Thuja Filiformis to oryginalna roślina z nitkowatymi igłami. Ameryka Północna jest uważana za ojczyznę tego gatunku. Do Europy trafił na przełomie XIX i XX wieku. Tuika dobrze dostosowuje się do środowiska miejskiego i jest często używana w projektowaniu krajobrazu.
Thuja western Filiformis
Opis rośliny
Zachodnia tuja Filiformis osiąga wysokość 1,5-2,5 m, szerokość - do półtora metra. Kształt korony jest stożkowy. Ze względu na zwisające pędy i nitkowate igły krzew czasami przypomina wierzbę, a czasem przypomina puszysty stóg siana. Młode igły są łuszczące się, bogato zielone; stają się brązowawe zimą.
Gatunek ten uważany jest za wolno rosnący. Drzewo rośnie nie więcej niż 2-7 cm rocznie.
Kultura jest bardzo mrozoodporna, kocha światło, ale może rosnąć w półcieniu.
Przy silnym cieniowaniu kolor igieł staje się mniej jasny. Tuika ma długą żywotność - do 150-200 lat.
Technologia lądowania
Roślinę można sadzić wczesną wiosną lub jesienią. Do sadzenia wybierz dobrze oświetlony lub półcienisty obszar z lekką neutralną glebą.
W zależności od wielkości systemu korzeniowego i ziemskiej śpiączki wykopuje się dziurę. Wewnątrz umieszcza się warstwę drenażową 15-20 cm (piasek, tłuczeń lub keramzyt).
Glebę ogrodniczą miesza się z torfem w proporcji 2: 1, dodaje się specjalne nawozy do drzew iglastych lub nitroammofosku (podczas sadzenia jesienią nie stosuje się nawożenia).
Na środku otworu do sadzenia wylewa się mały kopiec, na którym instaluje się roślinę. Korzenie są delikatnie wyprostowane. Jeśli tuika zostanie wysadzona z pojemnika, umieszczana jest w otworze wraz z glinianą grudką.
Sadzonkę przykrywa się ziemią, pozostawiając szyjkę korzeniową na poziomie gruntu, obficie podlewaną (od 5 do 12 litrów wody) i mocno ubitą. Po posadzeniu krąg pnia jest ściółkowany torfem, trocinami lub igłami.
Funkcje pielęgnacyjne
Thuja western wymaga regularnego podlewania i spryskiwania. Podlewaj co tydzień, używając 5-6 litrów wody dla młodej sadzonki, 10-12 dla osoby dorosłej. Igły nawadnia się wieczorem.
Opatrunek wierzchni nakłada się dwa razy - podczas sadzenia i pod koniec lata. Na zimę drzewo jest ściółkowane grubą warstwą torfu (6-7 cm), a wiosną płytko kopie ziemię.
Młode sadzonki są osłonięte od wiatru, aw czasie upałów zacienione, aby uniknąć poparzeń. Strzyżenie przeprowadza się w ostatnich dniach maja lub na początku czerwca - w okresie spowolnienia ruchu soków.
Prace nasadzeniowe prowadzone są wczesną wiosną
Jednocześnie corocznie wykonuje się przycinanie sanitarne (usuwane są uszkodzone pędy, suche i chore gałęzie), a przycinanie kształtu odbywa się do woli, jeśli to konieczne, nadaj koronie bardziej regularny kształt.
Choroby i szkodniki
Najczęstszym zagrożeniem dla tui zachodniej jest owad łuskowy i mszyca tuja. Larwy owadów można zdjąć ręcznie, a liście umyć roztworem mydła do prania lub alkoholu medycznego (10 ml na 1 litr wody).
Jeśli środki ludowe nie pomogą, musisz użyć specjalnych środków owadobójczych, takich jak Karbofos.
Ponadto tuika może mieć wpływ na choroby grzybowe. Przy wysokiej wilgotności możliwy jest rozwój phytophthora - w celu zapobiegania rośliny są traktowane płynem Bordeaux i preparatami zawierającymi miedź. Zdarzają się częste przypadki schute - w przypadku uszkodzenia drzewa zaleca się spryskać HOMem i rozlać Fundazolem.
W projektowaniu krajobrazu
Dzięki wiszącym pędom i oryginalnym igłom Filiformis prezentuje się spektakularnie w projektowaniu krajobrazu. Najkorzystniej prezentuje się w dobrze oświetlonych miejscach lub na tle jasnych ścian. Tuika najczęściej występuje w ogrodach w stylu japońskim.
Ponadto znajduje zastosowanie przy tworzeniu zjeżdżalni alpejskich, ogrodów skalnych i wrzosowiskowych. Roślina świetnie czuje się w pojemnikach, co pozwala wykorzystać ją do zdobienia elewacji, kształtowania krajobrazu balkonów i dachów.
Tuja z powodzeniem łączy się z innymi gatunkami iglastymi, a także liściastymi i zielnymi. Może być uprawiana indywidualnie lub w kompozycjach grupowych.
Recenzje ogrodników
Zgodnie z opisami ogrodników, tuja z powodzeniem wytrzymuje mrozy, jednak młode okazy należy przykryć na zimę świerkowymi gałęziami i chronić przed wiatrem.
Opieka nad drzewem nie jest szczególnie trudna, najważniejsze jest odpowiednie podlewanie i regularne zraszanie przy suchej pogodzie. Wiele jest uprawianych bez formowania, wykonując na wiosnę jedynie przycinanie sanitarne. Nawet bez tej procedury bujne gałęzie Filiformis wyglądają imponująco i oryginalnie.
Thuja western Filiformis. Krótki przegląd, opis cech tuja occidentalis Filiformis
Thuja West Friesland. Przegląd, opis cech tui occidentalis Frieslandia
Thuja western Sankist. Krótki przegląd, opis cech tuja occidentalis Sunkist
W śnieżne zimy korona jest czasami uszkadzana przez deszcz ze śniegiem. Aby uniknąć deformacji gałęzi, zaleca się ich mocne dokręcenie wstążkami.
Według opinii tuika dobrze dostosowuje się do warunków miejskich, toleruje kurz i dym. Do kształtowania krajobrazu publicznego zaleca się sadzenie go w alejkach i parkach, ale nie przy jezdni.