Amanita to trujący grzyb, ale są wyjątki. Na przykład jadalny grzyb Cezar to naturalny cud o wielu korzystnych właściwościach. Ludzkość znalazła dla niego zastosowanie w różnych dziedzinach związanych z odżywianiem i zdrowiem, ale głównym jest gotowanie.
Uprawa i zbiór grzybów Cezara
Wygląd grzyba
Grzyb ten należy do rodziny Amanitów z rodzaju Amanita i gatunku Amanita caesarea. Pomimo tak groźnego nazwiska rodowego i obecności bardzo niebezpiecznych krewnych, jest jadalny, należy do kategorii specjalnych przysmaków, które są popularne nawet podczas świąt szlacheckich w Cesarstwie Rzymskim. Nazywa się go również „amanitą Cezara”, „grzybem królewskim”, „amanitą królewską”, „amanitą Cezara”.
Z wyglądu jego owocnik przypomina typowego czerwonego muchomora, zwłaszcza po deszczu, kiedy to z kapelusza trującego muchomora zmywa się charakterystyczne białe płatki pozostałe z koca. Różnicę między nimi widać w kolorze nogawki. W trującym jest biały, a u królewskiego grzyba jest żółty. Biały kolor jest nieodłączny tylko w Volvo, który przypomina pękniętą skorupkę jajka.
Kolor czapki jest zarówno jasnoczerwony, jak i pomarańczowo-złoty. Jeśli grzyb jest już stary, kolor jego czapki zanika. Początkowo ma kształt półkulisty, następnie spłaszcza się i staje się lekko wypukły. Hymenofor jest blaszkowy, żółty lub pomarańczowy.
Grzyb zaczyna się rozwijać wewnątrz tej bardzo białej skorupy w kształcie jajka, która następnie otacza jego nogę. Rośnie dość duże, a kapelusz ma średnicę do 20 cm. Łodyga tego grzyba w kształcie maczugi jest mięsista i mocna, mierzy od 5 do 20 cm wysokości i od 1,5 do 5 cm średnicy. Jego miąższ jest biały, ale wierzchnia warstwa jest żółtawo-pomarańczowa.
Rosnące miejsca
Grzyb cesarski rośnie w wielu krajach, których klimat jest zróżnicowany. Można go spotkać zarówno w lasach liściastych Zakarpacia i Krymu, jak iw Afryce. Spotykają się z nim na Kaukazie iw Ameryce, w takich krajach europejskich jak Francja, Włochy, Niemcy i Hiszpania. W większym stopniu jest klasyfikowany jako grzyb ciepłolubny, ponieważ jest powszechny w regionach o klimacie umiarkowanym i śródziemnomorskim podzwrotnikowym.
Irina Selyutina (biolog):
Grzyb Cezar na terytorium Rosji nigdy nie został znaleziony w strefie północnej. Gatunek ten preferuje lasy jasne i występuje w lipcu-listopadzie. Uważa się, że średnia temperatura powinna wynosić około + 20 ℃, a jednocześnie utrzymywać się przez 2-3 tygodnie w okresie jej pojawienia się.
W przypadku grzyba Caesar znane są formy, które różnią się kolorem od głównego typu (kapelusz, inne szczegóły strukturalne). W Chinach od dawna odkryto białą odmianę tego gatunku. Jest opisywany jako forma Amanita caesaria f. alba (Gillet) E.J. Gilbert, ale ponieważ, jak wskazują eksperci, takie grzyby zwykle znajdują się obok normalnie zabarwionych okazów, istnienie tej niezależnej formy jest kwestionowane.
Doktor nauk biologicznych, rosyjska mikolog L.N. Vasilieva (15.02.1950-23.02.2017) opisała dalekowschodniego Cezara, którego nazwała Amanita caesareoides. Różnice w stosunku do głównej formy są następujące:
- Volvo: pomalowany na żółto wewnątrz; ma specjalną żółtą filiżankę (volva szypułkowa) o wysokości 3 cm w dużych owocnikach.
- Kapelusz: na powierzchni nie ma kawałków narzuty (nagich), a pośrodku znajduje się szeroki niski guzek.
O tym, że grzyb królewski jest cennym organizmem, świadczy umieszczenie go w Czerwonych Księgach Ukrainy i Niemiec.
Korzystne cechy
Ze względu na harmonijne połączenie kwasów organicznych i minerałów w kompozycji grzyb cesarski nazywany jest naturalnym magazynem witamin. Na każde 100 g masy przypada:
- kwas nikotynowy - 3,607 mg;
- witamina C - 2,1 mg;
- betaina - 9,4 mg.
Mikro i makroelementy działają jak naturalny antybiotyk przeciwko infekcjom i wirusom.
Przydatne związki mineralne grzyba królewskiego (na 100 g):
- potas - 318 mg;
- selen - 9,3 mg;
- sód - 5 mg;
- wapń - 3 mg;
- żelazo - 0,5 mg;
- mangan - 0,047 mg.
Przeciwwskazania
Grzyb nie powinien być używany w kamicy moczowej
Stosowanie grzyba cesarskiego ma swoje ograniczenia. Nie powinien być stosowany przez osoby z kamicą moczową i dną moczanową, w tym drugim przypadku dochodzi do niewydolności metabolicznej, drgawek itp. U niektórych osób jej nietolerancja jest nieodłączną cechą, a podczas stosowania występują u nich wymioty, wzdęcia, spadki ciśnienia i inne zjawiska.
Podanie
Dzięki bogatemu składowi chemicznemu cesarskie cięcie jest darem niebios dla takich dziedzin jak medycyna, farmakologia, gotowanie i kosmetologia. Trudno powiedzieć, gdzie jego rola jest ważniejsza. Te sfery pod wieloma względami sąsiadują ze sobą i szeroko używają muchomora Caesar.
W gotowaniu
Grzyb królewski nie ma charakterystycznego smaku i zapachu. Niektórzy jednak czują to jak orzech. Grzyb Cezar uważany jest za wyśmienity przysmak i jest popularny wśród smakoszy. Zdobył popularność w czasach starożytnych, stał się obiektem pochwał, a wzmianki o nim można znaleźć w ówczesnych wierszach. Od tego czasu stosunek do niego się nie zmienił, a on nadal przyciąga kulinarnych specjalistów. Pieczarka cesarska nadaje się jako dodatek do gulaszu warzywnego, zup i dań mięsnych.
Jest łatwy w przygotowaniu, ponieważ nie wymaga wstępnej obróbki. Chociaż grzyb Caesar nie wyrósł jeszcze w pełni ze skorupki przypominającej skorupkę (można powiedzieć, że jest w fazie jajecznej), specjaliści kulinarni często dodają go na surowo do różnych sałatek. Grzyb królewski można smażyć, piec lub po prostu suszyć. Jest to niskokaloryczny pokarm zawierający 22 kcal na 100 g.
Kalorie na 100 g:
- węglowodany - 3,26 g;
- białka - 3,09 g;
- tłuszcze - 0,34 g;
- błonnik - 1 g;
- 0,85 g substancji nieorganicznych.
W medycynie
Ze względu na poszczególne enzymy, które zawiera, przypisuje się mu dobre właściwości zapobiegawcze w leczeniu problemów nowotworowych. Grzyb zmniejsza ryzyko chorób prostaty itp. Powstałe na jego bazie leki łagodzą objawy zespołu astenicznego, stabilizują pracę układu sercowo-naczyniowego, normalizują funkcje żołądka, pobudzają procesy metaboliczne, porządkują układ nerwowy. Amanita Caesar jest szczególnie popularna w medycynie ludowej.
Metody uprawy
Spójrzmy prawdzie w oczy - grzyb Cezar nie należy do tych owocników, które są popularne wśród miłośników uprawy grzybów w ich letniskowej chacie, ponieważ warunki do tego powinny być zbliżone do tych, w których rośnie w lasach. Ponadto oczekiwanie na wzrost muchomora Cezara zajmuje ponad rok. Aby zapewnić „prawidłowe” środowisko, na miejscu muszą znajdować się drzewa, takie jak kasztany, brzozy, dęby, z grzybami związanymi z ich korzeniami.
Istnieje kilka sposobów, aby go wyhodować. Znakiem, że sadzenie się zakorzeniło, są białe nitki grzybni w miejscu sadzenia. Do sadzenia lepiej jest używać starych, przerośniętych grzybów.
Plan działań związanych z lądowaniem:
- Zakop posiekane muchomory pod korzeniami drzew, ale nie głęboko.
- Rozsyp kawałki grzybów obok wybranych drzew, przykrywaj je listowiem i regularnie podlewaj ciepłą wodą.
- Przeszczep muchomory z lasu.
- Przygotuj materiał do sadzenia: w tym celu grzyby kruszy się do wiadra wypełnionego wodą deszczową, po czym wiadro utrzymuje się w temperaturze nieco powyżej 20 ° C przez 2 dni. Następnie zawartość wlewa się do lądowiska, które spełnia wymagane warunki.
Caesar Mushroom (Amanita Caesar) - pyszny grzyb nad Morzem Czarnym (Gelendzhik) www.grib.tv
Najsmaczniejszy przysmak na ziemi: muchomor Caesar
Fala grzyba carskiego Cezara w górach niedaleko Soczi i Gelendzhik 2018
Wniosek
Wszystkie niezwykłe właściwości, jakie posiada ten gatunek, wraz z niezwykłą nazwą dla grzybów jadalnych „muchomor cesarski”, czynią go doskonałym celem na grzyby „ciche polowanie”. Swoim wyglądem, który przypomina typowego muchomora, odstrasza wielu grzybiarzy. Warto przestudiować jego opis, aby stać się posiadaczem jednego ze skarbów, które łaskawie przygotowała dla nas natura.