Uprawa ziemniaków uprawiana na twojej działce ogrodowej nie jest łatwa do zachowania do wiosny, nawet jeśli zostaną podjęte wszelkie środki, aby zapewnić długotrwałe przechowywanie. Z wielu powodów, dla których przechowywane warzywa zaczynają się psuć, na pierwszym miejscu jest zgnilizna ziemniaków.
Odmiany zgnilizny ziemniaków
Zbutwienie
Najczęstszą chorobą grzybiczą upraw warzyw na obszarach południowych i południowo-wschodnich, a także na rosyjskim Dalekim Wschodzie, jest sucha zgnilizna ziemniaków fusarium. Niebezpieczeństwo suchej zgnilizny polega na tym, że może ona uszkodzić nawet 40% całej uprawy ziemniaka. Drugą nazwą tej choroby grzybiczej jest fusarium zgnilizna ziemniaków brunatnych.
Czynnikiem wywołującym suchą chorobę fusarium warzyw, która powoduje gnicie roślin okopowych, jest grzyb, który uszkadza rośliny okopowe i system korzeniowy rośliny, rozprzestrzeniając się w zanieczyszczonej glebie przez resztki roślinne i zakażone bulwy ziemniaka.
Oznaki
Podstawowe oznaki brązowej bakteryjnej zgnilizny ziemniaka można znaleźć na etapie kwitnienia rośliny:
- górna warstwa liści krzewu ziemniaczanego zaczyna się rozjaśniać, a następnie więdnie,
- dolna warstwa liści staje się brązowa, w warunkach wysokiej wilgotności może uzyskać kwitnienie z różowym lub pomarańczowym odcieniem,
- pierścienie naczyniowe widoczne w przekroju łodygi,
- bulwy zaatakowane przez suchą chorobę Fusarium stają się matowe, z szarobrązowym odcieniem, lekko zagłębionymi wewnętrznymi plamkami, pod którymi wysycha miazga ziemniaczana, a skórka na wierzchnich zmarszczkach.
Skutkiem zakażenia ziemniaka suchą chorobą Fusarium jest całkowite wysuszenie rośliny: chore bulwy nie kiełkują dobrze w postaci cienkich, nitkowatych kiełków.
Mokra zgnilizna
Czynnikami sprawczymi mokrej bakteryjnej zgnilizny ziemniaka są bakterie saprofityczne, które atakują rośliny okopowe osłabione przez szkodniki i inne choroby.
Choroba objawia się wyłącznie w okresie przechowywania uprawy, gdy warunki temperaturowe są przekraczane i nie są przestrzegane warunki wentylacji.
Czynnikiem sprzyjającym rozwojowi choroby na bulwach ziemniaka jest uprawa warzyw na podmokłej glebie.
Oznaki
Główne objawy uszkodzenia bulw ziemniaka to:
- rozkład tkanek porażonych bulw ziemniaka i ich późniejszy wzrost w śluzową masę,
- specyficzny zgniły, ostry zapach zarażonych bulw.
Podczas sadzenia zakażonych przez zimę ziemniaków można spodziewać się gnicia na mokro w początkowych stadiach wzrostu po posadzeniu. Czynnikiem prowokującym jest zimna gleba. Obecność zgniłego materiału nasadzeniowego staje się źródłem infekcji bulw osłabionych (uszkodzonych i zamrożonych), a następnie przenosi się na zdrowe.
Zgnilizna pierścienia
Choroba jest wywoływana przez bakterie
Klęska bulw ziemniaka z bakterią pierścieniową następuje na etapie formowania się roślin okopowych, w procesie uszkadzania warzyw metodami zbioru mechanicznego oraz przy bezpośrednim kontakcie zebranych bulw ziemniaka z porażonymi wierzchołkami. Zgnilizna pierścieni jest wywoływana przez bakterie tlenowe.
Oznaki
Patogeny zaczynają wypełniać pierścienie naczyniowe bulw warzyw pod koniec okresu zimowego i na początku wiosny, a to staje się przyczyną próchnicy, której objawy obejmują:
- przerost gnijącej bulwy ziemniaka na białą lepką masę,
- nieprzyjemny zapach warzyw,
- puste przestrzenie wewnątrz miazgi ziemniaczanej.
Dopóki bulwy nie zostaną pocięte, można zgadywać porażkę rośliny przez więdnięcie poszczególnych łodyg we wspólnym buszu:
- na końcach liści pojawiają się brązowe plamy,
- w niektórych przypadkach liście stają się białe z powodu braku w nich chlorofilu,
- liście górnego poziomu żółkną i zwijają się,
- powierzchnia blaszki liściowej zostaje nakrapiana,
- dolna warstwa liści więdnie i staje się płytka, brzegi liści zawijają się do góry.
Bulwy ziemniaka słabo dotknięte bakterią pierścieniową są prawie nie do odróżnienia od zdrowych roślin okopowych, jednak w przekroju poprzecznym widać żółte linie przechodzące wzdłuż pierścienia naczyniowego, tkanki są zmiękczone.
Szuler
Czarna nóżka rozwija się pod wpływem drobnoustrojów, które osadzają się na chwastach, a następnie rozprzestrzeniają na uprawy warzyw. W tym przypadku aktywność drobnoustrojów utrzymuje się w temperaturze od 2 ° C do 32 ° C.
Oznaki
Niemożliwe jest wizualne określenie obecności oznak uszkodzenia roślin okopowych ziemniaka na wczesnym etapie.
Czarna noga, zgodnie z opisem, wykazuje objawy stwarzania dla niej sprzyjających warunków w postaci zwiększonej wilgoci lub nadmiernej suchości. Ponadto do najczęstszych objawów obecności drobnoustrojów należą:
- czernienie dna krzewu ziemniaczanego,
- zażółcenie liści
- ogólne więdnięcie rośliny,
- gnijące bulwy z ciemną skórką i pęknięciami,
- ciecz o charakterystycznym śmierdzącym zapachu.
W efekcie w części korzeniowej czarna noga rozpoczyna proces zmiękczania kiełków, bulwy ziemniaka pokrywają się czarnymi plamami i zaczynają gnić. Zainfekowane krzewy można łatwo wyciągnąć z warstwy gleby. Z odcinków łodyg widać wydzielinę śluzową.
Środki kontroli zgnilizny
Ważne jest prawidłowe przechowywanie warzyw
Środki zwalczania różnych rodzajów zgnilizny ziemniaków są stosowane w leczeniu i metodach zapobiegawczych.
Aby zapobiec aktywacji gnilnych grzybów, niemałe znaczenie ma przestrzeganie ogólnych zasad przechowywania warzyw w piwnicy lub w domu na balkonie. Stworzenie sprzyjających warunków pozwala zatrzymać ich aktywację, spowalniając rozwój w fazie spoczynku.
Ogólna profilaktyka
Główne środki zapobiegawcze obejmują szereg prostych i terminowych środków:
- bilans nawozów przy uprawie ziemniaków, pozwalający na rozwój odporności roślin na choroby, unikanie nadmiaru składników azotowych i obowiązkowe włączanie potasu,
- używanie do sadzenia zdrowych bulw zakupionych od zaufanych sprzedawców,
- sadzenie warzyw na glebach nieciężkich, unikanie nizin, na których występuje nadmiar wilgoci,
- unikanie mechanicznych metod zbioru, prowadzących do częstych uszkodzeń bulw, odrzucanie uszkodzonych ziemniaków przy przenoszeniu do przechowywania,
- sadzenie nawozów zielonych, które działają jak nawozy organiczne,
- przestrzeganie zasad płodozmianu i przechowywania warzyw.
Zapobieganie według rodzaju patogenu
Środki kontrolne podjęte w celu profilaktyki terapeutycznej zależą od rodzaju patogenu.
Przeciw brązowej zgniliznie
Nie ma leków zwalczających suchą (brązową) zgniliznę. Materiał nasadzeniowy do ochrony przed chorobami jest wstępnie traktowany fitosporyną (50 g na 100 kg), bakterofitem (do 0,5 kg na 100 kg). Przed ułożeniem ziemniaków do przechowywania warzywa często traktuje się 0,2 litra „Maxi KS”, na 1 tonę.
Przed mokrą zgnilizną
Bakteryjna zgnilizna przestaje się rozwijać, jeśli stworzysz optymalny reżim przechowywania warzyw - od 1 ° C do -2 ° C - i zapewnisz dobrą wentylację. W tak niekorzystnych dla patogenów warunkach bakterie pozostają nieaktywne. Podczas przechowywania zgniłe rośliny okopowe są usuwane wraz z sąsiednimi.
W ramach leczenia zaleca się potraktowanie ziemniaków suchym popiołem lub fosforytem (około 10 kg na tonę ziemniaków).
24. Ziemniaki Wybór odmian ziemniaków
KARMIENIE POMIDORÓW - od A do Z. NAWÓZ - BEZ CHEMIKALIÓW DLA PLONU.
Rozmnażanie powojników przez przypinanie! Sadzenie kwitnienia pielęgnacja upraw odmian chorobowych Gatunki powojników.
Przed zgnilizną pierścieniową
Oprócz podstawowych metod agrotechnicznych do wstępnego traktowania roślin w walce z patogenami, ogrodnicy stosują preparaty grzybobójcze, które wolą zwalczać choroby, pielęgnując bulwy przed sadzeniem i przed złożeniem do przechowywania.
Na czarną nogę
Możliwe jest pozbycie się drobnoustroju wywołującego chorobę poprzez traktowanie bulw substancjami owadobójczymi lub grzybobójczymi, takimi jak TMTD. Zaleca się wykonanie takich czynności przed lądowaniem.