Konie zawsze były uważane za potężne zwierzęta, elastyczne jak węże i szybkie jak południowy wiatr. We wszystkich legendach te stworzenia były czczone, ponieważ mogły przenieść osobę z jednego punktu na mapie do drugiego, we właściwym czasie, stać się najlepszymi wojownikami. Koń nocny jest dokładnie tym rodzajem, o którym krążyło wiele legend skandynawskich.
Kombinezon Nighting Horse
Ogólny opis
Klacz słowik ma dwa główne odcienie: jasnożółty i piernikowy złoty. Wśród rozległych stepów i wzgórz solne konie zawsze wtapiają się w krajobraz i stają się niewidoczne. Ogon i warkocz słonego garnituru są prawie zawsze czysto białe, chociaż czasami są szare lub bladożółte. Warkocze i kończyny solnych koni są jasnożółte. Oczy tej rasy są brązowe lub jasnobursztynowe. W najrzadszych przypadkach występują kolory słone o wyjątkowym kolorze oczu - jasnobrązowym z niesamowicie jasnożółtymi plamkami.
Nocny kolor konia (zwany również złotym) zawsze był ceniony przez cały czas. Dziś istnieje kilkaset lat jego istnienia. Podobno takie konie wyhodowano w Szwecji 400 lat temu. Hiszpańska królowa uwielbiała konie słonej rasy, a kiedy spotkała je po raz pierwszy, nakazała swoim poddanym kupowanie koni o jasnym słonym odcieniu, po czym zaczęła je hodować. Na tych koniach jeździła tylko sama królowa i bliscy jej ludzie.
Charakterystyka rasy
Nocny kolor konia nie nabiera od razu tak pięknych i niepowtarzalnych odcieni. Często dzieci takich koni rodzą się bardzo lekkie i praktyczne, białe. Początkowo ich skóra staje się różowa, a następnie staje się bogata w brązowy odcień.
Solony ogier będzie wyróżniał się od dzieciństwa. Już w drugim lub trzecim miesiącu od urodzenia zaczyna przybierać naturalny kolor. Zwykle chłopcy tej rasy mają jasne kolory z odcieniem brązu.
Kolor nocny jest często nazywany „palamino”. Nikt nie zna dokładnego pochodzenia tego słowa, ale istnieją spekulacje, że być może jest ono tłumaczone z włoskiego jako „gołąb”. Może to oznaczać, że rasa ta była wcześniej szybsza od ptaków i została uznana za najpotężniejszą w swoim pochodzeniu.
Na zdjęciu koni o słonym kolorze można zobaczyć, jak różnorodna jest paleta kolorów tego gatunku.
Różne odcienie rasy
Rzadko się zdarza, że tułów rasy jest ciemniejszy niż grzywa lub ogon. Takie przypadki są rzadkie i uważane za wyjątkowe. Najczęściej tę cechę obserwuje się u ogiera. Dziś na świecie jest wielu koneserów i miłośników tych koni, a większość elitarnych właścicieli chce uzupełnić swoje stajnie przedstawicielami tego gatunku. Piaskowy kolor koni zawsze uderza swoją efektownością. Jest ciemny kolor sierści, chociaż nie jest to typowe dla tych zwierząt. Średnio konie tego gatunku można opisać jako jasnoczerwonych przedstawicieli.
Osoby o słonym kolorze są często uważane za przedstawicieli ras Isabella. Źrebięta tej rasy rodzą się często „nagie” i różowe.
Po urodzeniu wyglądają jak prosięta z dużymi kopytami. Z czasem stają się ciemnobrązowe.
Obecnie istnieje kilka podgatunków koni i są one podzielone na różne kategorie według koloru:
- Gatunki Akhal-Teke;
- kolor palaminowy;
- Typ haflingera.
U koni o ciemnej słonej maści ciało ma kolor beżowy, który w oddali bardzo przypomina pomarańcz. Kopyto zwierząt jest zawsze ciemne, ale jeśli nogi mają białe wstawki, kolor kopyt może być nieco jaśniejszy.
Jeśli udało ci się spotkać przedstawiciela jasnosłomkowego koloru, miałeś szczęście zobaczyć osobnika Isabella. Zwykle jej ciało jest zawsze mleczne. Włosy i grzywa tego podgatunku są zawsze białe, a kopyta ciemnego odcienia. Osobliwością jest to, że wśród takich zwierząt są konie o niebieskich oczach, a to jest bardzo rzadkie. Na zdjęciu widać, jak pięknie i niesamowicie wygląda ten widok z niebieskimi oczami.
Klacz Isabella ma różowy odcień skóry, podczas gdy inne mają bardziej szary odcień. Szata na jej ciele jest znacznie jaśniejsza. Konie, które rodzą się złote, mają szeroką gamę odcieni bladopomarańczowego. Konie z podgatunku achał-tekińskiego mają tak niezwykłą maść i to z reguły są najbardziej cenione przez ludzi.
Istnieją legendy, że osoba, która posiada tego rodzaju konie, będzie mogła bardzo szybko się wzbogacić. Ponadto jego marzenia i pragnienia zawsze się spełnią, ale tylko pod warunkiem, że osobiście dba o konia. Dość rzadko można spotkać konie, które mają złocisty kolor, ozdobione „jabłkami”, na których rozrzucone są również czerwonawe plamy.
Ogier solony CAESAR. 2011 Do sportów amatorskich. Skoczył.
Legendy kolorów
Dziś są dwie legendy o tak niesamowitej kolorystyce koni.
- Mówi się, że nawet starożytni Indianie łączyli kilka rodzajów dzikich koni. Główne kolory, które wybrano do skrzyżowania to czarny, biały i pomarańczowy. Wtedy sama genetyka w jakiś sposób wydobyła mieszankę tych odcieni.
- Ten gatunek nigdy wcześniej nie był widziany. Prowadzili spokojne życie i mieszkali wysoko w górach, schodząc tylko raz w roku, aby wydać potomstwo. Pewnego dnia turysta zobaczył konie wspinające się na górę i podążył za nimi. Tak więc ta rasa koni została otwarta na świat.
Te pełne wdzięku konie mają mocne i dobrze rozwinięte mięśnie, które pięknie bawią się w słońcu. A to, jak szybko koń może pokonać kilka kilometrów, może zaskoczyć.