Kaczka ogar, czyli czerwona kaczka, jest krewną peganów i należy do rodziny kaczek. Dzięki różnorodnym zdjęciom jest zapamiętana ze względu na jej jaskrawoczerwone upierzenie, które jest w stanie „przypalić” swój ognisty kolor, skąd pochodzi drugie imię.
Ogar
Znaki zewnętrzne
Jest to jeden z rozpoznawalnych gatunków kaczek z długą szyją i krótkim dziobem o dużych rozmiarach i wysokich nogach. Pod względem wymiarów dzikie kaczki są podobne do swoich peganów:
- długość ciała wynosi 0,6-0,67 m, przy rozpiętości skrzydeł sięgającej 1,2-1,45 m,
- masa drobiu waha się od 1,0 do 1,6 kg.
Opis ptaków często sprowadza się do charakterystycznego koloru: jasne pomarańczowo-czerwone upierzenie płynnie przechodzi na głowie w jaśniejsze odcienie białawej ochry. Pierwotne lotki na skrzydłach, ogonie i górnej części są pomalowane na czarno i mają zielonkawy połysk.
Na początku okresu godowego oraz w okresie lęgowym samce „zakładają” na szyję tzw. „Obrożę” - pierścień z czarnych piór, a charakter samic po bokach zdobią białe plamy.
Nad i pod ciałem na skrzydłach upierzenie pokrywające jest białe, jest wyraźnie widoczne u ptaków latających w powietrzu. Zielone lustra zdobią drugorzędne pióra.
Kiedy zmieniają się pory roku, upierzenie samic i samców kaczek nie zmienia się znacząco, tylko u kaczątek jasny kolor piór nieco przygasa. Młode pokolenie ogare ma kolor podobny do samic.
Cechy zachowania
Ogari są doskonałymi pływakami, ale w locie wyglądają na masywnych, rzadko trzepocząc szerokimi skrzydłami, im bardziej przypominają gęsi niż ich kacze odpowiedniki.
Dzika kaczka czerwona woli mieszkać w małych stadach lub w parach, rzadko można spotkać duże skupiska. Jedynie w zimowiskach starają się łączyć w duże grupy na brzegach jezior lub małych rzek.
Głos pożarów porównuje się do głośnego gęsiego stada.
Głos czerwonych kaczek można usłyszeć przez cały rok. Pod względem barwy przypominają kanadyjskie gęsi. Najczęściej słychać dźwięczne „ang”, zamieniające się w dwusylabowe rozciągnięte „aak”. Wrzaski często kończą się nudnym trylem. Dźwięki wydawane przez kaczki i kaczki są różne: samice wolą „mówić” głośno i dźwięcznie z naciskiem na „a”, podczas gdy u smoków przeważa „o”.
Na początku polowania niektórzy myśliwi porównują odgłosy wydawane przez czerwone kaczki do rżenia osłów domowych.
Trzymane w niewoli ogary zaczynają wykazywać agresywność i izolują się, dlatego najlepszym wyjściem jest trzymanie ich w parach lub na niewielkiej, ograniczonej przestrzeni. Mogą jednak spokojnie żyć w sąsiedztwie innych gatunków kaczek, poza okresem lęgowym, kiedy ptaki zaczynają wykazywać temperament.
Geografia dystrybucji
Największy zasięg rozprzestrzeniania się ognia rozciąga się od stepów greckich przez półpustynie Manchu po chińskie prowincje. Małe osady czerwonych kaczek można zobaczyć w północno-zachodniej Afryce i Etiopii.
Afrykańska populacja ptaków liczy średnio 2,5 tysiąca przedstawicieli, rozprzestrzeniających się z Maroka do Algierii.
Po latach 90. ubiegłego wieku naukowcy odnotowali ruch kaczek w kierunku Tunezji na brzegu jeziora Shott el-Jerid.
Gatunek europejski występuje na tureckiej i greckiej północy u wybrzeży Morza Egejskiego, Bułgarii i Rumunii na zachód od wybrzeża Morza Czarnego.
Według ekspertów w Etiopii jest około 200-500 przedstawicieli. Rzadko się tam poluje.
Niewielka populacja kaczek ogarów przetrwała na Krymie i na Ukrainie. W Rosji czerwoną kaczkę można zobaczyć na południu regionu Azowskiego, na terytorium Krasnodar i w regionie Amur. Granica lęgowa na północy przebiega przez Kazachstan.
Poza naturalnymi siedliskami dzikie pożary często występują na obszarach miejskich, uzyskując cechy jakościowe zwierząt synantropijnych zależnych od ludzi. Na przykład kaczkę ogar można często zobaczyć w stawach parkowych regionu moskiewskiego, gdzie pozostają na niezamarzającej wodzie przez cały okres zimowy.
Miejsca lęgowe i lęgowe
Azjatyccy przedstawiciele kaczek wykonują loty migracyjne na południe, pozostając zimą na terytorium Morza Kaspijskiego, w Himalajach i na równinach indyjskich. Ludność europejska i turecka pozostaje osiadła, wędrując sporadycznie stosunkowo nieregularnie w poszukiwaniu pożywienia.
Kaczki wolą wewnętrzne zbiorniki z solą fizjologiczną jako miejsca do gniazdowania, nie wymagając dużej przestrzeni na jedzenie. Z tego powodu ogary często żyją w dość dużych odległościach od wody. Wyjątkiem dla ptaków jest tajga i mocno zarośnięte zbiorniki wodne.
Ptak Ogar często zasiedla tereny górskie na wysokości do 5 tys. N.p.m.
W wieku dwóch lat większość pożarów rozpoczyna proces hodowli. Pary monogamiczne utrzymują się przez wiele lat, tworząc się w zimowiskach. W celu gniazdowania ptaki latają również na lodzie leżącym na zbiornikach wodnych od marca do kwietnia. Zaloty małżeńskie zaczynają się od gier, podczas gdy w pożarach główną rolę odgrywa nie smok, lecz kobieta - to ona wybiera partnera.
Podobnie jak pochwa samica buduje gniazdo na wysokości do 10 m nad ziemią w różnych niszach. Mogą to być wąwozy na brzegach, zagłębienia w drzewach, szczeliny w skałach, nory zwierzęce.
Zbudowane gniazdo może być używane przez tych samych rodziców przez kilka lat z rzędu.
Miesiąc po locie na miejsce lęgowe kaczka ogary składa jaja, których może być nawet 8-12 sztuk. Pisklęta wykluwają się wyłącznie jako samice, bez udziału kaczora, przez miesiąc. Oboje rodzice zaczynają opiekować się potomstwem, które się pojawiło. Pisklęta po 8-9 tygodniach po urodzeniu już mocno stoją na skrzydle.
Funkcje zasilania
Dieta kaczek składa się zarówno z pokarmu roślinnego, jak i zwierzęcego, jednak czerwoni przedstawiciele nadal preferują pierwszy rodzaj pokarmu, tylko czasami włączają drugi w menu. Proporcja paszy roślinnej i zwierzęcej zależy od położenia geograficznego ptaków i może różnić się w zależności od populacji, na którą ma wpływ siedlisko.
Od bliskich krewniaków peganów kaczki ognia wyróżniają się pożywieniem głównie na lądzie, a nie na powierzchni wody. Chociaż czerwona kaczka również wie, jak zdobyć jedzenie na wodzie. Czas na poszukiwanie pożywienia wybierają wieczorem iw nocy, odpoczywając w ciągu dnia.
Wraz z nadejściem ciepłej wiosny czerwony ogień często szuka pożywienia na trawnikach lub wyrywa roślinność między wydmami. Jej ofiarą stają się nasiona i pędy roślin, np. Solanka. Zjada różne zboża.
Kaczka ognista lub czerwona kaczka (Tadorna ferruginea)
Historia kaczki (kaczka Ogar)
Puchar Rosji MMA 2015: Ilya Bondarev - Vadim Ogar
Wraz z nadejściem sezonu letniego ptaki wraz z wyłaniającym się potomstwem przenoszą się na lizawki solne, gdzie ich ofiarami stają się owady, głównie z rodziny szarańczy. Na jeziorach łowią małe ryby i żaby, żywią się mięczakami i robakami.
Pod koniec lata i bliżej jesieni ptaki rozwijają się na polach z uprawami ozimymi. Tam kasza jaglana i proso służą jako pożywienie.