Grzyb włóknisty jest niejadalnym przedstawicielem rodziny Gossamer lub Cortinaria. To jest agaricomycete. Swoją nazwę zawdzięcza specjalnej - włóknistej budowie grzyba.
Pieczarka włóknista i jej odmiany
Ogólna charakterystyka botaniczna
Grzyby należące do rodzaju Fiber columbus mają owocniki cap-pectus. Kształt kapelusza grzyba jest stożkowy lub w kształcie dzwonu. W środkowej części często występuje guzek u starszych grzybów. Struktura powierzchni jest włóknista, jedwabista, u niektórych okazów pokryta łuskami, czasem popękana promieniowo.
Wiele gatunków charakteryzuje się obecnością w składzie chemicznym dużej ilości alkaloidu muskaryny, a także mają one działanie halucynogenne z powodu zawartego w składzie chemicznym alkaloidu psilocybiny.
Noga grzyba ma jedwabistą strukturę, często pokrytą łuskami. Kolor jest bladobrązowy lub brązowy.
Rodzaj Volokonnitsa łączy około 150 gatunków rosnących w lasach na glebie i wśród nasadzeń traw. W Rosji rośnie około 100 gatunków. Najsławniejszy:
- w. gliniany;
- w. Patuillara;
- w. ostry;
- w. bielenie;
- w. zawstydzony;
- w. niebieski.
Irina Selyutina (biolog):
Włókna często mają specyficzny nieprzyjemny lub owocowy aromat. Rosną na glebie w lasach, niektóre gatunki tworzą mikoryzę. Wśród nich są śmiertelnie trujące grzyby. Oznaki zatrucia mogą pojawić się w ciągu 1,5-2 godzin, przy czym odnotowuje się następujące objawy:
- obfite wydzielanie śliny i pocenie się;
- dreszcze;
- drgawki;
- osłabienie wzroku.
W szczególnie ciężkich przypadkach, na skutek spadku czynności serca, może dojść do śmierci lub długotrwała utrata przytomności. Często występuje również niewydolność oddechowa. Powrót do zdrowia lub śmierć z toksyn błonnika następuje drugiego dnia.
Przykładem mogą być włókna:
- saprofity ściółki leśnej, na przykład Inocybe obscura, rosnąca głównie w lasach iglastych itp .;
- humusowe saprofity rosnące na glebie: większość gatunków z rodzaju.
Włókno ziemne
Włókno ziemne jest trującym przedstawicielem rodzaju; muskaryna występuje w składzie chemicznym.
Czapka grzyba dorasta do 1-3 cm średnicy. Kształt jest początkowo stożkowy, następnie wyciągnięty. Gdy dojrzeje, w środkowej części tworzy się guzek. Powierzchnia jest jedwabista, struktura włóknista. Kolor jest początkowo biały, po chwili staje się jasnoróżowy lub jasnofioletowy, czasem żółtawy. Krawędzie pękają.
Geografia rozmieszczenia włókien ziemnych obejmuje europejską część Rosji, Kaukaz i Daleki Wschód. Występuje w regionach Ameryki Północnej i Afryki Północnej, Azji Wschodniej i Europie Zachodniej.
Łodyga grzyba rośnie 2-5 cm długości, 0,2-0,5 cm grubości, u młodych jest zwarta, u dorosłych jest pusta. Prosty kształt, bez charakterystycznych zgrubień u podstawy, włóknisty podłużnie. Górna część pokryta jest mącznym nalotem. Kolor zbliżony jest do białego, z czasem ciemnieje do brązowego.
Miąższ grzybowy jest cienki i kruchy, ma słaby ziemisty zapach i nieprzyjemny posmak.
Rośnie pojedynczo lub w grupach w różnego rodzaju lasach, głównie liściastych. Często spotykany na krawędziach dróg. Potrafi tworzyć mikoryzę z korzeniami sosny.
Włókno jest ostre
Ostre włókno - trujący grzyb z kapeluszem o średnicy 1-3,5 cm, w kształcie dzwonu, który ostatecznie uzyskuje płasko-wypukły kształt z wyraźnie widocznym centralnym guzkiem. Typowe odcienie brązu.
Ostry włókniak występuje głównie w Europie, występuje na terenie wschodniej Syberii. Rośnie na terenach podmokłych, czasem na mchach torfowych.
Noga grzyba ma 2-4 cm długości i 0,2-0,5 cm grubości, w kształcie walca. Kolor jest zbliżony do koloru czapki. Jego górna część pokryta jest nalotem.
Miąższ ma kolor zbliżony do białego, w kontakcie z powietrzem odcień nie zmienia się.
Fiber Patuillard
Grzyb włóknisty jest śmiertelny
Fiber Patuillard to śmiercionośny przedstawiciel pajęczyn. Kapelusz grzyba ma kolor biały lub szary; u dojrzałych okazów staje się czerwonawy lub czerwono-ceglasty. Średnica - 3-9 cm Kształt początkowo ma kształt stożka, następnie staje się płaski, ale w środkowej części pozostaje guzek. Powierzchnia jest gładka i ma jedwabisty połysk. Krawędzie pokryte promieniowymi pęknięciami. Owocnik o jasnych barwach sprawia, że jest niezwykle atrakcyjny dla małych dzieci w przypadku wzrostu w granicach osady.
Ilość muskaryny zawarta w pudełku z błonnikiem Patuillard jest 20-25 razy większa niż udział substancji trującej w muchomorze czerwonym.
Gatunek ten rośnie na terenach parkowo-ogrodowych, lasach liściastych, mieszanych i iglastych. Preferuje gleby wapienne i gliniaste. Potrafi tworzyć mikoryzę z korzeniami buka i lipy.
Irina Selyutina (biolog):
Fibre Patuillard jest ściśle ograniczony do gleb obojętnych i zasadowych. Ta właściwość grzyba jest tak trwała, że można ją wykorzystać jako wskaźnik zdrowia gleby.
Miąższ grzybowy bez charakterystycznego zapachu, ma pieprzny posmak, koloru białego. Pod działaniem mechanicznym nabiera czerwonego koloru, szczególnie u przejrzałych grzybów.
Geografia dystrybucji włókna szklanego Patuillard obejmuje oddzielne regiony Azji i Europy. Często spotyka się ją na Kaukazie.
Noga grzyba ma 4-10 cm długości, 0,8-1,5 cm grubości, kolor zbliżony do koloru kapelusza lub jaśniejszy. Struktura jest gęsta. Kształt jest cylindryczny, równy lub pogrubiony w kierunku podstawy - tworzy bulwiasty obrzęk. Grzyb ma włóknistą powierzchnię łodygi i znajdujące się na niej rowki.
Zaczerwienienie włókna
Rumieniąc się włókno jest jednym ze śmiertelnie trujących przedstawicieli rodzaju.
Jej czapeczka dorasta do 6-9 cm średnicy. Podobnie jak większość przedstawicieli tej systematycznej grupy, kształt czapki ma początkowo kształt dzwonu, a następnie prostuje się, utrzymując guzek pośrodku. Kolor kapelusza grzyba u młodych okazów jest białawy, ostatecznie zmienia się w czerwonawy lub żółtawy.
Śmiertelna dawka świeżego, zaczerwienionego błonnika to 10-80 g.
Miąższ grzybowy ma alkoholowy zapach i nieprzyjemny posmak. Noga grzyba osiąga 7 cm długości, 0,5-1 cm grubości, ma zwartą strukturę. Kolor jest podobny do koloru czapki.
Preferowane miejsca wzrostu to lasy iglaste i liściaste.
Włókno wybielające
Włókno wybielające jest trującym przedstawicielem rodzaju. Średnica kapelusza grzyba wynosi 1,5-6 cm, może być wypukła lub stożkowa, ale z obowiązkową obecnością białawego guzka pośrodku.
Noga grzyba ma 3-10 cm długości i 0,4-0,7 cm grubości, ma kształt walca. Ma solidną strukturę. Kolor jest zwykle białawo różowy. Górna część pokryta jest mącznym nalotem.
Włókno wybielające jest rzadkim gatunkiem. Geografia występowania obejmuje terytorium Kazachstanu.
Miąższ grzybowy jest bardziej zbliżony do białego. Ma kruchą strukturę, łagodny smak i przyjemny zapach.
Rośnie w dużych grupach w lasach sosnowych na miotach iglastych.
Deadly Mushroom czerwonawe włókno
znalazłem włókno szklane i mokre kobiety z pajęczynami
Trucizna pod stopami: tam, gdzie kategorycznie niemożliwe jest zbieranie grzybów
Włókno niebieskie
Fiber Blue lub niebiesko-zielony - odnosi się do tych przedstawicieli rodziny pajęczyn, które charakteryzują się obecnością efektów halucynogennych ze względu na skład chemiczny psilocybiny. Grzyb jest warunkowo jadalny po długim gotowaniu.
Kapelusz grzybowy o średnicy 1-4,5 cm. Kształt kapelusza u młodych grzybów ma klasyczny kształt dzwonu, a następnie jest rozłożony. Krawędzie są faliste, pękają. Powierzchnia jest jedwabista, gładka w środkowej części, bliżej krawędzi włóknista, pokryta łuskami.
Geografia występowania odmiany niebiesko-zielonej obejmuje europejską strefę umiarkowaną.
Miąższ grzybowy ma silny zapach mydła. Noga grzyba ma 2,5-7 cm długości, 0,3-0,7 cm grubości, dolna część ma niebiesko-zielony odcień, ale nie ma guzowatego zgrubienia.
Odmiana niebieska rośnie na wilgotnych piaskowcach, może tworzyć mikoryzę z korzeniami topoli, lipy, osiki, brzozy, dębu. Występuje również w parkach i ogrodach.
Wniosek
Przedstawiciele rodzaju Fiber w większości przypadków są niejadalni lub trujący. Dla trujących przedstawicieli rodzaju oznaczono zawartość muskaryny i psilocybiny w składzie chemicznym.