amerykański;
- Europejski.
Ciemne larwy są oznaką uszkodzenia przez zgniliznę
Zgnilec europejski
Choroba niesie mniejsze zagrożenie, ale może również prowadzić do śmierci rodzin i zakażenia pszczół w sąsiednich pasiekach.
Wśród cech zgnilca europejskiego wyróżnia się następujące cechy wyróżniające:
- Najczęściej dochodzi do infekcji czerwiu w wieku do 5-7 dni. Osoby dorosłe chorują znacznie rzadziej.
- Patogen czerwiu jest odporny na większość chemikaliów.
- Spory mogą trwać w każdych warunkach pogodowych do 15 lat.
- Okres inkubacji wynosi 3-5 dni.
- Zapach jest ostry i nieprzyjemny, ale mniej wyraźny niż w przypadku zgnilca amerykańskiego.
- Po zainfekowaniu larwa zmienia kolor z jasnego na szarawy, a następnie ciemnieje i staje się brązowy. To zgnilec europejski najczęściej atakuje larwy w okresie wiosenno-letnim.
- Choroba rozprzestrzenia się dość szybko z powodu przenoszenia bakterii przez pracowników. Ponadto ludzie i zwierzęta mogą działać jako nosiciele.
- Plaster miodu staje się różnorodny, gdy jedna część komórek jest zainfekowana, a druga jest całkowicie zdrowa, pusta. Czasami pszczoły same sobie radzą z infekcją i pokonują chorobę. Ale nawet w tym przypadku nadal konieczna jest dezynfekcja całej pasieki.
Podejrzenie zakażenia pszczół zgnilcem europejskim jest łatwe. Larwy zaczynają zachowywać się zbyt aktywnie, często zmieniają pozy, ciemnieją i tracą elastyczność. Po jego śmierci powstaje nieprzyjemny zapach. Usuwanie martwych larw staje się możliwe dopiero po ich całkowitym wyschnięciu.
Zgnilec amerykański
Choroba jest jedną z najbardziej niebezpiecznych dla pszczół, ponieważ atakuje już zamknięte lęgi. Zarażona rodzina umrze całkowicie za 2 lata.
Diagnozowanie choroby bez specjalnych badań jest dość trudne. Dopiero po śmierci larw widoczne są komórki zainfekowane zgniłą zgnilizną, ale do tego czasu infekcja zwykle atakuje całą ramkę.
Zarodniki zgnilca amerykańskiego mogą żyć przez 10 lat na sprzęcie i narzędziach pszczelarza, na roślinach i zwierzętach. Są odporne na prawie wszystkie niekorzystne warunki. Na wysuszonych zwłokach larw zarodniki żyją jeszcze przez około dwa lata.
Wśród cech charakterystycznych choroby można wyróżnić:
- Zakażenie następuje po tym, jak owad zje zainfekowaną paszę. W tym przypadku larwy pszczół pracujących chorują, znacznie rzadziej - drony.
- Ten typ faulbroke jest wszechobecny i odporny na każdą temperaturę. Wybuch infekcji następuje latem, kiedy temperatura powietrza osiąga maksymalną wartość.
- Zanieczyszczony wosk, miód, plaster miodu i chleb pszczeli stają się niezdatne do spożycia przez ludzi. Zarodniki bakterii bez obróbki cieplnej pozostają w produktach pszczelarskich przez dziesięciolecia.
- Plaster miodu staje się różnorodny, gdy chore komórki ciemnieją. Okres inkubacji trwa około tygodnia. Zniszczenie larwy następuje dopiero w 10–16 dniu życia.
- Charakterystyczną cechą amerykańskiego rozkładu jest ostry i silny zapach zgnilizny. W zaawansowanych przypadkach może przypominać zwłoki.
- Po zarażeniu zgnilcem amerykańskim larwa staje się lepka, traci elastyczność i przywiera, przywiera do plastra miodu. Podczas próby usunięcia cienkiej nici rozciąga się za różdżką, dlatego taki plaster miodu trzeba tylko spalić.
Diagnostyka
Charakterystyczny ostry zapach i wygląd zainfekowanych i martwych larw są głównym objawem zakażenia przez zgniłe pszczoły. Aby potwierdzić obecność choroby u owadów, specjalne badania można również przeprowadzić w laboratorium, w którym zostanie określony rodzaj patogenu i jego odporność na różne leki. Takie badania pomogą pszczelarzowi wybrać leki, które mogą szybko poradzić sobie ze źródłem choroby.
Leczenie
Jednym z głównych środków mających na celu zwalczanie zgnilca jest ustanowienie systemu kwarantanny w zainfekowanych ulach. Jeśli to możliwe, w czasie zaostrzenia choroby sąsiednie pasieki powinny zostać zamknięte. Sprzedaż produktów pszczelich i karmienie ich zdrowymi pszczołami jest również zabronione.
Rodziny pszczół należy leczyć antybiotykami (penicylina, chlortetracyklina, erytromycyna, streptomycyna) i lekami wprowadzanymi do paszy z syropu. Dokładną dawkę leku powinien ustalić lekarz weterynarii. Warto pamiętać, że leki te gromadzą się w miodzie, więc nie powinieneś zbyt często się do nich odwoływać.
Plaster miodu należy leczyć dowolnym środkiem, który korzystnie wpływa na mikroflorę i nie zawiera antybiotyku. W przypadku infekcji macicy należy zasadzić nową w rodzinie. Jeśli dotknie to więcej niż 50-60 larw, konieczne jest zastosowanie radykalnych środków i natychmiastowe pozbycie się całej rodziny.
Nie możesz używać tego samego leku przeciwbakteryjnego przez długi czas, ponieważ zarodniki bakteryjne mogą się do niego przystosować, a lek nie będzie miał pozytywnego działania.
Aby szybko uporać się ze zgniłą w pasiece, powinieneś skorzystać z następującego algorytmu działania:
- Przenieś zdrowe owady do czystego ula, jak najdalej od głównego miejsca infekcji.
- Pozbądź się wszystkich ramek, w których były zainfekowane pszczoły.
- Oczyść, zdezynfekuj i zainstaluj ponownie resztę ramy i wosk.
- Przenieś chore owady na pusty arkusz papieru z lekami, a następnie wrzuć je do ula dymem, spal papier.
- Reorganizuj zainfekowane ule i cały sprzęt.
- W przypadku udanego uratowania zdrowego lęgu zadbaj o umieszczenie go w inkubatorze.
Aby uzyskać najlepszy efekt, ul należy leczyć 3-4 razy sprayem serwatkowym w odstępie 7-10 dni. Nawadnianie można przeprowadzić nie tylko jako główne leczenie, ale także w celu zapobiegania chorobom zakaźnym.
Pomoże również zapylanie za pomocą gumowej żarówki i torby z gazy. Aby to zrobić, musisz przygotować roztwór leku Biovetin, który miesza się ze sproszkowanym cukrem, skrobią i mąką. Kompozycja może dodawać antybiotyki. Nie należy stosować leku więcej niż 4 razy w tygodniu.
Zapobieganie
Aby uniknąć zarażenia się chorobą, warto przestrzegać pewnych metod zapobiegania:
- Konieczna jest jak najczęstsza dezynfekcja ula, narzędzi, wyposażenia i odzieży pszczelarza. Aby to zrobić, przedmioty należy traktować roztworem nadtlenku wodoru, kwasu octowego lub ługu.
- Pasiekę należy zawsze utrzymywać w czystości, ponieważ bakterie chorobotwórcze namnażają się znacznie szybciej w niehigienicznych warunkach.
- Surowo zabrania się karmienia owadów produktami, które wcześniej znajdowały się w zainfekowanym ulu.
- Nie używaj starych poczerniałych plastrów miodu.
- Sprawdzaj strukturę co najmniej raz na 10-15 dni. W takim przypadku rozwój choroby można zaobserwować we wczesnych stadiach.
Z zastrzeżeniem powyższych wskazówek, pasieka będzie chroniona nie tylko przed zgniłą zgnilizną, ale także przed innymi równie niebezpiecznymi chorobami zakaźnymi pszczół.
Obejrzyj film o objawach i metodach zwalczania zgnilca europejskiego i amerykańskiego:
Paragnit
Paragniter to tak zwany fałszywy rozpad, który reprezentuje jedną z odmian choroby. Za główne źródło infekcji uważa się zainfekowane larwy pszczół. Choroba atakuje około 6-9 larw w otwartym i zamkniętym czerwiu. Okres inkubacji trwa od kilku godzin do kilku dni.
Czynnik sprawczy choroby może utrzymywać się w żywności przez okres do 3 lat. Jest odporny na wiele czynników fizycznych i chemicznych. Jest bardziej powszechny w krajach o zimnym klimacie wiosną i latem.
Chore larwy są głównym nosicielem choroby. Infekcja rozprzestrzenia się również poprzez paszę, narzędzia i ubrania pszczelarza.
Dotknięte larwy charakteryzują się nienaturalną aktywnością, ruchliwością. Większość z nich umiera przed momentem uszczelnienia, reszta - później, zamieniając się w brązowawą masę o ostrym nieprzyjemnym zapachu. Po chwili larwy zaczynają przypominać ciemne skorupy, które można już łatwo oderwać z komórek. Zainfekowane poczwarki mają ciemny kolor i mają nieprzyjemny zapach i są znacznie słabo rozwinięte.
Aby zwalczyć chorobę, pszczoły uszczelniają i pogrubiają powieki komórek. Podczas inspekcji wyglądają jak zatopione i tłuste czapki bez otworów. Paragnit jest mniej niebezpieczny niż zgnilce amerykańskie i europejskie, więc rodzina pszczół może sama poradzić sobie z chorobą.
Charakterystyczne cechy parabench:
- Ogniska infekcji występują głównie w okresie od maja do czerwca;
- choroba może wystąpić zarówno niezależnie, jak i wraz z bardziej niebezpiecznym gatunkiem;
- najczęściej dotyczyło czerwiu, którego wiek wynosi tydzień;
- objawy choroby są słabo wyrażone: larwy nieco ciemnieją, nabierają lekkiego zapachu zgnilizny i wysychają;
- zgniły zapach nie pojawia się nawet przy długotrwałej infekcji;
- bakteria jest odporna na różne warunki, może utrzymywać się w miodzie do 3 lat;
- zainfekowane larwy są znacznie łatwiejsze do usunięcia z plastra miodu, podczas gdy powierzchnia komórek przypomina twardą skórkę.
Zdrowe pszczoły nie mogą być karmione miodem pochodzącym z zakażonych rodzin. Zainfekowane czerwia w plastrach miodu należy stopić w wosk, który zostanie później wykorzystany do celów technicznych.
Leczenie choroby powinno być przepisywane tylko przez lekarza weterynarii po diagnozie. Najczęściej wystarczają do tego badania serologiczne i bakteriologiczne. Równie ważna jest diagnostyka różnicowa.
Aby zwalczyć pasożyta, oczyścić narzędzia i sprzęt, przeprowadza się pokrzywkę. Terapia jest podobna do narażenia na zgnilce amerykańskie. Przed rozpoczęciem lutowania pszczół antybiotykami zaleca się dokładną dezynfekcję wszystkich uli, aby uniknąć ponownego zakażenia. Zapobieganie odbywa się jak w przypadku zwykłego zgnilca.
Spróchniała u pszczół jest dość niebezpieczną i szeroko rozpowszechnioną chorobą. Często infekcja prowadzi do śmierci całej pasieki, ale przy odpowiednim leczeniu strata może być minimalna. Aby nie przegapić pierwszych oznak infekcji zgnilizną, należy regularnie kontrolować ule, obserwować czystość w pasiece i zapobiegać chorobie.